ตอนที่ 3 เป็นใครกัน

“อื้อ”

นิสาลืมตาขึ้นเมื่อเธอนั้นรู้สึกว่านอนเต็มอิ่ม แต่ดวงตาต้องเปิดกว้างด้วยความตกใจ เมื่อสีห้องนอนของเธอมันกลับสีเปลี่ยนไป

“ที่นี่ที่ไหน”

เสียงแหบแห้งเอ่ยออกมาเสียงเบา และรู้สึกเจ็บที่คอเป็นอย่างมาก พลันขยับร่างลุงขึ้นนั่งอย่างลืมตัว

“โอ๊ย”

ความเจ็บแปล๊บที่กลางกายสาวมันเริ่มทำงานในทันทีที่เธอขยับตัว และรู้สึกถึงไอความเย็นที่เข้ามาปะทะที่ผิวกายของเธอ ใบหน้าสวยจึงก้มลงไปมองถึงกับตกใจ เพราะตอนนี้เธอนั้นโป๊เปลือยไม่มีเสื้อผ้าปิดบังแม้แต่ชิ้นเดียว แถมตามตัวยังมีร่องรอยช้ำอยู่หลายจุด และที่หนักไปกว่านั้นคือความเจ็บแสบที่น้องสาวอย่างที่สุด เมื่อเธอลองนึกไปถึงเหตุการณ์ในเมื่อวานก็พอจำได้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเธอ

“ไม่เหลือแล้ว นิสา!!! อุตส่าห์เก็บมันมาตั้งนาน ขนาด ไอ้สามีเฮงซวยยังไม่เคยได้ลอง แล้วต้องมาเสียความสาวให้กับใครกัน”

นิสาพยายามนึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เพราะภาพใบหน้าผู้ชายคนนั้นมันเลือนรางมาก แต่มีสิ่งเดียวที่เธอพอจำได้คือรอยสักที่แผ่นหลังใหญ่ มันคงพอทำให้เธอจำเขาได้ถ้าได้เห็นมันอีกครั้ง แต่เธอจะไปหาผู้ชายคนนั้นจากที่ไหน แต่อีกใจกลับรู้สึกดีเพราะจะไม่ได้ต้องมาเจอกันอีก

Rrrrr…….

เสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์มันทำให้นิสาหลุดจากความคิดเมื่อครู่ มือเรียวยื่นไปจับแล้วกดรับในทันที

“อย่าลืมมาหย่าด้วยล่ะนิสาเพื่อนรัก!!”

เป็นเสียงของริตาเพื่อนคนเดียวของเธอเอง

เธอคงดีใจที่วันนี้มาถึงสักทีสินะ ริตา!!

นิสาไม่ตอบกลับ แต่กดวางสายในทันทีเพราะเธอไม่มีความจำเป็นที่จะพูดอะไรอีกต่อไป ทว่าเวลานัดหมายมันก็เหลือเพียงอีกชั่วโมงกว่า ๆ เท่านั้น เธอจึงไม่มีเวลามานั่งคิดอะไรอีกแล้ว ร่างเปลือยค่อยลุกจากเตียง แต่สายตามันกลับไปสะดุดกับคราบเลือดที่เป็นวงแดงอยู่หลายจุดบนผ้าปูที่นอนสีขาว มันยิ่งตอกย้ำว่าเธอนั้นเสียสิ่งที่เธอนั้นหวงแหนไปแล้ว เสื้อผ้าชุดเดิมที่กระจัดกระจายตามพื้นถูกหยิบขึ้นมาสวมใส่จนเรียบร้อย ทว่าชุดเดรสมันกับขาดจนมองเห็นเนื้อในกายสาวของเธออย่างไม่น่ามอง

“ขอยืมไปก่อนละกัน”

เสื้อสูทตัวใหญ่ที่แขวนอยู่ไม่ไกลถูกนิสาแอบหยิบมันไปอย่างถือวิสาสะ และไม่ลืมหยิบกระเป๋าใบเล็กที่เธอติดตัวมาด้วย

“นี่มันอะไร”

เงินสดจำนวนหนึ่งถูกวางไว้ข้างกัน นิสาหยิบขึ้นมาก็พบว่ามันมีจำนวนไม่น้อยเลยทีเดียว ทว่าใต้เงินกลับมีกระดาษข้อความสั้น ๆ ที่มันทำเอาคนอ่านถึงกับเจ็บจี้ดที่ใจ

“ค่าตัวสำหรับเมื่อคืน”

นิสาถึงกับพ่นลมหายใจออกมาถี่ ๆ ด้วยความโกรธที่เธอกลายเป็นผู้หญิงอย่างว่าไปแล้ว

“ฉันไม่ได้ขายนะ ไอ้บ้า” แต่พอเห็นจำนวนเงินนิสาถึงกลับหยุดเงียบลง

“ไหน ๆ มันก็เสียไปแล้ว ถือสะว่าค่าเสียหายแล้วกัน”

ทว่าในใจได้แต่นึกว่ามันเป็นวันซวยอะไรของเธอ สามีแอบได้เสียกับเพื่อนสนิท ส่วนเธอก็ถูกมองว่าเป็นผู้หญิงขายตัว แถมต้องมาเสียตัวให้กับใครก็ไม่รู้ แต่ในความโชคร้ายมันกลับมีความโชคดีคือเงินก้อนนี้

“เฮ้อ” เสียงถอนหายใจให้กับความโง่เง่าของตัวเอง

สำนักงานเขต

“ถือสะว่าต่อจากนี้ไปเราไม่มีอะไรที่ติดค้างกันแล้ว ส่วนเงินขายบ้านก็รีบเอามาคืนให้ด้วย และหวังว่าต่อจากนี้เราทั้งสามไม่เคยรู้จักกันมาก่อน” พูดจบนิสาก็ลากกระเป๋าเดินขึ้นรถไป ต่อจากนี้เธอคงหาห้องเช่าชั่วคราวไปก่อน เพราะมันกระทันกันแบบนี้คงหาที่พักยากอย่างแน่นอน ถึงแม้วันนี้เธอได้ลางานไปแล้วก็ตาม

“หวังว่าต่อจากนี้ชีวิตของนิสามันจะดีกว่านี้นะ” คนตัวเล็กได้แต่บ่นพึมพำกับตัวเอง

อีกด้าน

“เอ่อ นายครับเรื่องเมื่อคืนนี้…” ดินแทบจะทำตัวไม่ถูกเมื่อมารู้ว่าผู้หญิงที่เขาหามาให้เจ้านายนั้นไม่มา เพราะเธอพึ่งส่งข้อความมาบอกเมื่อคืนนี้

“มีอะไร” เสียงเข้มเอ่ยถามออกไป เพราะท่าทางที่ดูไม่ปกติของลูกน้องคนสนิทของเขา

“คืน…คนที่ให้หาเมื่อคืนเธอไม่ได้มาครับ”

ธีรดลเงยหน้าขึ้นจากไอแพดหันมองลูกน้องในทันที แล้วคนที่อยู่ในห้องกับเขาเกือบทั้งคืน เธอเป็นใครกัน คิ้วหนาขมวดย่นอย่างสงสัย

“งั้นก็ไปตามสืบมาว่าผู้หญิงที่เข้าไปในห้องเมื่อคืนเป็นใคร”

ดินมองเจ้านายอย่างสงสัยเช่นกัน เพราะเจ้านายไม่มีท่าทีโกรธเคือง แต่ก็ไม่กล้าถามเพราะตนยังมีความผิดนั้นอยู่

“คะครับ นาย”

ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนมันกลับทำให้ธีรดลนั่งคิดอีกครั้งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้น ซึ่งเขายอมรับว่าเธอถูกใจเขาไม่น้อย ถึงจะไม่เก่งเหมือนผู้หญิงที่ผ่าน ๆ มาก็ตาม ครู่เดียวเขาต้องสลัดมันทิ้งเพราะงานตรงหน้าที่มากมายที่เขาต้องรับผิดชอบ

ธีรดล พีรภัทรธนันท์ หรือ ธีร์ ชายหนุ่มวัยสามสิบห้าปี ที่ผลักดันตัวเองขึ้นมาจนอยู่ในจุดสูงสุดในตอนนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่าย เขาเป็นเด็กกำพร้าที่ถูกพ่อบุญทำของชายชาวต่างชาติรับเลี้ยง และส่งเสียเล่าเรียนที่ต่างประเทศ พอจบเขาก็กลับมาบริหารงานที่บริษัทเครื่องเพชรที่มีสาขามากมายแทนผู้เป็นพ่อที่ล่วงลับไปเมื่อหลายปีก่อน และไหนจะมีธุรกิจผับบาร์ที่สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำให้กับเขา และเป็นธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมาย

ด้วยหน้าที่การงาน ความร่ำรวย แถมหน้าตาที่หล่อเหลาคมเข้ม จนเป็นที่สนใจของสาวน้อยใหญ่ ทว่าธีรดลก็ยังครองตัวเป็นโสด เพียงเพราะต้องการชีวิตที่อิสระไม่ผูกมัด และปมชีวิตที่เขาถูกทอดทิ้งในวัยเด็ก กลัวว่าตัวเองจะดูแลคนที่เขารักไม่ดีพอ ธีรดลจึงไม่คิดที่จะมีคนรักอีกเลย แต่ด้วยความที่เขาเป็นผู้ชายความต้องการมันก็มีอยู่ไม่น้อย เงินจึงเป็นสิ่งเดียวที่เขาใช้แลกกับมันเพื่อความสบายใจ

Next episode