"ฮัลโหลพี่ไตรขาอยู่คอนโดหรือเปล่าคะนิชาว่าจะแวะไปหาน่ะค่ะ"

(เปล่าครับนิชาพอดีวันนี้พี่ติดงานเนี่ยยังอยู่ที่ออฟฟิศอยู่เลยคิดถึงหนูมากเลย)

"ตายจริงวันหยุดยังขยันไปทำงานอีกเหรอคะเนี่ยแฟนใครน๊าทำไมขยันจังเลย"

(ก็แฟนนิชาไงครับพี่ขยันทำงานจะได้มีเงินให้หนูใช้เยอะๆไง)

"หูยแค่นี้หนูก็ใช้ไม่หมดแล้วล่ะค่ะว่าแต่ให้นิชาไปหาที่ออฟฟิศไหมคะเดี๋ยวนิชาจะได้ซื้อของว่างไปให้ทานด้วยเผื่อพี่ไตรหิวไง"

(มะ..ไม่ต้องหรอกจ้ะเนี่ยเดี๋ยวกะว่าเซ็นเอกสารอีกนิดหน่อยก็จะกลับแล้วงั้นเดี๋ยวพี่ไปหานิชาที่ห้องเองก็ได้หนูจะได้ไม่ต้องเหนื่อยไงคะ)

"เอาอย่างนั้นก็ได้ค่ะ"

(โอเคครับผมพี่รักนิชานะครับ)

"รักเหมือนกันค่ะ"

หลังจากวางสายจากแฟนหนุ่มผู้แสนดีนิชาที่หิ้วของกินพะรุงพะรังก็เก็บมือถือเข้ากระเป๋า ตอนนี้หญิงสาวกำลังยืนอยู่หน้าคอนโดของคนที่เธอโทรหาเมื่อครู่นี้พร้อมกับคีย์การ์ดในมือกะว่าเดี๋ยวขึ้นไปจัดของเสร็จเรียบร้อยแล้วจะโทรให้เขากลับมาที่ห้องของตัวเองเลย

ไม่รู้ว่าวันนี้นิชานึกยังไงอยู่ๆถึงอยากจะมาเซอร์ไพรส์ด้วยการมาหาเขาที่ห้องโดยไม่บอกซึ่งปกติก็ไม่ค่อยได้มาบ่อยหรอก ถึงแม้จะมีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับเขาแล้วก็ตามแต่เธอก็ต้องเล่นตัวไม่ตามใจเค้าบ่อยๆเพื่อที่จะดึงคุณค่าของตัวเองเอาไว้บ้างเพราะกลัวว่าเขาจะเบื่อเร็วและมันก็ได้ผลซึ่งไตรคุณทั้งรักและหลงเธออย่างมากไม่ว่าหญิงสาวต้องการอะไรเขาจะสรรหามาประเคนให้หมดทุกอย่างทั้งเงินทั้งรถหรือคอนโดหรือแม้แต่สิ่งของแบรนด์เนมทั้งหลายแหล่

เนื่องจากนิชาเป็นแค่เด็กต่างจังหวัดที่ผลักดันตัวเองขึ้นมาอยู่ในสังคมที่หรูหรา เธอต้องกัดฟันดิ้นรนทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยกว่าจะเรียนจบเลือดตาแทบกระเด็นจนกระทั่งที่ไตรคุณเข้ามาในชีวิตนั่นแหละวิถีการใช้ชีวิตของเธอจึงเปลี่ยนไป นิชายอมให้เขาเป็นผู้ชายคนแรกแลกกับการส่งเสียเลี้ยงดูเป็นตัวเป็นตนเอาจริงๆเธอก็เหมือนเด็กเสี่ยนั่นแหละต่างกันแค่ไตรคุณยังไม่แก่แถมยังหล่อลากดินเลยทีเดียว

เขาลงทุนซื้อคอนโดให้จ่ายรายเดือนให้โดยที่เธอไม่ต้องลำบากขวนขวายให้ตัวเองต้องเหนื่อยอีกแล้ว ทุกเดือนที่นิชาได้รับเงินเดือนเดือนละหนึ่งแสนบาทหญิงสาวจะแบ่งเก็บและโอนกลับมาให้ตากับยายที่อยู่ต่างจังหวัดทุกเดือนเดือนละสามหมื่นบาทที่เหลือเธอก็เก็บใส่บัญชีเอาไว้เพราะของช้อปปิ้งต่างๆไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้ากระเป๋าหรือรองเท้าเธอก็ใช้บัตรเครดิตการ์ดของเขารูดเอา

คบกันมาเกือบสามปีแม้จะยังไม่เคยคุยกันถึงเรื่องการใช้ชีวิตร่วมกันแต่นิชาก็มีเงินเก็บจากการเลี้ยงดูจากเขาในบัญชีเป็นล้านแล้ว ต่อให้วันนึงท่ีเขาจะมีอันเลิกลากับเธอไปแต่อย่างน้อยๆนิชาก็ยังมีเงินได้ตั้งหลักในชีวิตของตัวเองได้

วันนี้เป็นวันครบรอบสามปีที่คบกันของทั้งคู่นิชาเลยอยากทำเซอร์ไพรส์เพื่อตอบแทนความรักและความดีของเขาที่มีให้เธอบ้าง นิชาเดินก้าวออกจากลิฟท์มาอย่างคนอารมณ์ดี ใบหน้าสวยหวานประดับรอยยิ้มสดใสตลอดทาง มือเล็กยกถุงของกินที่ซื้อมาเอาใจแฟนหนุ่มขึ้นดูอย่างปลื้มปริ่มนี่ก็ของชอบเขานั่นก็ของชอบเขาทั้งนั้นเลย อย่างน้อยๆหญิงสาวก็อยากทำให้เขาได้ประทับใจบ้างถึงแม้ว่าเธอจะไม่ได้มีอะไรที่คู่ควรกับคนอย่างเขาเลยก็ตาม

นิชามาอยุดอยู่หน้าห้องของแฟนหนุ่มก่อนจะหยิบเอาคีย์การ์ดออกมาแนบที่ตรงประตูสักครู่ก็มรเสียงดังติ้ดพร้อมสัญญานไฟเปิดให้ผ่าน ทันทีที่แง้มประตูเปิดเข้าไปหญิงสาวก็พบว่ามันเย็นมาก แม้ภายในจะยังมืดสนิทราวกับไม่มีคนอยู่แต่เนื่องจากอุณภูมิที่เย็นฉ่ำทำให้เธอแน่ใจมากว่ามีคนอยู่ในห้องนี้แน่ๆ

หัวใจวูบไหวสั่นเล็กน้อยราวกับจะบอกว่ามันมีบางอย่างแปลกไป ฝีเท้าเล็กค่อยๆก้าวเดินไปอย่างช้าๆปลายทางคือห้องนอนของชายเจ้าของห้องทันทีที่เดินเข้ามาใกล้ประตูห้องนอนเสียงแว่วหวานก็ดังขึ้นให้ใจสาวสะท้าน

"คิกๆไตรอ่าาอย่าสิคะแพรจั๊กจี้" เสียงผู้หญิงดังเล็ดลอดออกมาจากประตูห้องนอนที่ไม่ได้ปิดสนิท ตามมาด้วยเสียงทุ้มที่คุ้นหูเธอเหลือเกิน

"ช่วยไม่ได้แพรจ๋าอยากตัวหอมทำไมอืมมมตรงนู้นก็หอมตรงนี้ก็หอมหอมที่สุดเลย"

"อื้ออ...แล้วหอมเท่าแฟนพี่ไตรหรือเปล่าล่ะคะ" เสียงหวานออกอ้อนฉอเลาะถามพลางซบอกแกร่งที่เปลือยเปล่าแล้วไล้ฝ่ามือเล่นไปตามแผงอกหนา หูนิชาได้ยินเสียงคำรามแผ่วพร่าเบาๆ

"อยู่กันสองคนพี่ว่าอย่าพูดถึงคนอื่นเลยครับ" เสียงของเขาที่ดังลอดออกมาซึ่งกำลังก้มหนาเลาะเล็มซอกคอของผู้หญิงคนนั้นที่กำลังแหงนเงยเชิดหน้าให้เขาไซร้ซอกคอได้อย่างสะดวก

'หึ ! ตอนนี้เธอกลายเป็นคนอื่นไปแล้วทั้งที่เมื่อครู่ก่อนวางสายเขายังบอกรักเธอปานจะกลืนกินอยู่เลยเนี่ยแหละนะสันดานผู้ชาย !'

"แล้วเมื่อไหร่พี่ไตรจะเลิกกับเค้าสักทีล่ะคะแพรไม่อยากต้องมาหลบๆซ้อนๆแบบนี้อีกแล้วนะ"

"ขอเวลาพี่อีกสักนิดได้ไหมที่จริงใจพี่ก็อยากจะเลิกกับเค้าใจจะขาดแล้วแต่ก็สงสารนิชาเค้าไม่ได้ทำอะไรผิดนี่นา" เสียงแฟนหนุ่มที่นิชารักสุดหัวใจตอกย้ำให้หญิงสาวได้รู้ว่าที่ทุกวันนี้เขายังอยู่ก็เพราะความสงสารเท่านั้น

นิชาขบริมฝีปากตัวเองอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บและชานั่นหมายความว่าทุกอย่างที่เธอเห็นมันคือเรื่องจริงและเหตุการณ์จริงๆที่เธอได้มารู้มาเห็นและตาสว่าง

"ถ้างั้นพี่ก็ให้เงินเค้าสักก้อนสิคะจะได้ไม่รู้สึกผิดอะไร" เสียงหวานยังคงเว้าวอนต่อขณะที่มีเสียงครวญครางเริ่มดังขึ้นตามหลังพร้อมเสียงดูดดึงดังจ๊วบจ๊าบ

"ใช่ค่ะ ! จ่ายเงินให้ฉันสักก้อนแล้วฉันจะหลีกทางไปเอง"

นิชาไม่ทนฟังอะไรอีกต่อไปมือบางดันประตูให้เปิดกว้างขึ้นพร้อมทั้งกดเปิดไฟให้สว่างทั่วทั้งห้อง แม้จะทำใจให้เข้มแข็งมากขึ้นแล้วแต่พอได้เห็นภาพบาดตามันก็ทำให้นิชาตัวชาวาบริมฝีปากสั่นระริก ภาพที่เห็นคือร่างเล็กกำลังคล่อมบนตัวของแฟนหนุ่มที่กำลังจะกลายเป็นอดีตแฟนไปแล้วในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ท่อนลำอวบยาวที่เคยทิ่มแทงในตัวเธอครั้งแล้วครั้งเล่าตอนนี้มันกำลังสอดประสานกับหญิงคนอื่นไปแล้ว

สองร่างที่กำลังโยกเอวเด้งใส่กันเมื่อครู่ถึงกับผวาเด้งตัวออกจากกันหลังจากนั้นก็คว้าผ้ามาคลุมความบัดสีนั้นเอาไว้

"นิชา..." เสียงไตรคุณครางเรียกชื่อเธอดังแผ่วพร่า

"ถ้าอยากเลิกกับฉันบอกกันดีๆก็ได้ไม่ได้อยากเรียกร้องอะไรเลยสักบาทก็จะไม่เอา" นิชากัดฟันบอกพลางข่มกลั้นน้ำใสที่เอ่อออกมาคลอหน่วยตา

"แปลว่าเธอจะไม่เอา ?" ผู้หญิงที่เมื่อครู่ขย่มโยกบนตัวของแฟนเธอถามออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลยสักนิด

"เอาสิ ! ยังไงตอนนี้ฉันไม่มีอะไรจะต้องเสียอยู่แล้ว" นิชาตอบกลับไปด้วยสีหน้าเฉยชาทำราวกับว่าไม่ได้รู้สึกอะไรทั้งๆที่หัวใจมันด้านชาไปหมด

"พี่ไตรขาขอมือถือหน่อยค่ะ" แพรวาแบมือขอโทรศัพท์มือถือจากชายหนุ่ม โดยที่เจ้าตัวมีสีหน้าลังเลเล็กน้อยก่อนที่เขาจะหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดโอนเงินให้นิชาเอง

ตื้ดตื้ด !

เสียงแจ้งเตือนมือถือดังขึ้นทำให้นิชาก้มหน้าหยิบมือถือขึ้นมาดูก็พบว่า...

.

.