“เหตุผลคือ แม่เลือกหนูนิหน่าเป็นสะใภ้” มาดามสุนิษาตอบด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ผมมีแฟนแล้ว” โทนี่แจ้งต่อมารดา หวังว่าเขาจะถูกละเว้น

“แล้วโทมัสล่ะ” มาดามสุนิษาหันไปถามแฝดผู้พี่

“ผมไม่มีแฟนแต่มีสาวๆ ถ้าแม่ไม่ว่าอะไรผมก็ยินดีแต่ง”

“ไม่ได้โทมัสถ้าแต่งงานแล้ว ลูกต้องเลิกกับผู้หญิงทุกคน”

“งั้นผมก็ไม่ยอม” บุตรชายทั้งสองประสานเสียง

“ไม่มีใครยอมแม่จะโยนเหรียญเสี่ยงทาย ถ้าออกหัวก็เป็นโทมัส แต่ถ้าออกก้อยเป็นโทนี่ ลูกทั้งสองยอมรับกติกานี้ไหม”

บุตรทั้งสองหน้าซีดเผือด ต่างระแวงว่าจะเป็นตัวเอง แต่กติกาของมารดาก็ยุติธรรมดี ให้ดวงชะตาเป็นตัวตัดสิน พวกเขาพยักหน้าให้กัน

“พวกเรายอมรับกติกาของแม่ครับ” โทนี่เอ่ยทั้งที่ใจสั่นไม่น้อย มาดามสุนิษายิ้มกว้าง

“อย่าเล่นเกมสับเปลี่ยนตัวล่ะกัน ลูกก็รู้ว่าแม่แยกลูกสองคนออก”

แฝดลูกครึ่งทั้งสองยืนลุ้นเหรียญในมือของนาง ทันทีที่นิ้วหัวแม่มือของนางดีดส่ง เหรียญขึ้นไปกลางอากาศ หล่นลงพื้นกลิ้งเข้าไปใต้โต๊ะกลางห้อง ผลลัพธ์อยู่ใต้โต๊ะนั่น

“แม่คงเข่าไม่ดี ลูกช่วยหยิบเอง” โทนี่เสนอตัว

“ไม่ได้ นายอาจจะโกงฉันหยิบเอง” “แล้วนายไม่โกงหรือไง ฉันไม่ยอมหรอกนะ” สองหนุ่มต่างคนต่างดึงรั้งกันไว้

“หยุดทั้งสองคน นี่อายุจะสามสิบกันแล้วนะ ยังทำตัวเหมือนเด็กๆ แม่หยิบเอง”

สองหนุ่มเดินไปส่องตามผู้เป็นแม่ เพื่อจะได้เห็นวินาทีที่เปิดเหรียญ มาดามสุนิษาหยิบเหรียญขึ้นมาดูคนเดียว แล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย โชคดีไปที่เหรียญออกก้อย แต่ถึงออกหัวนางก็คงจะพลิกเป็นก้อย เพราะเป้าหมายที่มาในครั้งนี้คือพาโทนี่ไปแต่งานเพื่อรับผิดชอบนิหน่า

“ใครกันครับแม่” ทั้งสองเอ่ยถามพร้อมกัน ภายในใจเต้นระทึก ราวกับว่ารอลุ้นผลรางวัลสำคัญ

“โทมัสจ๊ะ” มาดามสุนิษาหันไปยิ้มให้โทมัส

“ผมหรือครับ” แฝดผู้พี่หน้าซีดยกนิ้วชี้ หันขึ้นมาที่หน้าตัวเอง เขาไม่ได้เห็นนิหน่ามานานหลายปีแล้ว ไม่รู้ว่าเธอโตขึ้นมาจะยังขี้แยอยู่ไหม แม้ตอนเด็กๆ เขาจะเอ็นดู และคอยปกป้องเธอมาตลอด ส่วนโทนี่ยิ้มกว้างออกอาการดีใจจนปิดไม่มิด

“แม่จะถามโทมัสว่า ลูกจะดูแลกิจการทางนี้ได้ไหม เพราะโทนี่ต้องไปดูแลที่เมืองไทยน่ะจ้ะ”

“คะ ครับได้ครับแม่ผมดูแลได้” โทมัสดีใจแทบกำหมัดร้องเยสออกมา แต่ก็ถนอมน้ำใจผู้โชคร้าย

“เหรียญออกก้อยจ้ะโทนี่ แม่มารับลูกโดยเฉพาะ ต้องกลับไปพร้อมแม่คืนนี้เลย”

“อ่ะ อะไรนะ” โทนี่ถามเหมือนกำลังเพ้อ “เหรียญออกก้อยจ้ะ โทนี่ต้องไปเมืองไทยกับแม่และแต่งงานกับหนูนิหน่า”

“ไม่จริง” โทนี่คว้ามือมารดามาดูเหรียญ กติกาคือกติกาเขารับปากว่าจะยอมรับมัน

“นี่คือรูปของหนูนิหน่าล่าสุด น้องเป็นสาวสวยมาก”

“โอ้วว น่ารักจังครับแม่ทำไมไม่ให้ดูก่อนโยนเหรียญ ผมพร้อมเสียสละแต่งเอง” โทมัสนึกเสียดาย เมื่อได้ดูรูปถ่ายน้องสาวนอกสายเลือด ส่วนโทนี่ไม่ชายตามองเลยสักนิด

“ทำเป็นพูดดีโทมัส ลูกเจ้าชู้กว่าโทนี่ทำไมแม่จะดูไม่ออก”

“แต่ผมมีแฟนแล้วนะครับแม่” โทนี่เสียงเศร้า

“แม่เชื่อมั่นในเหรียญนี้ ได้มาจากร้านขายของเก่า มีเรื่องเล่าขานกันว่าเหรียญนี้กำหนดชะตา ถ้าคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วคลาดกัน ทำใจให้สบาย ปล่อยให้พรหมลิขิตนำทาง”

โทนี่จำต้องเดินทางกลับไทยพร้อมมาดามสุนิษาในคืนนั้น โดยที่ไม่เอ่ยลามาเรียม และพยายามบอกตัวเองว่าสักวันเขาจะกลับมาหาเธอ

.........................................................

***** อย่าเพิ่งหนีไปไหน ตอนที่ 5 ยังรออยู่ พรุ่งนี้จะลง Ep. 4 ตอนที่ 3****

ถ้าอ่านแล้วเก็บเข้าชั้น ถ้าให้เรตติ้งจะช่วยให้คนเห็นนิยายไรท์มากขึ้น ขอกำลังใจนะคะ ขอบคุณทุกการติดตามนะคะ

สปอยล์

“ผมยอมทำตามกติกาครับแม่ แต่ถ้าผู้หญิงคนนี้ไม่ดีจริงอย่างคำโฆษณาของแม่ ผมก็จะเลิก”

โทนี่พูดต่อหน้านันทิชา ทำให้เธอต้องกลั้นน้ำตา แต่ไม่อยากพูดอะไรมาก แม้จะเป็นของเขาแล้ว แต่เธอไม่อยากแต่งงานสักหน่อย เพราะเห็นแก่มาดามสุนิษาที่ดูแลมา เพราะนางต้องการให้เธอเป็นลูกสะใภ้

“ไม่เอาอย่าพูดแบบนั้น แม่ไม่ให้เลิกหรอก”

.........................................................

อัปลงเว็ปแค่ 50% ฝากอุดหนุนอีบุ๊กด้วยนะคะ