กระถิน...

" เชยจะไม่ไปงานวัดกับถินจริงๆหรอ "

ฉันถามอบเชยเพื่อนซี้ที่กำลังเดินลงมาจากตึกเรียนพร้อมกันเย็นวันนี้เป็นวันที่สองที่วัดแถวบ้านฉันจัดงานขึ้น ฉันตั้งใจว่าฉันจะแวะที่งานสักแป๊บก่อนกลับแต่เหมือนอบเชยจะไม่อยากไปกับฉันเลย

" ไม่ไปหรอกถินก็รู้นี่ว่าเชยไม่ชอบไปเดินในที่ๆคนเยอะๆ แล้วงานวัดสมัยนี้มันไม่ได้ปลอดภัยเหมือนเมื่อก่อนแล้วนะถินเดี๋ยวพวกวัยรุ่นก็ยกพวกตีกันพาให้เราโดนลูกหลงไปด้วยหรอก "

เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าอบเชยอะไม่อยากไปเลยหาเหตุผลต่างๆนานามา เฮ้อ!! ฉันไปกับลุงสองคนก็ได้

" ชิไม่ไปก็ไม่ไป "

ฉันหันไปยู่หน้าใส่อบเชยก่อนจะออกมายืนหน้าตึกคณะเพื่อรอลุงหมี วันนี้เป็นวันที่สองที่ตาลุงหมียักษ์นั่นจะมารับฉันแล้ววันนี้ก็เป็นวันแรกที่ฉันจะเริ่มงานที่ผับนั่นด้วย

" ว่าแต่ถินจะกลับยังไงอะแล้วนี่เริ่มงานที่ผับนั่นแล้วหรอ "

ขณะที่ยืนรอลุงหมีมารับอบเชยก็ชวนคุยรอไปด้วยเพราะอบเชยเองก็ต้องรอคนมารับเหมือนกัน

" เดี๋ยวมีคนมารับน่ะแค่วันนี้วันเดียวล่ะมั้งแล้วก็งานน่ะถินเริ่มวันนี้แหละเป็นวันแรกเลย "

ฉํนหันไปตอบพลางเหลือบไปมองทางที่รถผ่านไปผ่านมาด้วยเพราะกลัวว่าลุงหมีจะมองไม่เห็น

" อื้มงั้นก็ดีแล้ว งั้นเชยกลับก่อนนะถินดูเหมือนว่าคนมารับเชยจะรออยู่ข้างนอกอะ "

" อื้ม ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะเชย "

ปริ๊น ปริ๊น

หลังจากที่เชยแยกตัวออกไปรถสีดำคันหรูของใครบางคนก็มาจอดตรงหน้าฉัน กระจกรถที่ลดระดับลงทำให้ฉันเห็นหน้าคนที่อยู่ด้านในซึ่งตอนนี้นั่งทำหน้าเป็นหมีอดกินน้ำอยู่ คนอะไรไม่ยิ้มไม่แย้มไม่หือไม่อือเลยสักนิดชีวิตไม่มีสีสันเอาบ้างเลย ตาลุงหมีคนนี้เหมือนชีวิตนี้เกิดมาเพื่อทำงานแล้วก็นอนแล้วก็ตื่นมาทำงานแล้วก็นอนจากที่ฉันสังเกตุมาหนึ่งวันเต็มๆตอนที่อยู่กับลุงอะนะ

" ไม่กลับบ้านหรือไงยืนจ้องอยู่ได้หรือต้องให้ฉันลงไปเปิดประตูรถให้ "

คนในรถชักสีหน้าใส่ฉันก่อนจะทำหน้านิ่งๆเหมือนเดิม สีหน้าลุงหมีจะเปลี่ยนเป็นอื่นก็ต่อเมื่อคุยกับฉันเท่านั้นแหละแต่ก็แค่แป๊บเดียวนะ แบบว่าเปลี่ยนเป็นสีหน้าหงุดหงิดไรงี้อะ

" ลุง วันนี้มีงานวัดที่แถวบ้านถินอะพาถินไปหน่อยได้มั้ย "

ฉันถามคนข้างๆเมื่อขึ้นไปนั่งประจำที่เรียบร้อยแล้วทั้งๆที่ก็พอจะเดาออกแหละว่าลุงหมีคงไม่อนุญาต

" ไม่ได้ "

ว่าแล้ว!!

" โธ่ลุงอะ นะคะคุณลุงสุดหล่อวันนี้แค่วันเดียวจริงๆ ตั้งปีหนึ่งเลยนะถึงจะได้จัดงานแบบนี้อะลุงพาถินไปแค่ชั่วโมงเดียวก็ยังดีนะนะ "

คนข้างๆถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะกรอกตามองบนทำหน้าเหมือนคนเบื่อโลกก่อนจะหันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าเซ็งๆ จะว่าไปตาลุงหมีก็มีพัฒนาการที่ดีขึ้นแล้วนะเนี่ย จากทำหน้านิ่งมาทำหน้าหงุดหงิด แล้วตอนนี้ก็ทำหน้าเซ็งๆกับทำหน้าเบื่อโลกเป็นแล้วด้วย ฮิฮิ

" ลุงอย่างเงียบสินะนะพาถินไปหน่อย "

" ครึ่งชั่วโมง "

คนข้างๆพูดแบบไม่ค่อยเต็มใจก่อนจะหันกลับไปมองถนนเหมือนเดิม เห็นมั้ยฉันบอกแล้วว่าลุงอะมีพัฒนาการที่ดีขึ้น ดูตอนนี้สิทำเสียงแบบไม่เต็มใจเป็นแล้วด้วยฮ่า ฮ่า

ไม่นานรถคันโก้ของลุงหมีก็เลี้ยวเข้าไปจอดในวัดเรียบร้อย ตอนนี้บรรยากาศในวัดยังไม่ถึงกับมืดมากเพราะยังอยู่ในช่วงเย็นอยู่ และตอนนี้ก็ดูเหมือนว่าร้านของกินร้านลูกโป่งหรือร้านที่เปิดให้ทำกิจกรรมแลกของรางวัลก็ตั้งเสร็จกันแล้วด้วย จากที่คิดว่าจะมาโยนห่วงเอาตุ๊กตา หรือปาลูกโป่งและของรางวัลฉันก็ต้องตัดเรื่องพวกนี้ทิ้งไปเพราะมีเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงเท่านั้นและ สิ่งที่ต้องทำเมื่อมาถึงงานวัดนั่นก็คือการเดินหาของกิน

" ยืนมองอยู่นั่นแหละจะเล่นก็ไปเล่น "

คนข้างๆพูดกับฉันเมื่อเห็นว่าฉันเดิมาหยุดอยู่หน้าร้านปาลูกโป่งได้สัพักแล้วแต่ก็ยังไม่เดินไปไหนต่อเพราะมัวแต่มองคนอื่นเขาเล่นกันอยู่

" จะให้ถินเล่นจริงดิ เวลาถินมีน้อยนะต้องเอาไว้เดินหาของกิน "

ฉันบอก

" สรุปจะเล่นมั้ย "

" เล่นค่ะเล่น "

ฉันรีบพยักหน้าหงึกหงักรัวๆก่อนจะเดินปรี่ไปเอาลูกดอกกับเจ้าของร้านมาปาใส่ลูกโป่ง แต่หมดลูกดอกไปเป็นสิบๆมัดฉันก็ยังไม่ได้ตุ๊กตาสักที โธ่เสียดายตังอะแต่ช่างเถอะตังลุงไม่ใช่ตัวฉัน

" มานี่มาแค่นี้ก็ทำไม่ได้ "

คนข้างพูดกับฉันด้วยท่าทางเย้ยนิดๆก่อนจะไปเอาลูกดอกจากเจ้าของร้านมาปาใส่ลูกโป่งตรงๆหน้าปับปับ...

" เฮ้ยลุง!! ลุงทำได้ไงอะแค่มัดเดียวเองได้เฉยเลย "

ฉันพูดกับคนข้างๆอย่างตื่นเต้น ก็ลุงหมีหยิบลูกดอกมาแค่มัดเดียวแถมยังปาแบบรัวๆไม่กะระยะไม่วางแผนอะไรสักอย่างแถมแม่นยังกะจับวางจนคนที่ยืนปาอยู่ข้างๆต้องหันมามอง สุดยอด!!

" ไปเลือกของรางวัลสิ "

ลุงหมีบอกแบบนั้นฉันจึงรีบวิ่งไปเลือกของรางวัล ตุ๊กหมีสีชมพูตัวนี้แหละหึหึ หน้าเหมือนลุงหมีชะมัดเลย

" ลุงให้ถินหรอ "

พอหยิบตุ๊กตาหมีออกมาแล้วฉันก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าคนที่สมควรได้มันไม่ใช่ฉันนี่นาเพราะว่าฉันปาไม่โดน คนที่ได้มันต้องเป็นลุงหมีนี่

" ลุงอ๊ะเอาไปสิมันเป็นของลุงนะ "

ฉันยื่นตุ๊กหมีตัวสีชมพูให้คนข้างๆที่ยืนงงอยู่พลางมองมาที่ตุ๊กตาด้วยสีหน้าแปลกๆ ทำยังกะว่าเจ้าตุ๊กตานี่มันน่าขยะแขยงไปได้มันออกจะน่ารักนะ

" ไม่อะไม่ชอบ "

" อ้าวแล้วทำไมไม่บอกล่ะถินจะได้ให้ลุงไปเลือกเอง "

" ไม่เอา "

" งั้นถินเอานะ "

" อื้ม "

" งั้นถินฝากลุงถือไว้ก่อนได้ป่ะถินจะไปซื้อลูกชิ้น "

" วุ่นวาย "

" นะคะลุง ถินฝากไว้แป๊บเดียวนะคะนะคะ "

" จะไปซื้อก็ไปเร็วๆ "

ไม่พูดเปล่าแต่ดึงเจ้าตุ๊กตาหมีสีชมพูจากมือฉันไปกอดเอาไว้ก่อนจะหันหน้าไปมองทางอื่นฉันสังเกตุตั้งแต่ก่อนหน้านี้แล้วนะว่าลุงทำหน้าแปลกๆอะ หรือว่า...

" ฮั่นแน่!! ลุงแพ้ผู้หญิงพูดคะหรอ "

" อะไรของเธอ จะซื้อลูกชิ้นก็รีบไปฉันมีงานต้องทำ "

ทำเป็นเข้ม!!

" ทำหน้าดุใส่เขาทั้งๆที่ตะเองหน้าแดงเนี่ยนะ แพ้ก็บอกแพ้สิลุงผู้ชายที่ไหนก็ชอบพูดหญิงพูดเพราะทั้งนั้นแหละ "

" เพ้อเจ้อ "

" ลุงหมีคะ ลุงหมีขา "

" กระ - ถิน... "

เสียงต่ำ

" เจ้าค่ะจะไปซื้อลูกชิ้นเดี๋ยวนี้เลยเจ้าค่ะ "