ไฟปรารถนา (รีไรท์)-Chapter 10 ยั่วรัก (2)

โดย  อิสรียา/กฤติณ/Chandra

ไฟปรารถนา (รีไรท์)

Chapter 10 ยั่วรัก (2)


Chapter 13

รักซ่อนลึก (1)



“แยม!”

“อ๊ะ! คุณไม้”

เสียงเข้มห้วนที่ดังแทรกขึ้น ทำให้ชายหนุ่มที่กำลังใช้มืออังไปที่หน้าผากและตามใบหน้าของคนป่วยรีบชักมือกลับในทันใด จันทร์กะพ้อหน้าซีดเผือดเมื่อรู้ดีว่าเป็นใคร ไม่เข้าใจตัวเองเช่นกันว่าทำไมต้องกลัวชลาธารจะเข้าใจผิด จนพาลให้โกรธเคืองกันด้วย

“ไอ้หมอนี่มันเป็นใคร ทำไมถึงต้องมาถูกตัวคุณด้วย”

ชลาธารขบกรามแน่น ภาพความแนบชิดเมื่อสักครู่ทำให้เขาโกรธจนถึงขีดสุด ความรู้สึกเหมือนเด็กกำลังจะถูกแย่งของเล่น และเขาก็หวงของเล่นชิ้นนี้มาก ทำให้ร่างสูงพุ่งพรวดมาที่เตียงนอนของคนป่วยด้วยทนข่มกลั้นอารมณ์ที่รุนแรงจวนระเบิดเอาไว้ไม่ได้อีกต่อไป

“ใจเย็นๆ ครับคุณ...โอ๊ะ!”

ไม่ทันที่จะได้อธิบายอะไร ชลาธารก็กระชากร่างของชายหนุ่มผู้ถึงคราวซวยออกมาแล้วผลักจนเซถลาไปไกล โชคดีเขาพอระงับสติอารมณ์ได้ทัน จึงไม่ถึงขั้นชกต่อยกันให้ได้เลือด อันมาจากความหึงหวงที่เจ้าตัวเองก็ยังไม่รู้ตัวสักนิด ว่าเผลอแสดงออกมาอย่างลืมตัว

“คุณไม้ มันจะมากไปแล้วนะ!”

จันทร์กะพ้อลุกขึ้นนั่งลืมเป็นไข้ไปชั่วขณะ การที่ชลาธารพรวดพราดเข้ามาแล้วทำอะไรไม่เกรงใจกัน ทำให้หล่อนโกรธเคืองเขาขึ้นมาในทันใด เพราะเกรงใจเพื่อนที่จู่ๆ ต้องมาเจอกับเหตุการณ์ไม่คาดฝัน โดยที่ไม่ได้มีความผิดอะไร

“ก็มันถูกตัวคุณ ทำไมต้องห่วงใยกันถึงขั้นนี้ด้วย”

“เขาเป็นเพื่อนฉัน แค่มาเยี่ยม ทำไมคุณต้องเสียมารยาทขนาดนี้”

“เสียมารยาทงั้นเรอะ!”

“แยม เรากลับก่อนนะ ยังไงแล้วจะโทร.มาใหม่”

เมื่อเห็นท่าไม่ดี เพื่อนของจันทร์กะพ้อรีบตัดบท ด้วยว่าหากอยู่ต่อเรื่องราวคงจะรุนแรงกว่านี้แน่นอน เพราะเขาเองก็กำลังคิดว่า ชายหนุ่มตรงหน้านั้นอาจเป็นคนรักของเพื่อน การที่ตนยังอยู่ต่ออาจทำให้คนที่รักกันต้องมาผิดใจกันมากไปกว่านี้ แต่คำว่าโทร.มาใหม่ นั้นชวนให้ชลาธารติดใจกับคำนี้ยิ่งนัก ชายหนุ่มจึงเอ่ยออกมาแบบไม่ไว้หน้าใครทันที

“แล้วจะโทร.มาใหม่…หึ โทร.คุยกันบ่อยเลยใช่มั้ย”

“ผมไม่ได้เป็นอย่างที่คุณกำลังเข้าใจผิด คุยกันฐานะเพื่อนมันผิดตรงไหน”

“ผิด เพราะเธอเป็นผู้หญิงของผม ผู้ชายหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มาเกาะแกะ แค่คุยโทรศัพท์ก็ไม่มีสิทธิ์ เข้าใจนะครับ”

“คุณไม้!”

“เรากลับก่อนนะ”

เมื่ออีกฝ่ายประกาศความเป็นเจ้าของอย่างชัดเจน จันทร์กะพ้อถึงกับงุนงงปนตกใจ คำว่าผู้หญิงของเขาทำให้อดที่จะหวั่นไหวไปกับคำนั้นไม่ได้ ขณะชลาธารมองตามแผ่นหลังเพื่อนชายของจันทร์กะพ้อไปจนกระทั่งบานประตูปิดสนิท กั้นโลกข้างนอกกับข้างในเอาไว้ ภายในห้องเหลือเพียงเขาและจำเลยที่รอให้เขาคิดหาวิธีลงโทษให้สมสม โทษฐานที่ปล่อยให้ชายอื่นมาถูกเนื้อต้องตัว

“ทำไมคุณถึงปล่อยให้หมอนั่นมันทำอะไรแบบนั้น”

“เขาแค่เป็นห่วงในฐานะเพื่อน คุณทำเกินไปมั้ยคะที่มาไล่แขกของฉันกลับไปแบบนี้”

“คุณอาจไม่คิดอะไรแต่เขาอาจคิด ทำไมผมจะไม่รู้ ผู้ชายด้วยกันมันเห็นไส้เห็นพุงกันอยู่แล้ว”

“แต่ฉันกับเขาเป็นเพื่อนกันมาก่อน…ก่อนที่คุณจะเข้ามาด้วยซ้ำ”

“มาก่อนงั้นเรอะ”

คำว่ามาก่อน เหมือนเป็นเชื้อเพลิงชั้นดีราดรดไปบนใจที่กำลังคุกรุ่น ความรู้สึกเหมือนหล่อนกำลังบอกเป็นนัยๆ ว่า เขามาทีหลัง คนมาทีหลังไม่มีสิทธิ์ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของ ไฟร้อนถูกจุดให้ติดขึ้นมา จนโหมกระพือพร้อมที่จะแผดเผาทุกสิ่งโดยรอบจนแหลกเป็นจุล

“อย่านะคุณไม้ ฉันกำลังไม่สบายอยู่เห็นมั้ย”

หญิงสาวโวยวายประท้วง เมื่อเขาดันร่างที่ร้อนไปด้วยพิษไข้ให้นานราบไปบนเตียง ก่อนจะตรึงข้อมือทั้งสองข้างของหล่อนเอาไว้กับเตียง แม้จะพยายามดิ้นรนสักเพียงใด แต่ฝ่ามือแข็งราวคีมเหล็กก็กดเอาไว้จนแน่น จนหมดแรงที่จะขัดขืนอีกต่อไป

“คุณเป็นคนยังไงกันแน่ จริงๆ แล้วคุณต้องการอะไร”

“คุณอย่าลืมสิว่าฉันเป็นใคร คุณมีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้ ฉันไม่ใช่ของคุณนะ”

“ไม่ใช่งั้นเหรอ”

“ใช่! ฉันไม่ใช่ของคุณ”

“พูดใหม่สิ”

“ไปทบทวนเสียใหม่ ฉันไม่ใช่ของคุณ”

หญิงสาวตอกย้ำให้เขาได้รู้สึกเจ็บ เป็นเพราะความขุ่นเคืองที่เขาไล่แขกของตนกลับไป โดยไม่ฟังกันสักนิดว่าหล่อนกับเพื่อนไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกันจริงๆ หากเขาเดินเข้ามาดีๆ พูดคุยกันด้วยเหตุผล ไม่แน่ว่าหล่อนอาจบอกความจริงกับเขาไปแล้วก็ได้ ว่าลึกๆ แล้วใจนั้นคิดอะไรกับเขากันแน่

“หึ นั่นสินะ คุณมีผัวแล้วนี่ แม้จะเป็นผัวที่ได้มาแบบไม่ถูกต้องตามกฎหมายก็ตามที”

“หยาบคาย!”

“หยาบคายตรงไหน ผมพูดความจริง แล้วคิดว่าผมหึงหวงคุณอย่างที่พูดงั้นสิ เข้าใจใหม่นะครับคุณแม่เลี้ยง ผมไม่ได้หึงหวงคุณสักนิด เพียงแต่ที่ทำลงไปเพราะไม่อยากให้คุณพ่อต้องถูกหลอก ถูกเมียน้อยสวมเขาต่างหาก”

“ออกไป! ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”

ถ้อยคำระคายหูที่เขาเอ่ยใส่หน้าพร้อมรอยยิ้มหยัน ยิ่งบาดลึกลงไปในหัวใจ จากที่หัวใจพองโตเพราะคำพูดและการแสดงออกของเขาก่อนหน้านั้น เพียงเพราะคำพูดเหน็บแนมเปลี่ยนให้ทุกอย่างพังครืนลงมาทันที

“ผมจะบอกคุณพ่อให้หมด ว่าลับหลังท่านแล้วคุณมันร่านแค่ไหน บางทีท่านอาจจะหูตาสว่างขึ้น เลิกลุ่มหลงผู้หญิงแบบคุณเสียที”

“ฉันเกลียดคุณ หากฉันร่านนัก ก็อย่ามายุ่ง ไป๊!”

คำก่นด่าและดูถูกที่เขาเองก็ต้องการให้หล่อนเจ็บ เพียงเพราะความเจ็บปวดจากความจริงที่ตอกย้ำมาเช่นกัน มันเหมือนคมมีดกรีดลงกลางใจทำให้หญิงสาวแผดเสียงลั่น พร้อมกับดิ้นรนจนสุดกำลัง แต่ทุกอย่างไม่ง่ายเมื่อฝ่ามือแกร่งออกแรงกดมากขึ้น จนความเจ็บร้าวลามเลียไปทั่วเรียวแขน ต้องนอนนิ่งอย่างยอมจำนน ทนฟังถ้อยคำบาดใจที่ออกมาจากปากของคนที่ได้ชื่อว่า ขโมยหัวใจของหล่อนออกไปจากร่าง ไปฝากไว้กับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่นั้นยังตอบตัวเองไม่ได้ รู้เพียงแต่ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนั้นมาจากความรู้สึกดีๆ ที่เกิดขึ้นในหัวใจ ถึงได้ยอมทำตัวน่าละอาย จนเกือบพลาดมีความ สัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน

“ทำเป็นรับไม่ได้ บอกมาสิ ว่าผมพูดผิดตรงไหน เรื่องเมื่อคืนนี้หากคุณไม่เป็นอย่างที่ผมพูด แล้วมันคืออะไร บอกผมมาสิ ว่าเมื่อคืนคุณไม่ได้เต็มใจ”

“อย่าพูดถึงมัน”

“ผู้หญิงแพศยา”

“ด่าอีกสิ อยากด่าอะไรก็เชิญ ฉันมันไม่เคยดีในสายตาคุณอยู่แล้ว ฉันถามคำเดียว แล้วเรื่องเมื่อคืนนี้คุณทำลงไปเพราะอะไร มันมาจากความรัก หรือเพราะอะไร”

“ผมไม่ได้รักคุณ จะบอกอะไรให้นะ ผู้ชายสามารถมีความ สัมพันธ์กับใครก็ได้ โดยไม่จำเป็นต้องมีความรักเข้ามาเกี่ยวข้อง และผมก็ไม่ได้รักคุณ อย่าหลงตัวเองให้มันมากนัก ผมไม่ได้คิดอะไรกับคุณแม้สักนิด จำเอาไว้จันทร์กะพ้อ!”

“คุณไม้! หมายความว่า ที่ทำลงไปคุณไม่ได้คิดอะไรใช่มั้ย”

“ใช่ แต่เพราะคุณยั่วผมเองนะ ผู้ชายร้อยทั้งร้อย เจอยั่วเข้าไป ก็ลืมตัวทั้งนั้น”

“คุณมันบกพร่องทางความคิดอย่างถึงที่สุด ฉันเกลียดคุณ แล้วก็อย่ามาให้เห็นหน้าอีก กลับไปสิ ไป๊!”

จากที่จะบอกความจริงกับเขา เรื่องความสัมพันธ์อันแท้จริงระหว่างตนกับชนินทร์ ความถือดีและน้อยใจที่ปะเดประดังเข้ามาทำให้หญิงสาวเลือกที่จะไม่พูด เพียงเพราะถ้อยคำดูถูกต่างๆ นาๆ ที่เขาสรรหามาเพื่อให้หล่อนรู้สึกเจ็บ เหมือนคมมีดกรีดลงกลางใจแล้วซ้ำเล่า บาดใจจนเป็นแผลลึกยากที่จะรักษาให้หายได้ดังเดิม ในเมื่อเขาทำให้เจ็บ หล่อนก็เลือกที่จะให้เขาจมอยู่กับความเจ็บปวดต่อไปเช่นเดียวกัน

“ผมกลับไปแน่ ถือเสียว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันมาจากความใคร่และความลืมตัวล้วนๆ คงต้องขอบคุณเด็กที่ทำให้ผมไม่พลาดจนทำให้คุณมีผัวเพิ่มขึ้นมาอีกคน”

“แล้วคิดว่าฉันอยากได้ผัวแบบคุณงั้นเรอะ!”

“ปากดี”

“ปล่อยนะ คนบ้า!”

+++++++++++++

อ่านต่อไม่อยากรอ มีให้โหลดแล้วในรูปแบบอีบุ๊คค่ะ

https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNzk4NDc4IjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiNzU4NDciO30

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว