ความทรงจำ..สีจาง-ปฐมบท 'จุดเริ่มต้น'

โดย  Wattanasorn

ความทรงจำ..สีจาง

ปฐมบท 'จุดเริ่มต้น'

"นุดีไม่อยากไปรร.ค่ะ อานุ นุดีไม่มีแม่ ฮือออ ฮืออออ "
สิ้นเสียงสะอื้น เด็กหญิงผมสีอ่อนก็ถูกรวบเข้าไปซบกับอกกว้าง มือหนาลูบผมเด็กน้อยเพื่อปลอบโยน แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะดีขึ้น ภาพเด็กหญิงนุดีร้องไห้สะอึกสะอื้นสร้างความสะเทือนใจให้กับคนในบ้านจนน้ำตาคลอไปตามๆกัน

อุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อ 4 ปีก่อน คร่าชีวิตพ่อและแม่ของเด็กหญิงนุดีไปอย่างไม่มีทางหวนกลับ ในตอนนั้นเด็กหญิงนุดีอายุได้เพียง 3 เดือน เธอจึงตกอยู่ในการดูแลของเจ้าสัวแสงและคุณหญิงดารา ซึ่งเป็นปู่และย่า ทั้งสองเอาใจใส่ดูแลเด็กหญิงตัวน้อยด้วยความรักและสงสาร อีกทั้งเด็กหญิงนุดีเป็นเด็กเลี้ยงง่าย ช่างพูดช่างคุย ใครอยู่ใกล้ก็พลอยได้มีรอยยิ้มเสมอ

"ตายจริง ตาวัฒน์ วันนี้วันแม่ โธ่ แม่คุณของย่า มานี่มา มาหาย่าเร็ว" คุณหญิงดาราเดินกึ่งวิ่งตามเสียงสะอื้นของหลานสาวคนโปรดออกมาถึงหน้าบ้าน พร้อมกับส่งสายตาตำหนิคาดโทษไปยังภานุวัฒน์ ลูกชายคนสุดท้อง

"คุณย่าขา คุณครูให้พาคุณแม่ไปด้วยค่ะ แต่นุดีไม่มีแม่ ฮืออ ฮือออ" เด็กหญิงตัวกลมป้อมวัย 4 ขวบเศษบอกเล่าพร้อมเสียงสะอื้นน่าสงสาร มือน้อยๆปัดป่ายหยดน้ำตาที่เอ่อล้นลงมาจากนัยตากลมโตสีน้ำตาลอ่อนใสคู่สวย ทำเอาคุณหญิงดาราถึงกับน้ำตาร่วง หญิงวัยกลางคนย่อตัวลงเสมอกับตัวเด็กหญิง

"นุดีมีย่า มีคุณปู่ มีอานุ มีป้านี มีลุงวิท มียายสาลี่ มีพี่นุ่่น มีลุงเก่ง มีพี่ๆอีกเยอะแยะเลย มองดูรอบๆสิลูก" น้ำเสียงอบอุ่นเอื้ออาทรของคุณหญิงดารา ทำให้เด็กหญิงตัวเล็กสงบลง แต่ก็ยังไม่วายสะอื้นฮักๆ

"แต่ก็ไม่มีแม่นี่คะ ฮึกก ฮึกกก"

"นุดีฟังย่านะลูก นุดีมีแม่ แต่ตอนนี้แม่ของนุดีไปพักผ่อนอยู่ข้างบน ย่ากับทุกคนเลยช่วยแม่ของนุดีดูแลนุดีไงลูก ไม่เอาค่ะ ไม่ร้องแล้วนะ คุณแม่มองอยู่นะคะ จริงๆแล้วแม่ของย่าก็อยู่ข้างบนนั้นเหมือนกันนะลูก ดูสิ นู้นน บนนู้นนนค่ะ"
คุณหญิงดาราชี้ชวนเด็กหญิงนุดีให้มองไปบนท้องฟ้าหวังให้ปุยเมฆขาวที่ลอยเอื่อยไปตามลมหันเหความสนใจของเด็กหญิง

" จริงหรอคะคุณย่า แม่ของคุณย่าก็อยู่บนนั้นหรอคะ"
เด็กหญิงนุดีที่บัดนี้วงหน้ากลมเขรอะไปด้วยน้ำตามองขึ้นไปบนฟ้าอย่างสนใจใคร่รู้

"จริงค่ะ เอ๊ ย่าว่า วันนี้พวกเราไปเที่ยวกันดีมั้ยคะ ไปสวนสัตว์กันดีกว่า ไหน ใครจะไปสวนสัตว์ยิ้มให้ย่าดูหน่อยสิคะ"

รอยยิ้มกว้างจากเด็กหญิงนุดีเรียกความสดชื่นของคนในบ้านให้กลับมาสดใสได้อย่างง่ายดาย

"ไปๆๆ อานุไปสวนสัตว์กันค่าาา" เด็กนี่นะ คราวจะลืมก็ลืมไวเสียจนผู้ใหญ่ปรับอารมณ์ตามไม่ทัน มือป้อมๆจับจูงมือหนาวิ่งไปทางรถยนต์ที่จอดรออยู่หน้าเฉลียงอย่างรวดเร็ว ภานุวัฒน์ถึงกับต้องขืนตัวแล้วรีบช้อนร่างเล็กของเด็กหญิงนุดีมาอุ้มไว้

"ต้องไปล้างหน้าเปลี่ยนชุดก่อนค่ะ แล้วก็นะใครที่ขี้แง อานุจะไม่รักแล้ว" ภานุวัฒน์ในวัย 19 ปีที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษาตัดสินใจโดดเรียนหนึ่งวันพาหลานสาวที่ติดเขาแจไปเที่ยวสวนสัตว์เพื่อปลอบใจจากเหตุการณ์ผิดพลาดทางเทคนิคที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่

"คุณแม่ไปเตรียมตัวเถอะครับ เดี๋ยวผมจัดการยัยนุดีเอง ชวนคุณพ่อโดดงานด้วยสิครับ จะได้ไปด้วยกันเยอะๆ"

"เย่ๆๆๆ คุณปู่ก็ไปด้วย เย่ๆๆๆ" เด็กหญิงนุดีส่่งเสียงเชียร์ลั่น จนพี่ๆคนงานในบ้านต่างก็อดขำกับความทะเล้นไม่ไหว

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว