มิณตรานั่งขมวดคิ้ว กุมขมับอยู่บนเตียงคนไข้ สิ้นเปลืองเซลล์สมองไปมากมายกับการขบคิดหาเหตุผล แต่ต่อให้คิดจนสมองบวมก็ยังไม่เข้าใจว่าเรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นได้อย่างไร

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ ดูจะแปลกประหลาดและเหลือเชื่อจนเกินไป ต่อให้สิบคนร้อยปากมาพูด ถ้าไม่ได้เกิดขึ้นกับตัวเอง เธอก็คงไม่เชื่อ และคงไม่มีใครเชื่อแน่นอน

มิณตรากลั้นใจก้มลงมองหญิงสาวตรงหน้าอย่างฝืดฝืน ศีรษะของเธอมีผ้าพันแผลไว้ราวกับมัมมี่ ทั่วตัวมีแต่แผลเล็กแผลน้อย ตามตัวยังเต็มไปด้วยสายระโยงระยาง ทั้งสายน้ำเกลือ สายอ๊อกซิเจน สายวัดชีพจร และอีกสารพัด ดวงตาของเธอปิดสนิท ใบหน้าซีดเซียวไร้สีเลือด ดูปราศจากชีวิตชีวา

สภาพของหญิงสาวดูเอนจอนาจมาก ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเธอได้รับอุบัติเหตุอาการสาหัสเสียเลือดมาก

แต่ที่แปลกก็คือ…

ร่างนี้คือร่างของเธอเอง

และที่แปลกยิ่งกว่า คือ…

ตอนนี้เธอกำลังลอยอยู่เหนือร่างนี้!!!