หาญขึ้นไปบนห้องแล้วเดินเซลงมาถามหาภรรยา

“นิ่มไปไหนครับแม่บนห้องก็ไม่อยู่?”

“คงไปออกกำลังกายนั่นแหละ”

“ถ้ามาบอกให้ขึ้นไปนวดหัวผมหน่อยนะครับ ปวดหัวมากเลย”หาญบอกกับแม่ยายเสร็จก็เดินขึ้นไปบนห้องอีกครั้ง

“ปกตินิ่มไปออกกำลังกายไม่ถึงชั่วโมงก็กลับ หรือว่าลูกเป็นอะไรระหว่างทาง”พ่อเขมครุ่นคิดเป็นห่วงลูกสาว

“นั่นสิไม่ได้อยู่นี่เป็นสิบปี อาจไม่ชินทางพวกเรารีบออกไปหาลูกกัน” แม่พรเริ่มกังวลกลัวว่าลูกจะเป็นอะไรไปเลยรีบชวนกันออกตามหาลูก

แม่พรกับพ่อเขมเดินตามหาลูกสาวมาที่จุดชมวิวก็ไม่เจอ ทั้งสองยืนหายใจหอบเหนื่อยเหงื่อโซมกายหน้าเครียดที่หาลูกไม่เจอ ก่อนจะนึกได้ว่าลูกอาจจะไปที่บ้านหลังเก่าที่มีเรื่องฉาวโฉ่ของลูกสาว

พ่อกับแม่เดินไปยังบ้านหลังเก่าผุพังหญ้าและวัชพืชขึ้นรกร้างก็ลังเลไม่กล้าเข้าไปพอจะหันกลับทั้งคู่ได้ยินเสียงร้องครวญครางดังออกมาจากตัวบ้าน พ่อกับแม่ขนลุกเสียวสันหลังวาบคิดว่าผีหลอกเลยทำท่าจะวิ่งหนีแต่พอฟังดี ๆ มันเหมือนเสียงครางของชายหญิงกำลังร่วมรักกันมากกว่า แม่พรหน้าเครียดรีบเดินดุ่มแหวกวัชพืชตรงไปที่บ้านในใจภาวนาขอให้ไม่ใช่ลูกตัวเองหรือหากเป็นนิ่มจริงแม่พรจะเอาเรื่องศรที่หลอกลูกสาวแกมาข่มขืน

ทว่าภาพที่แม่พรกับพ่อเขมเห็นไม่ใช่อย่างที่คิดไว้ว่าลูกสาวถูกขืนใจดันเป็นลูกสาวร่างเปลือยล่อนจ้อนกำลังขึ้นขย่มชายชู้อย่างเมามัน

“ อีลูกเวร!”แม่พรพุ่งเข้าไปกระชากลูกสาวออกมาจากชายชู้ พ่อเขมรีบหันหลังไม่มองลูกเปลือยเปล่า นิ่มตกใจหงายก้นกระแทกพื้นไม้ตามแรงเหวี่ยงไม่ทันตั้งตัว ศรตาเบิกกว้างอ้าปากค้างนั่งแก่นกายแข็งตั้งเคลือบเงาด้วยน้ำเสียวของนิ่ม

“กูจะด่ามึงคำไหนดี ห๊ะ อีลูกชั่วมึงมันไม่รักดี กูให้ไปอยู่ที่ดี ๆ มีผัวรวยแล้วดูที่มึงทำซิ อีโง่!”แม่พรตาแดงก่ำน้ำตาไหลฟาดมือตีเนื้อตัวลูกเสียใจที่เลี้ยงลูกมาให้เลวได้ขนาดนี้

“หนูผิดไปแล้วแม่ หนูผิดไปแล้ว ฮือ ๆ”นิ่มยกมือไหว้ตัวสั่นเจ็บเนื้อตัวที่ถูกแม่ตีไม่ยั้ง

“แล้วจะทำยังไงถ้าผัวมึงรู้ เขาไม่เอามึงแน่ อย่าบอกกูนะว่าจะเลือกไอ้ศร!”แม่พรขึงขังตะคอกใส่ลูกทั้งน้ำตา

“แม่ปิดเรื่องนี้เป็นความลับได้ไหม อย่าให้ชีวิตหนูพังเลยนะ”

“ชีวิตมึงจะพังไม่ใช่เพราะกู แต่เพราะความร่านของมึงต่างหาก”

“นิ่มจะเลือกผัวตัวเองเหรอ”ศรหน้าเศร้าเสียใจที่ไม่ใช่คนถูกเลือก

“นิ่มเลือกผัวอยู่แล้ว” นิ่มเหวี่ยงใส่ไม่แยแสเขาก็แค่คนระบายความใคร่เท่านั้น

“รีบแต่งตัวแล้วรีบกลับบ้าน ก่อนที่ผัวมึงจะสงสัย”แม่พรสั่งเสร็จก็สะบัดหน้าหันหลังเดินไปหาพ่อเขม

“นิ่ม”ศรเขยิบเข้ามาใกล้สายตาอาลัยอาวรณ์

“ไว้ค่อยติดต่อกันนะพี่ตอนนี้แม่โกรธอยู่ไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่”นิ่มกระซิบกระซาบหลอกให้ศรไม่เล้าหลือและไม่ตามไปรังควานให้สามีเธอรู้เพราะอีกไม่กี่วันเธอก็จะหนีกลับไปอยู่กรุงเทพกับสามี และมันได้ผลศรยอมปล่อยให้นิ่มไปคิดว่าเธอรู้สึกดีด้วยแต่กลัวแม่เลยต้องทำตามที่แม่สั่งไปก่อน