ตอนที่ 24 ข้าต้องการแข่งปรุงยากับเจ้า

ชายหนุ่มที่จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก ถังเฉิงที่เจียงเฉินเจอตอนเข้าหลิงหยุนวู่ฟู่

“พี่เจียงเฉิน ไม่คิดเลยว่าจะได้มาเจอท่านที่นี่”

ถังเฉิงเดินเข้ามาทางประตูและเดินไปหาเจียงเฉินอย่างรวกเร็วภายใต้สายตาที่น่ากลัวของทุกคน การแสดงออกของถังเฉินนั้นดูสุภาพและจริงใจ

“เดี๋ยวนะ นั่นนายน้องถังเฉิงของศาลาเปาตันไม่ใช่รึไง ”

“เด็กคนนี้เป็นใครกันแน่ ชักแปลกๆแล้วสิ แม้แต่นายน้อยของศาลาเปาตันยังสุภาพกับเขา !”

ในฉากนี้ หลายคนที่รู้จักถังเฉิงดีก็อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

ตรงข้ามกับเจียงเฉิน ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของจูหมิงหยวนเริ่มอุบาทขึ้นเรื่อยๆ

“นี่เจ้าเป็นนายน้อยของศาลาเปาตันหรอกรึ ”

เขาไม่คิดเลยว่าเด็กคนนี้จะมีตัวตนเช่นนี้

“ใช่ พ่อของข้าคือถังซิงไห่ เจ้าของศาลาเปาตันแห่งนี้”

ถังเฉินยิ้มเล็กน้อย จากนั้นก็หันกลับไปมองจูหมิงหยวนและกล่าว "อาจารย์จู เกิดอะไรขึ้น ทำไมท่านถึงต้องลงมือกับพี่เจียงเฉินกัน?"

“เด็กคนนี้ไม่มีแม้แต่จะมีตราสัญลักษณ์ของนักเล่นแร่แปรธาตุ แต่เขากลับกล้ามาสมัครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุของศาลาเปาตันเรา อีกทั้งยังสร้างปัญหาให้อีกด้วย ”

จูหมิงหยวนกล่าวอย่างเย็นชา: "ข้าจำเป็นต้องทำเช่นนั้นเพราะการกระทำของเขา "

“ศาลาเปาตันของเราดูเหมือนจะไม่ได้กำหนดว่าต้องมีตรานักเล่นแร่แปรธาตุก่อนถึงจะสมัครได้ไม่ใช่รึ ?”

การแสดงออกของถังเฉินเริ่มจริงจัง "ความสามารถในการเล่นแร่แปรธาตุของพี่เจียงเฉินนั้นข้านั้นรู้ดี การที่เขามาสมัครเป็นอาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตูของเราก็ถือได้ว่าเป็นเกียรติสำหรับศาลาเปาตันของเราแล้ว ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ข้าจะบอกท่านพ่อเอง "

เจ้ารู้บ้างไหมว่าเจียงเฉินเป็นอัจฉริยะด้านการหลอมยาที่ซูหลิงเซียงยังต้องตกตะลึงและเขาก็ยังมีสิทธิ์ที่จะเป็นศิษย์ส่วนตัวของปรมจารย์ด้านการหลอมยาผู้ยิ่งใหญ่ หยานชิงซวนกวน เลยนะ !

ศาลาเปาตันของเรามีหรือที่จะเมินเฉยนักเล่นแร่แปรธาตุอัจฉริยะเช่นนั้น ร?

“ถังเฉิง เจ้าหมายความว่าอย่างไร”

การแสดงออกของจูหมิงหยวนก็เปลี่ยนไป: "ในฐานะหัวหน้านักเล่นแร่แปรธาตุของซาลาเปาตัน พ่อของเจ้าให้อำนาจข้าเต็มที่ในการรับสมัครนักเล่นแร่แปรธาตุและข้าก็หวังว่าเจ้าจะไม่เข้ามายุ่งเรื่องนี้ !"

ถังเฉิงจ้องที่จูหมิงหยวนด้วยสีหน้าที่เริ่มโกรธ "แต่ข้าต้องการจ้างพี่เจียงเฉินเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุของศาลาเปาตัน!"

“ตราบใดที่ข้ายังอยู่ในศาลาเปาตัน ข้าจะไม่มียอมให้ใครได้รับการเลือกปฏิบัติเด็ดขาด มิเช่นนั้นจะเป็นการทำลายชื่อเสียงของนักเล่นแร่แปรธาตุในศาลาเปาตันของเรา ”

“เว้นแต่เขาจะกลั่นเม็ดยาระดับหนึ่งต่อหน้าข้าเพื่อพิสูจน์ความสามารถของเขา ”

“มิฉะนั้น ถ้าเจ้ายังยืนยันว่าจะรับเขาเข้ามาในศาลาเปาตันหละก็ข้าก็จะไปเอง ศาลาเปาตันหากมีเขาก็ต้องไม่มีข้า !”

จูหมิงหยวนมองไปที่ถังเฉิงโดยไม่หลบสายตา และแม้แต่คำพูดที่คุกคามเล็กน้อยก็เผยออกมา

“อาจารย์จู นี่ท่านขู่ข้างั้นรึ ”

ใบหน้าของถังเฉิงเริ่มมืดมนทันที

“ข้าจะไปสามารถพูดคุกคามเจ้าได้ยังไง ทุกสิ่งที่ข้าทำก็เพื่อประโยชน์ของศาลาเปาตันทั้งนั้น ต่อให้พ่อของเจ้าอยู่ที่นี่ด้วยตัวเอง ข้าก็ยังคิดเช่นเดิม ”

จูหมิงหยวนกล่าวเบาๆและจ้องไปที่เจียงเฉินอย่างเย็นชาในทันที "เจ้าหนู ถ้าเจ้าต้องการเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุของศาลาเปาตันหละก็ ก็จงแสดงความสามารถที่เจ้ามีซะ "

เจียงเฉินขดริมฝีปากของเขาและพูดว่า “จู่ๆ ข้าก็ไม่อยากสมัครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุแล้วหน่ะสิ”

“ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้เจ้ายังหยิ่งยโสอยู่เลยไม่ใช่รึไง ถ้าเจ้ามีความสามารถจริงทำไมถึงได้ตัดใจง่ายนักหละ ”

เมื่อจูหมิงหยวนได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดดูถูกและเยาะเย้ย

ทันทีเหล่าผู้ที่ดูอยู่ก็มองไปที่เจียงเฉินด้วยความดูถูกเช่นกัน

ชายคนนี้พูดซะดิบดีแต่กลับกำลังจะหนีเนี่ยนะ

เมื่อเขาได้ยินจูหมิงหยวนพูดเช่นนั้น เขาก็ต้องการแสดงความสามารถที่แท้จริงให้เห็นทันที เขาจึงยอมรับคำท้าของอีกฝ่าย

“ใครบอกกันว่าข้าจะหนี”

มุมปากของเจียงเฉินก็โค้งขึ้นเล็กน้อย และเสียงที่ชัดเจนของเขาก็ดังเข้าไปในรูหูของทุกคนทันที

“ที่ข้าบอกว่าไม่สมัครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุของที่นี่แล้วหนะ ก็เพราะว่าข้าสนใจตำแหน่งของเจ้าแทนต่างหากหละ!”

"จูหมิงหยวน ข้าขอท้าประลองการเล่นแร่แปรธาตุกับเจ้า ถ้าเจ้าแพ้ เจ้าจะต้องมอบตำแหน่งหัวหน้านักเล่นแร่แปรธาตุของศาลายาเปาตันให้กับข้า !"