' ฟืด ฟาด..เอาวะ ' เป็นนมคู่เดียวกับที่เห็นก่อนหน้าแต่ตอนนั้นไกลและตกใจเกินกว่าจะพิจารณาให้ถี่ถ้วน พูลองใช้มืออังโดยไม่ได้สัมผัสแต่ก็ทำให้ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ว่าหากแตะถูกจริงๆจะรู้สึกเป็นยังไงกันแน่ ความอยากรู้อยากเห็นเป็นแรงกระตุ้นชั้นเยี่ยมให้กระทำสิ่งที่ในตอนปกติไม่มีวันกล้าโดยการเลิกฝืนมือตัวเองทิ้งลงไปตามแรงดึงดูดจนไปสัมผัสได้แบบเต็มมือล้นออกมาตามซอกนิ้ว นั่นเป็นความรู้สึกที่ไม่เคยสัมผัสมาก่อนและไม่สามารถบอกอธิบายได้เป็นอย่างไรแต่ที่แน่ๆคือดี..ดีมากๆจนน้ำตาเกือบจะไหลด้วยความปลื้มปริ่ม ' T T!! ขยำๆ '

" งืออ!! " ลมหายใจพูขาดห้วงหัวใจแทบหยุดเต้นเมื่ออยู่ๆป้าเจี๊ยบก็ส่งเสียงครางออกมาแผ่วเบากระทบเข้าหู มันดึงมือกลับตามสัญชาติญาณเหลือบมองหน้าเธออีกครั้งจนแน่ใจว่าเป็นแค่การละเมอค่อยหันเหความสนใจกลับมาที่หน้าอกซึ่งใหญ่ยิ่งกว่าจับลูกสาวสองคนมารวมกันเสียอีก ..จับก็จับไปแล้วแต่ยังมีอีกสิ่งที่ปรารถนาอยากลองมาโดยตลอด สิ่งที่เด็กกำพร้าทุกคนล้วนใฝ่ฝัน ..นั่นคือการดื่มนมจากอกผู้เป็นแม่ " ...แม่ "

" แผล๊บ!! " พูเริ่มจากยื่นลิ้นออกไปยาวๆลองแตะสัมผัสด้วยความแผ่วเบา พร้อมกับนึกประหลาดใจที่ตนเองเป็นคนเลียแท้ๆแต่ป้าเจี๊ยบซึ่งหลับอยู่กลับสะท้านตามเบาๆทีหนึ่ง แต่เมื่อเธอยังคงหลับตาสนิทหรือว่านี่เป็นปฏิกริยาตอบสนองจากจิตใต้สำนึก? เรื่องแบบนี้เด็กหนุ่มนึกหาคำตอบไม่ออกก็ได้แต่คาดเดา ทว่านั่นไม่สำคัญเมื่อถูกลิ้นสัมผัสหัวนมที่จมอยู่บนฐานสีแดงสดก็เหมือนกับพืชล้มลุกยืดตัวเมื่อโดนแสง " ...อ้าม!! "

แน่นอนไม่ว่าพูจะดูดยังไงท่าไหนก็ไม่มีวันมีน้ำนมไหลออกมา แต่มันกลับรู้สึกมันส์ในอารมณ์เหมือนกับถูกเติมเต็มด้วยความรู้สึกบางอย่างที่ขาดหายไปตลอด ดังนั้นยิ่งดูดยิ่งติดใจยิ่งดูดก็ยิ่งแรงมากขึ้นเรื่อยๆไปพร้อมกับใช้มือบีบอีกเต้าที่ยังว่างอยู่ไปด้วย " จ๊วบ!! จ๊วบ!! "

ตลอดระยะเวลาที่ดูดที่ขยำพูไม่มีความคิดที่จะล่วงล้ำลงไปยังส่วนล่างเลยแม้แต่แวบเดียวหรือสามารถกล่าวได้ว่าไม่มีความเข้าใจในเรื่องของเซ็กส์ เป็นเพียงแค่เป็นการตอบสนองในด้านความอยากรู้อยากเห็นของวัยรุ่นเพศชายโดยทั่วไปเท่านั้น และเพียงแค่นี้ก็ทำให้ของในกางเกงมันแข็งโด่เหมือนกับหินจนอึดอัดและเริ่มที่จะทรมานมากขึ้นเรื่อยๆ " ฮือ..อา "

' เฮ้อ..ช่างละกัน เป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆ ' ที่แท้เจี๊ยบถูกปลุกขึ้นมาตั้งแต่ถูกล่วงละเมิดหน้าอกโดยไม่ได้รับอนุญาติตั้งแต่แรกแล้ว ตอนแรกเธอเข้าใจว่ากำลังหลับฝันจนกระทั่งลืมตามองชัดๆค่อยทราบว่าไม่ใช่ แต่ในขณะที่กำลังชั่งใจลุกขึ้นมาดุว่าคำเรียกหา ' แม่ ' ก็ทำให้ใจอ่อนและปิดตาแสร้งหลับต่อไปจนกระทั่งถึงตอนนี้ เพียงแต่พอนานไปการหลับตาก็ทำให้ความคิดฟุ้งซ่านเกิดขึ้นโดยไม่อาจควบคุมได้อีกกลายเป็นมีอารมณ์ร่วมไปโดยที่ไม่รู้สึกตัว

' อ๊ะ..อย่า..ได้ดูดแรงขนาดนั้นสิ..ไม่อย่างงั้น..ไม่อย่างั้นป้าคง... ' นานหลายปีแล้วที่สามีเจี๊ยบเข้าไปทำงานในกรุงเทพและกลับมาเพียงแค่เสาร์-อาทิตย์ ซึ่งแม้จะนอนค้างด้วยกันแต่ทำการบ้านบ้างไม่ทำบ้างก็แล้วแต่อารมณ์ฝ่ายชาย โดยเฉพาะช่วงหลังตั้งแต่ที่X-Worldเปิดตัวอย่างเป็นทางการก็ยิ่งยุ่งจนบางครั้งบางเดือนกลับมาแค่ครั้งเดียว ทำให้เธอน้อยใจรู้สึกไปว่าตนเองเป็นแค่เมียน้อย ส่วนลูกกับบ้านหลังนี้ก็เป็นแค่บ้านเล็กที่สามีไม่ได้ให้ความสนใจ นานวันเข้าก็กลายเป็นเก็บกดและชาชิน นั่นทำให้พอถูกลูกเลี้ยงเล่นกับอกตนเองมากๆเข้าความต้องการที่สะกดเอาไว้ก็ค่อยๆผุดออกมาเหมือนกับของเหลวที่ซึมจนทำให้กางเกงในเปียกชื้นอยู่ตอนนี้

' กูไม่ไหวละ ' อยู่ๆพูก็หยุดเคลื่อนไหวทั้งมือทั้งปากด้วยทนความอัดอั้นในกางเกงตอนนี้ไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว มันผุดลุกขึ้นขยับตัวลงไปยืนข้างเตียงแล้วถลกกางเกงลงเพื่อปลดปล่อยให้ไอ้จู๋ขนาดเกือบห้านิ้วที่ไม่เคยผ่านการใช้งานเอาออกมาอยู่ด้านนอกเพื่อสาวดึงอย่างช้าๆในขณะที่ใช้สายตาโลมเลียไปตามท่อนบนเปลือยเปล่าตรงหน้า " ฝึบ ฝึบ ฝึบ อา..ป้าครับ "

พูไม่ใช่คนหมกมุ่นในเรื่องนี้ปกติถึงช่วยตัวเองบ้างแต่ก็นานๆครั้งไม่ได้บ่อยนัก มันหายใจฟืดฟาดสาวดึงเร็วขึ้นเรื่อยๆแต่ก็ยังไม่หนำใจ จนกระทั่งเหลือบไปตามเรียวแขนป้าเจี๊ยบและไปหยุดอยู่ที่มือเธอค่อยเกิดความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา มันหยุดชักลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนที่สุดท้ายจะอดทนต่อความเย้ายวนแบบนี้ไม่ไหว ทำการโค้งเอวลงไปกุมมือนุ่มนิ่มข้างนั้นเอามาจับที่ท่อนเอ็นใช้แทนมือตัวเอง " ฝึบ ฝึบ ฝึบ "

' ว๊ายๆๆๆๆ ทะ.ทำไมทำแบบนี้เนียะ? ' เจี๊ยบกรีดร้องในใจพยายามไม่เกร็งมือแกล้งทำเป็นนอนหลับไม่รู้ตัวต่อไป แต่กระนั้นมือที่บีบตนเองยิ่งมาก็ยิ่งแน่นมากขึ้นจนผิวมือรับรู้ได้ถึงเส้นเลือดรอบๆกับความแข็งและอุณหภูมิร่างกายลูกเลี้ยงได้อย่างชัดเจน " อาาา..ป้า..ครับ..อาาา..อึ๊ก!! อึ๊ก!! "

" แฮก!! ผะ..ผมขอโทษครับป้า " พอน้ำถูกปล่อยออกความรู้สึกผิดก็เข้าครอบงำพูในทันที น้ำว่าวมันหลั่งออกมาเยอะมากๆฉีดพุ่งเปรอะไปตามท่อนแขนป้าเจี๊ยบ กระเด็นใส่เนินอกและหน้าท้อง ยังมีอีกสายพุ่งถูกผ้าปูที่นอน ซึมลงไปในเนื้อผ้าอย่างรวดเร็ว มันตกใจดึงกางเกงกลับรีบหยิบผ้ามาเช็ดทำความสะอาดกลบเกลื่อนร่องรอย เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอาชุดนอนผ้าซาตินมาจัดแจงสวมให้แม่เลี้ยง จากนั้นลังเลวูบหนึ่งก่อนที่สุดท้ายจะอดใจไว้ไม่ไหวโน้มคอลงไปหอมแก้มเธอฟอดสุดท้ายเป็นการสั่งลาก่อนที่จะไม่มีโอกาสอีกต่อไป ห่มผ้า ปิดไฟ และกลับออกไปด้วยความรู้สึกผิดและเสียใจอยู่เต็มอก

" ...เด็กโง่เอ้ย " ในความมืดนั้นเจี๊ยบลืมตาขึ้นมาเหม่อมองมือตัวเองด้วยความรู้สึกสับสนไม่ต่างกับเด็กหนุ่ม เธอไม่ทราบว่าจะต้องสะสางกับเรื่องนี้ยังไงคงเป็นการดีที่สุดหากต่างคนต่างแกล้งทำเป็นไขสือหากยังคิดรักษาบรรยากาศภายในบ้านเอาไว้ให้เหมือนเดิม เพียงแต่จะจัดการกับความรู้สึกตื่นเต้น เร้าอารมณ์ ..และความพึงพอใจในตอนนี้ยังไงดี?

[ยินดีต้อนรับI-Sadกลับสู่X-World] พูตอนนี้นอกจาก I sad ยังต้องเพิ่ม Im sorry เข้าไปอีกประโยคมันพกพาความรู้สึกผิดกลับเข้าเกมส์และเกือบจะควบม้าตามขบวนพี่น้องหน่วยพิทักษ์ราตรีไม่ทัน ดีที่มีคนทิ้งรอยขีดบอกทางไว้ตามต้นไม้ค่อยช่วยให้ตามขบวนได้ทันในอีกชั่วโมงต่อมา " แฮก..ขอบคุณนะพี่วัต ถ้าไม่เห็นลูกศรบนต้นไม้หละก็ป่านนี้โผล่ออกพม่าละมั้ง "

" ฮ่าๆ พี่เป็นคนขีดไว้ก็จริง แต่ต้องไปขอบใจเจ้าของความคิดอย่างแซมนู่น ว่าแต่ไปทำอะไรมาถึงสายป่านนี้? " จอน วัต แซม พิบ เกลนและเอ็ด หกสหายแก๊งเด็กใหม่พอดีอยู่ที่ท้ายขบวนพอเด็กหนุ่มมันม่วงตามมาถึงถึงได้รวมแก๊งได้ทันที " ที่บ้านมีเรื่องน่ะ คนส่งแก๊สแม่งจะข่มขืนป้าผม ดีนะกลับไปเจอพอดีไม่งั้นแย่แน่ๆทำเอาลืมซื้อเสื้อกันหนาวเลยเนียะ..เออขอบใจนะแซม "

" เรื่องแค่นี้เอง พูช่วยเราไว้เยอะกว่านี้อีก " เด็กอ้วนแก้มแดงไม่ทราบว่าเป็นเพราะความหนาวหรือเขินอายที่ถูกตบไหล่ แซมพอฟังก็อึกอักอยู่ชั่วครู่แต่สุดท้ายก็รวมความกล้าล้วงเอาผ้าคลุมไหล่ขนเป็ดย้อมสีดำออกมายื่นส่งให้ " ระ.เราซื้อมาเผื่อคนไม่มีน่ะ เอาไปใช้สิ "

" โห ดูแพงนะเนียะ แต่ก็ขอบใจนะ " [ผ้าคลุมมุ๊งมิ๊งขนเป็ด(ย้อมดำ):ผ้าคลุมกันหนาวเกรดพรีเมียมผลิตจากขนเป็ดขั้วโลกคุณภาพสูง คุณสมบัติ:ต้านทานความเย็น90% เกรด:Rare ราคาขาย:20,000,000X] พูเกรงใจความจริงไม่อยากรับของแพงขนาดนี้แต่ก็เหมือนเมื่อครู่ที่ไม่อาจต้านทานความเย้ายวนใจต่ออกป้าเจี๊ยบ " เอาเป็นว่าเรายืมใส่ก่อน เด๋วพักรอบหน้าจะออกไปซื้อเองนะ "

" มะ.ไม่เป็นไรหรอก แค่ขอนอกกายน่ะ " ของนอกกายที่ราคาเกือบ20ล้านบาท แสดงให้เห็นว่าเด็กอ้วนแม้จะขี้อายและขี้ขลาดไม่สมเป็นผู้ชายแต่เป็นคนที่มีอิสระภาพทางการเงินแน่นอน แซมเคยเล่าให้พูกับเดอะแก๊งฟังแค่ว่าถูกพ่อบังคับให้มาที่นี่จุดประสงค์เพื่อฝึกร่างกายจิตใจให้เข้มแข็งถึงในใจจะคิดว่าถูกส่งให้มาทรมานซะมากกว่า แต่เรื่องส่วนตัวอื่นๆอย่างมาจากประเทศไหน เป็นคนสัญชาติอะไร หรือที่บ้านทำงานอะไรกลับไม่เคยเล่าให้ฟัง [ต้นสิงผี..ตายได้รับ 3,000Exp เงิน300X] " ข้างหน้ากำลังทยอยเคลียร์มอน ดูท่าป่าผีสิงก็ไม่เท่าไหร่นะ "

" ไม่เท่าไหร่เพราะพึ่งถูกเคลียไปก่อนหน้านี้น่ะสิ " จอนบอกเด็กอ้วน ตอนนี้พี่น้องหน่วยพิทักษ์รวมตี้ละ6คนเป็นเรดปาร์ตี้ทุกคนจึงได้แบ่งExpกับมอนทุกตัวที่ฆ่าไป แต่หลังถูกอัลเบโด้กวาดล้างไปแล้วรอบหนึ่งทำให้ปริมาณลดลงอย่างฮวบฮาบ อย่างน้อยก็เป็นข้อดีคือช่วยให้การเดินทางเป็นไปได้อย่างราบรื่นไม่ช้าจนเกินไป " ระวัง..ผีดิบ "

จอนกระตุ้นม้าเฉียงออกจากขบวนเพราะสังเกตุเห็นกิ่งไม้ต้นหนึ่งกำลังขยับเคลื่อนไหวซึ่งความจริงเป็น [ผีดิบป่าผีสิง Lv:180] ที่พรางตัวดักจับคนที่ไม่ระวัง ระหว่างที่ม้าเร่งความเร็วมันก็ชักดาบยาวกึ่งมือเดียวกึ่งสองมือซึ่งที่ด้ามดาบแกะเป็นรูปหมาป่าโลกันตร์สีขาวเอาไว้ นี่เป็นดาบที่ถูกเรียกว่าดาบลูกนอกสมรสเกรดตำนานซึ่งหมีเฒ่าตัดสินใจยกให้หลังจากที่ประกาศให้มันเป็นคนรับใช้ส่วนตัวและเอี้ยวตัวฟันในจังหวะที่กระโดดสวนกัน [Bastard B Sword:ดาบซึ่งมีพลังพิเศษในการสังหารมอนสเตอร์ประเภทกึ่งมนุษย์ Patk:850-1,000 เกรด:Legendary คุณสมบัติ:โจมตีกึ่งมนุษย์แรงขึ้น50%:โจมตีกึ่งมนุษย์แรงขึ้น50%:โจมตีกึ่งมนุษย์แรงขึ้น50%:โจมตีกึ่งมนุษย์แรงขึ้น50%] " ฉั๊วะ!! "

[ผีดิบป่าผีสิง..ตาย ได้รับ..] ด้วยความที่เป็นดาบเกรดตำนานที่มีพลังโจมตีกายภาพสูงอยู่แล้วบวกกับคุณสมบัติเพิ่มดาเมจเมื่อโจมตีใส่พวกกึ่งมนุษย์อีก200%ทำให้จอนสามารถฟันหัวผีดิบหลุดออกมาได้ภายในดาบเดียวอย่างหมดจดงดงามสร้างความชื่นชมให้แก่ทุกคนที่เห็น โดยเฉพาะแซมที่พึ่งเห็นฉากบู๊แบบนี้เป็นครั้งแรกถึงกับปรบมือร้องชมเชยออกมา " สะ.สุดยอดไปเลยจอน "

แซมเป็นคนอ่อนแอที่สุดในขบวนนี้และที่สุดในบรรดาพี่น้องหน่วยพิทักษ์ทั้งหมดอย่างไม่ต้องสงสัย ดังนั้นทั้งหกคนจึงขี่ม้าล้อมมันเอาไว้ตรงกลางโดยนอกจากเพื่อดูแลเด็กอ้วนแล้วยังรวมถึงนกเรเวนในกรงหลังม้าด้วยเช่นกัน เรเวนเป็นนกสายพันธุ์เดียวกับอีกาแต่มีขนาดใหญ่กว่าครึ่งหนึ่ง มีความอดทนต่อสภาพแวดล้อมทนได้ทั้งร้อนทั้งหนาว บินได้ระยะทางนับหมื่นกิโลโดยไม่ต้องหยุดพัก และนิสัยดุร้ายกระทั่งเหยี่ยวบินผ่านยังต้องหลบทางให้จึงกลายมาเป็นที่นิยมในการใช้ฝึกเพื่อส่งสารโดยทั่วไป

" นี่ต้องไปถึงเนินปฐมบุรุษที่ว่าเลยมั้ย? " ใจพูยังคงวนเวียนอยู่กับป้าเจี๊ยบคอยพะวงห่วงว่าเมื่อเธอตื่นขึ้นมาพบว่าเสื้อในถูกถอดเปลี่ยนใช่จะมีปฏิกริยาอะไรหรือเปล่า ที่บ้านนี้ถึงห้องนอนจะคับแคบ สถานะในบ้านก็ไม่ได้สุขสบายอะไร แต่จะอย่างไรก็เป็นที่พักพิงเดียวที่มี อย่างซวยที่สุดจากความคิดชั่ววูบนั้นไม่แน่ว่าตอนที่กลับไปข้าวของที่มีจะถูกโยนทิ้งไว้พร้อมย้ายออกเลยด้วยซ้ำ

" ไม่ใช่หรอก เนินปฐมบุรุษต้องเดินทางอีกสามวันถึงจะถึง คืนนี้ได้ยินว่าพวกเราจะแวะพักกันที่ป้อมคราสเตอร์ตรงช่วงแถวๆปลายสุดของป่าผีสิง " แซมไม่ได้ฉลาดล้ำล่วงรู้ไปทุกสิ่งแต่ข้อมูลเหล่านี้เกิดจากการเห็นแผนที่และเข้าร่วมรับฟังการประชุมในฐานะคนรับใช้เอม่อนผู้ทรงปัญญา ส่วนคราสเตอร์ที่ว่าเป็นคนเถื่อนนอกผากำแพงซึ่งสร้างบ้านอาศัยอยู่กับลูกเมียในบริเวณนั้นและมักจะเป็นจุดพักเท่าแห่งแรกที่นักลาดตระเวณมักจะขอไปพึ่งพิง " หวังว่าคราสเตอร์นั่นจะยังไม่ได้อพยพตามคนเถื่อนไปแล้วนะ "

" เฮอะๆคนอย่างนั้นน่ะไม่มีวันทิ้งบ้านไปหรอกเชื่อสิ..ถ้าได้เจอพวกเจ้าก็จะเข้าใจเอง " คนที่ขี่ม้าย้อนขบวนเข้ามาเป็นหนึ่งในนักลาดตระเวณมือเก่าเรียกตัวเองว่าออสสายลมดำเนื่องจากมักจะอวดโอ่ว่ามีความคล่องแคล่วสูงจนไม่เคยถูกฟันเลยแม้แต่ครั้งเดียว " วัต พู เจ้าอ้วนผู้บัญชาการเรียกไปข้างหน้าน่ะ "

วัต พูและแซมสบตากันแวบหนึ่งคาดว่าหมีเฒ่าคงมีคำสั่งให้ทำอะไรบางอย่าง ตามหลักของการเดินทัพมักจะให้คนเก่งและมีประสบการณ์นำข้างหน้า พวกอ่อนแอเอาไว้ตรงกลางและพวกที่พอใช้ได้กลางๆเฝ้าระวังหลัง การเรียกตัวทั้งสองคนซึ่งฝีมือดีที่สุดในกลุ่มเด็กใหม่จึงไม่ใช่เรื่องที่สมควรกระทำโดยไม่มีเหตุผลรองรับอยู่แล้ว " ไปกันเถอะ เด๋วก็รู้ว่าเรื่องอะไร "

ทั้งสามคนเสาะพบหมีเฒ่าอยู่หน้าขบวนเกือบจะหน้าสุดโดยยังมีนักลาดตระเวณอีกสามกลุ่มๆละ6คนกำลังรุมผีดิบหนึ่งตัวห่างออกไปเกือบๆสิบเมตร " มาแล้วเรอะ? ไม่ต้องห่วงแต่เจ้าพวกนี้ยังไม่จำเป็นต้องให้มือใหม่ลงไปสู้เองหรอก ที่เรียกมาเป็นเพราะพึ่งนึกอะไรได้บางอย่างอยากให้พวกเจ้าที่เป็นนักเดินทางทำ...อย่างที่เห็นว่าจำนวนพวกเราน่ะมีน้อยเกินไปและจะน้อยลงไปอีกหลังการเดินทางในครั้งนี้ ข้าขอสั่งให้เจ้าสามคนหาวิธีชักชวนนักเดินทางให้มาเข้าร่วมกับพวกเรามากขึ้น อย่างงั้นไม่ว่าอะไรจะรอพวกเราอยู่ข้างหน้าอย่างน้อยก็รับประกันได้ว่าผากำแพงจะยังคงอยู่ต่อไป " [เควสรับสมัครพี่น้อง:มอร์มอนสั่งให้ท่านหาคนมาเพิ่มในหน่วยพิทักษ์เพื่อเป็นโล่คอยคุ้มครองอาณาจักรมนุษย์ รางวัล:300,000Exp 100คะแนนหน่วยพิทักษ์/1Downline]