กษิราเลี้ยวหัวรถกลับเข้าบริษัทเมื่อตอนบ่ายสอง เขาแวะส่งโรสิตายังห้างสรรพสินค้าใกล้แหล่งธุรกิจ อารมณ์เขาไม่ดีเอาเสียเลย มันดันคั่งค้างมาจากในร้านอาหารญี่ปุ่นนั่นแหละ โรสิตายังไม่ทำให้เขาถึงฝั่งฝัน ค้างๆคาๆ เพราะน้ำในตัวเขามันยังไม่พุ่งออก...

เป็นเพราะโทรศัพท์เจ้ากรรมนั่นแท้ๆ ทำให้เขาอดรำลึกถึงอดีต เพราะว่าโรสิตาต้องรีบไปพบลูกค้ารายใหญ่เป็นการด่วน สายเรียกเข้านั้นเป็นสายของบิดาของเจ้าหล่อน นัยว่าเกิดอุบัติเหตุขึ้นกะทันหันเลยไปพบลูกค้ารายนี้ไม่ได้ ทั้งที่ดุ้นเนื้อเขาตกอยู่ในอุ้งมือของเจ้าหล่อนแท้ๆ ไม่กี่อึดใจมันจะได้มุดเข้าถ้ำสวาท กลับมาต้องเสียอารมณ์ด้วยเหตุจำเป็น

เขาเองกะว่าจะออกกำลังกายย่อยอาหารก่อนจะกลับเข้ามาทำงานเสียหน่อย ทุกอย่างกลับพังพินาศในเสี้ยววินาทีเดียวแท้ๆ โรสิตารีบดันดุ้นเขากลับเข้าที่ รูดซิปกางเกงให้เสร็จสรรพอีกต่างหาก เจ้าหล่อนทำเหมือนก่อนหน้าไม่ได้กำลังเมคเลิฟอยู่กับเขา เธอจัดเสื้อผ้าหน้าผมเข้าที่ แล้วก็บอกให้เขาขับรถมาส่ง...

กษิราก้มมองเป้ากางเกงตัวเอง ลูบไล้มันอย่างนึกสงสาร...

ทันใดนั้นเองสายตาคมกริบของเขา เหลือบแลเห็นแผ่นหลังบอบบางของนวลเนื้อหอมเข้าโดยไม่ตั้งใจ เจ้าหล่อนกำลังเดินเลี้ยวเข้าประตูตึก ชายหนุ่มจึงคลี่ยิ้มออกมาได้อย่างโล่งอก และแล้วเขาก็หาทางออกให้กับตัวเองอย่างง่ายดาย

นั่นสิ...เขาลืมนวลเนื้อหอมไปได้อย่างไร ทั้งที่เขาลากเจ้าหล่อนมาทำโทษต่อที่ออฟฟิศแท้ๆ

กษิรากดโทรหาหญิงสาว สั่งให้เจ้าหล่อนยืนรอเขาตรงนั้นทางเลี้ยว มันมีมุมลับตาคน ถ้าเขาใช้เวลาไม่นาน คงไม่มีใครเห็น... ตอนนี้เขายกให้นวลเนื้อหอมเป็นทั้งทาสกามเป็นทั้งสาวรับใช้ และเขาต้องการเรียกใช้งานเจ้าหล่อนเป็นการด่วน...

ช่วยไม่ได้ ไม่คิดว่าเขาจะมาเกิดอารมณ์ค้างเอาตอนนี้นี่นา...

ทั้งที่กะเอาไว้ว่า หลังจากพบลูกค้ารายสำคัญเสร็จเขาจะแวะไปผ่อนอารมณ์กับนวลเนื้อหอมสักชั่วโมงยังห้องพักชั้นลอย แล้วค่อยกลับมาทำงานต่อ ค้างคืนที่ออฟฟิศสักคืน พรุ่งนี้ค่อยอนุญาตให้นวลเนื้อหอมกลับเข้าบ้าน...

เขาไม่รู้ล่วงหน้า ลูกค้ารายนั้นจะเป็นโรสิตา เพื่อนสาวคนสนิท ที่ของเคยค้าม้าเคยขี่กันอยู่พักหนึ่ง...

นวลเนื้อหอมถอนหายใจ เธอจัดการยัดโทรศัพท์มือถือเก็บใส่กระเป๋าสะพาย เดินอารมณ์เศร้ามายังจุดนัดหมาย มองซ้ายมองขวาเธอไม่เห็นใคร จึงเข้าใจได้ว่าทำไมกษิราถึงสั่งให้เธอมายืนรอเขาตรงจุดนี้...

“อือ...อะไรกันคะคุณษิรา...อ๊า...เบาหน่อยสิค่ะ นวลเจ็บ...”

นวลเนื้อหอมถูกดึงเข้าไปสวมกอด กลีบปากนุ่มถูกเขาบดขยี้เข้าหา ทุกการเคลื่อนไหวเป็นไปอย่างตะกละตะกลาม ไร้ซึ่งความอ่อนโยนอย่างที่ควรจะเป็น

หน้าอกหน้าใจเธอยังถูกเขาเคล้นคลึงอย่างหนักมือ ชุดที่สวมถึงดึงรั้งจนแทบขาดติดมือเขา...

หญิงสาวทั้งเจ็บทั้งตกใจ น้ำตาพานจะปริ่มไหล พอเขาหนักมือขึ้นกว่าเดิม นวลเนื้อหอมหมดความอดทนจึงส่งเสียงร้องประท้วง ให้เขารู้จักเบามือกับร่างกายเธอบ้าง...

ทว่าคนกำลังหน้ามืดไม่มีวันได้ยินเสียงประท้วงนั้นหรอก มีแต่จะเร่งมือให้ตัวเองได้ปลดปล่อยเร็วๆเสียมากกว่า กษิราใช้หัวเข่าดันเรียวขาอ่อนกว้าง พุ่งทะยานปลายนิ้วมือควานหาแหล่งน้ำอันฉ่ำชื่น...

“อะ...อะ...คุณกษิ อย่าค่ะ เดี๋ยวมีพนักงานบริษัทเดินมาเห็นเอานะคะ”

“อยู่เฉยๆเถอะน่า...อย่าทำตัวน่ารำคาญ” ชายหนุ่มเอ็ดเสียงแข็ง ถาโถมปลายนิ้วมือใส่อย่างเร่งร้อน ถึงนวลเนื้อหอมจะเสียวซ่านขนาดไหน หากหัวใจบอบช้ำกับเหตุการณ์เมื่อสองชั่วก่อนหน้า ไม่อาจทำให้หญิงสาวเกิดความสุขได้เลย...

หญิงสาวผู้น่าสงสารนึกอย่างปลงตก เธอปล่อยให้มือทั้งสองข้างตกอยู่อยู่ข้างลำตัว ปล่อยให้ความรู้สึกปวดร้าวกัดกินหัวใจเธอต่อไปเรื่อยๆ ไม่รู้ทำไมกษิราถึงได้เป็นเอาหนักถึงเพียงนี้

เห็นออกไปกับสาวงาม นึกว่าเขาจะไม่กลับเข้ามาบริษัทเสียอีก เธอออกไปนั่งทานก๋วยเตี๋ยวใกล้ๆกันนี้ กะว่าจะกลับนั่งรอเวลาให้ถึงเวลาเย็น แล้วเธอจะนั่งรถโดยสารกลับเข้าบ้าน เริ่มต้นชีวิตสาวใช้ตามอย่างที่เคยเป็นเช่นทุกวัน...

นับวันนวลเนื้อหอมกลับอยากเร่งวันบินกลับเมืองไทยของคุณทั้งสองคน อย่างน้อยๆ ถ้าคุณดิสรณ์หรือคุณรุจีอยู่ในบ้านด้วยกัน กษิราจะไม่กล้าทำตามใจตัวเองอย่างเช่นนี้เลย...

ความจริงถ้าเขาไม่ย้อนกลับมาคงน่าจะดีกว่านี้

สิ่งที่ตอนนี้กษิรากำลังมอบให้เธอ เขากดความเป็นคนของเธอให้ลงต่ำลง ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

กษิราผละห่างความหวาน ชักนิ้วออกจากส่วนที่อ่อนไหว ยื่นมือไปกดประตูลิฟต์ให้ประตูเลื่อนเปิด แล้วจัดการกอดร่างนุ่มหอมละมุนพาเข้ามายืนด้านในด้วยกัน...

“เราไม่เคยเอาในลิฟต์กันเลย ฉันอยากลอง...” กษิราก้มกระซิบบอก แววตาเขาดูซุกซนราวกับเด็กกำลังตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่

ประโยคบอกเล่าด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นนั้น กลับยิ่งสร้างความทรมานหัวใจต่อนวลเนื้อหอม เขาอยากลองแต่ไม่เคยถามความเห็นเธอสักครั้งว่าต้องการในสิ่งเดียวกับเขาหรือไม่...

ทุกครั้งยามเขาต้องการ เขาต้องเอาให้ได้...

กษิราโน้มร่างเล็กเข้ามาบดจูบ รู้สึกว่าควานหวานนี้ดื่มกินเท่าไรก็ไม่เคยเพียงพอ...

ร่างกลมกลึงถูกผลักเข้าหาผนังลิฟต์เย็นเฉียบ นวลเนื้อหอมสะดุ้งเกร็งร่างเมื่อกษิราไม่รั้งรอ เขาย่อตัวแล้วช้อนข้อพับขาไว้บนลำแขนแข็งแรง ใช้ปลายนิ้วเกี่ยวเอาขอบชั้นในตัวจิ๋วไว้ด้านข้าง ลาวาแห่งรักไหลเยิ้มตั้งแต่อยู่ด้านนอก กษิราเพียงขยับแล้วแอ่นกายเข้าหาแท่งเหล็กร้อนก็สวนแทงเข้ามาเสียงดัง สวบ...

“อร๊าย...อือ...”

นวลเนื้อหอมกรีดเสียงลั่น เธอทั้งเสียวทั้งจุก ร่างงามสั่นสะท้านหวามไหว เธอแหงนใบหน้าเพื่อระบายความเสียวสยิว ร่องสาวเธอถูกเขาอัดจนมิดทั้งโคน มันยังมีหน้ามาขยับขยายลำตัวให้ใหญ่ขึ้นอีกอย่างน่าตกใจ..

กษิราอ้าปากงับลงบนซอกคอหอมกรุ่น ปลายจมูกโด่งดอมดมกลิ่นสาปสาวด้วยความพึงพอใจ

แท่งเหล็กร้อนของเขาถูกโพรงสาวของนวลเนื้อหอมบีบรัดจนเสียววาบไปทั่วสันหลัง เขากลัวว่าถ้าเขาแช่ไอ้แท่งรักไว้นานๆ มันจะขาดสะบั้นเอาไหมหนอ...

ชายหนุ่มจึงรีบชักออกแต่ไม่สุด ก่อนกระเด้ากลับเข้าไปใหม่ จนกระทั่งอารมณ์พิศวาสกำลังเดินทางมาถึงชั้นปลายสุด ชายหนุ่มจึงเร่งส่งแรงอัดเข้าสู่ทางเชื่อมอย่างสุดเหวี่ยง กระแทกสะโพกหนั่นแน่นตอกเสยเข้าออกเสียงดัง ปรัก ปรัก ปรัก มือหนึ่งคว้าหน้าอกทรงงามไว้แล้วบีบขยำ

ตอนเขาสอดประสานแก่นกายเข้าหาหญิงสาวครั้งแรก กษิรามีแต่ความตื่นเต้นระทึกใจ โดยไม่กลัวประตูลิฟต์จะเปิดให้ได้อาย...

เพราะว่ากษิรารู้ดีว่า...ลิฟต์แทบนี้เป็นของฝ่ายบริหาร ซึ่งตอนนี้เหลือเพียงเขาคนเดียวเท่านั้น...

----------------------------------------