ตอนที่ 6

โสภิญาลืมตาตื่นในเวลาโพล้เพล้จากเสียงร้องของเหล่าแมลงในพงหญ้าข้างสนามฟุตบอลและตุ๊กแกประจำบ้านพักซึ่งมันทำหน้าที่เวรยามได้อย่างซื่อตรง น่ายกย่อง

“เวลาผ่านไปเร็วมากนะคะ พราย”หล่อนยิ้มพราว อวดริมฝีปากระเรื่อ

“ครับ เมย์ หิวอะไรไหมรับ”

เขามองหน้าหล่อนซึ่งไม่มีวี่แววเหน็ดเหนื่อยหรือเสียดายเวลาที่ผ่านไปแม้แต่น้อย ทรวงอกอวบอิ่มกระเพื่อมเบา ๆ อยู่ในผ้าถุงที่คาดไว้เหนือราวนม

มองเห็นร่องเนินเครียดครัด เบียดเสียดกันแน่น

“ผมเคยได้ยินมาว่า เวลาที่คนเรามีความสุขมันมักจะผ่านไปเร็วเสมอ” เขาเอ่ยพลางจ้องหน้าหล่อน

“แล้วเวลามีความทุกข์ล่ะคะ”

“คนก็จะถูกลงโทษให้ทรมานกับความทุกข์ ความเจ็บปวด เวลาแทบจะกระดิกไม่ผ่านไปเลย เมย์ว่าจริงมั๊ย...”

“ไม่รู้สิ ยังไม่เคยเจอ”

“อย่าพูดเหมือนอยากเจอสิ...มันอาจเป็นลางไม่ดี...”เขาชวนหล่อนคุยไปเรื่อย ๆ ในขณะขาของเขากับขาหล่อนยังพันพัวกันนุงนังอยู่บนที่นอนยู่ยี่

“ความจริง เวลาความสุขเรายังไม่ผ่านไปไม่ใช่หรือคะ...เราหยุดมันไว้แล้วนี่...”

“เออ ! จริงรึ!”

โดยทั้งสองตั้งใจจะนอนพักผ่อนสักหน่อย จะได้ไม่เพลียจนเกินไป

หญิงสาวได้ยินเสียงตุ๊กแกอีกครั้งพลางเหลือบตามองชายหนุ่ม แววตาของหล่อนยังเปี่ยมล้นด้วยความรักและความซาบซึ้ง

“พรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์” หญิงสาวคิดในใจและพรายยุทธ์ก็ยังนอนอยู่กับหล่อนในห้องนี้

ความมืดโรยตัวลงช้า ๆ ด้านนอก ม่านสีดำแห่งรัตติกาลคลี่คลุมอาณาบริเวณชนบทแห่งนี้ให้ตกอยู่ในความวิเวก วังเวงอีกครั้ง ซึ่งมันมิได้ทำให้หล่อนพรั่นพรึงอะไรอีกต่อไปเลย

นอกจากความหวาดกลัวของหล่อนเอง

นั่นคือ...ความปรารถนาอันร้อนแรงที่มีต่อเขา

ไม่เคยมีชายอื่นใดที่อยากจะให้มาร่วมรักมากกว่านี้เลยในชีวิตนี้...หล่อนคิด

เขาแทรกนิ้วมือเข้าไปใต้ผ้าถุงที่หล่อนเหน็บเป็นกระโจมอกไว้พอหลวม ๆ หยอกเล่นกับปอยขนนุ่มเหมือนเส้นไหมละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง นิ้วหัวแม่มือบดคลึงปุ่มกลางกลีบกุหลาบสาวไปมา

หล่อนครางเบา ๆ

“ฮือ ๆ ! !โอ๊ะ...อร้า ๆ ”

เมื่อลำเอ็นอุ่น ๆ สีเข้มใหญ่ขมึงทึงที่เขาบรรจงจ้วงแทงเข้ามาพรวดเดียวแบบไม่ยั้ง มันทำให้โสภิญาจุกเสียดและเสียวซ่านแซ่บไปทั่วสรรพางกาย

แม้ยังไม่ทันตั้งตัว

หล่อนจึงเปลื้องผ้าถุงออกโดยไม่รีรอให้ขอร้อง แล้วขยับสะโพกกลมให้เขาได้กระเด้าดันเข้ามาได้สะดวกโยธินมากยิ่งขึ้น

“...อา...มากเลยจ้า พี่พรายจ๋า...ซู๊ดด...เสียวสุด ๆ...แรง ๆ จ้า แรง ๆ ...”

เสียงพร่ำเพร้อเพราะความถูกใจที่ยังไม่เต็มอิ่ม หญิงสาวแอ่นสะโพกผายสนองรับแรงกระแทก กระทั้นจากครูหนุ่มนักวิชาการที่มีลีลารักเร่าร้อนไม่เบา

เขาปล่อยปลายท่อนเอ็นเครียดครัดบดขยี้เข้ามามิดด้ามทะลวงลึกเข้าไปในตัวหล่อนมันแสบเสียว เปรี้ยวปริ๊ดไปทุกขุมขน ทุกเส้นไขประสาทที่มี

“พี่พรายจ๋า...ซี๊ด...ซู๊ด...อย่าหยุดนะพี่พรายคนเก่ง...”

“สมควรกับคะแนนเท่าใด...คุณครูคนสวยจ๋า..”เขาเย้าแหย่เล่น

“อา..ยังไม่สรุป...โอ๊ววว..โอ๊ย..!”

“คุณครูใจร้ายจัง นี่แน่ะ ๆ “

“ปรี๊ดด!...เซี๊ยวววววว...!”

หล่อนพูดยังไม่ทันขาดคำ แรงเสียดทานจากชายหนุ่มซึ่งปล่อยโตปิโดบกเข้าถ้ำปากทางรักของหญิงสาวอย่างเผ็ดร้อน เพิ่มดีกรีร้อนแรงขึ้นด้วยการแทงวนซ้าย ทิ่มไปขวา สะบัดเสยเสียดขึ้น ๆ ลง ๆ มันช่วยให้คู่รักทั้งสองดื่มด่ำรสชาติกามารมย์ได้เต็มสูบ

ยิ่งเขากระเด้าหนักเข้าไปเท่าใดหล่อนก็กระเด้งสะโพกตอบรับมากขึ้นเท่านั้น

“อย่า...อย่ายั้งจ้าพี่พรายจ๋า...อึ๊บ ๆ ...”

“ดะ..ได้..ได้เลยครับ ที่รัก...”

เขากระหน่ำแทงอยู่แบบนั้นหลายกระบวนท่าโดยไม่ขัดใจ บางครั้งก้มหน้าซุกลงไประหว่างซอกโน้มเนื้อสองเต้าหอมละมุน ทั้งดูดดม ลิ้มเลียสลับไปมาซ้ายขวา

หล่อนร่อนเอว ส่ายสะโพก แอ่นเนินโหนกขมุกขมัวเงางามตอบรับด้วยความเสียวซ่านและความต้องการที่วนเวียนมาไม่หยุดหย่อนราวกับบทเพลงที่ไม่มีวรรคสุดท้าย

เขาทำได้ถึงใจหล่อนสมกับขนาด ความอึดและความทนทาน

“อือ...ฮือ..ซู๊ดดด..”

ครูสาวรู้สึกใจหายวาบเมื่อเขาถอนความเป็นชายร้อนผ่าว หลุดพ้นจากปากอ่าวของหล่อนซึ่งตกอยู่ในภวังค์เหมือนถูกตรึงไว้ด้วยโซ่เสน่หาที่มองไม่เห็น

“อย่า อย่าหนีฉันไปไหน”

ในใจหล่อนร้องเพรียก!

พรายยุทธ์ไม่ตอบว่ากระไร เขารีบนั่งลงประคองโอบไหล่โสภิญาอย่างทนุถนอม และนุ่มนวลที่สุดพลางโน้มร่างขาวโพลนลงบนที่นอนบาง ๆ โดยที่หล่อนสยบยอมอย่างง่ายดาย

“จ๊ะ”หล่อนพยักหน้าสบสายตากับชายหนุ่มนิ่งนานคล้ายสะกดตรึงเขาไว้ด้วยอำนาจสรีระความเป็นหญิง

ชายหนุ่มไล้นิ้วไปตามต้นขาเนียนนุ่มด้านใน นอกจากหล่อนจะไม่ต้านตาน ไม่ขัดขืนแล้วยังต้อนรับอย่างดีด้วยการคลี่ขาออกให้กว้าง สัมผัสแผ่วของเขาจากทุกสัดส่วนที่เสียดส่ายกันไปมาคือเปลวไฟคนละขั้วที่มาปะทะกันให้เกิดพลังงานประหลาด สะเก็ดไฟแตกประกายแล่นวูบวาบ

บางคราวทั้งสองก็นิ่งสงบเหมือนถูกสะกดจิตด้วยอำนาจดำกฤษณา เย็นสะท้านอยู่ท่ามกลางเปลวราคะ

หญิงสาวไล้เลียริมฝีปากไปพร้อมกับยกสะโพกแยกกลีบสีชมพู เหลือบมองรอยฉ่ำของตัวเองอยู่เบื้องล่างซึ่งจ่อจรดด้วยท่อนดาบของบุรุษหนุ่ม

หล่อนอยากให้เขากดปลายดาบอันยิ่งใหญ่ลงไปในตัวหล่อนโดยไม่ต้องสงสาร

“ซู๊ดด...ซ๊าดดด...ซร้า....”

“เมย์จ๋า”

“จ๋า..โอ๊ย..เข้าไปสิ...เอามันเข้าไปเถอะ...” หญิงสาวแอ่นสะโพก ร่อนระเริงอยู่เหนือเบาะราวกับกำลังจมดิ่งอยู่ในกองเพลิงพิศวาสอันร้อนเร่า

แต่ทว่า,

ชายหนุ่มยังอยู่ในอารมณ์ระเริงเล่น

“เดี๋ยวก่อนสิ ใจเย็น ๆ”

“ฮึ!”

ครูสาวกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น รู้สึกปวดร้าวด้วยไฟตัณหาที่โหมอยู่ภายใน สักครู่หนึ่งต่อมาหล่อนจึงมีสีหน้าสงบลง เพื่อกลบเกลื่อนความผิดหล่อนรีบคว้าจับท่อนล่างของเขามากำไว้อย่างเข้าใจ

การร่วมรักกันมันต้องเป็นไปอย่างที่เขาต้องการในตอนแรก ๆ ทุกครั้งไป ไม่เช่นนั้นหล่อนจะมีอำนาจอยู่เหนือหัวใจเขาได้อย่างไร

หล่อนประทับรอยจูบไปที่แหลมตะลุมพุกแล้วดูดอย่างเร้าอารมณ์ กระทั่งชายหนุ่มแอ่นตัวไปกับอารมณ์ซาบซ่าน แล้วมันก็ดีดตัวอย่างดุเดือดและเร่าร้อนอยู่ในมือของหญิงสาว

ครูสาวไม่รอช้าอีกต่อไป รีบแอ่นสะโพกเข้ารองรับตามลีลากระเด้าของชายหนุ่ม

เสียงเสียดกระแทกหนึบหนับ ๆ ลึกเข้าไปในความเป็นหญิง หัวถลอกล่อนร้อนผ่าวไม่ต่างจากหัวลูกสูบแรงสูงถลำลึกลงสุดกู่ซึ่งร้อนระอุไม่แตกต่างกัน

ผลั๊บ ! ผลั๊บ !

เสียงดังระหว่างเนินเนื้อเบื้องล่างกับเบื้องบนที่เปียกแฉะและแรงเต้นระบำของหัวใจมันเป็นจังหวะเดียวเท่านั้นที่เพราะพริ้ง

เขามองเห็นหล่อนบิดตัวเร่า ๆ ในขณะที่เขากระแทกล้ำลึกเข้าไปในร่างหล่อนอย่างไม่หายใจหายคอ

นึกสงสาร !

แต่เขาจะเมตตาหล่อนอย่างนั้นหรือ อย่าหวังเลยแม่คนสวย หล่อนจะต้องได้รับการลงทัณฑ์ขั้นหนัก

เขาโน้มตัวลงไปซุกไซ้ใต้คางลำคอ พลางหายใจแผดเผาลงไปสู่ทรวงอกอันร้อนผ่าว และส่องแสงงามเปล่งปลั่งด้วยไฟรัก

ผลั๊บ ๆ

แจะ ๆ !

ขาเพรียวงามของหล่อนตระหวัดขึ้นสูง รัดหลังกว้างเขาไว้แน่นและโหนสะโพกเข้าหาแรงกระเด้าซึ่งเขากระหน่ำหนักโดยไม่เสียการทรงตัว

“ว๊าด ! วี๊ดดด!”

เสียงหวีดร้องราวจะขาดใจดังก้องไปทั่วห้อง ความเสียวซ่านสุดจะทานทนที่หล่อนได้รับคือความหฤหรรษ์ที่เขามอบให้ มันล้ำค่าควรจดจำ

ถึงกระนั้น,

มันไม่ใช่เวลาสิ้นสุด เพราะหล่อนได้ยินเสียงกระซิบดังอยู่ข้างหูด้วยสำเนียงที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน หล่อนลูบไล้ไหล่กำยำ

เสียงกระซิบกระซาบร้อนแรงขึ้นตามลำดับ ปลุกเร้าจนร่างหล่อนสั่นระริก

ผลั๊บ ๆ

“เรียกชื่อพี่หน่อย!”

“อะ..พี่พราย...ซี๊ด...”

“เรียกอีกสิ”

ชายหนุ่มบอกเสียงแตกพร่า เขาอยากให้หล่อนเรียกชื่อเขา มันทำให้มีความสุขอย่างหาอะไรเปรียบไม่ได้ เมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองผ่านริมฝีปากหวานเยิ้มของหล่อน มันคือความรื่นรมย์ที่หล่อนมอบให้อย่างเต็มอิ่ม

เมื่อความร้อนในกายระอุขึ้นสู่จุดเดือด มันถูกเสียดสี ถูกบีบรัดจนขยายตัวพองตัวสุดเหยียดแล้ว

ความอดทน อดกลั้นเริ่มน้อยลง นั่นคือการสิ้นสุดของการปะทะและหยุดความรุนแรง

สิ่งแทนที่เข้ามาคืออารมณ์เปี่ยมสุข เมื่อทุกอย่างคลายตัวเองออก เขาร้องออกมาเสียงแตกพร่าพร้อมเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้า

หญิงสาวหอบหายใจถี่ ๆ พลางกดหัวไหล่กำยำเขาอีกครั้ง เมื่อรับรู้ว่ามีอะไรร้อน ๆ พุ่งกระฉูดเข้าสู่ในตัวหล่อนจนแทบสำลักมันออกมา

*****