บทนำ

ณ แคลิฟอเนียร์ รัฐที่มีประชากรมากที่สุดและมีพื้นที่ใหญ่สุดเป็นอันดับสามของสหรัฐอเมริกา แต่ละเมืองในรัฐที่กว้างใหญ่แห่งนี้มีทั้งมหานครยิ่งใหญ่อย่างลอสแอนเจลิสไปจนถึงเมืองเล็กๆที่มีลักษณะเป็นชนบท ซึ่งตอนนี้มีหมู่บ้านชนบทเล็กๆในรัฐแคลิฟอเนียร์ได้เป็นที่เลื่องชื่อโจษจันตามหน้าหนังสือพิมพ์และสื่อต่างๆเนื่องจากมีเหตุฆาตกรรมสยองโดยฆาตกรโรคจิตไร้ใบหน้าที่มักออกล่าเหยื่อในทุกๆคืนวันจันทร์จนทำให้ผู้คนในเมืองผวาไปตามๆกัน

ชาวบ้านต่างลือไปต่างๆนาๆกันว่าฆาตกรนั่นเป็นชายแก่เสียสติท้ายหมู่บ้านบ้างล่ะ เป็นคนกวาดถนนหน้าโหดบ้างล่ะ หรือบางคนก็บอกว่าเป็นนักศึกษาเอเชียทึ่มๆคนหนึ่งบ้างล่ะ แต่ก็ไม่มีใครจับตัวฆาตกรนั่นได้เลยสักครั้งจึงได้แต่ลือกันไปตามที่ตัวเองสงสัย สาเหตุหลักๆที่ทำให้ตำรวจตามจับตัวฆาตกรผู้นี้ได้ยากก็คือ

หนึ่ง เขามักจะปรากฏตัวไม่ซ้ำกันเลยสักครั้งแต่ละครั้งเขาจะปลอมเป็นตัวละคร creepypasta เป็น slenderman บ้าง เป็น ticci toby บ้าง จึงไม่มีใครเคยเห็นหน้าเขาจริงๆสักครั้งแม้ว่าจะมีภาพจากกล้องวงจรปิดแต่ก็ระบุใบหน้าที่แท้จริงของฆาตกรไม่ได้

และสองไม่มีใครรู้ว่าเขาจะก่อเหตุที่ไหน เวลาเท่าไหร่ และอย่างที่ว่าเมืองนี้เป็นเมืองชนบท จำนวนตำรวจท้องถิ่นก็น้อยกระจายไปเฝ้าได้ไม่ทั่วทั้งเมืองอีกอย่างเหมือนฆาตกรก็ฉลาดรู้ทันตำรวจ เขามักจะลงมือฆ่าเหยื่อในจุดที่ไม่มีตำรวจเฝ้า ซึ่งในคืนนี้ก็เช่นกันที่เหล่าตำรวจต่างกระจายกันไปเฝ้าตามถนนเปลี่ยวๆกันหมด ฆาตกรผู้นี้ก็เลยเลือกที่จะลงมือในสถานที่ที่ไม่มีคนเฝ้า และเป็นสถานที่ที่ตำรวจมองข้าม

“ใกล้ถึงแล้วจ้ะ…อย่างอนสิที่รักวันนี้เค้าซื้อบาแก็ตของโปรดตัวเองไว้ด้วยน๊า”

หญิงสาวคนหนึ่งเดินคุยโทรศัพท์กับแฟนหนุ่มอย่างอารมณ์ดี วันนี้เธอต้องไปทำพาร์ทไทม์ที่ห้างสรรพสินค้าประจำหมู่บ้านจึงทำให้เธอต้องกลับบ้านค่ำกว่าในวันอื่นๆ ซึ่งเธอก็เลือกเดินกลับบ้านทางโรงเรียนประถม Davislo เพราะถนนเส้นนี้มีไฟเปิดตามสองฟากถนนอยู่ตลอดไม่เปลี่ยวเหมือนอีกทางซึ่งเธอมักจะใช้เป็นทางลัดกลับบ้านในวันอื่นๆ

“อีกไม่นานแล้วล่ะ ฉันขอวางสายก่อนได้ไหมถือของพะรุงพะรังคุยไม่ค่อยสะดวกน่ะ….โอเคจ้ะ แล้วเจอกันนะ”

เธอเก็บมือถือใส่กระเป๋ากางเกงอย่างทุลักทุเลเพราะสองมือเต็มไปด้วยถุงกระดาษจากห้างสรรพสินค้า หลังจากที่เก็บโทรศัพท์เรียบร้อยแล้วเธอเพิ่งสังเกตเห็นเชือกรองเท้าตัวเองหลุดเธอจึงก้มลงไปจัดการผูกเชือกโดยวางถุงกระดาษสีน้ำตาลไว้ข้างตัว เมื่อสองมือขมวดเชือกรองเท้าเป็นปมได้สำเร็จถุงกระดาษหลายใบนั่นก็ถูกใครบางคนคว้าไป ด้วยความตกใจหญิงสาวรีบหยัดตัวลุกขึ้นแต่แล้วภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าก็ทำให้เธอหัวใจแทบจะวาย

ผู้ชายตัวสูงร้อยแปดสิบกว่ารูปร่างแข็งแรงสวมฮู้ดสีน้ำตาลกับกางเกงยีนส์ขายาวดูธรรมดาทั่วไป แต่ทว่าใบหน้าของเขากลับฉาบด้วยสีดำสนิททั้งหน้ามีเพียงดวงตาที่มีสีแดงเหมือนเลือดดูน่า ชายผู้นั้นวางถุงกระดาษใบโตลงกับพื้นแล้วขยับเข้าใกล้หญิงสาวที่อยู่ในอาการหวาดกลัว หญิงสาวรู้ทันทีว่าตัวเองเจอฆาตกรโรคจิตไร้หน้าเข้าให้แล้ว เธอเคยคิดว่าถ้าโชคร้ายเจอไอ้หมอนี่เธอจะวิ่งหนีให้เร็วที่สุดพร้อมกับกรีดร้องให้ดังลั่นแต่เมื่อเจอเข้าจริงๆขาสองข้างของเธอกลับไม่ขยับมิหนำซ้ำขาไม่รักดียังสั่นระริกจนก้าวไม่ออกอีกต่างหาก เสียงร้องของเธอถูกกลืนหายไปในลำคอ เจ้าฆาตกรโรคจิตเห็นท่าทางผวาของเธอแล้วก็ยกยิ้มอย่างพอใจใบหน้าสีดำทะมึนยามยิ้มโชว์ฟันสีขาวยิ่งแลดูน่ากลัวจนอยากจะร้องขอชีวิต

“กลับบ้านทางนี้ทุกวันเหรอ” เสียงเข้มแหบพร่าเอ่ยขึ้นพร้อมเอื้อมมือมาคว้าผมของเธอไปสูดดม หญิงสาวถอยหนีอย่างสะอิดสะเอียนเธอตั้งสติแล้วกรีดร้องออกมา

“กรี๊ด…อื้อ”

แต่ไม่ทันที่เสียงเล็กแหลมจะลอดออกมาจากปากของหญิงสาว มือหยาบกระด้านของไอ้โรคจิตก็ปิดปากเธอเอาไว้เสียก่อน

“มากับฉันสิ แล้วเธอจะสนุกจนลืมไม่ลงเลยล่ะ”

“อื้อออ”

ร่างบางถูกผลักเข้าไปหลังพุ่มไม้ เจ้าฆาตรกรโรคจิตจับเธอมัดมือมัดเท้าก่อนจะยัดเศษผ้าหนาๆอุดเข้าไปในปากเธอเพื่อไม่ให้เหยื่อส่งเสียงร้อง นัยน์ตาสีแดงเลือดมองตวัดไปทั่วเรือนร่างสุดสยิวของเหยื่อก่อนจะกระชากยูนิฟอร์มพนักงานที่เธอใส่อยู่จนขาดวิ่น

“อื้อออ”

“อ่าส์….สมแล้วที่เป็นนางแบบชุดว่ายน้ำ หุ่นเธอนี่มันเด็ดกว่าบนปกนิตยสารหลายเท่านักโดยเฉพาะตรงนี้”

ปลายนิ้วหยาบจิ้มลงไปบนเนินอกที่โผล่พ้นขอบบราเซียออกมา หญิงสาวถดตัวหนีหากแต่ไอ้โจรชั่วกลับผลักเธอให้นอนราบกับพื้นแล้วดันสองมือที่พันธนาการอยู่ขึ้นไปเหนือศีรษะ

“อ่าส์…ชูมือไว้แบบนี้ยิ่งทำให้หน้าอกเธอเด่นเป็นบ้า”

เสียงแหบพร่าเย็นยะเยือกนั่นยิ่งทำให้เธอกลัวจนร้องไห้ออกมาแต่ก็ทำได้เพียงปล่อยน้ำตาให้ไหลโดยไม่มีเสียงร้องสักแอะ

แคว่ก!

บราเซียตัวน้อยถูกกระชากขาดอย่างไม่ปรานี ทันทีที่ทรวงอกสล้างเผยออกมานั้นฆาตกรชั่วก็สนองตัณหาตัวเองโดยการบีบเคล้นมันอย่างหนักหน่วงโดยไม่สนว่าน้ำหนักมือที่เต็มไปด้วยราคะของมันจะทำให้เธอเจ็บสักแค่ไหน

มันไม่หยุดเพียงแค่นั้นเมื่อกระโปรงพนักงานถูกเลิกขึ้นไปกองบนเอวคอด แพนตี้สีขาวถูกดึงออกไปกองเหนือข้อเท้า ไอ้คนเลวมันเพียงแค่รูดซิปกางเกงยีนส์ที่ตัวมันสวมอยู่ออกแล้วปลดตะขอกางเกงเพื่อให้กางเกงตัวหนากับชั้นในหลุดมากองบริเวณเข่าจากนั้นมันจึงจัดการแยกเรียวขาเธอออกก่อนจะสอดใส่ตัวตนอันน่ารังเกียจของมันเข้ามาในกายหญิงสาวสุดแรงไร้ความปรานี

“ฮึกกก ฮืออออ”

น้ำตาของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายหลั่งไหลเหมือนสายเลือดมีเพียงเสียงสะอื้นเบาๆออกมาจากลำคอของเธอ ความเจ็บปวดตรงกลางกายมันเหมือนมีมีดกรีดร่างเธอให้แหลกเป็นชิ้นๆ หลังจากที่ไอ้ชั่วนั่นเสร็จสมความต้องการของมันแล้วมันเพียงแค่ยิ้มยียวนให้เห็นฟันสีขาวอีกครั้งก่อนจะ

ฉึก!!

“ขอบใจนะแม่สาวน้อย ฉันสนุกมากเลยล่ะแต่น่าเสียดายที่เธอไม่สนุกกับฉัน เธอเลยต้อง…”

ฉึก!!!

“เป็นแบบนี้!!!”

ฉึก! ฉึก! ฉึก!

มีดปลายแหลมปักเข้าที่ท้องของเหยื่อคนนั้นจนเลือดสีแดงสาดกระเซ็นไปทั่วพุ่มไม้ ร่างบางชักสองสามทีก่อนจะแน่นิ่งไปพร้อมๆกับฆาตกรคนนั้นที่หายไปในความมืด