“นี่คุณนะบ้าเหรอ ให้เวลาฉัน เก็บของสองวันแล้วย้ายไปอยู่บ้านคุณเนี่ยนะ นี่คุณกินยาเกินขนาดหรือเปล่า ขณะที่พูดใจเธอสั่นระรัวไปกับสายตาที่ดุดัน

" คุณคิดว่า ผู้บริหารระดับสูงอย่างผม มีเวลามาพูดเล่นกับเด็กอย่างคุณหรือไง บอกแล้วไง ว่าคุณต้องย้ายไปอยู่กับผม ผมให้เวลาคุณสองวัน ถ้าคุณไม่อยากให้ คนในครอบครัวคุณได้รับความเดือดร้อน

“ บ้า เค้าต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆๆ หญิงสาวคิดในใจเลิกงาน ผมจะให้คนรถผมไปส่งคุณที่บ้าน..แล้วคุณตามเค้ากล้บมาด้วย เดี๋ยวผมจะให้เด็กที่บ้านไปเก็บของ ของคุณที่เหลือ อ้าว ไหนว่าสองวันไง อะไรกันนี่”

“ไหนเมื่อกี้คุณบอกสองวันไง " ผมเปลี่ยนใจแล้ว ผมใจร้อน คุณย้ายของมาวันนี้ เลย เอาที่จำเป็นส่วนของอย่างอื่น ผมเตรียมไว้หมดแล้ว"

******************************* *************************************
รถสองคันเบียดบี้กันบนถนนโล่ง..เพราะเป็นเวลาตีสองกว่าๆ
แล้ว..

" แพมจอดรถเดี๋ยวนี้ ..." เสียงพีทษรุทตะโกนลั่น..

" ไม่..ฉันไม่จอด พอกันที กับคนบ้าอำนาจแบบคุณ เชิญคุณไปหาหญิงอื่นข้างหน้า ชาตินี้ อย่าได้เจอะเจอกันอีก"

ณพิชชาตะเบ็งเสียงแข่ง..พร้อมกับเร่งเครื่อง ให้เร็วขึ้นเป็นร้อยเก้าสิบ

" แพม ผมขอสั่งอีกครั้ง จอด ไม่จอดผมจะชนแล้วนะ"

พีทษรุทตะโกนพร้อมกับตัดสินใจขั้นเด็ดขาด ว่าต้องหยุดความบ้าของณพิชชาให้ได้

" ให้ฉันตายก่อนแล้วกัน แล้วคุณค่อยมาลากฉันไป.." ว่าแล้วณพิชชาก็ร้องไห้แบบอัดอั้นกับความร้ายกาจของพีทษรุท


โครม..เสียงรถชนดังลั่น




****************************************************************


5 ปี ผ่านไป..เร็วเหมือนโกหก ณ เมืองเล็ก ๆ เมืองปาย

ณพิชชา ไม่คิดว่าจะพบ พีทษรุท อีก แต่เค้าก็มายืนในห้องรับแขก

ที่มีเก้าอี้แค่สี่ตัว ในบ้านเล็กๆ ที่เธออาศัยกับแม่และลูกแฝด พาย

พิม หญิงสาวไม่ทราบว่าเค้ามาทำไม..แต่เห็นตอนแรกทำเอาหญิง

สาวหน้าซีด มือไม้พลันสั่น ใจเต้น..แต่แอบสะกดใจ


" มาทำอะไรที่นี่ " หญิงสาวถามเสียงห้วน

" มาติดต่อธุระ กับลูกค้า พอดีลูกค้าฉันเค้ามาพักรีสอร์ทของเธอ



" น่าจะมาเลยแล้วกลับไปเลย.แล้วมาถึงข้างในนี้ทำไม..เค้าเตอร์ติดต่อห้องพักอยู่ส่วนหน้านู้น " หญิงสาวพยายามหันเห

" ต้องการความจริง " ชายหนุ่มก้าวเข้ามายืนตรงหน้าหญิงสาว
ดวงตาพร้อมจะเอาเรื่อง..กัดฟันกรามก่อนพูด

" ความจริงเรื่องลูก ลูกของเรา "

" ลูกของฉัน..ลูกเป็นของฉันเพียงคนเดียวเท่านั้น " หญิงสาวกล่าวเสียงเข้มเหมือนตวาด

" เธอมีลูกคนเดียวได้งั้นเหรอ..หึ เก่งจริงนะ..ลูกเนี่ย ฉันมีส่วนทำเค้าขึ้นมา ฉันมีสิทธิ์จะรู้ว่า ฉันเป็นพ่อคน..ฉันอยากรู้เธอมีเหตุผลอะไรถึงไม่บอกเรื่องลูกกับฉัน " ชายหนุ่มกล่าวเสียงเยาะ

" ในเมื่อคิดว่าไม่มีอนาคตระหว่างเรา..ก็ไม่จำเป็นต้องบอกคุณเรื่องลูก ฉันเลี้ยงเค้าได้..และเลี้ยงได้ดีมาตลอดโดยไม่มีคุณ " หญิงสาวกล่าวอย่างหยิ่งทะนง


" ณพิชชา ถ้าเธอเป็นเด็ก ฉันจะตีให้ลายไปทั้งตัว ในความดื้อรั้น
และไม่มีเหตุผลของคุณ..ทำให้ผมไม่เคยรู้ว่ามีลูกอยู่บนโลกนี้..แล้ว ลูก ๆ ก็ไม่รู้ว่ามีผมในโลกนี้เหมือนกัน คุณใจร้ายมาก ไม่เคยเจอใครที่ใจร้ายเท่าคุณมาก่อนในชีวิต " ชายหนุ่มกล่าวใบหน้าของชายหนุ่มห่างจากใบหน้าหญิงสาวแค่คืบ หญิงสาวเห็นเหมือน
น้ำตาคลอในดวงตาของชายหนุ่ม..ทำเอาหญิงสาวขนลุกจนไปไม่เป็น