ตอนที่612 โรคประหลาด

ควับ!! วาบ!

"คิดจะหนีหรือไม่ง่ายหรอก"

ฟู่!! เปรี้ยง!

"อ๊ากกก!! "

โครม!!

สิ้นเสียงที่เกรี้ยวกราดของผู้ถูกเลือก เมื่อเห็นกริชเพชรและพระราชธิดาธาตุน้ำกำลังเปิดม่านนิติออกไปนอกต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ มันจึงพ่นไอหมอกสีดำพุ่งเข้าโจมตีชายหนุ่มอย่างกะทันหัน พลังออร่าระเบิดใส่เขาอย่างจัง ขณะที่กริชเพชรเปิดวาร์ปเข้าไปในกล่องนิลกาฬ ชายหนุ่มล้มลงกลางห้องสีชมพูหน้ามืดวูบไปทันที

กริชเพชรกระอักเลือดร้อนๆ พุ่งออกจากปาก เป็นฝอยเต็มพื้น ก่อนที่ชายหนุ่มจะสลบไปด้วยพลังโจมตีครั้งสุดท้ายของผู้ถูกเลือก ร่างของพระราชธิดามนุษย์ผึ้งสายเลือดผสมธาตุน้ำ ก็ล้มแน่นิ่งอยู่ข้างกายเขา

"คาถาปิดผนึกน้ำผึ้งศักดิ์สิทธิ์"

ควับ!! วาบๆๆ!!

ทางด้านนางพญาผึ้งกลายพันธุ์สายเลือดแท้ เมื่อเห็นผู้ถูกเลือกเสียสมาธิไล่ล่ากริชเพชร นางจึงระเบิดคฑาในมือนางออกก่อเกิดเป็นพลัง อย่างมหาศาลดูดดึงน้ำหวานที่เคลือบต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ให้บีบรัดมันลง ปิดรูช่องที่กริชเพชรหลบหนีไป และใช้พลังทำลายต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ให้มอดไหม้ไปกลายเป็นลำแสงออร่าสีขาวเจิดจ้า

"เจ้านี่มันช่างโง่ไร้สาระสิ้นดี"

ควับ!

ผู้ถูกเลือกหันมาเห็นนางพญาระเบิดคฑาของนางปิดผนึกต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ เขาจึงพุ่งปราดใช้ดาบคาตานะฟันฉับเข้าที่ร่างราชินีมนุษย์ผึ้งกลายพันธุ์สายเลือดแท้ขาดครึ่งกลางลำตัวพร้อมกับระเบิดพลังออร่าสีดำในปาก เผาผลาญร่างกายและตัวอ่อนดวงจิตแก่นแท้ ของนางสลายไปในพริบตา

วาบๆๆ! วูบๆๆ!!

"บังอาจใช้คาถาส่งตัวข้าเชียวรึ..นางสาระเลว! กรอด! "

วาบบบบ!! วูบ!

ลำแสงสีขาวพุ่งวาบลงมาจากฟากฟ้าเชื่อมต่อกับต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ ที่บัดนี้มันค่อยๆ เปล่งแสงออร่าสีขาว ดูดดึงพลังอุกกาบาตเข้ามาหาตัวมัน พร้อมกับ ดึงร่างผู้ถูกเลือกเข้าไปในลำแสงออร่าของต้นไม้ ฉับพลันมันก็พุ่งวาบส่งผู้ถูกเลือกที่ไม่สมบูรณ์กลับสู่มิติโลกแห่งพระเจ้า ลำแสงออร่าต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์หายวูบไปในพริบตา นางพญามนุษย์ผึ้งกลายพันธุ์สายเลือดแท้ผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาณาจักรโลกแมลงกลายพันธุ์ สุดท้ายนางสละชีวิตของตนเองเพื่อช่วยบุตรีที่รักได้ในเสี้ยวนาที

ส่วนอุกกาบาตถูกพลังของต้นเถาวัลย์ศักดิ์สิทธิ์ ที่ใช้มนต์ตราขององค์ราชินีปิดผนึก ทำให้มันดึงดูดธาตุพลังจากอุกกาบาตนิลกาฬ ในใต้พื้นพิภพไปจนหมดสิ้น

โลกมิติของมนุษย์แมลงกลายพันธุ์ก็ถึงกาลอวสานตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นไป มนุษย์เริ่มทำสงครามกับพวกแมลงกลายพันธุ์และเข่นฆ่าพวกมันจนหมดสิ้น

สร้างสันติกลับคืนมาให้กับโลกของพวกเขาสู่สภาพปกติตามธรรมชาติ โดยโซเฟียก้าวขึ้นเป็นแม่ทัพและองค์ราชินีปกครองโลกแห่งนี้ต่อไป เพราะนางได้ทรัพยากรมากมายจากกริชเพชร อัพเกรดตัวเองยกระดับถึงพลังพระเจ้าขั้นที่แปด และมีกองทัพมวลมนุษย์ที่แข็งแกร่ง กระจายไปทั่วทุกทวีป สิ่งที่นางรอคอยคือการกลับมาของชายหนุ่มที่หายไป

ร่วมสามเดือน ไม่เคยส่งข่าวคราวกลับมาเลยหลังจากที่เขา ทำลายอาณาจักรราชินีมนุษย์ผึ้งกลายพันธุ์

...

"ท่านเทพนาคาพวกเราจะทำยังไงดี องค์ชายสิบสี่ ยังไม่ฟื้นคืนสติกลับมาเลย นี่ก็สามเดือนแล้ว ใกล้สงครามโลกคู่ขนานจะเกิดขึ้น ยิ่งตอนนี้พวกเหล่าปีศาจก็บุกรุกเข้ามาในโลกอสูร แม้ว่าสัญญาสงบศึกยังไม่สิ้นสุดลง

แต่เหมือนกองกำลังของพวกปีศาจจะเข้มแข็งขึ้นมาก มันรุกรานโลกอสูรของเราหนักข้อขึ้นเรื่อยๆ ดีที่มีท่านเทพนาคาคอยช่วยปกป้อง ไม่เช่นนั้นพวกเราคงอยู่ยาก"

พระนางเจ้าเฟยกล่าวขึ้นขณะร่วมประชุม ปรึกษางานกับจอมจักรพรรดิ์ โดยมีเทพนาคาออกมาร่วมฟังอยู่ด้วย เขามาในฐานะสหายของกริชเพชร ซึ่งทุกคนรู้เพียงเท่านั้น ตั้งแต่ชายหนุ่มปรากฏตัว องค์ชายสิบสี่ก็ยังไม่เคยออกจากกล่องนิลกาฬมาชี้แจงเรื่องบุรุษผู้นี้

แต่ระยะเวลาที่องค์รัชทายาทของพวกเขายังไม่กลับมา เทพนาคาก็เป็นผู้ที่เข้มแข็งที่สุดในหมู่พวกเขา ดูเหมือนว่าจะแข็งแกร่งกว่ามังกรเทพโลกันตร์บรรพกาลเสียอีก ดังนั้นทุกคนในโลกอสูรต่างให้เกียรติชายหนุ่มเป็นเบอร์สองรองจากกริชเพชร

"องค์ชายสิบสี่ได้รับบาดเจ็บหนักมาก ตอนนี้เขาได้รับการรักษาร่างกายภายนอกในห้องสีชมพูเรียบร้อยแล้ว ข้าเคลื่อนย้ายองค์ชายไปอยู่ในห้องแปดเหลี่ยมดึงดูดพลังสายฟ้าเพื่อซ่อมแซมพลังดวงจิตแก่นแท้ อีกไม่นานตัวอ่อนเต็มวัยของเขาจะกลับคืนสู่สภาพปกติ"

เทพนาคากล่าวรายงานต่อองค์จักรพรรดิ์ด้วยเสียงราบเรียบ ใบหน้าของเขาสงบนิ่งดุจผู้ทรงศิล ไม่มีแววอารมณ์ใดๆ เยือกเย็นดุจน้ำในบ่อโบราณ

"ฝ่าพระบาทองค์จักรพรรดิ์..ข้าหม่อมฉันขอเข้าเฝ้ารายงานเรื่องเร่งด่วนพระเจ้าค่ะ ตอนนี้เจ้าสำนักตระกูลไป๋ บิดาแม่นางหลงไป๋แย่แล้ว ล้มป่วยกะทันหันตอนนี้ไอเป็นเลือดไม่หยุดพลังตัวอ่อนเต็มวัยของเขาทรุดโทรม ไม่อาจเพาะบ่มพลังขึ้นรักษาตัวเองได้ ขอแม่นางหลงไป๋ ไปดูอาการของเจ้าสำนักด่วนๆ รายงานถูกส่งมาถึงเมื่อสักครู่นี้..พระเจ้าค่ะ"

แม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรวารีน้ำจืดปรากฏกายเข้ามาในการประชุมอย่างรีบร้อน เขาคุกเข่าคารวะจักรพรรดิอสูรวารีน้ำจืด พร้อมกับพูดละล่ำละลัก

"บิดาของข้าอาการหนักขนาดนั้นเชียวหรือ!!? มีโรคประหลาดเยี่ยงนี้ได้ยังไง"

หลงไป๋หญิงสาวใบหน้าน้ำแข็งลุกขึ้นพรวดกล่าวอย่างตกใจ นางไม่เคยมีกิริยาท่าทางแบบนี้มาก่อน แต่บัดนี้ไม่อาจระงับอารมณ์ความรู้สึกของตนได้ จึงลุกขึ้นคารวะองค์จักรพรรดิอสูรวารี พร้อมทะยานกลับสู่ตลาดมืดสำนักใหญ่ของนางอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวข้าจะตามแม่นางหลงไป๋ ไปช่วยตรวจดูอาการของบิดานาง เรื่องแบบนี้ไม่น่าเกิดขึ้นในโลกอสูร พวกเรามีพลังดวงจิตแก่นแท้แข็งกล้า โรคภัยไข้เจ็บไม่อาจเบียดเบียน สามารถขับออกได้ด้วยพลังรบอสูร นี่มันเกิดอะไรขึ้นช่างเป็นอะไรที่แปลกจริงๆ ท่านเทพนาคาจะไปกับข้าด้วยหรือไม่"

องค์หญิงเจ้าเฟิงนางร่วมทุกข์ร่วมสุขกับหลงไป๋มานาน ดังนั้นเมื่อเหตุการณ์ร้ายเกิดขึ้นกับสำนักหลง ทำให้องค์หญิงอดเป็นห่วงไม่ได้ จึงขอจอมจักรพรรดิ์อสูรวารีน้ำจืดไปเป็นเพื่อนหลงไป๋

(จบตอน)