ปุษยะเดินซอยเท้าออกมาจากห้องอาหารของโรงแรมอย่างรวดเร็ว หญิงสาวกดลิฟต์แล้วรออยู่ครู่หนึ่ง ทำให้ภูตลาเดินตามมาทันที่หน้าลิฟต์ ปุษยะเมินหน้าหนีไปทางอื่นเสีย ไม่อยากแม้แต่จะปรายตามองชายหนุ่ม

“นี่ ปูน ! เราจะแสดงบทคนรักหึงหวงเกินจริงมากไปหน่อยไหม ? เดินไวเสียจนพี่เดินตามแทบไม่ทัน” กว่าภูตลาจะเดินตามทันปุษยะ ชายหนุ่มก็เกือบหอบแฮ่ก

ปุษยะไม่ตอบ ทำเป็นไม่สนใจ เดินเข้าลิฟต์ไปแล้วกดปิดประตูทันที ทำเอาภูตลาแทบจะโดนประตูลิฟต์หนีบ ภูตลางุนงงในท่าทางขัดเคืองของหญิงสาว ตอนแรกเขาคิดว่าหญิงสาวแกล้งทำเป็นโกรธเสี่ยหนุ่ม แต่เมื่อแง่งอนมาถึงตอนนี้ สิ่งที่เขาคิดน่าจะผิดไปแล้ว

เมื่อลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างสุด ปุษยะก็เดินออกไปหน้าโรงแรม ยกมือขึ้นโบกแท็กซี่หมายจะกลับบ้าน เพราะขามานั่งรถมากับรงค์

“เดี๋ยวปูน ! ปูนจะโบกแท็กซี่ไปทำไม ? กลับกับพี่ พี่ให้พนักงานไปขับรถออกมาแล้ว” ชายหนุ่มยกมือใหญ่ขึ้นรั้งแขนบางที่กำลังจะโบกแท็กซี่ลงมา แล้วรอจนพนักงานขับรถอาวดี้สีดำขลับมาจอดเบื้องหน้า เขาจึงลากตัวคนน้องขึ้นไปนั่งฝั่งข้างคนขับ

“ปูนเป็นอะไร ? อย่าบอกนะว่าหึงไอ้เสี่ยรงค์... พี่บอกแล้วไง ว่าแค่ให้ปูนช่วยล่อให้มันหลง ไม่ได้ให้ปูนไปหลงมัน...” ภูตลาเริ่มคิดหนัก ไม่นึกว่าปุษยะจะอ่อนต่อโลกแล้วเผลอใจไปกับเล่ห์เหลี่ยมของรงค์ได้

“พี่พู่พร่ำอะไรเนี่ย ? ปูนไม่ได้หึงคุณรงค์เสียหน่อย !” ปุษยะหันไปถามคนพี่เสียงขุ่น

“อ้าว ! ก็ถ้าไม่หึงแล้วพอรู้ว่าคุณดาวเป็นเมียไอ้เสี่ย ทำไมต้องโกรธ แล้วเดินออกมาด้วย ?” ภูตลาถาม เริ่มหัวเสีย

“ปูนไม่ได้โกรธคุณรงค์ ปูนโกรธพี่พู่นั่นแหละ !” หญิงสาวโพล่งออกมา ทำเอาภูตลางงเป็นไก่ตาแตก

“แล้ว... จะมาโกรธพี่เรื่องอะไร ? โกรธที่พี่เข้ามาขัดจังวะหรือ ? แหม... เห็นกำลังกุมมือกันแน่น กลัวไม่ได้เอามันหรือ ?” ภูตลานึกภาพที่หญิงสาวเกาะกุมมือเสี่ยหนุ่มแล้วโมโหจึงพูดประชดประชันออกมา ปุษยะได้ยินก็เคือง ยกกำปั้นน้อย ๆ ขึ้นทุบแขนล่ำสันไปเสียหลายที

“โอ๊ย ! แล้วจะมาตีพี่ทำไม ? พี่ขับรถอยู่ ไม่เห็นหรือไง ยัยเด็กเซี้ยวนี่ เดี๋ยวรถก็ชนกันพอดี !” ภูตลาหันมาดุน้อง

“ก็พี่พู่พูดจาไม่น่ารัก ทะลึ่ง ! องเอาอะไร พูดออกมาได้ ตัวเองนั่นแหละ รู้อยู่ว่าคุณดาวเป็นเมียของคุณรงค์อีกคนทำไมไม่บอกปูน ? แล้วแอบไปตีสนิทกับเขาก็ไม่บอกปูน มีแผนอื่นอีกใช่ไหม ? นี่กะจะเคลมเมียเขาแก้แค้นที่เขาเคยเคลมเมียตัวเองหรืออย่างไร ?” หญิงสาวถามคำถามเป็นชุด ที่แท้ปุษยะก็เคืองที่ภูตลาไม่บอกเธอเรื่องดาวเด่นนั่นเอง

“พี่ไม่ได้จะเคลมเขา พี่แค่อยากเจอลูก นัทธมนไม่ได้เป็นคนดูแลลูก ดาวเด่นเป็นคนเลี้ยง พี่ก็ต้องไปตีสนิทกับคนเลี้ยงสิ จะได้เจอลูก” ภูตลาบอกไปตามตรง ในใจมีแผนร้ายกับนัทธมนก็จริงอยู่ แต่แผนนั้นเกี่ยวเนื่องเพียงตัวนัทธมน...และอาจจะรวมปุษยะไปด้วย

ปุษยะได้ยินก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง กอดอกแน่นแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง พี่พู่กันของเธอได้เปลี่ยนไปแล้ว เมื่อก่อนเขาเป็นคนอ่อนโยน ใจดี ไม่ได้เป็นคนเจ้าวางแผน เจ้าคิดเจ้าแค้นแบบนี้ หรือเธอสมควรจะหยุดรักหยุดบูชาเขาเสียที ? จะได้ไม่ช้ำใจไปมากกว่านี้

“อ้าว ! เปียกปูนทำไมกลับเร็วจัง ? แล้วทำไมกลับมากับพี่พู่ได้ ?” เพียงผกาที่มานั่งรอฟังข่าวจากเพื่อนสาวที่บ้านของปุษยะเพราะอยากรู้ว่าการออกเดทกับรงค์เป็นอย่างไรบ้างถึงกับงง เมื่อเห็นปุษยะกลับมากับพี่ชายของตน

“ยายกลับมาจากร้านหรือยัง ?” ปุษยะไม่ตอบคำถามเพื่อนสักข้อ กลับถามคำถามกลับเสียนี่

“ยังไม่สองทุ่มเลย ยังไม่กลับหรอก ว่าแต่ที่ฉันถามไปเมื่อกี้แกยังไม่ได้ตอบเลย แกกับคุณรงค์ไปถึงขั้นไหนกันแล้ว ? จูบกันหรือยัง ?” เพียงผกาถามอย่างตื่นเต้น ไม่ได้อายพี่ชายที่เดินตามหลังเพื่อนสาวเข้าบ้านมาเลย

ปุษยะเดินเข้าไปนั่งที่ชุดรับแขกหวายกลางบ้านน้อยของเธอแล้วถอนหายใจ

“แค่จับมือพี่พู่ก็แทบจะตีฉันตายอยู่แล้ว แกยังหวังว่าฉันจะได้จูบเขาหรือ ?” ปุษยะบอกเพื่อน ไม่เคอะเขินต่อการมีตัวตนของพี่ชายเพื่อนที่ตามเข้ามานั่งที่โต๊ะรับแขกเช่นกัน

“แล้วพี่พู่ตามเขาไปทำไม ? ตัวเองมาขอให้เปียกปูนช่วยยั่วให้คุณรงค์หลงเองแท้ ๆ นี่กะจะไม่ให้เขาทิ้งแม่นัทธมนแล้วหรือ ?” เพียงผกาทำท่าฮึดฮัดขัดใจ

เธอไม่เห็นด้วยกับการแผนการบ้าบอของพี่ชายตั้งแต่แรก เพราะในใจหวั่นว่าเมื่อรงค์ทิ้งนัทธมนแล้ว พี่ชายของเธอจะไม่ได้เอาแต่ลูกกลับเข้าบ้าน แต่จะเอาแม่ของลูกพ่วงมาด้วย แต่เมื่อเพื่อนสาวตัดสินใจจะช่วยเหลือพี่ของเธอไปแล้ว อย่างน้อยเพื่อนของเธอก็สมควรจะได้ผู้ชายกลับมาสักคน และเธอก็เห็นว่ารงค์หน้าตาก็ดีใช้ได้ แถมยังเงินหนา สายเปย์ ได้มาเป็นเพื่อนเขยก็นับว่าไม่เลว

“พี่บอกแต่แรกแล้วว่าให้ ‘หลอกให้เขาหลง’ ไม่ได้บอกให้ไปเอากับเขา แล้ววันนี้เมียอีกคนของไอ้เสี่ยรงค์ก็ไปเจอปูนด้วย นี่ไม่รู้จะกลับไปทะเลาะกันหรือเปล่า” ภูตลากล่าวขึ้นมา

“หา ! ! คุณรงค์มีเมียอีกคนหรือ ? โอ๊ย ! ตาย ! มีแม่นัทธมนคนเดียวยังพอไหว มีเมียสองคนนี่ไม่ไหวนะเปียกปูน สงสัยฉันต้องจัดผู้เด็ด ๆ คนใหม่ให้แกด่วนแล้ว ดวงผู้ชายแกนี่ไม่รุ่งเลยจริง ๆ” เพียงผกาตกใจเมื่อได้รู้ว่ารงค์มีเมียถึง 2 คน เมื่อรู้ดังนี้แล้วจึงไม่อยากสนับสนุนเพื่อนอีกต่อไป

“รอให้ช่วยงานพี่พู่เสร็จแล้วค่อยไปจัดผู้ชายดี ๆ มาให้ฉันก็แล้วกัน ตอนนี้ขอเอาให้รอดเป็นเรื่อง ๆ ไปก่อน” ปุษยะกล่าวอย่างอ่อนแรง

“สองคนนี่กลายเป็นพวกบ้าผู้ชายตั้งแต่เมื่อไหร่ ? ตอนเด็ก ๆ ออกจะแก่น เซี้ยว พี่นึกว่ามีน้องเป็นทอมเสียอีก พอโตขึ้นมาเป็นสาวเต็มตัว พูดแต่เรื่องผู้ชาย น่าเกลียดจริง” ภูตลาดุสองสาว

“ก็ตอนนั้นมันเด็กไงพี่พู่ ตอนนี้โตแล้ว สวยแล้ว มีของดีด้วย ไม่ใช้ก็เสียของสิ” เพียงผกาพูดแล้วยื่นมือไปบีบเต้าใหญ่ข้างหนึ่งของปุษยะ ทำเอาหญิงสาวหน้าแดงแล้วฉวยหมอนอิงใบน้อยขึ้นมาปาใส่หน้าเพื่อนสาว

“โอ๊ย ! แกจะมาบีบนมฉันทำไม ?” ปุษยะตะโกนดุเพื่อนที่หลบหมอนตามแรงเหวี่ยงแล้วทำหน้าทะเล้น

“สีน้ำ ! เรานี่มันจะทะลึ่งเกินไปแล้วนะ ! แก่แดดจริง คิดแต่เรื่องผู้ชาย” ภูตลายังดุน้องสาวอยู่

“เฮอะ ! ก่อนจะสอนน้องสอนตัวเองก่อนนะ ตอนที่ได้กับยัยนัทธมนน่ะ ยัยนัทอายุแค่ 18 น้ำกับปูนตอนนี้ 25 แล้ว ไม่คิดเรื่องมีผัวตอนนี้จะให้ไปคิดตอน 50 หรืออย่างไร ?” ปุษยะเถียงแทนเพื่อน

“ว่าแต่... เมื่อไหร่ปูนจะบอกให้ไอ้เสี่ยรงค์เลิกกับนัทธมนเสียที ?” ภูตลาเปลี่ยนเรื่องพูด เมื่อเห็นว่าไม่น่าจะเถียงสองสาวชนะ

“อีกวันสองวันปูนมีงานที่สีน้ำแนะนำมาให้ เป็นงานถ่ายรีสอร์ทเปิดใหม่ ต้องไปเขาใหญ่สักอาทิตย์หนึ่งพอดี ไม่อยู่ร้านขนม ถ้าคุณรงค์โทรมาปูนก็จะไม่รับสาย ทำเป็นหลบหน้า แล้วหลังจากนั้นค่อยยุให้เขาเลิกกับนัทธมน รออีกไม่กี่วันให้เขาเลิกกับนัทธมน รอไหวไหม ?” ปุษยะบอกระยะเวลาที่คิดไว้ไป

“รอมา 5 ปีแล้ว ยังรอไหว ทำไมจะรอต่ออีกแค่ไม่กี่วันไม่ไหว” ภูตลาตอบกลับ ที่เขารอไม่ไหวคือการทนให้ปุษยะหลุดพ้นจากรงค์ต่างหาก ความร้อนใจไม่รู้มาจากไหน ทั้ง ๆ ที่ตนเป็นคนขอให้หญิงสาวเอาตัวเข้าไปพัวพันกับเสี่ยหนุ่มเองแท้ ๆ

“เธอคบหากับนายภูตลาหรือ ?” เสี่ยรงค์เอ่ยปากถามดาวเด่นหลังจากกลับถึงบ้านและส่งลูกให้กับพี่เลี้ยงเรียบร้อยแล้ว เขาไม่อยากพูดเรื่องชวนทะเลาะต่อหน้าลูก เกรงเด็กน้อยจะขวัญเสีย

“เปล่านี่คะ แค่คนรู้จัก แล้วก็สงสารเพราะเห็นว่าไม่เคยเจอลูก เห็นเขาเข้ากับตาภูมิได้ดี รักและเอ็นดูตาภูมิด้วย เลยนัดกินข้าวกันบ้าง พาตาภูมิไปกินไอศกรีมบ้างก็แค่นั้น” ดาวเด่นตอบ ไม่ยี่หร่ะกับคำถามของสามีมากนัก เพราะรู้ดีว่าเขาไม่ได้ถามเพราะความหึงหวง เขาเลิกใส่ใจเธอมานานแล้ว ทุกวันนี้ที่ไม่เขาไล่เธอออกจากบ้านเป็นเพราะเธอทู่ซื้ ตื้อดึงจะอยู่ต่อเอง

“แล้วเสี่ยล่ะคะ ? คบหากับคุณปูนอยู่หรือ ?” ดาวเด่นถามกลับบ้าง ทำเอาโทสะที่คลายไปบ้างแล้วของรงค์ปะทุขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันน่ะ อยากคบจะตาย แต่ปูนยังไม่ทันจะตกลง เธอก็มาเสนอหน้าแสดงตัวว่าเป็นเมียฉันแล้ว ปูนมิโกรธฉันตายไปแล้วหรือ ? !” รงค์โวยวายขึ้นมาหลังจากเก็บงำความโกรธต่อหน้าลูกมานาน

“ถึงดาวจะไม่บอกเขาว่าดาวเป็นเมียเสี่ย ถ้านัทธมนรู้ เสี่ยคิดว่านัทธมนจะปล่อยให้เสี่ยมีเมียใหม่เพิ่มหรือคะ ?” ดาวเด่นตอบ ไม่ได้มีอาการโมโหหรือน้อยใจแต่อย่างใด รงค์จึงนิ่งเงียบ เห็นจริงอย่างที่ดาวเด่นว่า หากนัทธมนรู้เข้าว่าเขาติดผู้หญิงใหม่จริงจังถึงขนาดคิดจะพาเข้าบ้าน นัทธมนคงทำให้ทุกอย่างพังแหลกลาญ

“อย่าเพิ่งบอกนัทก็แล้วกัน ขอฉันเคลียร์กับปูนให้เรียบร้อยก่อน” ปากก็พูดไป สมองยังคิดไม่ออกว่าจะแก้ตัวกับปุษยะอย่างไรดี

“เสี่ยขา ! ! เสี่ยไปไหนมาตั้งหลายวัน ? นัทไปหาที่โชว์รูมตั้งหลายสาขาก็ไม่เจอ นัทคิดถึงเสี่ยม้าก มาก เสี่ยรู้ไหม ?” นัทธมนกลับมาจากงานถ่ายแบบ ได้ยินเสียงรงค์โวยวายอยู่กับดาวเด่น มั่นใจว่าแม่เมียคนโตต้องโดนด่าแน่ เลยแทรกเข้ามาร่วมวง หวังเอาหน้ากับผัวเสียหน่อย

รงค์หันไปดูต้นเสียงที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องรับแขก นัทธมนนับวันก็ยิ่งอยู่ไม่ติดบ้าน ยิ่งเห็นว่าภูมินทร์มีคนเลี้ยงดู ยิ่งไม่แยแสใส่ใจ ออกไปทำงานบ้าง เที่ยวบ้าง ไม่เคยถามไถ่ถึงลูกเลย

“เออ... ฉันมีงานด่วนนิดหน่อย ช่วงนี้เลยไม่ค่อยว่าง เธอมาก็ดีแล้ว เดี๋ยวเข้าไปคุยธุระกับฉันในห้องหน่อย” รงค์แก้ตัวกับเมียคนเล็กแล้วเรียกหญิงสาวให้เดินตามเข้าไปในห้อง

นัทธมนได้ยินก็รู้แน่ว่า ‘ธุระ’ ของรงค์คงไม่พ้นเรื่องบนเตียงเพราะทั้งคู่ห่างหายกันไปหลายวันแล้ว หญิงสาวรีบคล้องแขนล่ำแล้วเอาศีรษะเล็กซบพิงบ่ากว้างเดินตามไปอย่างว่าง่าย พอเดินผ่านดาวเด่นก็เหลือบมองแล้วยิ้มเยาะ เมียเก่าเก็บอย่างดาวเด่น ตอนนี้ก็เป็นแค่เพียงเมียแต่ในนาม ไม่ได้มีความสำคัญต่อรงค์แต่อย่างใด

ดาวเด่นมองผัวและเมียคนเล็กเกาะเกี่ยวแขนกันเข้าไปในห้อง แทนที่จะรู้สึกหนักในอก กลับรู้สึกสมเพชเวทนา ตัวนัทธมนเองยังไม่รู้ว่ากำลังจะถูกแทนที่ด้วยผู้หญิงอื่นที่สดกว่า ใหม่กว่า กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็อาจจะไม่มีที่ยืนในใจเสี่ยรงค์แล้วก็เป็นได้ อีกไม่นานนัทธมนก็คงไม่ได้ต่างอะไรไปจากเธอ