ช่วงเวลาที่หมุนผ่านไป ก็อาจช่วยให้ ‘แผลใจ’ เบาบางลง แม้มันจะไม่จางหาย… ไปซะทีเดียว…

หากแต่คนเราก็ต้องมีการเปลี่ยนแปลง ต้อง ‘เข้มแข็ง’ ขึ้น แม้ใจจริงจะเจ็บปวดสักเพียงไรก็ตาม

กาฟิวส์ ชายหนุ่มวัยยี่สิบปี มองผ่านประตูกระจกของร้านขายเครื่องไฟฟ้าขนาดใหญ่ไปยังหน้าจอของโทรทัศน์แอลอีดีเครื่องหนึ่ง

“เหย นั่นวง Zig”

เขาอุทาน

สายตาสีน้ำตาลมองค้าง ปากก็อ้ากว้าง

“แม่งเอ๊ย เบิร์ธเดย์แม่งโคตรเท่สาด พี่พะแพงด้วย กูอยากเล่นกีตาร์เป็นจัง”

พูดฉอด ๆๆ อยู่คนเดียว รำพึงรำพันอย่างไม่ละสายตาไปจากจอในร้านจนคนเดินผ่านไปมาชักเริ่มมองอย่างสงสัยว่าหมอนี่บ้าหรือเปล่า

“กูตัดสินใจแล้ว กูต้องเป็นนักร้องให้ได้ !”

กาฟิวส์กำหมัดพูดกับตนเอง เขาชูกำปั้นขึ้นในอากาศ คนแถวนั้นมองมาพลางรีบเดินห่างออกไปไกล

เขารีบตรงกลับบ้าน เปิดอินเทอร์เน็ตค้นหาข้อมูลของวง Zig ชื่อดัง

...วงดนตรีซึ่งมีสไตล์คล้าย ๆ วงร็อกยุค 70’s ของฝรั่ง...

คนในวงนั้น แจม เบิร์ธเดย์ พะเพื่อน และพะแพง มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขาสองคนนั่นคือเบิร์ธเดย์และพะเพื่อน ยิ่งกระตุ้นความอยากเป็นนักร้อง-นักดนตรีให้กาฟิวส์เป็นอย่างมาก เมื่อเห็นว่าคนวัยเดียวกันทำได้ เขาก็ต้องทำได้

แล้วจะเริ่มเป็นนักร้องยังไง ? แค่ อยาก อย่างเดียวคงไม่พอใช่ไหม ?

กาฟิวส์เกาหัวแกรก ๆ เขากำลังอยู่ในช่วงว่างงานอยู่ด้วย เขาเรียนจบสายอาชีพมาแต่ก็ได้แต่นั่งแกร่ว ยังไม่ได้ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอันก็เอาแต่เที่ยวเล่นไปพลาง ๆ

กาฟิวส์เป็นชายหนุ่มใบหน้าเกลี้ยงเกลา รูปร่างสูงและตัน ตัวหนา ผมสีออกค่อนข้างอ่อนจนดูเป็นสีน้ำตาลเวลาออกแดดทั้งที่ไม่ได้ย้อม

เขาค้นพบว่าตนเองมีพรสวรรค์ด้านการร้องเพลงอยู่

สมัยมัธยมต้นก็เคยไปประกวดมาบ้าง รางวัลน่ะก็ได้อยู่หรอกแต่ยังไปไม่ถึงฝั่งฝันเสียทีเพราะที่โรงเรียนเองก็มีนักร้องเก่ง ๆ เยอะโดยเฉพาะพวกวงโยหรือดนตรีไทย

ชายหนุ่มปิดคอมเครื่องเก่า เอนหลังพิงพนักและตัดสินใจลุกออกจากเก้าอี้เพื่อเดินไปหาพ่อซึ่งกำลังทำงานช่าง

“พ่อ”

เขาเรียก บิดาหันมา

“???”

“ผมว่าผมจะเป็นนักร้อง”

กาฟิวส์พูด

“แกว่าอะไรนะไอ้ฟิวส์”

ผู้เป็นพ่อถามย้ำ ท่านวางมือจากงานและเลิกคิ้ว

“ผมว่าผมจะเป็นนักร้อง เมื่อกี้ขามาผมเห็นวง Zig ในทีวี แม่งเท่ขาดใจ”

“แล้วแกจะไปเป็นนักร้องได้ไง สมัคร The Star, The Voice ไหม”

“ไม่รู้สิ”

“เฮ้ย ! ของแบบนี้มันไม่ใช่ง่าย ๆ นา”

พ่อเตือน

“ผมว่ากำลังคิด”

กาฟิวส์ยกมือขึ้นจับปลายคางอย่างใช้ความคิดทั้งหมดที่มี คนเป็นพ่อเห็นลูกชายท่าทางเอาจริงเลยพูด

“ค่อย ๆ คิดก่อนละกัน จะทำอะไรก็”

“ครับ”

หลายวันต่อมา กาฟิวส์ออกไปเดินเตร่ที่ห้างสรรพสินค้าแถวบ้านคนเดียวอย่างใช้ความคิด

เขาเข้าไปร้านหนังสือ หาหนังสือในหมวดดนตรี-งานอดิเรกเกี่ยวกับการร้องเพลง

คิด ๆ ดูแล้วหรือเขาควรจะไปเรียนร้องเพลงเพื่อฝึกทักษะเพิ่มเติมหว่า ?

ไม่ล่ะ เพราะฐานะทางบ้านของเขาไม่มีเงินมากขนาดนั้น

แต่การจะร้องเพลงแบบไร้ทิศทาง ...ก็ดูจะลำบาก

กาฟิวส์หยิบหนังสือเล่มนั้นเล่มนี้ พลิกหน้า พลิกหลัง ตัดสินใจไม่ถูกว่าจะเอาเล่มไหน แต่เหมือนเขาจะซื้อได้แค่เล่มเดียวเพราะมีเงินไม่มากนัก

เขาตัดสินใจเลือกมา แล้วเอาไปจ่ายเงิน

ชายหนุ่มเดินตัวปลิวออกมาจากร้านหนังสือและเข้าไปในซูเปอร์

กาฟิวส์เดินไปมา ไม่ได้ตั้งใจจะซื้ออะไรเป็นพิเศษ แต่เขาแวะไปดูที่แผนกเครื่องใช้ไฟฟ้า… ไปดูที่เครื่องเสียง… พวกไมค์และลำโพงต่าง ๆ

ร่างสูงสมส่วนเดินไปมา สายตามองป้ายราคาอุปกรณ์เหล่านั้นแล้วทอดถอนใจ

“เฮ้อ--”

ก็ไม่มีเงินนี่หว่า

เขากำลังจะหันหลังกลับ คิดว่าอยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์ในเมื่อ ซื้อไม่ได้

แต่แล้วมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามา

...ชายรูปร่างโปร่ง ตัวค่อนข้างเล็กและบาง ผมยาวหยักศก ดูยังไงก็เหมือนพวกฮิปปี้

กาฟิวส์ขมวดคิ้วและมองชายคนนั้นซึ่งหยิบ ๆ จับ ๆ ไมค์ลอยตัวหนึ่ง

สำหรับกาฟิวส์แล้วเขาไม่มีอะไรสักอย่าง ทั้งไมค์ หูฟัง มอนิเตอร์ หรือ Audio Interface

อะไรก็ตามที่จะใช้ร้องเพลง-อัดเพลงคัฟเวอร์ลงยูทูบหรือแม้แต่จะร้องคาราโอเกะ

ชายคนนั้นมองหน้ากาฟิวส์ซึ่งยืนอึ้ง ๆ อยู่

“หวัดดี”

เขาทัก

กาฟิวส์ยิ้ม ๆ ให้ มองเห็นหน้าชายคนนั้นแล้วก็เห็นว่าเป็นคนค่อนข้างไปทางน่ารัก ๆ แถมตัวเล็กกว่าเขาด้วย

“กำลังหาซื้อไมค์ไปคัฟเวอร์ลงยูทูบเหรอ”

ชายคนนั้นชวนคุย

“เปล่าหรอก ฉันแค่มาดู”

ชายหนุ่มยิ้มเฝื่อน ๆ ให้

“ฉันกำลังฟอร์มวงเป็นของตัวเอง--” ชายหนุ่มปริศนาเอ่ย “เอ้อ--ฉันชื่อจิวจิ๋วนะ แล้วนายล่ะ”

“กาฟิวส์”

เขาตอบ ชัดถ้อยชัดคำ

“หืม แมวสีส้มน่ะเหรอ”

“ใช่ ๆ แล้วนายเป็นนักร้องเหรอ”

กาฟิวส์ถามต่อ

“ฉันเป็นมือเบส กำลังหาวง ก็แค่ซื้ออุปกรณ์ไปเผื่อน่ะ”

“เหรอ--”

พวกเขาแยกจากกันตรงที่ชายที่ชื่อ จิวจิ๋ว ซื้ออุปกรณ์ดังกล่าวใส่รถเข็นแล้วเข็นออกไป

กาฟิวส์ยิ้ม ๆ ให้และมองตาม คิดว่าหากตนเองมีเงินมากพอก็คงจะดี…

เขาใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อยวันต่อวัน

ยังคงหาวงไม่ได้ ไม่รู้จะทำยังไงเพราะไม่คิดว่าตนเองจะมีเงินมากพอขนาดซื้ออุปกรณ์อัดเสียงเหล่านั้นไปร้องเพลงคัฟเวอร์ลงยูทูบอะไรอย่างที่จิวจิ๋วบอก

กาฟิวส์ตัดสินใจโพสต์ข้อความหาวงลงในเว็บบอร์ดเกี่ยวกับกีตาร์และเบส เผื่อจะมีใครสนใจหานักร้องบ้าง

…ไม่ลืมทิ้งไอดีไลน์ไว้

และแล้วก็ได้รับการติดต่อ… เมื่อข้อความในโทรศัพท์เด้งขึ้นมา

JiwJiew เพิ่มคุณจาก LINE ID

เขากดเข้าไป ดูรูปโพรไฟล์ ...ใช่ จิวจิ๋ว คนนั้น ...ที่เจอที่ห้าง…

ชายหนุ่มรีบกดรับเป็นเพื่อน สายตาสีน้ำตาลเบิกกว้างอย่างสนใจ

ไม่นานนักข้อความทักทายก็ตามมา

JiwJiew > ไง ฉันจิวจิ๋วนะ ที่เจอกันวันก่อน

แมวสีส้ม > อืม

JiwJiew > ฉันจะมาชวน

แมวสีส้ม > ชวน ?

JiwJiew > ฉันหาวงได้แล้วนายจะมาไหม ตอนนี้ขาดแค่นักร้องนำ

แมวสีส้ม > หืม ?

(อ่านแล้ว)

จากนั้นการสนทนาโต้ตอบทางข้อความก็หยุดลงพร้อมกับเสียงเรียกเข้าภายในแอปพลิเคชันแทน กาฟิวส์กดรับทันที

“ฮัลโหล”

‘ฮัลโหลกาฟิวส์ นี่ฉันเอง’

“รู้แล้ว”

‘เอาไงจะมาลองดูไหม’

“...”

‘อย่าเงียบดิเผื่อว่าสนใจไง’

“...ก็ได้นะ”

‘ดีเลย--งั้นมะรืนนี้พวกฉันจะไปที่บ้านนาย ขอที่อยู่หน่อย…’

กาฟิวส์นั่งมองลอดบานหน้าต่างลงไปยังนอกบ้าน เขารู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยที่บ้านหลังเล็ก ๆ จะมีแขกมาเยือน

ก๊อก ๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้นปลุกชายหนุ่มให้ตื่นจากภวังค์

“เข้ามาเลยครับ”

เขาตะโกนออกไป

บานประตูเปิดออกพร้อมกับร่างท้วมของมารดา

“ฟิวส์เอ๊ย มีคนมาหาแน่ะลูก”

“คน ? ใคร ??”

ชายหนุ่มจำได้ว่านั่งดูอยู่จากหน้าต่างตรงนี้แต่ก็ยังไม่เห็นมีใครสักคน

ร่างสูงสมส่วนไปโผล่มองอีกที คราวนี้เขาถึงได้เห็น เพราะต้นไม้หน้าบ้านบังอยู่…

“...!?”

ความตกใจฉายชัดบนสีหน้าเมื่อมองเห็นคนที่มากับคนที่ชื่อจิวจิ๋ว--เปรี้ยว !