เพราะรักมาก จึงแค้นหนักจนกลายเป็นความเกลียดชังเคียดแค้น เมื่อเขารู้ความจริงว่าคนรักของเขานั้นหลอกใช้เขาเป็นเครื่องมือ เป็นบันไดไต่ไปหาชายอีกคน จนเกิดเรื่องร้ายแรงทำให้มารดาสุดที่รักต้องพิการ

"กรี๊ดดดด!!!"

"คุณแม่!!!" สิงหาร้องเรียกมารดาของตนเสียงดังเมื่อเห็นกับตาว่าฟรีด้าแฟนสาวของตนผลักมารดาตกบันไดลงมา

"เธอมันนังงูพิษสารเลวเลี้ยงไม่เชื่อง ฉันอุตส่าห์ฉุดเธอขึ้นมาจากโคลนตมเพื่อชุบเลี้ยงเชิดหน้าชูตาโดยไม่สนใจอดีตที่ต่ำต้อยหยำฉ่าของเธอ แต่เธอกลับตอบแทนฉันมาด้วยการทำร้ายแม่ของฉันทำลายครอบครัวของฉันให้แตกแยก นังผู้หญิงสารเลวมักมาก"

"วีระ มาจับตัวผู้หญิงแพศยา สารเลวคนนี้ไปขังไว้ที่กระท่อมกลางฟาร์มห้ามให้น้ำให้อาหารจนกว่ามาดามจะฟื้น"

"ด้าขอโทษด้าไม่ได้ตั้งใจ" ฟรีด้ากล่าวคำขอโทษออกมาเสียงแผ่ว เพราะยังช็อคและตกใจกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นยังไม่หาย

ด้วยความตกใจที่ถูกกระชากของรักของหวงไปจากคอ ทำให้เธอต้องป้องกันตัว

"เพราะรักเขามากเธอจึงตามเขามา แต่การมาในครั้งนี้ของเธอทำให้เธอรู้เรื่องของมารดาที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน"

"นายครับคุณด้าหนีไปแล้ว"

"ช่วยด้วย ช่วยด้าด้วย" วิงวอนทั้งน้ำตาพร้อมทั้งยื่นมือเข้าหาคนรัก

"ฉันขอให้พี่มีชีวิตยืนยาว อยู่กับความรู้สึกผิดบาปในใจของพี่ตลอดไป ฉันแค้นพี่ ฉันเกลียดแม่พี่ ไม่ว่าชาตินี้หรือชาติไหนฉันจะไม่มีวันอภัยให้พี่" ฟรีด้าจ้องมองหน้าคนรักพูดทั้งน้ำตาก่อนถูกคลื่นทะเลคลั่งพัดออกไปอย่างรวดเร็ว เพราะพายุกระหน่ำสิงหามองดูฟรีด้าโดนคลื่นพัดออกไปด้วยสายตาเย็นชาโหดเหี้ยม

"นายครับคุณด้าถูกเรือประมงพวกอาเจะพาขึ้นเรือไปแล้ว นายไม่ไปช่วยเธอเหรอครับ"

"ผู้หญิงคนนั้นเหมาะกับคนพวกนั้นแล้ว"

"นายครับมีข่าวมาว่าเรือประมงอาเจะอับปราง ลูกเรือจมหายไปทั้งหมดตอนนี้มีคนพบศพคุณด้าลอยขึ้นมาแล้วครับ"