"พ่อจ๋า...พ่อร้องไห้"มือเล็กกลมป้อมใช้หลังมือเช็ดน้ำตาให้เขา นั่นยิ่งทำให้แทนไทจุกในอก ทำไมถึงเป็นแบบนี้ครอบครัวที่เขาคิดว่าจะต้องอบอุ่นและสมบูรณ์แบบที่สุด กลับต้องพังลงเพราะคำว่าไปด้วยกันไม่ได้ เขาทำแต่งานจนไม่มีเวลาให้เมีย จึงทำให้เธอมีคนอื่น เหล้าขาวในมือถูกกลืนลงคอรวดเดียวหมดขวด เปิดขวดใหม่แล้วดื่มมันเหมือนน้ำเปล่า แทนไทต้องการใช้มันบรรเทาความเจ็บปวด ร่างสูงทิ้งตัวนอนเหยียดยาวกับพื้น มีรวงข้าวนั่งอยู่ในอ้อมแขน น้ำตาพากันไหลออกมา เมื่อนึกถึงภาพในวันวาน บรรยากาศชื่นมื่นวันแต่งงาน ครั้งหนึ่งมันก็เคยเกิดขึ้นกับเขา ช่อผกาคงมีความสุขที่ได้แต่งงานกับคนที่เธอรัก ในขณะที่เขาเจ็บจนแทบขาดใจ ลูกยังไร้เดียงสาเกินกว่าจะรับรู้ความรู้สึกของเขา

"พ่อจ๋า น้ำตาพ่อไหลอีกแล้ว"

"ไม่เป็นไรนะลูก พ่อไม่เป็นไร"สะอื้นไห้ออกมา เมื่อความเจ็บปวดตีตื้นขึ้นอัดแน่นอยู่กลางอก ยิ่งคนตัวเล็กปลุกปลอบ เขาก็เจ็บจนแทบขาดใจ ทุกอย่างเป็นอดีตไปแล้วรู้ว่าเอากลับมาไม่ได้ ถึงจะไม่ใช่คนอ่อนแอ แต่ครั้งนี้ทนไม่ไหวจริงๆ เสียงเพลงงานแต่งที่ดังเข้าหู เป็นเหมือนมีดทิ่มแทงและบาดลึกลงมาในหัวใจของเขา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นตามจินตนาการของนักเขียน ชื่อตัวละครในเรื่องถ้าไปสอดคล้องกับท่านใด ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ

@สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ ไม่อนุญาตให้แสกน ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือคัดลอกเนื้อหาของหนังสือ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น

ติดต่อมณีภัทรสรได้ที่

Facebook: somtawin Yunan

เพจ : มณีภัทรสร สไบนาง นามปากกา

��ณีภัทรสร-สไบนาง-นามปากกา-101144727915986/