เล่ห์สวาทล่ามหัวใจ (ราม - นิรัสยา)

(นิยายหมดสัญญานะคะ ชื่อตีพิมพ์ รสสวาทเจ้าบ่าวนักรัก นามปากา ธิชาร์)

ตัวอย่างบางส่วน

“งั้นก็ไปดูไร่กันต่อ” พูดจบก็เดินเดินไปที่รถ เพราะอยากพาดูวันเดียวให้จบๆ แล้วเธอจะได้ไม่ต้องพาเขาไปอีก ทว่าเดินไปได้ไม่กี่ก้าวแขนก็ถูกรั้งเอาไว้

“ไม่เห็นต้องรีบร้อนเลย อยู่คุยกันก่อนดีกว่า” รามบอกยิ้มๆ โดยไม่ยอมปล่อยมือจากแขนเล็ก ที่ตอนนี้เจ้าของแขนมองด้วยสายตาขุ่นขวาง

“ปล่อยแขนฉันนะ” เธอสะบัดแต่ก็ไม่หลุด

“ผมปล่อยแน่” รามขยับเข้ามาใกล้แล้วเปลี่ยนจากจับแขนเป็นสอดมือรวบเอวเล็กแล้วดันเข้ามาชิด ทำให้ร่างกายแนบสนิท ด้านคนถูกกอดแบบไม่ทันตั้งตัวนิ่งไปอึดใจจึงเริ่มดิ้นจะไปให้พ้นอ้อมกอดที่ทำให้เธอรู้สึกแปลก จะว่ารังเกียจก็ไม่เชิง จะว่าชอบก็ไม่ใช่

“ตาแก่ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” นิรัสยาบอกด้วยหน้าแดงก่ำ ทั้งโกรธทั้งอายที่ต้องมาใกล้ชิดกัน

“สามสิบแปดเนี่ยนะแก่” รามบอกอย่างอารมณ์ดี พร้อมกับใช้มือกดสะโพกงามงอนชิดกับบางอย่างที่ตื่นเร็ว จนเขาเองยังไม่อยากจะเชื่อด้วยซ้ำว่าแค่ได้แนบชิดจะทำให้อาวุธร้ายของเขาพองตัวจนแน่น แล้วคนที่ต้องรับผิดชอบก็คือแม่ตัวแสบ!

“ตาแก่บ้า! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ” นิรัสยาร้องสั่งด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เมื่อตาแก่บ้ากามจับสะโพกของเธอ

“แล้วอยากลองของกับคนแก่ดูไหมล่ะ”

“ไม่!” คนหน้าแดงปฏิเสธเสียงดังฟังชัด ยกมือทุบตีอกกว้างไม่ยั้ง แต่ดูเหมือนอีกคนจะเนื้อหนาเกินไปเลยไม่แสดงสีหน้าเจ็บปวดให้เห็น แต่กลับเป็นเธอเสียเองที่เจ็บไปทั้งมือ

“ไม่คิดก่อนสักนิดเหรอ” รามถามกลับเสียงพร่า

“ไม่คิดอะไรทั้งนั้น ปล่อยฉันนะ ปล่อย บอกให้ปล่อยไงตาแก่บ้า!”

“จะปล่อยแน่ๆ แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยน โอเค!” รามยื่นข้อเสนอจบแล้วก็ตวัดอุ้มร่างเล็กไปยืนแอบข้างรถ ที่พอช่วยบดบังอะไรได้บ้าง ขณะที่คนถูกอุ้มก็ดิ้นทุรนทุรายราวกับว่าจะถูกลวงไปฆ่า

+++++++++++++++++++++++++

ขอบคุณที่ติตตามผลงานนะคะ

---รัก--