บทที่สิบสี่

หลังจากลงชื่อในสัญญาเสร็จ หมิงเยว่จึงให้ชงไฉ่ไปตามหมอมารักษาคนป่วย สั่งพวกเขาเก็บข้าวของที่มีอยู่เล็กน้อยทันที เพราะจะให้พวกเขาออกจากที่นี่พร้อมกับนาง ด้วยกลัวว่าถ้าคนป่วยยังอยู่ที่นี่อาจจะไม่รอด เนื่องจากสภาพบ้านที่ไม่อำนวยต่อการดำรงชีวิต ไม่ถูกต้องตามหลักสุขอนามัย จากนั้นหมิงเยว่พร้อมท่านพ่อและพี่ใหญ่จึงไปยังร้านเสื้อผ้า ซื้อชุดที่มีเนื้อผ้าธรรมดาให้กับครอบครัวชงไฉ่คนละสองชุด ผ้าห่มสี่ผืน เดินไปรับลาเทียมเกวียน และวัว แล้วจึงเดินกลับมายังบ้านของชงไฉ่ พบว่าคนป่วยเพิ่งดื่มยาเสร็จและชงไฉ่ได้นำเงินไปใช้หนี้แล้ว จึงบอกให้ชงไฉ่อุ้มคนป่วยไปนอนราบบนเกวียนแล้วนำผ้าห่มที่ซื้อมาใหม่มาห่มให้คนป่วย สามพี่น้องจึงนำข้าวของทั้งหมดใส่ไว้ในเกวียน โดยมีท่านพ่อของหมิงเยว่เป็นคนขี่เกวียนช้าๆ พี่ใหญ่จูงวัว คนที่เหลือเดินตามกลับบ้าน

หมิงเยว่ให้ครอบครัวของชงไฉ่อาศัยที่บ้านเดิมซึ่งอยู่ข้างๆบ้านหลังใหม่ พร้อมกับมอบของที่ซื้อให้ ส่วนท่านพ่อกับพี่ใหญ่รีบไปสร้างคอกให้ลาและวัว

ตอนเย็นชงไฉ่จึงพาน้องชายและน้องสาวมาแนะนำตัวกับครอบครัวเจ้านาย

“บ่าวชื่อหม่าชงไฉ่ อายุ 15ปี ส่วนท่านแม่ชื่อหลินอิงอายุ 35ปีขอรับ”

“บ่าวชื่อหม่าชงเมิ่งอายุ 14ปีเจ้าค่ะ”

“บ่าวชื่อหม่าชงจื้ออายุ 10ปีขอรับ”

“พวกเจ้าไม่ต้องแทนตัวเองว่าบ่าว เรียกชื่อตนเองแทน พวกเราอยู่แบบครอบครัว”

“ไม่ได้ขอรับคุณหนู พวกบ่าวเป็นทาสขอรับ”

“ทาสก็เป็นคนเหมือนกัน วันนี้พวกเจ้าไปพักผ่อนก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาเริ่มงาน ส่วนท่านป้าอิงถ้ายังขาดยาตัวใด ให้มาบอกข้า”

“ขอบคุณขอรับ/เจ้าค่ะ”

ก่อนพวกเขากลับหมิงเยว่นำผ้าเนื้อธรรมดาที่ได้แถมมาสองพับ ให้ชงเมิ่งตัดชุดให้คนในครอบครัว ชงเมิ่งเคยเป็นสาวใช้ในตระกูลใหญ่ มีความสามารถหลายอย่าง เขียนอ่านหนังสือได้เล็กน้อย

วันรุ่งขึ้น หมิงเยว่ยืนดูท่านพ่อ ท่านแม่ พี่ใหญ่ ชงไฉ่ ชงเมิ่ง เริ่มทำการไถนาปลูกข้าวสิบห้าหมู่ ‘ยังคงตามคอนเซ็บต์ ข้าคิด พวกท่านทำ’ โดยมี น้องสี่ น้องเล็ก และชงจื้อ วิ่งเล่นอยู่ด้านข้าง หลังจากที่ทั้งสามคนให้อาหารปลาและไก่เสร็จแล้ว ซึ่งหมิงเยว่ยกหน้าที่ให้อาหารสัตว์แก่เด็กทั้งสามคนเป็นผู้รับผิดชอบ

ในตอนแรกชงไฉ่ และชงเมิ่ง ยังทำงานได้ช้าเพราะไม่เคยไถนาปลูกข้าวมาก่อน แต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มชำนาญขึ้น เพราะมีความตั้งใจที่จะเรียนรู้งาน

จากนั้นเธอจึงเดินไปดูแปลงผัก พบว่าผักเจริญเติบโตได้ดีมาก เนื่องจากเธอได้มีการปรับคุณภาพของดินก่อน และยังได้ทำปุ๋ยคอกจากมูลสัตว์ที่ไปขอซื้อมาในราคาถูก

พวกเรา ไม่ใช่สิ! พวกเขาใช้เวลาเพียงห้าวันในการไถนาและหว่านเมล็ดข้าว หมิงเยว่จึงให้พวกเขาหยุดพักผ่อนหนึ่งวัน หลังอาหารมื้อค่ำพี่รองได้ปรึกษากับครอบครัวว่า

“ข้าอยากจะเช่าร้านขายน้ำเต้าหู้ในตำบล น้ำเต้าหู้ขายดีมาก ข้าจะได้ไม่ต้องขนของไปกลับทุกวัน”

“เช่าที่ใดรึเจ้าคะพี่รอง”

“พี่ไปดูมาแล้ว มีตึกในตลาดให้เช่าเดือนละสิบตำลึง”

“งั้นพรุ่งนี้พี่รองหยุดขายหนึ่งวัน พวกเราทั้งหมดเข้าไปในตำบลกัน”

เช้าวันรุ่งขึ้นครอบครัวของหมิงเยว่นั่งเกวียนโดยมีท่านพ่อเป็นคนบังคับลา ไปยังตึกที่พี่รองได้หมายตาเอาไว้ เป็นตึกสองชั้น สภาพดีมาก ตกแต่งไว้อย่างสวยงามทั้งข้างนอกและข้างในร้าน พวกเราทุกคนพึงพอใจมาก เจ้าของตึกจึงได้พูดว่า

“ข้าต้องย้ายตามลูกชายไปค้าขายที่เมืองอื่น ที่จริงข้าอยากจะขายตึกนี้”

“ท่านขายในราคาเท่าใดเจ้าคะ”

“ตึกนี้ทำเลดีมากแต่ข้ารีบ ข้าขายแค่เจ็ดร้อยตำลึง”

หมิงเยว่คิดว่าราคาค่อนข้างถูก เพราะว่าเจ้าของตึกคงอยากรีบตามลูกชายไปจริงๆ จึงตอบตกลงซื้อ

“ข้าซื้อเจ้าค่ะ”

“น้องสาม พี่รองคิดว่าแค่เช่าตึกก็พอ มันแพงเกินไป”

“พี่รอง ข้าคำนวณดูแล้ว ไม่เกินสองปีพวกเราก็ได้เงินค่าตึกนี้แล้ว”

“จริงรึ”

“จริงเจ้าค่ะ” ‘ปริญญาโทบริหารธุรกิจ คอนเฟิร์มค่ะ’

“เดี๋ยวข้าจะเพิ่มบัวลอยงาดำมาขายด้วยเจ้าค่ะ” ‘น่าเสียดายที่นี่ไม่มีกะทิ ทำไมคนอื่นข้ามภพไปเจอทั้งมะกรูด มะนาว มะพร้าว ส้มโอ ฟักแฟง แตงโม ไชโย โห่ฮิ้ว แต่ฉันไม่เจออะไรเลยล่ะค่ะ’

“ถึงพี่รองจะไม่เคยได้กิน แต่พี่คิดว่าของที่เจ้าเห็นจากในฝันคงต้องอร่อยมากแน่”

หมิงเยว่ “___”

หลังจากจ่ายเงินและจัดการเอกสารซื้อขายตึกเรียบร้อยแล้ว ทั้งหมดจึงได้ไปกินข้าวที่ร้านอาหาร แล้วตรงกลับบ้าน

“พี่รอง ข้าคิดว่าพี่รองควรให้ท่านลุงใหญ่มาช่วยด้วยนะเจ้าคะ พี่สองคนน่าจะทำไม่ไหว”

“พี่ก็คิดไว้เช่นกัน งั้นพี่ไปหาท่านลุงใหญ่ตอนนี้เลย”

วันนี้หมิงเยว่ให้พวกเขาทั้งห้าคนซึ่งก็คือ ท่านพ่อ ท่านแม่ พี่ใหญ่ ชงไฉ่ ชงเมิ่ง เริ่มปลูกผลไม้ที่ซื้อเมล็ดพันธุ์มาทั้งหมดในราคาสิบตำลึง โดยพืชแต่ละชนิดจะมีอายุการเก็บเกี่ยวที่ต่างกัน กล้วย 6เดือน องุ่น 8เดือน สาลี่ 2ปี ส้ม 3ปี และลูกพลับ 4ปี ให้ปลูกกล้วยมากที่สุดเพราะสามารถสร้างรายได้เร็วสุด ส่วนลูกพลับถึงแม้จะใช้เวลาถึงสี่ปีก็ต้องปลูก เพราะหมิงเยว่ชอบกินลูกพลับมาก ท่านพ่อท่านแม่ที่ได้ฟังเหตุผลของเธอได้แต่หัวเราะชอบใจ ส่วนหมิงเยว่ไปยังร้านที่ซื้อใหม่พร้อมกับพี่รอง โดยให้พี่เฟยหมิงและท่านลุงใหญ่ที่ตกลงช่วยงานเป็นคนไปขายน้ำเต้าหู้ในวันนี้