บทนำ

“เริ่มเลยนะ”

ปลายนิ้วเรียวยาวของริวเลิกชายกระโปรงทรงเอสีพีชของฉันขึ้นมา ขาอ่อนขาวเนียนของฉันถูกมือหนาลูบไล้ สัมผัสจากมือของเขาไม่ด้านสาก แต่กลับให้ความรู้สึกนุ่มนิ่มเหมือนอุ้งเท้าของลูกแมวตัวน้อย ฉันตกอยู่ในภวังค์แค่แป๊บเดียวมือของเขาก็ปลดตะขอชุดชั้นในของฉันแล้ว

“เดี๋ยว เดี๋ยวก่อน ใจเย็น!” ฉันถอยกรูดจนหลังชนกับหมองที่พิงไว้ที่หัวเตียง

“เฮอะ” หมอนั่นสบถด้วยสีหน้าเซ็งแบบสุดๆ ก่อนจะใช้สายตาคมกริบมองมาที่ฉัน สายตาของเขานิ่งมาก แต่คำพูดที่เขาพูดหลังจากนั้นมันทำให้ฉันแทบปรี๊ด “ทำอย่างกับไม่เคย”

“หยาบคาย!” ฉันขว้างหมอนเข้าไปใส่ที่หน้าหล่อร้ายนั่น แต่อีกฝ่ายก็มือไวรับหมอนไว้ทัน

“หยาบคายตรงไหน ตั้งสองคนแล้วนิ”

“อะไรสองคน!” ฉันมองริวด้วยความโกรธ แต่ในใจกำลังเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ว่าเขารู้ได้ยังไงว่าฉันเคย..ผ่านเรื่องแบบนั้นมาแล้วกับผู้ชายสองคน ก็แฟนคนแรกกับไอ้ผู้ชายเฮงซวยคนล่าสุดนี่แหละ

“กลิ่น”

“...!?”

“กลิ่นสาบของเพศผู้ติดตัวของเธออยู่ กลิ่นแรกยังชัดเจน” พูดจบเขาก็คลานเข้ามาหาฉัน จรดปลายจมูกแหลมๆ ลงที่ต้นคอ “ส่วนกลิ่นที่สองมันอ่อน สงสัยนานแล้ว”

“...!”

“ทำหน้าแบบนี้ คำทำนายของผมคงถูกต้องสินะ”

“อีตาบ้านี่ นายเป็นหมารึไง!” ฉันเอามือทั้งสองข้างดันอกแกร่งที่เปลือยเปล่าของเขาสุดแรง แต่ก็ไม่มีวี่แววว่ามันจะทำให้เขาถอยออกไปได้สักเซนเดียว

...แรงเยอะมาก

“รู้ได้ยังไง ยังไม่ได้พิสูจน์เลย”

เฮือก ! เขาอ่านความคิดของฉันได้งั้นเหรอ

ฉันรีบเอามือปิดปากให้สนิทแล้วบังคับไม่ให้ตัวเองคิดอะไร

“ผมเป็นปีศาจ” อยู่ๆ ริวก็พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มทรงเสน่ห์ของเขา

“ฮ่าๆๆ โอ๊ย ฉันรู้นะว่าฉายาของนายคือโฮสต์ปีศาจ แต่นายก็ไม่ต้องอินขนาดนั้นก็ได้”

ฉันหลุดขำก๊ากกับท่าทางจริงจังของริว ทว่าอีกฝ่ายขมวดคิ้ว แล้วจู่โจมมากดฉันด้วยแรงมหาศาลจนฉันแทบจะจมลงไปกับเตียง