“คุณสรรค์...” คนเดือดร้อนมองเขาด้วยสายตาราวเด็กหลงทาง

“คุณต้องทำเอง” เขาคิดว่าครั้งแรกของผู้หญิงคงเจ็บและไม่แน่ใจว่าตัวเองต้องหนักเบาเท่าไร

“แหววกลัวแล้วล่ะ” หญิงสาสารภาพด้วยสีหน้าลำบาก ความพยายามซึ่งไร้ผลสำเร็จทำให้เธอเริ่มไม่มั่นใจว่าจะสานต่อสิ่งที่ดำเนินอยู่ตรงหน้านี้ได้เพียงลำพัง

เสกสวรรค์สูดลมหายใจเข้าออกอย่างอดกลั้น เธอทำให้ร่างกายของเขาเครียดแข็งรวดร้าวแต่กลับถอดใจในนาทีที่มาไกลเกินกว่าจะถอย อยากดุแต่ก็เกรงจะทำให้อีกฝ่ายขวัญหายหนีกระเจิง แม้ไม่พอใจแต่เขาก็ต้องการเธอ เหนืออื่นใดคือคนผิดต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสมที่บังอาจมาปลุกสิ่งที่หลับใหลให้ลุกขึ้นมาเกรี้ยวกราด เขาอยากอาละวาดใส่เธอให้ดุดันกว่านี้แต่ก็ยังนึกเห็นใจ หากเธอกลัวจนหมดอารมณ์จะเป็นเขาที่ต้องทรมานจนกระอักเลือดตาย

“เป็นคนเริ่มเองแท้ๆ จะกลัวอะไร” เขาเอื้อมมือแตะแก้มอุ่นพลางลูบไล้ขณะส่งสายตาอ่อนโยน นิ้วเรียวยาวเกลี่ยปอยผมสั้นซึ่งตกระกรอบหน้าสวยไปทัดไว้หลังใบหูนุ่มนิ่มด้วยกิริยาอ่อนโยนในแบบที่เขาเองก็ไม่คิดว่าจะปฏิบัติกับผู้หญิงคนไหนได้ เขาปรารถนาโจนจ้วงใส่ร่างกายอ่อนบางมากมายเจียนแทบกระอักแต่ก็อยากให้เธอเป็นคนจัดแจง เขายอมรับว่าเห็นแก่ตัวเกินกว่าจะยอมรับความจริงว่าของเขาคือต้นเหตุที่ทำให้ร่างกายของอีกฝ่ายต้องบอบช้ำ

“...” คนกล้าๆ กลัวๆ ไม่รู้จะทำอะไรได้ดีไปกว่าการหยุดนิ่งหลุบเปลือกตามองแผ่นอกเปลือยเปล่าผ่านแสงสลัว แม้เลือนรางแต่ก็รับรู้ความเข้มแข็งของเขาอย่างถนัดชัดเจน ร่างกายของเขากร้าวกระด้างทั้งร้อนราวเหล็กกล้าอาบไฟกัลป์น่าหวาดหวั่น

“มองผม อย่าหลบตา” เธอทำเหมือนจะก้มหน้าหนีเขาจึงสอดมือเข้าไปในกลุ่มผมสั้นสลวยลูบไล้ผะแผ่วเช่นเดียวกับที่ลากลูบเนื้ออ่อนเปียกชื้นให้หลั่นรินเปียกแฉะ ชายหนุ่มรับรู้ได้ถึงแรงกระตุกเป็นห้วงสั้นของอวัยวะบอบบาง

“คุณจะช่วยแหววใช่ไหม” เสียงหวานสั่นเครือ ดวงตากลมหวานวาวน้ำแสดงความสับสนแต่เมื่อได้ประสานสายตากับดวงตาคู่คมแสดงความปรารถนาเข้มข้นทุกเหตุผลก็พลันทะลาย ตรงนั้นของเธอถูกเขาถูไถเปรอะเปื้อน นิ้วสากระคายแตะกระตุ้นตรงส่วนที่ไวต่อสัมผัสให้ตรงนั้นพลิกพลิ้วสั่นสะเทือนถึงในช่องท้อง ความว่างเปล่าบิดเร้าเรียกร้องหาสิ่งเติมเต็มผลักดันให้เธอมีความกล้าขึ้นมาอีกครั้ง มือเย็นชื้นค่อยแตะลงตรงอวัยวะแข็งกร้าวร้อนจัดและขยับให้ตัวเองอยู่ในองศาที่คิดว่าเหมาะสมที่สุดกระนั้นการสอดประสานก็ช่างทุลักทุเล เธอเจ็บแสบจนรันทดท้อกับความพยามยามยากลำบากแสนสาหัส ขณะหญิงสาวกำลังนึกถอดใจอุ้งมืออุ่นใจก็ตะครุบเอวคอดไว้มั่นจากนั้นกระดกสะโพกสอบขึ้นสูงส่งปลายปูนเบ่งบานซุกแทรกเข้าไปทักทายอุ้งอุ่น ความคับแคบโอบรัดสิ่งแปลกปลอมใหญ่โตเอาไว้ตามสัญชาตญาณป้องกันภัย หญิงสาวเสียดลึกจนหน้าเบ้ขณะร่างกายต่อต้านสิ่งที่เธอปรารถนาอย่างหนักหน่วง เธออึดอัดแต่ก็อ้างว้างช่างเป็นความรู้สึกย้อนแย้งแสนสับสน แม้สำนึกถึงอันตรายแต่ดวงตาคมกล้าแสดงความต้องการเข้มข้นมั่นคงไม่หวั่นไหวคู่นั้นก็ทำให้เธออยากรู้อยากลอง แวววิฬาร์สูดลมเข้าปอดลึกจากนั้นข่มกลั้น สองมือน้อยขยุ้มอกแกร่งไว้เป็นหลักยึดจากนั้นหลับตาปี๋กดตัวเองให้กลืนกินสิ่งแปลกปลอมลึกซึ้งสุดหัวใจ

“คุณสรรค์!” คนถูกของแข็งหยั่งถึงแก่นวิญญาณเปล่งชื่อผู้ชายคนแรกออกมาอย่างไม่อาจอดกลั้น เขาช่างกระด้างและยาวเกินต้านทานเสียจนคนตัวเล็กแทบกระอักออกมาทางปาก ช่องท้องของเธอว้าวุ่นสับสนและเสียดลึกไม่คุ้นเคย ขณะหญิงสาวกำลังสับสนระหว่างเจ็บกับจุกเขาที่เอาแต่นิ่งเฉยก็ขยับ!