“หนูอยู่คนเดียวดีๆ พี่ก็มาวุ่นวายทำให้หนูรู้สึกดี พอหนูรักพี่ไปแล้วพี่ก็มาบอกว่ามีแฟนแล้ว พี่ทำลายความรู้สึกของหนูทำไมคะ หนูไปทำอะไรให้ ทำไมต้องทำร้ายกันแบบนี้”

“ไปกันใหญ่แลว พี่ไม่ได้จะทำร้ายอะไรความรู้สึกของจีจี้เลยนะ พี่แค่เอ็นดูเรามาก ก็เลยชอบที่จะพูดคุยด้วยก็เท่านั้นเอง”

“คนเอ็นดูกัน เขากอดกัน หอมกัน จับนมกันแบบที่พี่ทำกับหนูเหรอคะ”

“เอ่อ แหม แบบว่า ก็มันอดใจไม่ได้ไง”

“นี่เหรอคะ คำพูดของลูกผู้ชาย หนูใจง่ายมากใช่ไหมคะที่ยอมพี่ง่ายๆ พี่เลยไม่เห็นคุณค่า อยากจะหลอกอยากจะรังแกยังไงก็ได้”

“อะไร พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเราเลยนะจีจี้” ตอนที่กอดที่หอมนั้นเขายอมรับว่าอดมันเขี้ยวไม่ได้ แต่อันที่จับนมนั้นก็แบบว่า แหม มันปากว่ามือถึงไปแล้วอะ

ดูเหมือนว่าสิ่งที่เขาปฏิเสธจะไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีขึ้นเลย ตรงกันข้ามเหมือนไปสะกิดต่อมความคิดมากของเธอให้ยิ่งฟุ้งซ่านวุ่นวายใจมากไปกว่าเดิม

เจ้าของใบหน้าหวานเม้มปากแน่น น้ำตาที่เอ่อคลอตั้งแต่ยืนคุยกับเขาในนาทีแรกค่อยๆ ไหลออก ร่วงหล่นมาตามร่องแก้ม เปรมยุดาไม่ได้ร้องกระซิกๆ เพียงแต่สูดหายใจลึกๆ เพื่อกลั้นอาการสะอื้นไม่ให้ระเบิดโฮออกมา เพราะแค่นี้มันก็น่าอายมากพออยู่แล้ว

“จีจี้...” รัตนทัตครางเรียกชื่อเธออย่างตกใจที่ได้เห็นคนที่ร่าเริงแจ่มใสอยู่เสมอมีน้ำตา เขายกมือเสยผมอย่างหงุดหงิด ก่อนจะตัดสินใจเอ่ย

“โอเค เอาอย่างงี้นะ จีจี้ตั้งสติดีๆ ก่อน”

“.......” หญิงสาวไม่พูดอะไร ได้แต่จ้องหน้าเขานิ่งพร้อมกับน้ำตาที่ยังรินไหล

“พี่ไม่เคยโกหกหรือหลอกลวงอะไรจีจี้ นะ อันที่หนึ่ง แล้วพี่ก็ไม่ได้คิดจะหลอกหรือแกล้งหรือทำร้ายความรู้สึกเราด้วย ถ้าพี่ทำให้จีจี้คิดมากไปเองหรือทำให้เสียใจ พี่ขอโทษจริงๆ พี่สัญญาว่าต่อไปพี่จะไม่ทำแบบนั้นอีก พี่จะไม่วุ่นวายอะไรกับจีจี้อีก”

ว่าจบเขาก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงผู้หญิงคนหนึ่งที่สะอื้นออกมาแรงๆ อย่างอดใจไว้ไม่ได้ ความเสียใจพุ่งขึ้นมาจนไม่สามารถรักษาท่าทีได้อีกแล้ว

ขอบคุณทุกคนมากๆ นะคะ อัป 70-80% เช่นเคยค่า เน้นฟินๆ เนอะ

Honey Orapim

ส่วนบ่วงรักเมียเฉิ่มมีอีบุ๊กแล้วนะค้า ตามนี้ค่า