ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
หลังจากที่พาเจ้าเด็กกะทิตัวแสบไปละลายพฤติกรรมเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้พันธ์ธีราคิดว่าเธอกับกะทิสามารถทำงานร่วมกันได้ไม่มีปัญหา คิดไปถึงตอนที่เธอได้ไปส่งเจ้าเด็กกะทิตัวแสบที่บ้านหลังจากกลับมาจากระยองแล้ว
“ขอบคุณค่ะ เจ้านายที่อุตส่าห์พากะทิไปขึ้นครูไกลถึงระยอง”
“โป๊ก!” พันธ์ธีรายกกระบอกข้าวหลามหนองมนที่ซื้อมาฝากพ่อจ๋าแม่จ๋าของกะทิเคาะไปที่ศีรษะเจ้าเด็กจอมแสบแสนทะลึ่งไปหนึ่งครั้งข้อหาพูดจาทะลึ่งตึงตัง
“โอ้ย! อูยเจ็บ..คุณพร้อมเคาะมาได้นั้นมันกระบอกข้าวหลามนะคะไม่ใช่ฟองน้ำ”
“สมน้ำหน้าพูดจาทะลึ่งไม่มีใครเกิน”
“คุณพร้อมชอบรังแกเด็กไม่มีทางสู้ชิส์”
“ไปขนของฝากท้ายรถด้วยพูดมาก”
“ค่าาา..เจ้านาย”
“พ่อจ๋าแม่จ๋า กะทิกลับมาแล้วจ้า”
“เจ้ากะทิ กลับมาบ้านก็เสียงดังเลยนะ แกไม่อยู่สองวันพ่อกับแม่สบายหูไปพักหนึ่ง อ้าวคุณพร้อมกลับมาเหนื่อย ๆ เข้ามากินน้ำกินท่าก่อนลูกมา กะทิเอาของไปเก็บในครัวดูสิทำไมปล่อยให้เจ้านายถือของเยอะแยะขนาดนี้ไอ้ลูกคนนี้นิ”
“แม่จ๋านี่กะทิเอง ลูกสาวแม่นะจ้ะช่วยทำเป็นคิดถึงลูกสาวด้วยแล้วที่กะทิถือของพะรุงพะรังอยู่นี้คืออะไร๊? แทบจะเอาปากคาบถุงมาเถอะนี้มันลำเอียงกันเห็น ๆ คุณพร้อมเค้าถืออะไรมีแค่ถุงอาหารทะเลแห้งเบา ๆ แค่นั้นนะหรือ ห่วย!! อิหยังวะ”
“มา ๆ คุณพร้อมอย่าไปสนใจเจ้ากะทิมันเลย เข้ามานั่งในบ้านก่อนเถอะค่ะข้างนอกมันร้อนเดี๋ยวผิวสวย ๆ เสียหมดมาลูกมา”
“ขอบคุณคะแม่แก้ว พร้อมซื้อของฝากมาเยอะแยะเลย”
“อุ้ย...สวยแถมใจดีอีกต่างหากไม่ต้องซื้อมาเยอะแยะหรอกลูกลำบากกันเปล่า ๆ”
“ไม่เป็นไรค่ะแม่แก้ว ไหน ๆ ก็ทางผ่านเจอของน่าทานทั้งนั้นพร้อมเองเห็นแล้วก็เลยคิดถึงอยากให้คุณพ่อกับคุณแม่ได้ทานของอร่อย ๆ นะคะ”
“อุ้ยตายแล้ว ทำไมคุณพร้อมน่ารักอย่างนี้ โชคดีของเจ้ากะทิมันที่ได้คุณพร้อมเป็นเจ้านาย เห็นแบบนี้แม่ก็สบายใจที่ลูกสาวได้ทำงานกับคนดี ๆ อย่างคุณพร้อมใช่ไหมจ้ะพ่อจ๋า”
พันธ์ธีราส่งยิ้มอ่อนหวานไปให้พ่อจ๋าแม่จ๋าของเจ้าเด็กกะทิตัวแสบ พลางขอขมาโทษภายในใจที่ได้ล่อลวงลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนไปกินกลางตลอดตัว หากท่านรู้ความจริงไม่รู้ว่าเธอจะโดนอะไรบ้าง
“พ่อจ๋าไอ้เจ้ากะทิทำอะไรอยู่เอาของไปเก็บในครัวตั้งนานแล้ว ไปตามลูกหน่อยไปปล่อยให้เจ้านายรอได้ยังไงเนี่ยไอ้เด็กคนนี้เนี่ย”
“แหม ๆ พ่อจ๋าไม่ต้องไปตามหรอกกะทิหรอกจ้ะ อุ้ย!! พ่อจ๋าได้กลิ่นเหม็นอะไรไหมจ้ะ”
“กลิ่นอะไร? พ่อจ๋าไม่เห็นได้กลิ่นอะไรเลยนะ”
“มีสิจ๊ะพ่อจ๋า กลิ่นหัวเน่าของกะทิยังไงละเหม็นหึ่งเลย”
“หืมเหม็นยังไง หนูไม่ได้สระผมหรือเปล่าลูก ไหนมาให้พ่อจ๋าดมดูสิ” พ่อจ๋าจับศีรษะลูกสาวมาสูดดมเพื่อพิสูจน์กลิ่น “มันไม่เห็นเหม็นนี่ลูกออกหอม จมูกลูกผิดปกติรึเปล่า”
“คิก ๆ ที่กะทิหมายถึงคือกลิ่นหมาหัวเน่าต่างหากละ”
“คุณพร้อมดู๊ดู เจ้ากะทิมันเป็นแบบนี้แหละเถียงคำไม่ตกฝากอย่าถือสามันเลยนะคะ เออสิวันนี้คุณพร้อมรีบไปไหนไหมคะ ถ้าไม่ได้รีบไปไหนก็อยู่ทานข้าวกับพวกเราก่อน วันนี้แม่จ๋าทำต้มยำกุ้งแม่น้ำกับน้ำพริกกะปิของโปรดเจ้ากะทิมัน”
“เอ่อพร้อมไม่ได้ไปไหนคะ ยังไงพร้อมรบกวนขอฝากท้องด้วยวันหนึ่งนะคะ”
“ได้ ๆ ลูกดีจริง กะทิตามแม่จ๋ามาไปจัดโต๊ะอาหารช่วยกัน คุณพร้อมจะไม่ได้กลับบ้านมืดค่ำกลับมาเหนื่อย ๆ จะได้พักผ่อนด้วย”
“เอ่อเดี๋ยวพร้อมไปช่วยคะแม่แก้ว”
“ไม่ต้องค่ะ คุณพร้อมมาเหนื่อย ๆ นั่งรอทานให้อร่อยดีกว่าส่วนทางนี้ให้เจ้ากะทิมันจัดการจะได้มีประโยชน์กับคนอื่นเค้าบ้าง”
“โห่ววว แม่จ๋านี่ลูกแม่จ๋านะไม่ใช่คนอื่น”
“ไปอย่ามาพูดมาก เรานั้นแหละสบายกว่าใครเขา นั่งรถคุณพร้อมเขาก็ขับให้นั่งใช้แค่นี้ทำมาบ่น สอนไม่รู้จักจำเป็นผู้หญิงต้องรู้จัก บลาๆๆๆ ”
“อ้าว...อิหยังวะ โดนแม่บ่นเฉยเลยเกิดเป็นกะทิแท้จริงมันแสนลำบากค่ะทุกคน”
"ฟังหรือเปล่าที่แม่จ๋าสอนไอ้กะทิ"
"ฟัง ๆ จ้าแม่จ๋ากะทิจะจำให้ขึ้นใจเลยจ้า แม่นี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง แม่เฝ้าหวง..."
" โอ้ย !! แม่จ๋ากะทิเจ็บ ๆ อูยย"
ณ บริษัท PPR
ป๊อก ป๊อก ป๊อก เสียงเคาะปากกากับโต๊ะทำงานดังขึ้น หลังจากพันธ์ธิรากำลังใช้ความคิดว่าจะเรียกเจ้าเด็กกะทิเข้ามาหาเธอเรื่องอะไรดีนะ อ้อ... นึกออกแล้ว
ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด " ค่ะคุณพร้อม"
"กะทิเข้ามาหาฉันหน่อยสิ ฉันมีเรื่องงานจะคุยด้วย"
"ค่ะคุณพร้อม" คุณพร้อมมีอะไรกับเรานักหนาเนี่ยวันนี้เธอต้องเดินเข้าห้องเจ้านายเป็นว่าเล่น ถ้าเป็นเกี่ยวกับงานเธอจะไม่บ่นสักคำเลย นี่เรียกเข้าไปให้ชงกาแฟใหม่บ้างรสชาติขมไป หวานไป ไม่เข้มข้นบ้าง คุณพร้อมต้องหาเรื่องแกล้งเราแน่ ๆ เลย
ก๊อก ก๊อก ก๊อก "กะทิขออนุญาตเข้าไปนะคะ " กะทิเดินเข้าไปอยู่หน้าโต๊ะทำงานของเจ้านายสาวสวยที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านอะไรสักอย่าง แต่กะทิก็สงสัยคุณพร้อมมีความสามารถขนาดไหนกันถึงอ่านสามาถเอกสารกลับหัวได้ สงสัยต้องพาไปออกรายการทีวีผู้บริหารสาวสวยแห่งบริษัท PPR ทั้งสวยทั้งเก่งด้วยความสามารถพิเศษห้ามเลียนแบบเพราะสามารถอ่านหนังสือกลับหัวได้เลิศไหมละ "คุณพร้อมมีเรื่องอะไรจะคุยกะทิหรือคะ"
"อืมจริงสิเธอเดินเข้ามาใกล้ ๆ ฉันสิมาช่วยฉันอ่านเอกสารในคอมพิวเตอร์ที วันนี้ฉันรู้สึกปวดตาชอบกล"
"จริง !! หรอคะปวดมากหรือเปล่าเดี๋ยวกะทิพาไปหาหมอ"
"อืมช่างเถอะไม่ต้องห่วงฉันหรอก เดี๋ยวไม่จ้องคอมฯ สักพักคงจะดีขึ้น"
"ไหนคะเอกสารที่จะให้กะทิช่วยอ่าน"
"ขยับเข้ามาใกล้ ๆ ฉันเนี่ยไปยืนอยู่ไกลขนาดนั้นจะมองเห็นหรอ"
"ได้ค่ะ" กะทิเดินอ้อมโต๊ะทำงานเข้ามาใกล้ ๆ คุณพร้อม พร้อมกับก้มลงไปอ่านเอกสารที่ค้างอยู่หน้าจอคอมฯ ที่คุณพร้อมเปิดค้างเอาไว้พร้อมกับอ่านออกเสียงด้วยความตั้งใจ ใบเสนอราคาค่า..."
" ฟอดดดด ..." พันธ์ธีราอดที่จะหอมแก้มใส ๆ ของเจ้าเด็กกะทิไม่ไหวเมื่อเห็นมันลอยอยู่ตรงหน้า
" คุณพร้อม !!"
"เสียงดังทำไม อยู่ใกล้กันแค่นี้"
"แล้วทำไมคุณพร้อมต้องมาหอมแก้มกะทิด้วยละคะ"
"จะตกใจทำไมละ ฉันก็แค่ทักทายแบบฝรั่งเฉย ๆ ไม่ได้หรือไง"
"กะทิไม่ใช่ฝรั่ง กะทิเป็นคนไทยร้อยเปอเซ็นต์ค่ะ"
" เอ้าหรอ! ตายจริงฉันลืมตัว ขอโทษน้าฉันไม่ได้ตั้งใจ หึ ๆๆๆๆ"
"นี่คุณพร้อมแกล้งกะทิใช่ไหมคะ ตั้งแต่เช้าแล้วนะกะทิมีงานต้องทำนะเดี๋ยวงานกะทิก็ไม่เสร็จหรอกค่ะ"
"เปล๊า...ฉันไม่แกล้งเธอเลยนะกะทิ..อ่านต่อสิฉันจะได้ฟังเร็ว ๆ "
" ใบเสนอราคาซื้อถังดับเพลิง....ว๊ายย!! คุณพร้อม" กะทิตกใจอยู่ ๆ ก็โดนคุณพร้อมดึงตัวเธอไปนั่งบนตักนุ่มนิ่มพร้อมแขนเรียวๆ นั้นก็กอดเอวคอดเธอเอาไว้แน่นเสียด้วย
"จะร้องเสียงดังทำไมกะทิ แล้วก็นั่งดี ๆ ด้วยเดี๋ยวเก้าอี้ล้มได้เจ็บตัวทั้งคู่หรอก"
"คุณพร้อมปล่อยกะทิเลย เล่นอะไรเนี่ย?"
"เธอนั้นแหละอยู่นิ่ง ๆ แล้วก็อ่านเอกสารไปฉันรอฟังอยู่นี่ไง"
"แล้วใครมันจะไปอ่านได้คะถามจริง.. เดี๋ยว ๆ คุณพร้อมมือคุณพร้อมนะเอาออกจากขากะทิด้วยค่ะไม่ต้องมาลูบ...โอ้ยแม่เจ้าใครก็ได้ช่วยกะทิด้วย"
" อะไรฉันก็แค่ไล่ยุงให้เธอ ฉันหวังดีนะ"
หวังดีกะผีนะสิ ลูบเอา ๆ กะทิก็คนมีความรู้สึกนะ มันเสียวนะโว้ย " คุณพร้อม..แล้วคุณพร้อมจะเอาหน้ามาซุกที่คอกะทิทำไม๊...แถมไม่พอยังสูดจมูกเสียงดังฟีด ๆ อีก"
"เปล๊า ฉันไม่ได้ตั้งใจซุกคอเธอเลยนะ ฉันแค่พักสายตา กะทิเธอจะโวยวายอะไรนักหนาฮะ ตกลงฉันจะได้ฟังเธออ่านไหมเอกสารงานน่ะฉันรีบนะ"
"อ้าว...อิหยังวะ...ฉันร้องเรียนใครได้บ้างว่าโดนเจ้านายสาวสวยลวนลามในที่ทำงานเนี่ย ฮือ ๆ เรื่องมันเศร้า"
