เทพมังกรสงครามอหังการ (龙纹战神)-บทที่ 39 บุกมาถึงธรณีประตู

โดย  BS Project

เทพมังกรสงครามอหังการ (龙纹战神)

บทที่ 39 บุกมาถึงธรณีประตู

​เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นมีความสุขจนแทบเป็นบ้า ตลอดแปดปีที่ผ่านมา ไม่เคยมีวันไหนที่เขามีความสุขแม้แต่ครั้งเดียว หลังจากเยี่ยนเฉินหยวี่ถือกำเนิดได้ไม่นาน แม่ของนางได้จากไป ในช่วงเวลาก่อนที่นางจะตายได้บอกแก่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นว่าให้เขาดูแลบุตรีของเขาให้ดี หลายปีที่ผ่านมานี้เขาได้เลี้ยงดูนางราวกับเจ้าหญิงคนสำคัญ และโรคที่นางเป็นทำให้เขาเป็นกังวล แต่ตอนนี้โรคร้ายทั้งหมดไม่มีอีกแล้ว


เขารู้สึกขอบคุณเจียงเฉินจนไม่สามารถสรรหาคำใดมาพูดได้ ไม่ว่าเจียงเฉินต้องการสิ่งใดเขาจะหามามอบให้อย่างแน่นอน


เจียงเฉินไม่คิดที่จะพัก เขาไม่ได้เหนื่อยเลยสักนิด แถมรู้สึกกระปรี้กระเปร่าด้วยซ้ำ เม็ดยากลั่นวิญญาณและผลชุนหยางผสมกับพลังหยางที่ได้รับมาจากร่างเยี่ยนเฉินหยวี่ทำให้เขาได้รับประโยชน์จากมันมากมายมหาศาลจนจินตนาการไม่ได้


ห้องทั้งห้องได้ถูกแช่แข็ง ความหนาวเย็นถูกปล่อยออกมาจากร่างกายเยี่ยนเฉินหยวี่จนทุกคนในตระกูลเยี่ยนรู้สึกได้ ทั้งหมดต่างตกตะลึงอย่างมาก


"ความหนาวเย็นที่รุนแรงนี่ คุณหนูอาการกำเริบอีกงั้นหรือ?"


"ต้องใช่แน่นอน คุณหนูช่างน่าสงสารยิ่งนัก ครั้งนี้อาการของคุณหนูกำเริบหนักกว่าทุกๆครั้ง ข้าสงสัยว่านางจะไหวหรือเปล่า"


"ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับคุณหนู ท่านผู้นำตระกูลคงจะเศร้าสลด"


..................................


ทุกๆคนในตระกูลเยี่ยนต่างเผยความโศกเศร้าขึ้นมา โดยที่พวกเขาหารู้ไม่ว่าการเปลี่ยนแปลงในครั้งนี้ ทำให้นางแข็งแกร่งขึ้นอย่างน่าเหลือเชื่อ


ไม่นานหลังจากนั้น มีชายหนุ่มแต่งชุดสีขาววิ่งเข้ามาด้วยความแตกตื่น เขาเป็นหนุ่มหน้าตาดีที่มีใบหน้าขาวราวกับหยก เมื่อมองไปยังห้องที่ถูกแช่แข็ง ท่าทางของเขาได้แปรเปลี่ยนเป็นน่าเกลียด


"เกิดอะไรขึ้นกับหยวี่น้อยกัน? เหตุใดอาการถึงกำเริบรุนแรงมากขนาดนี้?"


ชายหนุ่มถามขึ้นด้วยความกังวล


"เยี่ยนหยาง เจ้าไม่ต้องกังวลไป หยวี่เอ๋อร์จะต้องไม่เป็นไร"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นบอกเขา ชายหนุ่มผู้นี้มีนามว่าเยี่ยนหยางเป็นลูกพี่ลูกน้องของเยี่ยนเฉินหยวี่ เขาเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งของตระกูลเยี่ยน ด้วยอายุเพียงแค่ 21 ปี ได้ไปถึงระดับฉีไห่ขั้นปลาย เขาเป็นผู้ที่มีโอกาสสูงสุดในการที่จะทะลวงไปสู่ขอบเขตแก่นแท้มนุษย์ก่อนอายุ 25 ปี


เนื่องจากเรื่องที่เจียงเฉินกำลังรักษาคุณหนูนั้นมีเพียงไม่กี่คนที่ทราบเรื่องนี้ แม้แต่เยี่ยนหยางก็ไม่ตระหนักถึงเช่นกัน นอกจากนี้เยี่ยนหยางก็ยุ่งอยู่กับการบ่มเพาะ และช่วยจัดการกิจการที่เยี่ยนหยวี่โหรว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ให้ความสนใจกับเรื่องนี้


"ท่านผู้นำ มันเกิดอะไรขึ้นหรือขอรับ?"


เยี่ยนหยางถามด้วยสีหน้างงงวย นั่นมันเป็นไอความเย็นที่หนาวสุดขั้วถึงขนาดนี้ ท่านผู้นำตระกูลยังบอกว่าไม่เป็นไร


"มานี่สิ ข้าจะแนะนำให้เจ้ารู้จัก"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นแนะนำเจียงเฉินต่อเยี่ยนหยาง


"นี่คือน้องเจียงเฉิน เขาเป็นผู้ที่รักษาหยวี่เอ๋อร์ หยวี่เอ๋อร์นั้นไม่ได้ป่วยแต่อย่างใด แต่นางมีกายาพิเศษที่หาได้ยากเรียกว่าร่างเก้าหยิน ตอนนี้เป็นช่วงเวลาที่สำคัญสำหรับการตื่นขึ้นของชีพจรเก้าหยิน และเมื่อมันตื่นขึ้นอย่างสมบูรณ์ พวกเราจะได้เห็นการถือกำเนิดของอัจฉริยะไร้ที่เปรียบแห่งตระกูลเยี่ยน"


ชีพจรเก้าหยิน? นี่เป็นครั้งแรกที่เยี่ยนหยางได้ยินคำนี้ แต่เรื่องนี้ไม่สำคัญเมื่อเทียบกับชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาได้ช่วยชีวิตของเยี่ยนเฉินหยวี่ เขาตกตะลึงที่ชายผู้นี้มีอายุน้อยกว่าเขาเสียอีกแต่มีความสามารถที่จะช่วยลูกพี่ลูกน้องของเขาไว้ได้


"ข้ามีนามว่าเยี่ยนหยาง ข้าเป็นลูกพี่ลูกน้องของนาง ข้าต้องการขอบคุณเจ้าจริงๆที่ได้ช่วยเหลือหยวี่น้อย"


เยี่ยนหยางยกมือเขาขึ้นประสานแสดงถึงความขอบคุณของเขาต่อเจียงเฉินอย่างจริงใจ


"พี่หยางไม่ต้องเกรงใจ"


เจียงเฉินยิ้ม ท่าทางการแสดงออกที่เยี่ยนหยางได้แสดงต่อเขาครั้งแรกนั้นนับว่าไม่เลว


"เยี่ยนหยาง เมื่อเจ้ามีเวลาว่างเจ้าลองใช้เวลากับน้องเจียงเฉินดูสิ ไม่แค่เขาได้พบเห็นมามาก เขามีประสบการณ์ที่มากมายด้วย เขายังเป็นนักปรุงยาอัจฉริยะอีกด้วย เขาเป็นอัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะ!"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นไม่เคยที่จะเหนื่อยที่จะชื่นชมเจียงเฉิน


"จริงรึ?"


เยี่ยนหยางตาเป็นประกาย เขามองไปยังเจียงเฉินและคาดหวังเขามากกว่าเดิม


ในคืนเดียวกัน ทุกคนได้อยู่คุ้มครองเยี่ยนเฉินหยวี่ เจียงเฉินก็อยู่เช่นกันเพราะคำที่เด็กสาวผู้นี้เรียกเจียงเฉินว่า'ท่านพี่เจียงเฉิน'นั้นช่างตราตรึงใจเขายิ่งนัก


ในช่วงเวลาเช้าวันถัดมา ด้านหน้าประตูทางเข้าของเยี่ยนหยวี่โหรวเกิดเสียงหนวกหูขึ้น ไม่นานจากนั้นก็มีผู้คนมารวมตัวกันแออัดหน้าทางเข้าเยี่ยนหยวี่โหรว


"แย่แล้ว แย่แล้ว!"


ภายนอกตำหนัก เยี่ยนซิ่งวิ่งมาอย่างตื่นตระหนกและหายใจหอบ


"เยี่ยนซิงเกิดอะไรขึ้น ทำไมเจ้าดูเร่งรีบเช่นนี้"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นถาม


เยี่ยนซิงมองไปยังเจียงเฉินที่อยู่ด้านข้างแล้วกล่าวออกมาอย่างรวดเร็ว


"เป็นตระกูลหลี่แห่มาหาเรื่องขอรับ"


"ตระกูลหลี่? แม้ว่าพวกเราจะเกิดการต่อสู้ขึ้นบ่อยครั้ง แต่พวกเราไม่ได้ทำสงครามกับพวกมันอย่างจริงจัง พวกมันกล้าดียังไงที่มาสร้างปัญหาหน้าทางเข้าเยี่ยนหยวี่โหรวเช่นนี้ หลี่ชางเยว่มันคิดจะทำอะไรกันแน่?"


เยี่ยนหยางโกรธเกรี้ยว


"หลี่ชางเยว่มาครั้งนี้เพื่อมาหาน้องเจียงเฉิน มันพาคนของมันมาและพวกมันได้ปิดทางเข้าเยี่ยนหยวี่โหรว มันต้องการให้ท่านผู้นำส่งน้องเจียงเฉินไปให้พวกมัน ที่มีคนรวมตัวกันเช่นนี้เพราะพวกเขาคงอยากชมเรื่องสนุก"


เยี่ยนซิงตอบกลับ


เจียงเฉินที่ยืนด้านข้างได้ขมวดคิ้ว หลี่ชางเยว่มันมาหาเขา


"ไม่มีใครรู้ว่าน้องเจียงเฉินอยู่ที่นี่แล้วทำไมหลี่ชางเยว่มันถึงได้รู้ได้ ฮึ่ม!เยี่ยนซิงไปบอกหลี่ชางเยว่ว่าเจียงเฉินเป็นแขกคนสำคัญของตระกูลเยี่ยน ถ้ามันต้องการทำร้ายน้องเจียงเฉิน ก็ให้มาจัดการกับข้าเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นผู้นี้!"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นแค่นเสียงเย็นชาและคำพูดเขาเย็นชานัก


"เรียนท่านผู้นำตระกูล หลี่ชางเยว่มันจับตัวหวังถิงและคนอื่นๆอีกสามคนไว้ พวกเขานั้นเป็นคนที่ไปพร้อมกับขบวนรถม้าเมื่อตอนนั้นขอรับ เขากล่าวว่าหากน้องเจียงเฉินไม่โผล่หัวออกมา พวกเขาจะสังหารคนเหล่านี้ตรงหน้าเยี่ยนหยวี่โหรวขอรับ"


เยี่ยนซิงรีบกล่าวออกมา เขาได้สู้เคียงบ่าเคียงไหล่กับหวังถิงและคนอื่นๆก่อนหน้านี้ พวกเขาผ่านสถานการณ์เป็นตายร่วมกัน ตอนนี้พวกเขาโดนหลี่ชางเยว่จับตัวไว้นั้นทำให้กังวลมาก หากเจียงเฉินไม่ออกไปหลี่ชางเยว่ก็จะลงมือสังหารพวกเขาทิ้งนั่นเป็นสิ่งที่มันจะทำ


สิ้นเสียงเยี่ยนซิง เจียงเฉินก็เดินตรงไปยังหน้าทางเข้าทันที


"น้องเจียงเฉิน!"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นตะโกนเรียกเจียงเฉิน ทุกคนรีบตามเขาออกไปในทันที ในตอนนี้พวกเขาทุกคนเข้าใจแล้วว่าทำไมหลี่ชางเยว่ถึงได้รู้ว่าเจียงเฉินอยู่ที่ตระกูลเยี่ยน เจียงเฉินไม่เคยที่จะปกปิดตัวตนของเขามาก่อน มีคนของตระกูลหลี่โดนสังหารมากมายบนภูเขา ดังนั้นหลี่ชางเยว่จึงต้องการสืบหาความจริงว่าใครเป็นคนทำ มันง่ายมากที่จะรู้ว่าเจียงเฉินเป็นผู้ลงมือ เพราะหวังถิงและอีกสามคนตกอยู่กำมือพวกมัน


เจียงเฉินเดินนำหน้าคนอื่นๆ บนใบหน้าของเขาเผยรอยยิ้มชั่วร้าย ดวงตาเขาเผยรังสีฆ่าฟัน ทำให้ไม่มีผู้ใดที่มาตอแยเขา และคนที่ทำเช่นนั้นย่อมมีจุดจบไม่สวยเป็นแน่


หลี่ชางเยว่มันกล้าดีเช่นไรที่มาข่มขู่เขาด้วยหวังถิงและพวกอีกสามคน มันทำให้เจียงเฉินรู้สึกเดือดดาล ตอนนี้เขากำลังโกรธจัด เขาเพิ่งจะรู้จักหวังถิงและอีกสามคน และเขาไม่คิดที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ แต่เขาก็ไม่ต้องการให้คนบริสุทธิ์คนใดต้องมาทุกข์ทรมานเพราะเขา


หน้าทางเข้าเยี่ยนหยวี่โหรวมีฝูงชนมารวมตัวกัน มีคนจากตระกูลหลี่เจ็ดถึงแปดคนยืนอยู่และผู้นำของพวกเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากผู้นำตระกูลหลี่ หลี่ชางเยว่และผู้เชี่ยวชาญแก่นแท้มนุษย์อีกสองคนอยู่ด้านหลังเขา


รอยยิ้มเย้ยหยันอยู่บนหน้าของหลี่ชางเยว่ ทำให้รอยแผลเป็นของเขาดูดุร้ายและเมื่อเขาเผยรอยยิ้มก็ยิ่งดูน่ากลัวกว่าเดิม ข้างๆมันก็มีชายหนุ่มสวมชุดสีเหลือง ชายหนุ่มสง่างามผู้นี้ดูเป็นผู้มีการศึกษา เขาดูคล้ายกับหลี่ช่างหง และเขาเป็นบุตรอีกคนหนึ่งของหลี่ชางเยว่ ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ด้อยกว่าเยี่ยนหยาง เป็นอัจฉริยะอีกคนแห่งเมืองชื่อ


ที่อยู่ถัดจากตระกูลหลี่นั้น เป็นชายสี่คนเสื้อผ้าขาดวิ่นและโดนมันมือมัดเท้าไว้ด้วยตรวนเหล็ก หน้าของพวกเขาโชกเลือด พลังปราณภายในร่างของพวกเขาเขายุ่งเหยิงหมด พวกเขาทุกคนนั้นต่างได้รับบาดเจ็บ


"เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นเจ้าจงรีบส่งเจ้าเด็กสารเลวนั่นมาซะ! ข้าจะให้เวลาเจ้าอีกสามนาที ถ้ามันไม่ก้าวออกมาข้าจะเริ่มสังหารคนเหล่านี้!"


หลี่ชางเยว่ตะโกนเสียงดัง ทุกคนต่างได้ยินชัดเจน


"มันผู้ใดคือเจียงเฉิน เขาได้ทำอะไรให้ผู้นำตระกูลหลี่โกรธขนาดนั้นถึงกับเดินทางมาด้วยตัวเองเพื่อจัดการมัน ข้าไม่คิดว่ามีใครในเยี่ยนหยวี่โหรวนามว่าเจียงเฉินหรอกนะ"


"เจ้าไม่รู้รึ? ข้าได้ยินมาว่าบุตรชายคนที่สามแห่งตระกูลหลี่ หลี่ช่างหงได้ถูกสังหารที่เมืองเทียนเซียง และผู้ลงมือสังหารคือเจียงเฉิน ผู้นำตระกูลหลี่ได้เดินทางไปยังเมืองเทียนเซียงด้วยตัวเองเมื่อไม่กี่วันก่อน แต่ไม่รู้เหตุใดถึงกลับมามือเปล่า ไม่มีผู้ใดคิดหรอกว่าเจียงเฉินได้มาที่เมืองชื่อและอยู่ที่เยี่ยนหยวี่โหรว"


"ไอ้หยา ความกล้าเจียงเฉินไม่ใช่น้อยๆเลย เขากล้าสังหารกระทั่งนายน้อยตระกูลหลี่ หลี่ชางเยว่มีบุตรเพียงสามคน และเขานั้นรักบุตรคนสุดท้องมากที่สุด ไม่แปลกใจที่หลี่ชางเยว่เกรี้ยวกราดเช่นนี้"


"เช่นนั้นเรามาดูงิ้วฉากนี้กันเถอะ"


..................................


ทุกคนต่างกระซิบกระซาบกัน ข่าวเรื่องที่เจียงเฉินสังหารหลี่ช่างหงแพร่กระจายไปในหมู่พวกเขารวดเร็วมาก ตอนนี้ทุกคนเข้าใจแล้วว่าหลี่ชางเยว่ได้มาที่เยี่ยนหยวี่โหรวเพราะเหตุใด


ไม่นานเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นและคนอื่นๆก็ออกมาจากเยี่ยนหยวี่โหรว


"หลี่ชางเยว่เจ้ากล้าดียังไงถึงมาก่อเรื่องด้านหน้าเยี่ยนหยวี่โหรวของข้า? เจ้าคิดว่าสามารถข่มเหงตระกูลเยี่ยนของข้าได้ง่ายๆงั้นเรอะ?"


เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นนั้นประกาศกร้าว ใบหน้าของเขาเผยความดุดัน เมื่อมาถึงเขาได้ตะโกนออกมาดังก้อง


"ฮึ่ม! เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นข้าไม่มาเพื่อจะมาเพื่อหาเรื่องตระกูลเยี่ยน วันนี้ที่ข้าต้องการคือส่งเจ้าเด็กเหลือขอนั่นมาให้ข้าซะ!"


หลี่ชางเยว่แค่นเสียงเย็นชา ดวงตาของมันมองไปยังคนตระกูลเยี่ยนทุกคนดุจอสรพิษและสุดท้ายหยุดที่เจียงเฉิน ตาทั้งสองของมันเกิดประกายเย็นเยียบและถามขึ้น


"เจ้าคือเจียงเฉิน?"


"หลี่ชางเยว่ เจ้าได้ถูกไว้ชีวิตครั้งหนึ่งที่ตระกูลเจียง เจ้าไม่เพียงแค่ไม่สำนึกบุญคุณและยังมาหาเรื่องคุณชายอย่างข้าอีก เจ้านี่มันไม่ได้ดีไปกว่าเดรัจฉานเลยจริงๆ"


เจียงเฉินพูดกล่าวออกมาด้วยความไม่พอใจ


"ฮึ่ม! เป็นเจ้าจริงๆที่สังหารบุตรชายข้า แม้เจ้าจะมีเก้าชีวิตเจ้าก็ต้องตายในวันนี้ เจ้าสารเลวน้อย หากเจ้าไม่ได้ออกจากคฤหาสน์และอยู่กับตระกูลเจียงต่อไปข้าคงไม่กล้าทำอะไรชั่วคราว....แต่ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะทิ้งชีวิตของเจ้าแล้วมายังเมืองชื่อแห่งนี้ เจ้าคงอยากตายมากสินะ"


หลี่ชางเยว่กล่าวออกมาขณะที่ขบฟันแน่น เขาต้องการที่จะฉีกเจียงเฉินให้เป็นชิ้นๆ


"หลี่ชางเยว่ เจียงเฉินเป็นแขกคนสำคัญของเยี่ยนหยวี่โหรวของข้า ไม่ใช่คนที่เจ้าจะทำร้ายเขาได้ตามต้องการ เยี่ยนหยวี่โหรวของข้าจะปกป้องน้องเจียง หากเจ้าต้องการที่จะสังหารเขา มีเพียงทางเดียวคือเจ้าต้องสามารถมากพอที่จะล้มเยี่ยนหยวี่โหรว"


เมื่อเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นพูดออกมาดังกังวาล ทำให้ทุกคนได้ยินชัดเจน


"ข้าไม่เคยได้ยินนามเจียงเฉินมาก่อน ผู้ที่มาจากเมืองเทียนเซียง ไหงเขาถึงมีเยี่ยนหยวี่โหรวหนุนหลังได้อย่างไร?"


"ได้ยินที่เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นประกาศกร้าวหรือไม่ เขาจะใช้กำลังทั้งหมดของตระกูลเยี่ยนปกป้องเจียงเฉิน....ข้าสามารถบอกได้ว่าเจียงเฉินนั้นเป็นอัจฉริยะ แต่ไม่ควรค่าที่จะปกป้องขนาดนี้"


"เยี่ยนเจิ้นอวิ๋นไม่ใช่คนโง่ มันต้องมีสาเหตุที่เขามาปกป้องเจียงเฉินแน่นอน"


.............


ทุกๆคนรวมทั้งหลี่ชางเยว่ต่างเป็นงง พวกเขาไม่เข้าใจว่าทำไมเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นถึงได้ยืนกรานที่จะปกป้องเจียงเฉิน มันเป็นเพราะเจียงเฉินช่วยเยี่ยนเหมิงสังหารคนตระกูลหลี่รึ? แค่นั้นมันยังไม่เพียงพอ


บนใบหน้าของหลี่ชางเยว่เผยรอยยิ้มเย้ย หากเยี่ยนเจิ้นอวิ๋นต้องการที่จะปกป้องด้วยพลังทั้งหมดของตระกูลเยี่ยน นั่นหมายความว่าหลี่ชางเยว่ไม่สามารถที่จะทำร้ายเจียงเฉินได้ ด้วยกำลังของตระกูลหลี่นั้นคงไม่กล้าที่จะประกาศสงครามกับตระกูลเยี่ยน


แต่หลี่ชางเยว่ได้เตรียมตัวมาแล้ว มันได้ให้สัญญาณกับคนของเขาที่ยืนอยู่ข้างๆ ชายคนนั้นเห็นสัญญาณจึงได้นำหวังถิงและอีกสามคนออกมาหน้าฝูงชน

รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว