“นี่คุณ ผมยืนรอจนขาแข็งแล้วนะ” เสียงทุ้มเร่ง

“เดี๋ยวสิ ใจร้อนจริงเชียว ให้รอแค่สิบนาทีเอง” หญิงสาวปราดไปเปิดประตูห้อง พบร่างสูงยืนกอดอกหน้าหงิกรออยู่ เขากวาดตามองเธอ…ปากเริ่มคลี่ยิ้ม

“หน้านวลเฉาะเชียว น่ารักซะไม่มี เห็นแบบนี้แล้วไม่ใช่แค่ขาแล้วละที่แข็ง อย่างอื่นของผมก็แข็งไปด้วย”

“ทะลึ่ง” เธอหน้าแดง แหวลั่น “ลามก บ้ากาม หื่น ทุเรศ ผู้ชายโรคจิต” เธอร่ายยาวเป็นชุด อายจนแทบจะม้วนตัวกลับเข้าห้อง

“คุณคิดอะไรของคุณน่ะ” รชานนท์ชี้ไปที่ดวงตาตนเอง “ผมหมายถึงลูกตาผมต่างหาก คุณน่ารักแบบนั้น ผมจ้องจนตาค้างแข็งเลยเนี่ย”