ในเวลาเดียวกันนั้น ที่ผับเล็กๆ ตั้งอยู่บริเวณชั้นใต้ดินของโรงแรมแห่งหนึ่งในย่านซานฟราสซิสโก ลึกเข้าไปด้านในสุดของห้องสี่เหลี่ยมซึ่งไม่กว้างนัก ภายใต้บรรยากาศของราตรีกาลอันหม่นมัว ถูกย้อมเอาไว้ด้วยแสงสีสลัวๆ จากแสงไฟที่สาดมาจากเวทีขนาดย่อม แลเห็นนักร้องซึ่งเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผมยาว มีรอยสักรูปเปลวไฟสีแดงอยู่ที่ต้นแขน เขามีชื่อว่าริกกี้ พื้นเพดั้งเดิมอยู่ที่รัฐเท็กซัสซึ่งเป็นถิ่นฐานคาวบอยเก่าแก่ของอเมริกา

I hear her voice, in the morning hour she calls to me
ฉันได้ยินเสียงเธอเพรียกหาฉันในยามรุ่งสาง
Radio reminds me of my home far away
เสียงวิทยุย้ำเตือนให้ฉันคิดถึงบ้านเกิดที่พรากจากมาแสนไกล
Driving down the road I get a feeling
ขณะขับรถไปตามถนนฉันรู้สึกได้…
That I should have been home yesterday
ว่าฉันควรจะกลับบ้านตั้งแต่เมื่อวันวาน

เสียงปรบมือดังกึกก้องไปทั้งผับ ภายหลังจากเสียงเพลง Take me home, country road ในท่อนสุดท้ายของ จอห์น เดนเวอร์ เจ้าพ่อเพลงคันทรีชื่อก้องโลกผู้ล่วงลับ ซึ่งริกกี้สามารถถ่ายทอดอารมณ์เพลงของเขาออกมาได้อย่างละมุนละไม กังวานเสียงไพเราะน่าฟัง เรียกเสียงปรบมือเกรียวกราวจากบรรดาสาวน้อยสาวใหญ่ที่นั่งกระจายอยู่ภายในร้าน