ตอนที่ 53 เกมในวงเหล้า

ทางด้านลูคัสกับมุกดา ทั้งสองกำลังพูดคุยกันถึงสถานที่ที่จะไปเที่ยวกันในวันพรุ่งนี้ และอีกเรื่องก็คงหนีไม่พ้นเพื่อนที่บังเอิญมาเที่ยงและพักบ้านอีกหลังที่อยู่ติดกัน โดยมุกดานั่งอยู่บนเตียงนอน ส่วนลูคัสนอนหนุนตักภรรยาคนสวยของเขาอย่างออดอ้อน

“ไม่น่าเชื่อนะคะ พี่โซเฟียกับเพื่อนของมุกจะมาด้วยกันได้”

“เตือนเพื่อนหน่อยก็ดีนะ เพื่อนพี่มันค่อนข้างจะเจ้าชู้” ลูคัสรู้นิสัยของเพื่อนคนนี้เป็นอย่างดี ถึงนิสัยโดยรวมของโซเฟียจะไม่ได้แย่ แต่เรื่องผู้หญิงมันคืออันดับหนึ่ง

“จริงเหรอคะ ชีวิตคู่ของริตาน่าสงสารมาก เธอเพิ่งเลิกกับแฟนของเธอไปเมื่อไม่นานมานี้เอง มุกไม่อยากให้พี่โซเฟียแค่เล่นๆกับเพื่อนของมุกค่ะ” มุกดาเริ่มรู้สึกเป็นห่วงเพื่อน แต่เธอเองก็ไม่ค่อยรู้อะไรมาก สิ่งที่รู้มาก็แค่ผิวเผินเท่านั้น

“แล้วเราจะไปทำอะไรได้ นั่นมันเป็นเรื่องส่วนตัวของพวกเขานะ” ลูคัสตะแคงตัวเอาใบหน้าอันหล่อเหลาของเขาซุกเข้าที่หน้าท้องของภรรยาสาว พลางคิดในใจว่าลูกของเขาใกล้จะมาเกิดหรือยังนะ

“มุกอยากรู้ว่าพี่โซเฟียคิดยังไงกับเพื่อนของมุกค่ะ พี่หมอถามเพื่อนพี่ให้มุกหน่อยได้ไหมคะ” มุกดาเริ่มรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเมื่อถูกลวนลามของคนที่กำลังนอนหนุนตักเธออยู่

“ถ้ามีโอกาสพี่จะถามให้ก็แล้วกันนะ” โอกาสถามเรื่องคนอื่นจะมีหรือเปล่าไม่รู้ แต่โอกาสทำลูกของเขากำลังจะเริ่มขึ้นอีกแล้ว

“ขอบคุณนะคะ” ลูคัสพลิกตัวนอนหงายอีกครั้ง มองใบหน้ามุกดานิ่งๆทั้งสองสบตากัน แขนใหญ่ยกขึ้นวางลงที่ต้นคอของเธอแล้วค่อยๆโน้มมันลงมา ทันใดนั้นริมฝีปากแตะกัน ทั้งสองเริ่มมีแรงดึงดูดเข้าหากันมากขึ้น มุกดาจูบตอบเขาอย่างเคยชิน ลูคัสค่อยๆพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นมาอย่างเชื่องช้า จับมุกดานอนราบลงไปกับเตียงนอนนุ่มๆสีขาวสะอาดตา ในขณะที่ริมฝีปากก็ยังคงประกบเข้าหากันอยู่อย่างดูดดื่ม ภายในห้องที่แสนจะเย็นสบายและเงียบสงบ...

ช่วงเย็น

“ไอ้หมอ น้องมุก เย็นนี้ทานอาหารเย็นด้วยกันนะ...เลี้ยง!” โซเฟียเป็นผู้ชายชอบสังสรรค์ ชอบปาร์ตี้ ชอบความสนุกสนาน แต่ลูคัสอยากอยู่กับเมียแค่สองคนเท่านั้น

“ห้ามปฏิเสธนะ เสียน้ำใจกูหมด” โซเฟียพูดขึ้นมาดักคอก่อนที่ลูคัสจะได้เอ่ยอะไรออกมา แล้วในมือของโซเฟียและริตาก็มีอาหารและเครื่องดื่มมาด้วยหลายถุง ถ้าตกลงก็พร้อมทานเลยนั่นแหละ

“นะคะพี่หมอ มุกว่าก็น่าสนุกดีออก” มุกดาที่เห็นความตั้งใจของพี่โซเฟียกับริตาที่กำลังถือของกินมาเต็มไม้เต็มมือเริ่มรู้สึกนึกสนุกขึ้นมาเหมือนกัน อย่างน้อยก็มีเพื่อนคุยจะได้ไม่เหงา

“มุกอยากรู้ใช่ไหมว่าสองคนนี้ ยังไงกันแน่” ในเมื่อปฏิเสธไม่ได้ ลูคัสจึงอยากช่วยเมียหาความจริงเรื่องสถานะของสองคนตรงหน้านี้สักหน่อย

“ค่ะมุกอยากรู้ มุกสงสารเพื่อน”

“ถ้าอย่างนั้น เรามาช่วยกันมอมเหล้าไอ้สองผัวเมียเถื่อนนี่กัน” ลูคัสกับมุกดากำลังซุบซิบกันต่อหน้าต่อตา แต่โซเฟียกับริตาคิดว่าทั้งสองคนแค่กำลังตกลงกันเท่านั้น

“ผัวเมียเถื่อนหรือคะ” มุกดาเริ่มรู้สึกว่าพี่หมอของเธอใช้คำศัพท์แปลกๆ

“มุกจะร่วมมือกับพี่ไหม”

“ได้ค่ะ” เมื่อมุกดารับคำเรียบร้อย ลูคัสก็เงยหน้าขึ้นมาจากใบหูของภรรยาสาว แล้วเอ่ยเชิญทั้งสองคนที่ยืนรออยู่ทันที

“ตกลง เชิญ...” ลูคัสตกลงยอมปาร์ตี้ด้วย โดยเลือกที่นั่งคือหน้าบ้านพักของเขานั่นเอง

“ลีลาชิบผาย” โซเฟียบ่นเสียงดัง ทำหน้าเซ็งๆแต่ก็ยอมเดินเข้ามาแล้ววางถุงอาหารทั้งหมดลง

ทั้งหมดเริ่มแกะอาหารใส่จาน เทเครื่องดื่มที่มีแอลกอฮอล์ใส่แก้ว แล้วนั่งล้อมวงทานอาหารกันไปคุยกันไป ลูคัสส่งสายตาให้มุกดาเป็นพักๆ เพราะมุกดาอาสาเป็นคนชงเหล้าให้ ส่วนเธอขอไม่ดื่มเพราะกำลังปล่อยมีน้อง จึงปฏิเสธที่จะดื่มแต่ไม่ได้พูดถึงเหตุผลที่ไม่ยอมดื่ม ส่วนริตาเธอไม่ได้คิดอะไรมากนึกสนุกจึงนั่งดื่มเป็นเพื่อนกัน

ทั้งหมดนั่งคุยกันอย่างเป็นกันเอง จนเวลาผ่านไปลูคัสเริ่มรู้สึกว่าสองผัวเมียเถื่อนน่าจะกำลังเมาได้ที่แล้ว ลูคัสก็เมาเหมือนกันแต่สติของเขายังคงอยู่ครบ โซเฟียก็ไม่เท่าไหร่ ผู้ชายอย่างพวกเขาคอแข็งยิ่งกว่าท่อแป๊บ แต่ริตานี่สิรู้สึกว่าเธอน่าจะเมามากแล้ว

“พวกเรามาเล่นเกมกันไหม” ลูคัสเป็นคนเอ่ยขึ้นเพราะอยากจะล้วงความลับของเพื่อนสักหน่อย

แล้วจากที่นั่งคุยกันมาได้สักพัก ลูคัสได้สังเกตอาการของทั้งสองคนแล้ว สิ่งที่เห็นเหมือนโซเฟียจะไม่ค่อยยอมริตาสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายมันก็ยอมทุกครั้ง นี่จึงเป็นสิ่งที่ลูคัสรู้สึกแปลกใจอยู่ไม่น้อย เพราะดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะไม่ธรรมดาเอาเสียแล้ว สามารถทำให้คนอย่างโซเฟียยอมได้เกือบทุกครั้งถือว่าใช้ได้

“เกมอะไรของมึง” โซเฟียรีบถามขึ้น เหมือนจะรู้ว่าลูคัสกำลังคิดจะทำอะไร

“พูดความจริง!” นั่งไง…โซเฟียหันหน้าไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเขา แล้วตอนนี้เธอก็กำลังเมาได้ที่เลยทีเดียว

“กูไม่เล่น” โซเฟียรีบปฏิเสธทันทีเพราะรู้ทันเพื่อน และยังรู้อีกว่าเกมนี้มันมีบางอย่างแอบแฟง เล่นทีไรพังทุกที บรรยากาศกำลังดี กลัวว่าจะหมดสนุกเอาซะก่อน

“เฮ้ยกลัวหรือไง...ริตาเล่นไหม” ลูคัสเริ่มหาแนวร่วม พลางมองหน้าเมียพร้อมกับยกคิ้วให้

“เล่นค่ะ” ริตาตอบตกลงยอมเล่น โซเฟียหันไปมองหน้าริตานิ่งๆ พลางถอนหายใจออกมาเบาๆ อยากจะถามเธอว่าจะเล่นจริงๆเหรอ

“มุกเล่นไหม” ลูคัสหันไปถามภรรยาสุดที่รัก แล้วเกมที่จะเล่นกันในวันนี้ลูคัสไม่ได้เตี้ยมกับมุกดามาก่อนด้วย

“เล่นค่ะ คิกๆ” มุกดาเริ่มนึกสนุก เธอไม่เคยเล่นเกมอะไรแบบนี้มาก่อน แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเกมนี้มันเล่นยังไง

“ไอ้หมอมึงจะหลอกถามอะไรจากกู” โซเฟียหรี่ตามองเพื่อนอย่างจับผิด รู้สึกไม่ค่อยไว้ใจลูคัสสักเท่าไหร่ ถ้าจะเล่นเกมนี้ที่มีคนข้างๆไม่ใช่เพื่อน เพราะกลัวคำถามที่ตอบยาก

“ฮ่าๆๆถ้าอยากรู้มึงก็เล่นสิ” ลูคัสขำขึ้นมาเสียงดัง นี่สินะที่เขาเรียกว่าเพื่อนกัน เพราะมันช่างรู้ใจเขาเสียจริง

“ไม่กล้าเล่นเหรอ นายมีความลับอะไรหรือเปล่า” ริตาพูดขึ้นพร้อมกับมองใบหน้าโซเฟียด้วยสายตาท้าทาย

“เออเล่นก็เล่น” โซเฟียยอมตกลงอย่างไม่ค่อยจะเต็มใจเท่าไหร่นัก พลางมองใบหน้าของริตา แล้วก็คิดในใจว่า...เธอคงเป็นหมากในเกมนี้แน่ๆยังไม่รู้ตัวอีก

“ขออธิบายกติกาก่อนนะครับ เกมนี้ถ้าปากขวดหมุนไปหยุดอยู่ที่ใคร ไม่ว่าจะเจอคำถามอะไรคนๆนั้นต้องพูดความจริงเท่านั้นห้ามโกหก โอเคนะ” ลูคัสอธิบายด้วยรอยยิ้มมองใบหน้าของผู้ร่วมเกมทีละคนอย่างนึกสนุกแต่โซเฟียกลับถอนหายใจแรงพร้อมกับทำหน้าเอือมๆ

“เอาเริ่มเลย เคลียร์พื้นที่” ทุกคนช่วยกับขยับพื้นที่ เพื่อที่จะมีพื้นที่มากพอสำหรับหมุนขวดเหล้า ถ้าปากขวดหยุดอยู่ที่ใคร คนนั้นจะต้องเป็นคนตอบคำถามที่เพื่อนถาม

“หมุน...” เมื่อขวดเหล้าเริ่มหมุน สายตาของทุกคนกำลังจดจ่ออยู่กับปากขวดที่กำลังหมุนอยู่กลางวง ทุกคนลุ้นสุดตัวว่าเกมแรกปากขวดจะไปหยุดอยู่ที่ใคร และแน่นอนว่าคนๆนั้นจะต้องเป็นคนตอบคำถามคนแรก

“คนแรก พี่โซเฟีย เย่!!” เป็นเสียงของมุกดาที่กำลังรู้สึกตื่นเต้นไปกับเกมที่สามีของเธอเป็นคนออกความคิด แล้วคำถามแรกก็เริ่มขึ้นโดยลูคัสเป็นคนถามคำถามแรก

“สาวน้อยหน้าหมวยที่นั่งอยู่ข้างๆมึง สถานะของเธอกับมึงเป็นอะไรกัน” เมื่อถามเสร็จ ลูคัสหันไปส่งยิ้มให้กับมุกดาเป็นอันรู้กัน และเมื่อหันกลับมา ก็ได้เห็นสายตาของริตากับโซเฟียที่กำลังมองหน้ากันอยู่แบบนิ่งๆ มุกดาที่ได้เห็นดังนั้นถึงกลับสะกิดพี่หมอของเธอให้ดูแววตาของทั้งสองคนนั้นทันที

ริตากำลังรอฟังคำตอบอย่างมีความหวัง ส่วนโซเฟียกำลังช่างใจอยู่ว่าจะตอบยังไงดี แน่นอนว่าห้ามโกหก เมื่อลงเล่นเกมนี้แล้วผู้เล่นก็ควรให้เกียรติกติกาของเกมนี้

“ยังไม่มี” ที่จริงโซเฟียของริตาเป็นแฟนแล้วตั้งแต่วันแรกที่ลากเธอให้มาอยู่ด้วย แต่เธอยังไม่ได้ให้คำตอบ ส่วนริตาที่ได้ฟังคำตอบของเขาถึงกลับหน้าเจื่อนไป แต่สิ่งที่เขาตอบออกมามันก็ไม่ได้ผิด โซเฟียไม่ได้โกหก

“หมุนแล้วนะ” โซเฟียเป็นคนหมุนขวด แล้วปากขวดครั้งนี้มันดันไปหยุดอยู่ที่ลูคัส

“เพราะอะไรถึงทำให้คุณหมอสุดหล่อยอมสละโสดครับ” น้ำเสียงและสีหน้าของโซเฟียดูสะใจสุดๆ คำถามนี้คงจะมีแค่ลูคัสและโซเฟียเท่านั้นที่นั่งอยู่ตรงนี้รู้สาเหตุจริงๆของการตกลงแต่งงานของคุณหมอลูคัส คำถามนี้โซเฟียก็แค่ต้องการเอาคืนบ้างก็เท่านั้น

“ไอ้โซเฟีย...” ลูคัสมีสีหน้าเลิ่กลั่กอย่างบอกไม่ถูก แต่โซเฟียก็เลือกที่จะช่วยกลบเกลื่อนให้

“หันไปครับ หันไป แล้วก็ตอบครับ” โซเฟียบอกให้ลูคัสหันไปหามุกดาแล้วก็ตอบชัดๆ...ว่ารักเธอ

“กูเขิน...” แน่นอนว่าลูคัสคงไม่ตอบคำถามที่ฆ่าตัวเองตายทางอ้อมแน่ๆ ถ้าเขาจะตอบว่ารัก...มันก็ไม่ได้ผิดอะไร ทั้งคู่คบกันและรักกันมาถึงสองปีเรื่องนี้ใครๆก็รู้

“เอ้าๆพอและ กูไม่ได้อยากรู้ เอาไว้ตอบกันสองคนก็แล้วกัน” ถ้าจะตอบก็คงต้องตอบในสิ่งที่ดีๆ ส่วนเรื่องเงื่อนไขของแด๊ดนั้น ขืนเอามาพูดตอนนี้ การมาเที่ยวในครั้งนี้คงหมดสนุกแน่

“หมุน...” ครั้งนี้ปากขวดมาหยุดอยู่ที่ริตา ส่วนคนถามก็คือลูคัส

“ริตาคิดยังไงกับเพื่อนพี่ครับ” โซเฟียมองหน้าริตานิ่งๆ ครั้งนี้เป็นโซเฟียที่กำลังรอลุ้นคำตอบบ้าง

“ป๋าขา...มั้งคะ” ริตาเรียกเขาว่าป๋า แถมเธอยังลากเสียงยาวอีกด้วย สำหรับเธอกับเขาคงประมาณนี้มั้ง

อีกอย่างเธอสัญญากับเขาเอาไว้แล้วว่าถ้าเธอท้อง เธอก็จะเดินออกจากชีวิตของเขาไปทันที แล้วจะไม่เรียกร้องอะไรทั้งสิ้น เพราะฉะนั้นสิ่งที่เธอตอบออกไปมันก็สมควรแล้ว แต่ในใจกลับรู้สึกมากว่าที่พูด

“หมุน...” ครั้งนี้ปากขวดมาหยุดอยู่ที่มุกดา ส่วนคนถามก็คือริตา

“ฉันไม่รู้จะถามอะไรเธอน่ะ” ริตาไม่มีคำถามสำหรับมุกดา แต่เธอมีคำถามอยากจะถามใครบางคน

“แล้วอยากถามใครครับ” ลูคัสถาม

“อยากถามเขาค่ะ” ริตาใช้นิ้วชี้จิ้มไปที่หน้าอกแน่นๆของโซเฟีย ตอนนี้เธอเมาแล้ว เธอจึงกล้าที่จะพูดในสิ่งที่ต้องการโดยไม่เขิน

“เอ้าถ้าอย่างนั้นถามเลยครับ” ลูคัสเป็นคนอนุญาตให้เสร็จ

“ผิดกติกานี่” โซเฟียโวยวาย

“ไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร” ริตาทำหน้างอนๆใส่ รู้สึกน้อยใจเขาเหลือเกิน ปกติริตาเป็นคนเก็บความรู้สึกเก่ง แต่ครั้งนี้เธอปิดมันไว้ไม่อยู่จริงๆ ทั้งสีหน้าและแววตาของเธอทุกคนมองออก

“เธองอนแล้วเห็นไหม” ลูคัสรีบชงขึ้นมาทันที แต่อีกใจของลูคัสก็คิดว่า เขาคงจะไม่ทำให้ทั้งสองคนทะเลาะกันหรอกนะ

“อยากถามอะไรก็ถามมา” ในที่สุดโซเฟียก็ยอมริตาอีกตามเคย นี่เป็นสิ่งที่ลูคัสรู้สึกได้ แล้วลูคัสก็เชื่อว่าเพื่อนของเขาสามารถรับมือได้ อาจจะด้วยความเจ้าเล่ห์ของมันหรืออะไรก็แล้วแต่

“นายไม่คิดอะไรกับฉันเลยจริงๆเหรอ”

คำถามของคนเมาทำให้ลูคัสและมุกดาที่นั่งอยู่ด้วย เริ่มรู้สึกว่าควรจะลุกออกไปจากตรงนี้ดีไหม แต่บังเอิญว่าที่ตรงนี้มันกลับเป็นบ้านพักของเขา ถ้านั่งกินที่บ้านพักอีกหลังลูคัสคงจะพามุกดากลับแล้ว

“ก็คิดอยู่นะ คิดว่าเมื่อไหร่เธอจะท้องสักที” คำพูดของโซเฟียทำให้ริตาคิดไปว่า ถ้าเธอท้องแล้วเธอก็จะได้ไปๆสักที แต่โซเฟียกลับคิดตรงกันข้ามกับเธอ

ส่วนลูคัสและมุกดาทั้งสองหันมองหน้ากันอีกครั้ง ไม่คิดว่าโซเฟียจะพูดแบบนี้ออกมา นั่นจึงทำให้ลูคัสกับมุกดายิ่งงุนงงกับสถานะของทั้งสองคนเข้าไปอีก

“ดึกแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ” พูดจบริตาก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไปเลย เธอเข้าใจความหมายของโซเฟียผิดอย่างแรง เธอเดินโซเซกลับเข้าบ้านพักอีกหลังไป

“กูพูดอะไรผิดหรือเปล่าวะ” โซเฟียรู้สึกงงกับอาการของริตา จึงหันมาถามอีกสองคนที่นั่งอยู่ด้วย

“กูจะไปรู้เหรอ ตามไปสิ” ลูคัสบอกให้โซเฟียรีบตามริตาไปถ้าอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไร เพราะพวกเขาคงช่วยในเรื่องนี้ไม่ได้

“อือ...กูไปก่อนนะ” ในที่สุดโซเฟียก็ลุกขึ้นแล้วรีบตามริตาไปทันที

“มุกได้คำตอบหรือยัง” ลูคัสได้คำตอบสำหรับเรื่องนี้แล้ว เขาจึงหันไปถามมุกดาเพราะไม่รู้ว่าเธอมองออกหรือเปล่า

“แล้วพี่หมอว่ายังไงคะ” มุกดาก็ยังไม่แน่ใจอยู่ดี เธอรู้จักริตาก็จริงแต่เธอไม่รู้จักโซเฟียเลย รู้จักก็แค่เพียงผิวเผินเท่านั้น

“ปกติเพื่อนพี่มันไม่เคยสนใจความรู้สึกของผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่อาการแบบนี้พี่ว่ามันเจอของจริงเข้าให้แล้วล่ะ” ลูคัสคิดว่าเพื่อนของเขาดูเปลี่ยนไป ถ้าเป็นเมื่อก่อนมันคงไม่คิดที่จะตามไป แต่นี่กลับลุกขึ้นไปเลยโดยไม่มีอาการลังเลเลยแม้แต่น้อย

“จริงหรือคะ” ลูคัสพยักหน้าให้เป็นคำตอบ เรื่องนี้เขาดูไม่ผิดแน่ๆ

“จากการสันนิษฐานของผู้ชายด้วยกันบวกกับนิสัยของมัน พี่ว่าพี่มองไม่น่าพลาดนะ”

“โอเคมุกเชื่อพี่หมอค่ะ” มุกดายิ้ม รู้สึกดีใจไปกับเพื่อนของตัวเองด้วย ส่วนความรู้สึกของริตาที่มีต่อพี่โซเฟีย มุกดามองออกว่าริตาก็มีใจให้กับพี่โซเฟียอยู่แล้ว เพราะถ้าไม่อย่างนั้นริตาคงไม่ถามคำถามนั้นออกมา