บทที่ 4

รวิกรเปิดประตูออกมาก็พบกับเพชรน้ำหนึ่ง อุมาพร และภีมพศยืนรออยู่หน้าห้อง

“โรม น้ำพลอยล่ะ” ภีมพศถลาเข้ามาหาน้องชายทันที

“อยู่ในห้อง และห้ามเข้าไป จนกว่าพลอยน้ำงามจะทำงานเสร็จแล้วออกมาเอง” รวิกรเอ่ยบอกด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“งานอะไรหรือคะ” เพชรน้ำหนึ่งที่เป็นห่วงน้องสาวเอ่ยถามอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“เห็นว่าอยากออกแบบงานก็เลยจัดให้ สั่งให้นั่งออกแบบงานเลี้ยงที่มีเข้ามาให้เสร็จในวันนี้”

“อะไรนะ! จะบ้าเหรอ ขนาดมืออาชีพยังใช้เวลาออกแบบตั้งนานเลย แล้วน้ำพลอยจะทำเสร็จได้ไง” ภีมพศโวยลั่น จนรวิกรเหล่มองตาขวาง ตกลงภีมพศเป็นพี่ชายของใครกันแน่

“คุณรวิกรคะ คือดิฉันผิดเองที่ไปคะยั้นคะยอให้น้องน้ำพลอยทำ ถ้ายังไงลงโทษดิฉันแทนได้ไหมคะ” อุมาพรช่วยพูดอีกแรง

“คุณได้สิทธิ์นั้นอยู่แล้ว ไม่ต้องร้องขอ ในเมื่อเปลี่ยนแปลงไปหมดแล้ว งั้นก็เอาให้มันถึงที่สุดไปเลย อยากได้แบบไทยก็จัดเต็มไปเลย เอามาทั้งสี่ภาค ทั้งอาหาร การแสดงบนเวที ดอกไม้ไทย ทุกอย่างที่แสดงถึงความเป็นไทย”

“แต่งานบางส่วนเราเตรียมการไปแล้วนะคะ”

“ช่วยไม่ได้ เด็กในความดูแลของคุณทำเรื่อง และคุณก็สนับสนุน ดังนั้นเปลี่ยนใหม่ทั้งหมด” รวิกรบอกเสียงกร้าว ก่อนจะเดินผ่านหน้าทุกคนไป โดยมีไมค์กับโจเซฟก้าวตามไปติดๆ

“ไม่ต้องห่วง เรื่องค่าใช้จ่ายในส่วนที่เตรียมการไปแล้วให้มาเคลียร์ที่ผม นายโรมแค่อยากแกล้งคู่ปรับเท่านั้นแหละ ถ้าเอาเข้าจริงๆ เขาไม่ว่าอะไรหรอก” ภีมพศเอ่ยบอกอุมาพร เธอจึงขอบคุณเขาเป็นการใหญ่

“ไม่เป็นไรนะน้ำเพชร น้ำพลอยไม่เป็นไรหรอก เชื่อผม”

ภีมพศหันมาเอ่ยปลอบหญิงสาวข้างกายที่ยืนหน้าเซียวด้วยความเป็นห่วงน้องสาว

พลอยน้ำงามนั่งขีดเขียนอยู่ในห้องทำงานของผู้บริหารระดับสูง ความเย็นฉ่ำของเครื่องปรับอากาศ ไม่ได้ช่วยให้ใจเธอเย็นลงเลย งานออกแบบที่เขาให้เธอทำขอบอกว่ามันไม่ใช่เรื่องยากอะไร

เพราะมันเป็นวิชาเรียนที่เธอถนัดอยู่แล้ว เพียงแต่งานที่เขาให้มันมากจนไม่รู้ว่าจะออกแบบอย่างไรต่อ คอนเซปท์ของบางงานก็ทำเอาต้องกุมขมับ ไม่รู้ลูกค้าจะเรื่องมากอะไรนักหนา ถ้าอยากได้ตามที่ต้องการทำไมไม่จัดเองเสียเลย

“บ้าจริง เยอะแยะขนาดนี้ใครจะทำเสร็จภายในวันเดียว ถ้าทำแบบลวกๆ แล้วเกิดผิดพลาดขึ้นมา ไอ้คุณรวิกรจอมโหดและบ้าอำนาจต้องฆ่าเราตายแน่ๆ”

บ่นพลางพลิกกระดาษในแฟ้มไปมา ก่อนจะแนบหน้าลงกับกองเอกสารอย่างจนปัญญา ไม่ทันได้ยินเสียงเปิดประตูและเสียงฝีเท้าของใครบางคนที่เดินมาหยุดอยู่ด้านหลัง

รวิกรอมยิ้มแววตาเจ้าเล่ห์ เขาเข้ามาทันได้ฟังประโยคที่เจ้าหล่อนบ่นแถมนินทาเขาอยู่ในที ใบหน้าคมมองร่างบางที่ฟุบหน้าแนบกับกองเอกสาร ก่อนจะก้มหน้าต่ำลงและเอ่ยเรียกคนใจลอยเบาๆ เสียงเรียกของร่างสูงส่งผลให้ร่างบางสะดุ้งตกใจ เธอหันขวับมาทางต้นเสียงโดยไม่ระวัง เป็นเหตุให้แก้มนวลปะทะเข้ากับจมูกโด่งและริมฝีปากหยักได้รูปของคนเรียกอย่างเลี่ยงไม่ได้

โลกทั้งโลกเหมือนจะหยุดหมุน นี่เป็นสัมผัสแรกระหว่างเขาและเธอที่เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจ หญิงสาวผงะออกห่างใบหน้าคม แต่เหมือนจะไม่ทันกาล เมื่อมือหนาเลื่อนมาจับแผ่นหลังเธอไว้และรั้งให้เข้ามาใกล้ พลอยน้ำงามตกใจทำอะไรไม่ถูก

ยิ่งเมื่อใบหน้าหน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้ ลมหายใจเธอเหมือนจะหลุดลอยหายไป ก่อนที่ริมฝีปากของเขาจะประทับลงบนริมฝีปากบางของเธอ หัวใจดวงน้อยเต้นระริก ทั้งตกใจ ทั้งตื่นเต้น เรี่ยวแรงก็ไม่รู้ว่าหนีหายไปไหนถึงไม่คิดจะปัดป้อง

รอยจุมพิตของเขาทั้งหวานทั้งเร่าร้อนและหนักหน่วงสลับกันไป จนแทบจะหลอมละลายให้เธอกลายเป็นขี้ผึ้งที่ถูกไฟลน กว่าเขาจะยอมถอนริมฝีปากออก พลอยน้ำงามก็เกือบจะหมดลมหายใจ

รวิกรมองร่างบางที่ดูตื่นๆ กับการกระทำของเขาเมื่อครู่แล้วอดยิ้มไม่ได้ ใบหน้านวลแดงซ่านเป็นลูกตำลึง นี่ถ้าเขาไม่หักห้ามใจตัวเอง ป่านนี้แม่สาวน้อยตรงหน้าคงไม่ได้แค่มองเขาด้วยสายตาตื่นๆ หรอก แต่คงจะคิดฆ่าเขาเลยละมั้ง ซึ่งกว่าจะห้ามใจได้ก็แทบแย่ ก็เธอทั้งน่ารัก น่าทะนุถนอม ทั้งหวานทั้งหอมไปหมด โดยเฉพาะรสจุมพิตนั้น มันหวานเสียจนเขาห้ามใจตัวเองไม่ได้

“ถ้าทายไม่ผิด ฉันคงเป็นจูบแรกของเธอสินะ”

เสียงเข้มที่เอ่ยขึ้นเรียกสติพลอยน้ำงามให้กลับมาเผชิญกับความจริง หญิงสาวผวาลุกพรวดขึ้นทันที ความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วใบหน้าและร่างกาย ความรู้สึกหลายๆ อย่างปะปนกันไป ยิ่งเมื่อสบเข้ากับดวงตาคมกริบคู่นั้นที่แสดงออกอย่างเปิดเผยว่าต้องการอะไรจากเธอ แถมด้วยแววล้อเลียนจนพลอยน้ำงามร้อนวูบขึ้นมา แต่เป็นความร้อนจากแรงโกรธ

“นี่คือค่าจูบแรกของฉัน”

ส้นสูงของรองเท้าที่เธอสวมถูกบดบี้ลงบนปลายเท้าหนา หญิงสาวบดบี้ไปจนเต็มแรง ทำเอารวิกรหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด ต่อให้สวมรองเท้าหนังเนื้อดี แต่มันก็ไม่อาจต้านทานส้นสูงที่แหลมเล็กของแม่คุณได้

“คุณมันก็ได้แค่จูบเท่านั้นแหละ” ว่าจบก็สะบัดหน้าเดินออกจากห้องไปทันที รวิกรนั้นแทบคลั่ง เขาอยากจะฆ่าเธอให้ตายคามือเสียจริงๆ

“ยัยตัวแสบ ฉันจะไม่ได้แค่จูบ แต่จะได้ทั้งตัว คอยดู!”

รวิกรตะโกนตามหลัง หากแต่ประตูกลับปิดสนิทลงเสียก่อนที่เธอจะได้ยิน

รวิกรยกเท้าเดินกะเผลกไปนั่งที่เก้าอี้ ทั้งโกรธและแค้น แต่เขาก็รู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นจูบแรกของพลอยน้ำงาม และถ้าจะให้ดี เขาก็อยากจะเป็นคนแรกของเธอด้วย ซึ่งมันต้องเป็นไปตามที่ต้องการ ปากหยักกระตุกยิ้มเยือกเย็น สิ่งที่เขาต้องการไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ ลองเธอฝากรอยความเจ็บไว้แบบนี้ เขาจะเอาคืนให้สาสม

*****************

มีความสุขกับการอ่านนะคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ

กลลวงอสูรร้ายมีให้ดาวน์โลหดในรูปแบบ E-book แล้วนะคะ

ช่วงนี้มีโปรราคาย่อมเยา 79 บาท ถึงวันที่ 5/8/61 นี้ค่ะ

จัดโปรแค่ครั้งเดียวตอนเปิดขายเท่านั้นนะคะ หลังจากนั้นจะขายในราคา 109 บาทค่ะ

ดาวน์โหลดคลิกลิงค์ด้านล่างคร่า

กลลวงอสูรร้ายรักตาภา www.mebmarket.com