ณ บ่อนการพนันแห่งหนึ่ง

ในเมืองหลวงแคว้นโจวที่เจริญรุ่งเรืองด้วยการค้า และสงบสุขมานับร้อยปี ใครเลยจะคิดว่ามีบ่อนการพนันซุกตัวอยู่ในซอยเล็ก ๆ ห่างจากถนนใหญ่ไม่กี่ลี้เท่านั้น

ภายในบ่อน มีเสียงแซ่เซ็งไปหมด ควันยาม้วนลอยคละคลุ้งขึ้นทั่วทั้งห้อง ผู้คนต่างนั่งล้อมวงกันเป็นกลุ่ม ๆ

‘เสี่ยวเยี่ยน’ มักจะปลอมเป็นบุรุษเข้าไปนั่งในวงไพ่ราชินี เพราะการเล่นไพ่ราชินีนั้นนอกจากจะเล่นง่ายแล้วยังโกงง่ายอีกด้วย

“อ้าว... ใครจะเอาเพิ่ม ใครเอาเพิ่ม”

เจ้ามือกวาดสายตารอบวง หลังจากแจกไพ่ให้กับลูกขาคนละสองใบครบแล้ว เขาจะต้องถามเป็นครั้งสุดท้ายว่า มีใครจากขอใบพิเศษเพิ่มหรือไม่

เนื่องจาก กติกาการเล่นไพ่ราชินีมีอยู่ว่า ตัวเลขบนไพ่ที่ถือในมือของแต่ละคนให้นำบวกกัน ใครได้แต้มมากที่สุด คนนั้นจะเป็นผู้ชนะได้เงินรางวัลเพิ่มเป็นสองเท่าของเงินที่ลงพนันเอาไว้ ส่วนเงินจากลูกขาทั้งหมดจะเป็นของเจ้ามือซึ่งเป็นลูกจ้างของบ่อนการพนัน ด้วยเหตุนี้บ่อนพนันเถื่อนจึงอยู่ได้ และแอบลักลอบเปิดบ่อย ๆ

นักพนันแต่ละคนต่าง ลุ้นหมายเลขไพ่ในมือของตนเองอย่างใจจดใจจ่อว่าจะได้จำนวนแต้มสูงสุดหรือไม่

“พอ...”

“พอแล้ว...”

“ข้าก็พอแล้ว”

เสียงตอบกลับจากลูกค้าดังขึ้นรอบทิศ หากแต้มในมือสูงแล้วมักจะไม่ขอเพิ่ม เพราะหากขอเพิ่มแล้วบังเอิญได้เลขศูนย์ จะเป็นตัวทำลายแต้มที่มีอยู่ทั้งหมดในมือ

เสี่ยวเยี่ยน เองก็กำลังค่อยค่อย ๆ คลี่ไพ่สองใบในมือของตนเองออก หรี่ตามองตัวเลขที่ปรากฏ

“....สาม... หนึ่ง... เต่าเอ้ย !”

นางสบถในใจ บวกแต้มยังไงก็ต่ำเตี้ยเรี่ยดินอยู่ดี แพ้ราบคาบอย่างไม่ต้องสงสัย นางหลับตาลง เมื่อลืมตาขึ้นนางก็ร้องขึ้นด้วยเสียงสดใสว่า

“ข้าเอา”

เมื่อเจ้ามือโยนไผ่มาตรงหน้า นางก็รีบตะครุบไพ่ใบนั้นมาถือไว้ แล้วค่อย ๆ คลี่ออก หรี่ตามองดูไพ่ใบที่สามของตน

“..ห้า แม่เต่าชัด ๆ”

นางก่นด่าตนเองในใจ วันนี้แม้โชคจะไม่เข้าข้าง แต่นางก็จะฝืนชะตาลิขิตของตน !

“หงายไพ่ หงายไพ่ เร็ว ๆ”

เสียงเจ้ามือเร่งเร้าให้แต่ละคนทิ้งไพ่ในมือลงเพื่อดูแต้มของแต่ละคน

“สิบ !”

“สิบสอง”

...

“สิบห้า”

ทุกคนทิ้งไพ่ลง แล้วขานคะแนนของตน

“มีใครสูงกว่านี้อีกไหม”

เจ้ามือร้องถาม

เสี่ยวเยี่ยน รีบสลับไพ่ในมือเปลี่ยนจากเลขหนึ่งเป็นเลข 10 ทันที

“สิบแปด ฮ่า ๆ” แต้มไพ่ของจำเป็นนางมีจำนวนสูงสุด จึงเป็นผู้ชนะ “ฮ่า ๆ ชนะอีกแล้ว จ่ายมา... จ่ายมา”

นางหัวเราะเต็มเสียงอย่างอารมณ์ดี เพราะรอบนี้นางวางเงิน 5 ตำลึงทอง เมื่อนางชนะจะได้เพิ่มเป็น 15 ตำลึงทอง

“ขอบคุณ พี่ชายทั้งหลาย ข้าไม่เกรงใจละนะ”

เสี่ยวเยี่ยนฉีกยิ้มจนแทบถึงใบหู ขณะที่รวบตำลึงทองเข้าไว้ในอกเสื้อ

“โธ่เอ้ย อะไรวะ ทำไมเจ้าชนะติด ๆ กันแบบนี้”

ผีพนันคนนึงโวยวายขึ้นเมื่อตนเองแพ้ติด ๆ ทุกครั้ง

“นั่นสิ ไอ้หนูเจ้าโกงพวกเราหรือเปล่าเนี่ย”

ตาแก่ผีพนันอีกคนชี้หน้าเสี่ยวเยี่ยน

นางคร่ำวอดในบ่อนพนันมานานรู้จักทางหนีทีไล่ดี จึงรีบโค้งคำนับรอบวง

“พี่ชายทั้งหลายท่านโปรดใจเย็นก่อน วันนี้ข้าก็แค่ดวงขึ้นเท่านั้นเอง อย่า ถือสา ประเดี๋ยวข้าจะไปซื้อสุราให้พี่ชายทั้งหลายดับร้อนนะขอรับ”

เอ่ยจบนางก็รีบหมุนกาย เดินอาด ๆ ไปซื้อสุรามาให้ผีพนันเหล่านั้น นางย่อมจ่ายเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อปิดปากคนพวกนั้นไม่โวยวาย จากนั้นนางก็รีบเผ่นแนบออกประตูไป

................................จบตอน........................................