ขณะที่ทุกคนกำลังเฉลิมฉลองงานมงคลสมรสด้วยความยินดี อีกมุมหนึ่งภายในงาน คุณหนูไต้ผิงก็นั่งดื่มเหล้าอย่างเมามายด้วยความชอกช้ำใจ

เมื่อตกเย็นฝ่ายเจ้าภาพกำลังวุ่นวายอยู่กับการส่งแขกเรือกลับ นางก็ลุกขึ้นเดินโซซัดเซด้วยความมึนเมา มุ่งหน้าเดินตรงไปยังเรือนหอของคู่บ่าวสาว

“แต่งกันได้... ข้าก็ทำให้หย่ากันได้.....อึก”

นางส่งเสียงอู้อี้พึมพำออกมา ขณะที่เดินไปจนถึงประตูห้อง

“อึก... คืนเข้าหอของพวกท่าน อย่าหวังว่าจะได้มีความสุขกันเลย ข้าจะทำลายให้ย่อยยับ... เอิก... อ้วก”

คุณหนูไต้ผิงผลักประตูเข้าไปพร้อมกับอาเจียนออกมา นางรู้สึกว่าพื้นห้องมันหมุนได้ ยืนก็แทบทรงตัวไม่ไหว นางจึงคลานขึ้นไปบนเตียง

“ขะ... ข้าจะนอนอยู่นี่ ดูสิว่าพวกท่านจะเข้าหอกันอย่างไร !”

...........................................................

ภายในห้องหอ

รั่วเจินนั่งหลังตรงรอคอยการมาของเจ้าบ่าวมานับชั่วโมงแล้ว ยิ่งเวลาผ่านไปเหงื่อของนางก็เริ่มแตกซิก รู้ประหม่าจนมือไม้สั่นไปหมด

แก๊ก.....

เจ้าสาวได้ยินเสียงเปิดประตู หัวใจของนางก็ยิ่งต้นแรงขึ้น ยิ่งมือเจ้าบ่าวเอื้อมมาเปิดผ้าคลุมหน้าขึ้นนางก็ตื่นเต้นจนแทบลืมหายใจ

“น้องซีซี เงยหน้าขึ้นให้พี่ได้เชยชมความงามของเจ้าสาวหน่อยสิ”

เมื่อก่อนเฉิงอวี้รู้จักเพียงชื่อเจ้าสาวที่มีนามว่า รั่วซี วันนี้เขาได้เห็นหน้าของภรรยาสาวเต็มตาเป็นครั้งแรก

ปลายนุ่มเรียวแตะที่ปลายคางนางสุภาพ แต่รั่วเจินกลับรู้สึกว่าปลายนิ้วนั้นมีกระแสแปลบปลาบบางอย่าง เพียงแค่แตะน้อย ๆ ก็ทำเอานางขนลุกขนผองไปหมด

เจ้าบ่าวยิ้มให้กับเจ้าสาวที่ยังคงเต็มไปด้วยความไร้เดียงสา แม้ตอนนี้นางก็ยังไม่ยอมลืมตามองเขา

“น้องซีซี ลืมตาขึ้นเถอะ ข้ามิใช่ปิศาจ ข้าเป็นสามี เจ้าจะกลัวไปไย”

รั่วเจินค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แล้วก็พบกับเทพบุตรในชุดสีแดงเพลิง เจ้าบ่าวในคืนนี้ของนางหล่อมากจนนางถึงกับเบิกตากว้าง อ้าปากหวอ

“น้องซีซี เจ้าเป็นอะไรรึ”

เสียงนุ่มลึกเอ่ยถามอย่างนึกเอ็นดู อายุของนางห่างจากเขามาก ใบหน้างดงามสดใสนั้น ทำให้เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบโดยไม่ยาก

“ขะ.... ข้า... ข้า”

รั่วเจินรีบหลุบสายตาลง ใบหน้าแดงก่ำ หัวใจของนางเต้นแรงยิ่งขึ้น

เฉิงอวี้ยื่นมือเข้าไปกอบกุมมือนางจึงรู้ว่ามือของนางเย็นมาก เขาจึงปลอบใจนางว่า

“เจ้าไม่ต้องตื่นเต้น.... ไม่ต้องกลัว หากยังไม่พร้อมเข้าหอวันนี้ข้าก็จะไม่บังคับเจ้า”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นรั่วเจินก็ลอบถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก และรู้สึกดีกับเขาไม่น้อย เขาช่างสุภาพและอ่อนโยนกับนางเหลือเกิน

“ขอบคุณท่านมาก”

“ยังจะเรียกท่านอีกหรือ.... เจ้ากับข้าแต่งงานกันแล้ว เจ้าก็ควรเรียกข้าพี่อวี้ หรือท่านพี่”

“เจ้าค่ะ ท่านพี่”

นางเรียกเขา และยิ้มพรายออกมาด้วยความรู้สึกดีจากใจจริง ๆ แล้วความคิดหนึ่งก็ผุดขึ้นมาในหัว - เหตุใดคนที่หมั้นกับท่านจึงไม่ใช่ข้าตั้งแต่ต้น ! –

“แม้คืนนี้.... เราจะไม่ได้เข้าหอกัน แต่ก็ควรนอนเตียงเดียวกัน”

เขาเอ่ยพร้อมกับโอบกอดหญิงสาวให้นอนลง

“เจ้าค่ะ”

หัวใจของนางเต้นกระหน่ำอยู่ในอกอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เป็นครั้งแรกที่นางถูกบุรุษโอบกอดอย่างแนบชิดเช่นนี้ ความเขินอายทำให้ใบหน้างามขึ้นสีแดงระเรื่อ ยิ่งทำให้ใบหน้านั้นงามน่ากินมากขึ้น

เฉินอวี้ก้มลงมองเจ้าสาวในอ้อมกอด หัวใจของเขาเต้นระส่ำยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ไม่มีสตรีนางใดที่ทำให้เขารู้สึกต้องการอย่างยิ่งเช่นนี้มาก่อน

เรือนกายของนางทั้งนุ่มนิ่ม ทั้งหอมกรุ่น กลิ่นหอมรวยรินของนางทำเอาสติเขาเลือนหายไปในฉับพลัน ลืมสิ้นถึงคำพูดที่ได้ให้ไว้กับนางก่อนหน้านั้น

เขาจึงก้มลงจุมพิตนางอย่างดูดดื่ม

“อึก.... อื้อ”

รั่วเจินครางในลำคอเมื่อเจ้าบ่าวจุมพิจลงมาอย่างล้ำลึกโดยที่นางยังไม่ทันได้ตั้งตัว

ความไม่ประสีประสาของนางยิ่งกระตุ้นอารมณ์ในส่วนลึกของเฉิงอวี้ให้พลุ่งพล่านมากขึ้น !

.........................................................

เนื้อหาในเว็บออนไลน์ เขียนสดแล้วอัพลงให้อ่านเลย ยังไม่มีการพิสูจน์อักษร

ดังนั้น จึงมีราคาถูกกว่า E-Book หากท่านต้องการอ่านในรูปแบบที่สมบูรณ์ สวยงาม

แนะนำ ให้รออ่าน E-Book นะคะ (E-Book โปรเปิดตัว ราคาเพียง 19 บาท)