#มหาลัยกรุงเทพ

ฉันเดินเข้ามาในคณะเหมือนทุกครั้งแต่ที่แปลกไปคือใจฉันที่มันยังนึกถึงเรื่องเมื่อคืน แน่นอนครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก แต่ฉันไม่เคยชินเลยสักครั้ง

"ขิง" ฉันค่อยๆหันไปมองหน้าเพื่อนที่เดินมาสะกิดไหล่เบาๆ

"อ้าวธันวา มีอะไรรึป่าว?"

"คือเราจะบอกว่าวันนี้จารย์ขอยกคลาสน่ะ"

"อ่อ ขอบคุณที่บอกนะ"

"มีอะไรไม่สบายใจรึป่าว หน้าดูไม่ค่อยสดชื่นเลย"

"ไม่มีหรอก แค่คิดเรื่องไร้สาระ"

"อ๋อ ลืมบอก จารย์เชรษสั่งงานไว้ด้วยนะ เป็นภาคปฏิบัติ"

"ยังไงเหรอ?"

"ให้เราจับกลุ่มทำงานวิจัยดิ น่าเบื่อ" ฉันขำกับท่าทางที่บ่งบอกออกมาทางสีหน้าของธันวา

"นี่ มาอ่อยอะไรเพื่อนฉันห้ะ"

ธันวาค่อยๆหันไปมองหน้ามินที่เดินมาก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงหน้าพวกเรา

"แค่มาบอกเรื่องงาน"

"บอกเสร็จก็ไปดิ"

"ฉันไม่ได้มาหาเธอนะ ไม่ต้องไล่"

"นายธันวา!!"

"อะไร!!"

"โอ้ยนี่ พอเหอะ ดูคนมองกันใหญ่แล้ว"

ฉันส่ายหัวกับทั้งสองคนที่เจอหน้ากันทีไรก็จะทะเลาะกันตลอด ไม่รู้ว่าทำไมถึงชอบหาเรื่องกันดีนัก

"งั้นเราไปก่อนนะขิง อยู่นานๆเดี๋ยวหมากัด"

"กัดที่หน้านายนะสิ! ไอ้บ้าเอ้ย"

พอธันวาเดินออกไปแล้วยัยมินก็หันหน้ามามองฉันขวับพรางกับมือทั้งสองข้างไว้

"มันไม่ได้ทำอะไรมึงใช่มั้ย?"

"ไม่ ไม่ได้ทำอะไร"

"อย่าไปใกล้มันนะ ตัวอันตรายของคณะ"

"ก็ว่าไปนั้น ธันออกจะเป็นคนดี"

"ดีกับผีน่ะสิ!"

"หือ?"

"ป๊าว หมายถึงไม่ดีแน่นอน เซ้นต์กูมันบอก"

ดูสิยัยคนนี้ ฉันยังไม่เคยเห็นธันวาทำอะไรมินเลยสักครั้ง จะมีก็แต่มินชอบไปแกล้งไปว่าร้ายเขาต่างๆนานา

"ฉันว่าเธออคติกับผู้ชายมากเกินไปแล้วนะมิน"

"ก็เป็นเพราะแฟนของเธอนั้นแหละ ผู้ชายอะไรเฮงซวยซะไม่มี"

"เอาน่า"

"ต่อให้ทั้งโลกเหลือแค่มันฉันก็ไม่เอาแน่ๆ"

"ขอโทษนะที่ฉันมันเฮงซวย"

ตาของฉันละมินเบิกกว้างก่อนจะมองคนที่มาใหม่ เสือมองหน้าฉันละมินนิ่งๆ

"หึ! มาถูกเวลา???’"

"มาคุยกันหน่อย"

เสือไม่ได้สนใจเสียงของมิน หันมามองหน้าฉันพูดนิ่งๆแล้วเดินนำไป

"เดี๋ยวมานะ"

"ให้ไปด้วยปะ?"

"ไม่ต้องหรอก ฝากถามงานที่ธันหน่อย เมื่อกี้คุยกันไม่เสร็จ"

ฉันรีบเดินมากจากตรงนั้นเพราะไม่อยากให้เสือรอนาน และก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกตามหลังมา

#หลังตึกแพทย์

เสือยืนกอดอกมองหน้าฉันใบหน้าเรียบเฉย ฉันมองหน้าของเสือตอบเหมือนกัน

"เรียกมามีอะไรหรอ?"

"ทำไมไม่รอไปรับ"

"แค่อยากมาเช้าๆ วันนี้มีเรียนหนัก"

ฉันแถไปอย่างงั้นแหละ จริงๆมันก็ไม่ได้เรียนหนักหนาอะไรขนาดนั้น แต่ฉันแค่ไม่อยากหาคำมาแก้ตัวเยอะ

"เธอไม่เคยเป็นแบบนี้ โกหกทำไม"

"แค่อยากมาเช้าๆจริงๆ"

เขามองฉันเงียบๆ มันทำให้อึดอัดนะ และฉันไม่ชอบสถานะการณ์แบบนี้เลย

"เลิกกี่โมง?"

"อาจารย์ยกคลาส"

"งั้นไปกับฉัน"

หมับ!

"เดี๋ยว นี่จะพาไปไหน?"

"อย่าพูดมากได้มั้ย"

เสือหันมาทำหน้าดุก่อนจะจูงมือลากฉันไปที่รถของเขาที่จอดไม่ใกล้ไม่ไกลจากที่ตรงนี้ เขาเปิดประตูก่อนจะจับฉันยัดเข้าไปในรถ

"จะไปไหน?"

"ทำงาน"

"ห้ะ? งานอะไร"

"ถึงก็รู้เอง"

#บ้านเสือ

ฉันเปิดประตูรถและมองไปรอบๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกเพราะฉันมาบ้านเสือบ่อยมากตอนที่เราคบกันใหม่ๆ แม่เสือท่านเอ็นดูฉันมาก แต่พักนี้ไม่ค่อยได้มาแล้วเพราะฉันต้องเรียนหนัก เลยต้องกลับไปอ่านหนังสือ

"ไหนบอกทำงานไง"

"อือ ได้ทำแน่ไม่ต้องห่วง"

ฉันเดินตามเสือเข้าไปในบ้าน ร่างของผู้หญิงวัยกลางคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะทานข้าวกับสาวใช้2-3คน

"คุณแม่สวัสดีค่ะ"

"อ้าว หนูขิง มาทำไมไม่บอกแม่ก่อนละลูก มาให้แม่กอดให้หายคิดถึงหน่อยสิ" ฉันยิ้มร่าก่อนจะเดินไปกอดผู้หญิงที่อ้าแขนรอฉันไว้แล้ว

"คุณหญิงจิรา ลูกยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ไม่คิดจะกอดหน่อยหรอครับ"

ฉันละแม่ของเสือค่อยๆผละออกจากกัน เสือทำหน้าน้อยใจติดงอนๆนิดๆ ซึ่งฉันมองว่ามันดูน่ารักดี หาดูยากมากเลยนะภาพแบบนี้

"แหมๆ น้อยใจเป็นเด็กๆไปได้ มาให้แม่กอดสิมะ"

เสือเดินเข้าไปกอดแม่ช้าๆ ก่อนที่ทั้งคู่จะผละจากกอดนั้นและหันมามองฉัน

"ว่าแต่หนูขิงไม่มีเรียนหรอลูก หรือตาเสือชวนโดดเหมือนตอนนั้นอีก"

"อ้าวแม่ เรื่องนั้นมาผ่านมานานแล้วนะครับ อีกอย่างขิงก็เต็มใจมากับผมด้วย"

"ตาเสือนี่"

"วันนี้อาจารย์ยกคลาสน่ะค่ะ เลยว่าง"

"ดีเลยลูก งั้นเราไปเม้าท์กันเรื่องผู้หญิงๆกันดีกว่าเนอะ" แม่ของเสือเดินมาจับมือฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

"ไม่ได้ครับ"

"หมายความว่ายังไงกัน?"

"ขิงจะไปช่วยผมเก็บของในห้อง ขอตัวก่อนนะครับ" เสือเดินมาจับมือฉันก่อนจะพาเดินขึ้นมาชั้นบนของบ้าน

ปัง ????

พอถึงในห้องเสือก็ปล่อยแขนก่อนจะเดินเข้าไปในห้องและนั่งอยู่ตรงโซฟา

"ทำไมถึงทำแบบนั้นกับคุณแม่ล่ะ"

"ฉันไปรับให้เธอมาทำงาน ขืนปล่อยให้อยู่กับแม่นานๆ เดี๋ยวท่านก็ติดเธอหรอก"

งานของฉันคือต้องจัดของในห้องของเสือให้เข้าที่และก็จัดตารางเรียนบวกกับทำงานค้างของเขาอีก ไม่ใช่ว่าทำได้หรอกนะ เพราะฉันไม่ได้เรียนนานเลยจำไม่ค่อยได้เสือเลยมาสอนแค่ข้อแรกแล้วให้ทำเอง แต่ทำไมฉันถึงเหนื่อยๆอยากนอนมากก็ไม่รู้ ทำเสร็จฉันเลยจัดการยึดเตียงซะเลย

[ เสือ Talk ]

สายตาคู่หนึ่งจ้องมองไปยังจอทีวีในห้องโถงของห้องนอน ผมชอบดูหนังเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้ว แต่ทำไมขิงทำงานช้าจังวะ ตั้งนานไม่ยอมออกจากห้องนอนมาสักที

Line : กลุ่ม

ผิง : ไอ้พี่เสือครับ จะเข้าเรียนอยู่แล้วหายหัวไปไหนวะครับ

เสือ : วันนี้กูไม่ไป

ข้าว : จะบ้าหรอวันนี้สอบเก็บคะแนนนะเว้ย

เสือ : ได้ส่งรูปภาพ

เรน : ...

วิต : ...

เรน : เห็นเขาว่ามึงไปพาเมียขึ้นรถ?

เสือ : ได้ส่งรูปภาพ

เสือ : หลับอยู่

ผิง : เออๆ ไอ้คนติดหนัง+ติดเมีย พวกกูไปเรียนละ

ผมนั่งลงข้างๆร่างเล็กที่นอนหลับตาพริม ทำไมผมถึงชอบมองเวลาขิงนอนมากกว่าหนังก็ไม่รู้สิ

Line~1

ธันวา : เรื่องที่ติวว่าไง ร้านเดิมมั้ย

ผมมองข้อความไลน์ของขิง คนที่ส่งมาคือผู้ชายคนเดียวกับที่ผมเดินส่วนตอนไปหาขิงแน่ๆ

Line~2

ธันวา : หรือจะติวที่ห้องของขิง?

ขิง : ทำไมต้องที่ห้อง

ธันวา : ครั้งก่อนเราก็ติวกันที่ห้องขิงนิ หรือว่าไม่ว่าง

ขิง : อย่ามาที่ห้องอีก

ผมกดปิดเครื่องก่อนจะโยนไปไว้ข้างๆเจ้าของ ทำไมผมต้องรู้สึกหงุดหงิดวะ แค่ไอ้เหี้ยนั้นส่งไลน์มา

"อื้ออ~ เสือหรอ?" ขิงค่อยๆขยับตัวลุกก่อนจะนั่งขยี้ตาตัวเองแล้วหันมามองผม

"ขอแว่นหน่อย"

ผมเดินไปหยิบแว่นของขิงมาให้ ยัยนี่สายตาไม่ได้เรื่องเลยก็ว่าได้ ผมถึงต้องพาไปตัดแว่น แต่ใส่คอนแทคเลนส์เวลาออกไปข้างนอกเพราะมันสะดวกกว่า

"เข้ามาตั้งแต่ตอนไหน?"

"เพิ่งเข้ามา"

"งั้นหรอ ทำไมถึงทำหน้างั้นอ่ะ"

มือเล็กเรียวจับหน้าผมไว้ ถ้ามองดีๆขิงก็น่ารักนะ ถึงจะไม่น่ารักมากเท่าไหร่ในสายตาบางคน

"ไอ้ธันวาคือใคร?"

"เพื่อนในคณะ"

"ต้องไปติวกันถึงในห้องเลยหรอ?"

ผมดึงมือของขิงลง ขิงก้มหน้าหน่อยๆ ไม่เคยมีสักครั้งเวลาทำผิดแล้วขิงจะกล้าสู้หน้าผม

"อย่าเข้าใจผิดนะ ไม่ได้อยู่ด้วยกันสองคน"

"จะแน่ใจได้ยังไง"

"เชื่อสิ ตอนนั้นมินก็อยู่ด้วย แค่ติวในเรื่องที่ไม่เข้าใจเฉยๆ"

ขิงมองหน้าผมอย่างสำนึกผิด ซึ่งผมก็ไม่ได้โกรธอะไรมากแค่รู้ว่าในห้องไม่ได้มีแค่เธอกับมัน

"จริงสิ 2-3 วันนี้อาจจะไม่ค่อยว่างนะ"

"ทำไม?"

"ต้องทำงะ.."

??“? พี่ทราย

[ น้ำขิง Talk ]

ฉันมองตามแผนหลังของเสือที่เดินออกไปนอกระเบียงและกดรับก่อนจะคุยอะไรสักอย่างพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏอยู่ในใบหน้าหล่อ.