เพราะสองพี่น้องเป็นชาวหนาน การเดินเที่ยวตลาดตะวันตกของเมืองหนานเจียงจึงเป็นที่คุ้นเคยของพวกนางยิ่งกว่าคนตาบอดใช้ไม้เท้าคลำทางเสียอีก ดังนั้น...สองพี่น้องึจงขอออกจากจวนตามลำพัง ไม่ต้องการบ่าวไพร่คอยติดตามรับใช้ แม้ไทฮองไทเฮาจะทักท้วงพวกนางก็ยังยืนกรานเสียงแข็ง

ยามนี้นางกำนัลจำนวนหนึ่งเริ่มมองหลิงเหมยฟางกับหลิงเหมยจื่อในแง่ที่ดีขึ้นมากหลังจากเหตุการณ์ซักถามนางกำนัลลานซักล้างได้ยุติลง แล้วนางกำนัลที่รอดชีวิตได้กลับมาเล่าให้ฟังถึงความเมตตาของหลิงเหมยฟาง

ยิ่งพวกนางได้รับรู้ว่าไทฮองไทเฮาโปรดปรานสตรีทั้งสองมกา แม้จะไม่รู้ว่าเพราะสาเหตุใด ไทฮองไทเฮาถึงแสดงออกว่ารักใคร่สตรีทั้งสองปานลูกหลาน เหล่านางกำนัลยิ่งเพิ่มความระมัดระวังตัวในการแสดงออกต่อกงจู่ทั้งสองมากยิ่งขึ้น

กระนั้น...ก็ใช่ว่าจะไม่มีสายสืบของมี่เหยาซุกซ่อนอำพรางตัวอยู่เลย

กงจู่สองพี่น้องเดินตรงไปยังร้านขายผ้าที่ดีที่สุดของเมืองหนานเจียง เถ้าแก่เนี้ยเจ้าของร้านเห็นดรุณีนางแต่งกายดีสองคนเดินเข้ามาเลือกชมผ้าของนาง จึงรีบมาต้อนรับขับสู้ พลางแนะนำผ้าพับใหม่ๆที่สีสันสวยงามและเนื้อผ้าดีเยี่ยมแต่ราคาค่อนข้างแพงซึ่งเพิ่งนำเข้ามาในร้าน

หลิงเหมยฟางต้องใจผ้าพับสีฟ้าอ่อนลายดอกดอกหมื่นลี้ ซึ่งเป็นผ้าไหมสู่ซิ่วราคาค่อนข้างสูงเพราะหายาก ขณะที่หลิงเหมยจื่อต้องใจผ้าไหมชนิดเดียวกันแต่มีสีเหลืองสดใสเหมือนสีดอกเบญจมาศ

“เถ้าแก่เนี้ย...ผ้าสองพับนี้ราคาเท่าไหร่เจ้าคะ?” หลิงเหมยฟางหันมาถามหญิงกลางคนที่เดินตามติดพวกนางตลอดเวลา ราวกับต้องการจับลูกค้าคู่นี้ให้ได้

“ผ้าสองพับนี้เป็นผ้าไหมสู่ซิ่วทอลวดลายอย่างประณีตจากโรงทออันดับหนึ่งของแคว้นเรา จึงมีราคาค่อนข้างสูงอยู่สักหน่อย สองพับนี้ราคารวมกันแล้วก็ห้าสิบตำลึงเจ้าค่ะ” เถ้าแก่เนี้ยบอกยิ้มแย้ม แต่คนฟังทั้งสองกลับหน้าซีด มือของหลิงเหมยฟางเผลอแตะถุงเงินใบน้อยที่มีเงินไม่กี่ตำลึง

แล้วก่นด่าตัวเองที่ช่างไม่เจียมตัว อยากได้เสื้อป้าสวยงามใส่เพื่อหมายจะให้เกียรติขุยอ๋อง ก่อนออกจากจวนไทฮองไทเฮาก็ทรงตรัสถามแล้วว่าพวกนางมีเงินซื้อผ้าหรือไม่ นางไม่อยากรบกวนเสด็จยายทวดจึงตอบว่ามี เพราะไม่อยากรบกวนพระนาง พวกนางอยากพึ่งพาตัวเองให้มากที่สุด

“อ่า...เช่นนั้นมีผ้าพับอื่นที่มีราคารวมสองพับไม่เกินสามตึงหรือไม่เจ้าคะ?”

พอฟังคำถามของลูกค้าที่หวังจับเช่นนี้ สีหน้าของเถ้าแก่เนี้ยและน้ำเสียงก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน

“ขอโทษเถอะแม่นาง ร้านผ้าของข้าขายแต่ผ้าเนื้อดี หากพวกเจ้าต้องการผ้าสองพับราคาสามตึง คงต้องไปซื้อที่ร้านขายผ้าอีกแห่ง ร้านนั้นขายผ้าพื้นๆให้กับชาวบ้านทั่วไป ร้านค้าส่วนใหญ่ขายให้แก่ผู้มากลาภดี!”

“อ่า” หลิงเหมยฟางพูดไม่ออกเมื่อเห็นเถ้าแก่เนี้ยสะบัดผ้าเช็ดหน้า หมุนตัวเดินนวยนาดจากไปอย่างไม่เหลียวหลัง