เปปเปอร์ไปร่วมงานวันเกิดของอแมนด้าพร้อมชายคนรักด้วยความหวาดหวั่น ทว่าเมื่อเดินทางไปถึงคฤหาสน์ของโลแกน มอร์ริส สองสามีภรรยาก็ให้การต้อนรับอย่างเป็นกันเอง ไม่มีการถามถึงพอล ไวส์แมน ให้รู้สึกอึดอัด มีแต่ถามถึงที่มาที่ไปของการพบรัก และล้อเลียนทรอยว่าเขาเอาแต่พูดถึงเธอราวกับหนุ่มน้อยคลั่งรัก

อแมนด้าคุยสนุก ร่าเริง มีบุคลิกหลายอย่างคล้ายไปเปอร์ จึงทำให้หญิงสาวชื่นชอบและสนิทสนมด้วยภายในเวลาอันรวดเร็ว เธอคือคนแรกที่รู้ว่าจากปากของอแมนด้าว่ากำลังตั้งครรภ์อ่อนๆ และรอประกาศให้สามีกับทุกคนรับรู้ข่าวดีนี้

หลังจากเป่าเค้กวันเกิด มาดามมอร์ริสก็ประกาศเรื่องการตั้งครรภ์ โลแกนดีใจจนน้ำตาไหล ในขณะที่คนอื่นๆ รวมถึงทรอยทะยอยเข้าไปร่วมแสดงความยินดีกับทั้งคู่ เขาพาเธออยู่ที่งานเลี้ยงเกือบสี่ทุ่มจึงพากลับรังรัก

“ค้างกับผมได้ไหม ผมไม่อยากนอนคนเดียว” เขาสวมกอดจากด้านหลัง กระซิบเว้าวอนเสียงนุ่ม

เจ้าของเรียวปากสีกุหลาบคลี่ยิ้มอ่อนหวาน “ก็ได้ค่ะ”

ชายหนุ่มถึงกับประหลาดใจในคำตอบ “ทำไมคราวนี้ตอบตกลงง่ายนักล่ะครับเจ้าหญิง หรือว่าคุณวางแผนจะเกงานพรุ่งนี้”

รอยยิ้มขำๆ ผุดขึ้นเหนือดวงหน้ารูปไข่ “เปล่าค่ะ แต่ช่วงนี้มิสอาสาเข้าครัวทุกเช้าของวันอาทิตย์ เพราะทนแรงออดอ้อนของมิสเตอร์ไวส์แมนไม่ไหว”

เปปเปอร์ซุกหน้าซบต้นแขนแกร่งเมื่อถูกตวัดขึ้นสู่วงแขนกว้าง เขาอุ้มเธอไปยังห้องนอนภายในที่พักกว้างขวาง มองเธอด้วยสายตาหิวโหยร้อนแรง แม้จะหลับนอนกันมาแล้วหลายสิบครั้ง แต่ใจของเชฟสาวก็ยังเต้นโครมครามทุกครั้งที่ถูกมองแบบนี้ เธอนอนหายใจแรงเกือบเป็นหอบ ยามถูกผ่อนลงบนเตียงขนาดคิงไซส์แล้วเขาสลัดเสื้อสูท ถอดเนกไทและปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของตัวเองอย่างใจเย็น

“คุณคิดว่าคุณโลแกนและภรรยาของเขาเป็นอย่างไรบ้างเจ้าหญิง” ทรอยชวนคุยขณะสลัดเสื้อเชิ้ตทิ้ง อวดกายท่อนบนแสนเซ็กซี่ ทำเอาคนมองหลุบตาลงอย่างขวยเขิน

“อ่า… พวกเขาน่ารักมากค่ะ ผิดจากที่ฉันเคยได้ยินราวกับไม่ใช่คนเดียวกันเลยทีเดียว” เธอตอบพาซื่อ

“ทุกคนล้วนมีข้อดีข้อเสียกันทั้งนั้น ถ้าเราเอาแต่อคติ มองหาแต่ข้อเสียของเขา เราก็จะเห็นเพียงข้อเสีย แต่หากเราทำใจให้เปิดกว้างและเป็นกลางมากพอ เราก็จะได้เห็นทั้งข้อดีและข้อเสีย ผมยอมรับว่ามีหลายครั้งที่อยากเลิกทำงานให้มิสเตอร์มอร์ริสเพราะมุมมองในบางเรื่องของเราต่างกันโดยสิ้นเชิง แต่พอคิดว่าไม่มีใครเพอร์เฟ็กต์ ทำงานที่ไหนก็ต้องเจอปัญหาทั้งนั้น ก็เลยเลือกทำที่นี่ต่อ”

“คุณฉลาด เก่ง มองทุกอย่างอย่างเข้าใจ และมีวิสัยทัศน์ ฉันว่ามิสเตอร์มอร์ริสคงไม่ปล่อยให้ออกง่ายๆ หรอกค่ะ” เปปเปอร์พยายามไม่มองต่ำกว่าช่วงเอวของคนฟังเมื่อเขาสลัดอาภรณ์ช่วงล่างออกในคราเดียว

“คุณพูดถูกเจ้าหญิง แต่ถ้าการทำงานให้มิสเตอร์มอร์ริสมันทำให้ความรักของเรามีอุปสรรค ผมขอเลือกเดินตามหัวใจตัวเองดีกว่า แต่ถ้างานใหม่รายได้น้อยกว่าเดิมมาก ผมคงต้องดาวน์เกรดที่พัก คุณจะรับได้หรือเปล่า” คนถามขยับขึ้นมาบนเตียง แทรกตัวเข้ากลางหว่างขาเรียวและก้มลงมาสบตากับเจ้าของดวงตาหวานซึ้ง

หญิงสาวหัวเราะเสียงใส ยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าหล่อเหลาปานเทพบุตรอย่างหลงใหล “ต่อให้คุณดาวน์เกรดไปอยู่ห้องสตูดิโอ ฉันก็ไม่มายด์ค่ะทรอย”

“ผมอยากแต่งงานกับคุณ อยากมีเจ้าหญิงกับเจ้าชายผมแดงตัวเล็กๆ หน้าตาน่ารักแบบคุณสักห้าคน”

“ฮื้อ มากไปค่ะ ฉันอยากมีแค่สองหรือสามคนเท่านั้น” มือเรียวขยับขึ้นคล้องคอชายคนรัก

“เรารีบมีลูกกันเถอะ นะ”

เปปเปอร์มองเขาด้วยแววตาพิศวงระคนรักใคร่ หากถามว่าอยากมีลูกไหม แน่นอนเธออยากมี ยิ่งเห็นสีหน้ามีความสุขของอแมนด้าตอนบอกว่าตั้งครรภ์ เห็นท่าทางดีใจสุดขีดของโลแกนตอนรู้ว่าคู่ชีวิตกำลังจะมีพยานรัก เธอก็ยิ่งอยากมีโมเมนต์แบบนั้นสักครั้งในชีวิต

“คุณแน่ใจเหรอคะ ทรอย”

“ผมไม่เคยแน่ใจอะไรกว่านี้ ผมจริงจังกับคุณ จริงจังกับอนาคตของเรานะ เจ้าหญิง”

“ไม่รออีกสักปีสองปี หรือหลังจากที่แต่งงานก่อนเหรอคะ”

“ผมอายุสามสิบกว่าแล้วนะเจ้าหญิง ขืนรอนานกว่านี้ ผมคงไม่มีแรงช่วยคุณเลี้ยงลูก” คนอยากมีลูกกล่าวติดตลก “ส่วนเรื่องแต่งงาน เราแต่งแน่เพราะผมเพิ่งสั่งทำแหวนหมั้นกับแหวนแต่งงานให้คุณ อีกไม่เกินสองอาทิตย์น่าจะได้”

“คุณเล่นบอกล่วงหน้าแบบนี้ ฉันก็ไม่เซอร์ไพร้ส์สิคะ” เปปเปอร์แสร้งทำหน้าเซ็ง

“เซอร์ไพร้ส์แน่นอนเจ้าหญิง ไม่เชื่อก็คอยดู” ชายหนุ่มขยิบตาขี้เล่น “แต่ตอนนี้เรามาสานต่อเรื่องที่ค้างอยู่นี่ดีกว่า ผม-ไม่-คุม-นะ”

ความรักและความปรารถนาอย่างแรงกล้าในดวงตาของเขา ทำเอาคนฟังนิ่งขึงไปหลายอึดใจ เมื่อตริตรองดีแล้วจึงคลี่ยิ้มอ่อนๆ “แค่คืนนี้นะคะ”

เธออยากมีครอบครัว อยากมีพยานรักตัวน้อยกับเขาเช่นกัน แต่ก็ทั้งอยากและทั้งกลัว โอกาสที่เธอจะตั้งครรภ์จากคืนนี้ ไม่ต่างอะไรกับการซื้อล็อตเตอร์รีพาวเบอร์บอลล์ หากท้องก็คงเหมือนถูกแจ็กพ็อต ถือว่าพระเจ้าประทานเด็กมาให้เป็นของขวัญแห่งรัก