"เรียนจบแล้ว คุณไม่ต้องเรียกผมว่าอาจารย์อีก ทั้งต่อหน้าและลับหลังคนอื่น" หญิงสาวเลิกคิ้วขึ้นมอง ก่อนพูดยิ้มๆ "แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะ" "ก็..." พ่อคนถูกถามครางฮือในลำคออย่างครุ่นคิด แต่แววตาที่มองจ้องเธออยู่แวววาวและกรุ้มกริ่ม "เรียกที่รักเป็นไง" "..." เพลีหลุดขำพรืด แล้วคนที่อยากให้เธอเรียกที่รักก็ขำตัวเองออกมาเช่นกัน ก่อนจะว่า "เรียกพี่ก็ได้" ทว่าหญิงสาวกลับมองเขากึ่งท้าทาย กึ่งล้อ "ไม่เรียกพี่ได้ม๊า เรียกที่รักคล่องปากกว่า"