นิยายชุด วาระแห่งรัก

เรื่อง กับดักรักบอสเจ้าเล่ห์ (โรส & ปรเมศ)

เรื่อง แก้วตาของอารีย์ (อารีย์ & ภูมิพัติ)

คำโปรย กับดักรักบอสเจ้าเล่ห์

ปรเมศนั่งยิ้มพอใจกับดวงหน้าละไมที่ไม่คิดจะมองเขา ตอนแรกเธอไม่ยอมที่จะนั่งรถกับเขาด้วยซ้ำ วันทั้งวันก็ทำแต่งาน เขาเองก็เช่นกัน แต่พอเลิกงานเขาก็ขอสะสางสักหน่อยเถอะ เพราะชื่อของเขาถูกหญิงสาวเอาไปโพนทะนาแบบนี้ ท่าทางว่าเขาเองก็เสียหายใช่ย่อย

“ยิ้มหน่อยสิ ได้ผมแล้วนี่” เขาพูดติดตลกและมันทำให้เธอต้องหันมามองใบหน้าของเขาจนได้

“ฉัน...ไม่ได้ตั้งใจค่ะ ก็ใครบอกให้แม่คุณกับคุณนุดีมาระรานฉันก่อน”

“เลยเล่นแรงเลยใช่ไหมครับ” ท่าทางของเขาไม่ได้สะทกสะท้านเลยสักนิด แค่ประหลาดใจว่าอะไรต่อมิอะไรที่เขาต้องการดูมันจะรวดเร็วดีเหลือเกิน เธอจะกลายมาเป็นของเขาโดยที่ไม่จำเป็นต้องออกแรงมาก

“คุณไม่เข้าใจหรอก”

“ครับ คงไม่เข้าใจหรอกเรื่องของผู้หญิงเนี่ย แล้วนี่เราจะทำยังไง จะแต่งงานกันเลยไหม” สีหน้าที่บึ้งของเธอม็อยลงไปเล็กน้อย “อย่าพูดแบบนั้นสิคะ”

“อ้าว แล้วที่ไปบอกแม่ผมว่านอนกับผมแล้ว ไม่ได้ต้องการจะอยากแต่งงานหรอกเหรอ มันก็มีอยู่ทางเดียวนั่นแหละ”

“คุณย่าต้องเอาฉันตายแน่ พ่อฉันอีก” เธอทำเสียงโอดครวญน่าสงสาร ความปากพล่อยและอยากจะเอาชนะตอนนี้มันกลายมาทำร้ายเธอเอง เธอยังไม่พร้อมที่จะแต่งงานกับเขาหรืออะไรก็ตามแต่ แม้จะรู้สึกชอบใจเขาหลายๆ อย่าง และยังเผลอจูบตอบเขาไปเพราะคัดค้านไม่ได้ไปแล้วหลายครั้งก็ตาม

“แต่ผมว่าถ้าเราไม่แต่งงานกันนี่สิ คุณย่ายิ่งจะเอาโรสตายยิ่งกว่าเดิม ดีไม่ดี ผมจะโดนหางเลขไปด้วยน่ะสิครับ”

“คุณเงียบก่อนเถอะค่ะ เราจะมาแต่งงานได้ยังไงกันคะ ไม่มีทางหรอก”

“ได้สิ เชื่อผม”

“คุณเมศ...” เธอกัดปากอยากจะต่อว่าเขาที่นำความเดือดร้อนมาให้กับเธอ นี่ถ้าเขาอยู่นิ่งๆ และไม่ปล่อยให้เรศนุดีรวมไปถึงแม่ของเขาเข้ามาป้วนเปี้ยนในที่ทำงาน เธอคิดว่าชีวิตของเธอก็ยังคงสงบสุขอยู่ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร โดยเฉพาะปัญหาที่เจออยู่ตอนนี้

“เราไม่มีทางออกหรอกโรส”