ดวงตาทั้งสองพร่ามัวไปราวกับมีเมฆหมอกมาบดบัง ร่างกายของอดีตนักกีฬาบัดนี้อ่อนเปลี้ย ไร้เรี่ยวแรง แม้ขยับปลายนิ้วยังทำไม่ได้อย่างต้องการ

ยังดีที่เขาพอมีสติรับรู้อยู่บ้าง

.

ณดลกึ่งนอนกึ่งนั่งบนเตียง พยายามเพ่งสายตามองไปในความมืด

ภาพรางๆคล้ายชัด คล้ายไม่ชัด

ชายหนุ่มพยายามเปล่งเสียง ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมาจากลำคอ เขาลองพยายามอีกครั้ง และอีกหลายครั้ง แต่ก็พบกับกับความล้มเหลวเช่นเดิม

ริมฝีปากของเขาเม้มเข้าหากันอย่างอัดอั้น

.

ส่วนกลางกายกำลังถูกปลุกเร้า เขาดิ้นสุดแรงเพื่อแสดงออกถึงความไม่เต็มใจหรือสมยอม แต่นั่นเป็นเพียงแค่ในความรู้สึก เพราะความเป็นจริงหาได้เป็นเช่นนั้น

เสียงหอบหายใจถี่กระชั้น กลิ่นเหงื่อปนกับกลิ่นหอมบางอย่างปะทะจมูก มันคล้ายกับดอกมะลิเพียงแต่แรงและฉุนกว่ามาก

เขาไม่ชอบ หากแต่เลี่ยงไม่ได้ยามเมื่อต้องสูดอากาศเข้าข้างใน

.

ความเสียวซ่านจากส่วนล่างเพิ่งจบลงไป

คิดว่าตัวเองคงจะขาดใจในไม่ช้า

.

แผ่นอกของเด็กหนุ่มวัยยี่สิบสามสะท้อนขึ้นลงยามเขาหอบอากาศเข้าปอด น้ำตาไหลออกทางหางตาร่วงลงกับหมอนเนื้อนุ่มที่ใช้หนุนนอนทุกคืน

ความเจ็บบริเวณชายซี่โครงและโพรงอกแล่นลิ่วไปทั่วร่างทุกครั้งที่เขาหายใจ

หากความทรมานยังไม่สิ้นสุดเพียงแค่นั้น

สัมผัสชื้นแฉะบริเวณยอดอก ฝ่ามือเล็กที่เอาแต่ลูบไล้ต้นคอเรื่อยลงมาจนอีกเนินอกอีกข้าง เขาอยากจะขัดขืน

แต่มันช่างยากเหลือเกิน...

ราวกับมีอะไรบางอย่างทำให้เขาไม่อยากทำเช่นนั้น บางอย่าง...ที่ทำให้เขาสูญเสียความรู้สึกนึกคิดของตัวเอง

รู้สึกเหมือนกำลังล่องลอยไปไกลแสนไกล ราวกับคุ้นชิน เหมือนเคยได้รับสัมผัสแบบนี้มาก่อน

.

แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เพราะความเจ็บแปลบบริเวณหัวไหล่ที่มาพร้อมกับกลิ่นคาวเลือดจางๆ

ชายหนุ่มนิ่วหน้า ความอุ่นร้อนเปียกชื้นเกิดขึ้นบนแผลที่ถูกกัดเมื่อสักครู่ ราวกับต้องการปลอบประโลม ปลายลิ้นไล้วนย้ำอยู่ที่ตรงนั้นซ้ำๆ

.

เนิ่นนาน...ก่อนจะลากไล้ต่ำลงไปเรื่อยๆจนหยุดอยู่ที่หน้าท้อง

เขาทำได้เพียงขยำมือชื้นเหงื่อกับผ้าปูที่นอน คลื่นอารมณ์รุนแรงบางอย่างบิดเกลียวขึ้นภายในกาย เม็ดเหงื่อผุดซึมเต็มหน้าราวกับบ่อน้ำพุร้อน

รสเค็มปะแล่มที่ปลายลิ้นไม่แน่ใจว่ามาจากเหงื่อหรือน้ำตากันแน่

.

.

'แลท่านจะยังมิกระจ่าง ว่าการต่อต้านข้าเช่นนี้...'

'มิเกิดผลดีอันใดดอก'

.

เสียงหวานของหญิงสาวผู้นั้นดังขึ้นข้างหู

เขาหลับตาลง ต้องการปิดกั้นการรับรู้จากโลกภายนอกทั้งหมด

.

.

เหตุการณ์ดำเนินไปโดยไม่รู้จุดสิ้นสุด

.

เขาได้แต่ภาวนา...ให้ความรู้สึกประหลาดที่เกิดขึ้นนี้มอดดับลงเสียที