เพชรัตน์ยังคงทำอาการกระฟัดกระเฟียดโกรธเคืองให้ทรายต่อมาอีกหลายวัน โดยที่ทรายไม่รู้สาเหตุ พี่เพชรที่เคยพูดกันดีๆ ตอนนี้เริ่มมองทรายตาขวางอยู่บ่อยครั้ง และมันทำให้ทรายไม่ค่อยสบายใจสักเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่จะเป็นแค่ทรายที่โดนกระเง้ากระงอดให้จากเพชรัตน์ แม้แต่คนงานในบ้านอีกหลายคนก็มักจะโดนลูกหลง อย่างสายบัวในเช้านี้ ที่มีอาการวีนเหวี่ยงแล้วกระแทกเอาถาดอาหารลงไปบนโต๊ะในครัว

“อ้าว แกเป็นอะไรวะนังสาย”

แม่บ้านอีกคนดูเหมือนอยากจะรู้ด้วย “ก็นังเพชรน่ะสิ เฮ้อ คิดว่าตัวเองเป็นใครกันเชียว ก็แค่คุณหญิงชุบเลี้ยงให้ได้ดิบได้ดี!”

“เอ้า ไปว่ามันทำไมกัน”

“มันชอบออกคำสั่งนะช่วงนี้”

เสียงหัวเราะของสาวใช้ค่อนไปทางหยันๆ เมื่อได้เริ่มพูดถึงเพชรัตน์ “เออน่ะ ปล่อยมันไปเถอะ พวกคางคกขึ้นวอ นี่มันระริกระรี้มากตั้งแต่คุณด็อกเตอร์กลับมาแล้ว หว่านเสน่ห์ออกหน้าออกตามาก”

ตอนนี้เพชรัตน์ก็กลายเป็นที่กล่าวถึงของคนใช้ในครัว ซึ่งแต่ละคนก็บอกให้รู้ว่าไม่ชอบเพชรัตน์กันเอาซะเลย “ใจเย็นๆ อย่าเพิ่งไปมีปัญหากับมัน ถ้าหากว่ามันได้เป็นใหญ่นะพวกแกเอ๊ย อย่างเราๆ นี่จะไม่ต้องย้ายของหนีไปเลยเหรอ”

“คนอย่างมันน่ะเหรอจะเป็นใหญ่” ใครสักคนเบ้ปากและทำอาการไม่ชอบใจ

“ของแบบนี้ใครจะไปรู้ เห็นมันยั่วๆ คุณหรั่งของเราออกจะบ่อย นี่เมื่อไหร่นังทรายมันจะจัดการก็ไม่รู้”

“นังทรายเนี่ยนะจะจัดการ? นี่พวกแกฝันไปเลยนะ ซื่อๆ อย่างนั้นจะทันกินหรือเปล่าก็ไม่รู้” พอพูดถึงทราย เรื่องของเพชรัตน์ก็ถูกลืม

“วาสนามันดีนะนังทรายเนี่ย เฮ้อ เรียนหนังสือหนังหาก็ไม่ได้สูง แต่ดันได้ผัวเป็นถึงระดับด็อกเตอร์ เป็นผู้อำนวยการใหญ่ของโรงพยาบาล ไหนจะความหล่อเหลาที่ทำเอาสาวๆ ต้องหลบตาเป็นแถบ” คำชื่นชมในวาสนาของทรายน่าสนใจกว่าเรื่องของเพชรัตน์ก็ไม่น่าจะแปลกอะไร นอกจากน่าสนใจแล้วยังน่าตื่นเต้นกว่าด้วย รวมไปถึงมีอะไรให้น่าค้นหาอีกด้วยเช่นกัน

“เออ พวกแกว่านังทรายมันเสียตัวให้ด็อกเตอร์ยังวะ” เสียงกระซิบของคำถามต่อมา แทบจะทำให้คนงานในบ้านหยุดการทำงานไป และต่างให้ความสนใจกับหัวข้อใหม่

“ฉันเอาหัวเป็นประกันเลย พวกแกเอ๊ย เข้าห้องท่านเช้าเย็นขนาดนั้น ด็อกเตอร์ไม่จับทำเมีย ก็ไม่ใช่ผู้ชายแล้วแหละวะ”

“อุ้ย ฉันละเขินว่ะ แค่คิดว่าคุณหรั่งของเราจะจับจะคลำนังทรายตรงไหนบ้างเนี่ย อิจฉามันจริงๆ”

ในขณะที่เหล่าคนใช้กำลังให้ความสนใจกับเรื่องนี้ ทรายเองก็กำลังง่วนกับการจัดเก็บห้องให้เขาหลังจากในช่วงเย็นเธอยังทำได้ไม่หมดและเขาบอกให้มาทำในตอนเช้า รวมไปถึงการจัดหาชุดทำงานให้กับเขาด้วย

ทรายสังเกตเห็นว่ามีชุดสวยเซ็กซี่หลายตัวที่เธอไม่เคยเห็นไม่ได้ลองแต่เขาซื้อให้เธอบางตัวจากนั้นก็นำมาแขวนไว้ในห้องของเขา โดยที่เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไม แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าเธอจะเริ่มเข้าใจนิดหน่อย เมื่อเขายื่นชุดเดรสสายเดี่ยววาบหวิว ความสั้นของกระโปรงผ้าเนื้อบางยาวเลยน่องเนื้อเพียงแค่ฝ่ามือมาให้

“ไปใส่ให้ฉันดูหน่อย ชุดนี้ฉันยังไม่ได้เห็นเธอใส่”

เธอจับเอาชุดมาถือไว้ในมือ และมีอาการเก้ๆ กังๆ เพราะถ้าใส่มัน เธอก็คงจะโดนคุณหญิงดุเอา “ชุดมันโป๊มากนะคะ เอ่อบางด้วย”

“แล้วไง”

“ทรายไม่ชอบค่ะ ถ้าใส่ลงไปคุณหญิงจะต้องดุแน่”

“ก็แล้วใครบอกเธอว่าจะต้องใส่ให้คนอื่นเห็น”

เธอได้แต่กะพริบตาไปมา แล้วก็ก้มหน้าทำตามที่เขาบอก “ทราย...” คนที่กำลังจะปิดประตูห้องอาบน้ำต้องชะงักมือไว้ เขาเดินมาใกล้ยืนแนบชิดด้วยใบหน้าแดงซ่านแปลกๆ ก่อนจะพูดเสียงแผ่วเบาวาบหวาม

“โนบรา ทั้งบนและล่าง”

หลังจากทำตามเขาบอก ประตูห้องอาบน้ำก็ค่อยๆ เปิดออกมา เธอกำลังเผชิญหน้ากับผู้ชายมาดนิ่ง เขานั่งเหยียดยาวไปตรงเตียงนอน ในมือมีงานที่ให้ความสนใจ และเมื่อเธอเดินมาหา มันก็ทำให้เขาวางมือจากงานตรงหน้า ตอนนี้ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อกล้าม กางเกงขายาวพร้อมไปทำงาน เขามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มตัว ลากฝ่ามือไปตามเส้นสายเสื้อตัวบาง “สวยมาก ฉันคิดแล้วว่าถ้าเธอใส่ชุดนี้ มันจะจุดให้ฉันติดง่าย”

ทรายไม่เข้าใจหรอก และเขาก็รู้ด้วยว่าเธอไม่เข้าใจในความหมาย แต่ก็ไม่คิดที่จะอธิบายนอกจากกระทำการลงมือปฏิบัติ โดยการฉกใบหน้าคมลงมาหา บดเบียดลิ้นร้อนฉ่าแทรกเข้าโพรงปากที่อ้าออกเล็กน้อย

ตอนนี้ทรายเริ่มเรียนรู้ว่าอะไรคือสิ่งที่เขาอยากจะให้เธอทำ ต่อให้เธอจะชอบหรือไม่มันคงไม่สำคัญ

“เมียที่ดีต้องสนองให้ผัวได้ทุกที่” เขากระซิบบอกข้างหู ก่อนจะนั่งลงไปยังเตียงนอน แล้วลูบฝ่ามือไปตามโคนขาด้านใน สัมผัสแผ่วเบาตรงกุหลาบที่แนบชิด เขาอยากจะชิมแทบแย่ แต่ต้องอดใจไว้

“ดีมากเด็กดี” เขาชมเปาะ เพราะเธอทำตามที่เขาบอก ด้านล่างในชุดกระโปรงไร้แพนตี้ ส่วนด้านบน เขามองเห็นยอดปทุมชูช่ออวดสายตาใต้ผืนผ้าหวิวไหว

“ห้องฉันเก็บเสียงได้ดี ฉันอยากจะได้ยินเสียงหวานๆ ของเธอ”