บทนำ ทำคุณบูชาโทษ

“อีกแล้วเหรอ” เสียงหวานใสพร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ดังขึ้นจากหญิงสาวในชุดเสื้อกาวน์สีขาว ที่นั่งบนเก้าอี้ภายในห้องพยาบาลบนเรือสำราญสุดหรู ที่ชื่อว่า โอเชี่ยน ดานาร่า ครูซ นี่มันครั้งที่สามแล้วนะ เขายังต้องการอะไรอีก ครั้งแรกตามเธอไปล้างแผล ครั้งที่สองตามไปจัดยา ทั้งที่เรื่องพวกนี้ไม่ต้องถึงมือหมออย่างเธอก็ได้ เธอไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆ

“ผมต้องขอโทษคุณหมออีกครั้งครับ” ชายหนุ่มใบหน้าคมคายเอ่ยขอโทษเป็นครั้งที่สามของวัน หลังจากครั้งแรกและครั้งที่สองผ่านไปไม่ถึงยี่สิบนาทีด้วยซ้ำ เขาก็ต้องกลับมาที่นี่อีกครั้ง เพื่อทำตามคำสั่งเจ้านาย ที่ต้องการจะพบคุณหมอคนสวย ทั้งที่คุณหมอเพิ่งจะไปล้างแผลและจัดยาให้ ไม่รู้ครั้งนี้เจ้านายต้องการอะไรอีก เขาก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าเจ้านายสั่งให้คุณหมอไปหาอีกทำไม จะขอบคุณที่ช่วยให้รอดพ้นจากความตาย ก็ขอบคุณไปแล้วนี่ วันนั้นถ้าคุณหมอไม่เผอิญเห็นมือปืนที่ซุ่มรอจังหวะจะจัดการกับเจ้านาย ก็คงจะไม่รอด ดีที่คุณหมอส่งเสียงเตือนให้ระวัง เจ้านายเลยโดนยิงแค่ถากๆ ตรงบริเวณเอวด้านขวา แผลเล็กนิดเดียว ไม่ระคายผิวเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่อย่าง ฟรานเชโก แอสตัน หรอก ผ่านมาหลายวัน แผลน่าจะหายแล้วมั้งบ้างนี้

“ถ้าฉันรู้ว่าช่วยเจ้านายของคุณแล้ว จะเป็นแบบนี้ ฉันไม่ช่วยเขาแน่ๆ” เธอว่าขณะลุกขึ้น บางทีมันคงไม่เป็นแบบนี้ ถ้าเธอไม่บังเอิญช่วย เจ้าของเรือสุดหรู อย่าง ฟรานเชสโก แอสตัน ให้รอดพ้นจากการลอบฆ่า ชีวิตที่สงบดูเหมือนจะไม่สงบอีกแล้ว หลังจากหยุดงานไปสองวัน วันนี้เธอมาทำงานในกะดึก หมุนเวียนกับคุณหมอหนุ่มอีกคน ก็ถูกตามไปทำแผลให้เจ้าของเรือ ซึ่งก็คือเจ้านายของเธอด้วยเช่นกัน พอเสร็จก็กลับมาห้องพยาบาล แต่ยังไม่ทันจะนั่ง ก็ถูกตามตัวไปหาอีกครั้ง คราวนี้ตามไปจัดยาหลังอาหารให้ เธอก็ทำตาม เพื่อจะได้เสร็จๆ ไป แม้จะไม่ชอบใจ แต่คำว่าลูกน้อง ทำให้เธอต้องทำตามอย่างไม่มีเงื่อนไข แต่ครั้งที่สามนี่ มันชักจะมากเกินไปแล้ว ที่เขาใช้ความเป็นเจ้านายในทางที่ผิด

ลูกน้องหนุ่มได้แต่ยิ้มบางๆ ขณะก้าวนำออกจากห้อง อย่างไม่รู้จะตอบว่าอย่างไรดี น่าแปลก ปกติใครก็ตามที่ได้ยินชื่อ ฟรานเชสโก แอสตัน แล้วจะกระตือรือร้นอยากจะเข้าหา โดยเฉพาะบรรดาผู้หญิง ตาเป็นมันกันเลย ต่างไปจากคุณหมอสาว ที่ดูจะไม่สนใจเจ้านายของเขาสักนิด ออกจะรำคาญเลยโดยซ้ำ

“เจ้านายของคุณไม่ได้อยู่ที่ห้องทำงานเหรอ” คุณหมอสาวเลิกคิ้วฉงน เมื่อเดินตามอีกฝ่ายมาสุดทางเดิน ก็เจอกับลิฟต์แก้วที่มีชายหนุ่มร่างยักษ์สองคนยืนเฝ้าด้านหน้า ถึงแม้จะเพิ่งขึ้นมาทำงานบนเรือได้เดือนนิดๆ แต่เธอก็พอรู้ว่า เขตหวงห้ามที่กำลังจะขึ้นไปนั้น เป็นที่พักของเจ้าของเรือสุดหรู คนที่ได้รับอนุญาตเท่านั้นถึงจะขึ้นไปได้

“เปล่าครับ” ลูกน้องหนุ่มเอ่ยตอบพร้อมกับผายมือเชิญ ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออก เพื่อโดยสารขึ้นไปยังที่พักของเจ้านายที่อยู่บนดาดฟ้า พื้นที่เกือบครึ่งของดาดฟ้า ถูกสร้างเป็นอาณาจักรส่วนตัวของเจ้าพ่อหนุ่ม อีกครึ่งจัดไว้สำหรับลูกค้า แต่ก็กั้นแยกออกจากกันเพื่อความเป็นส่วนตัว

“แล้วคุณคาร์ลตันไม่รู้เหรอ ว่าเจ้านายของคุณเรียกพบหมออีกทำไม” อีกครั้งที่ต้องเอ่ยถาม ถึงแม้จะแปลกใจแต่ก็เดินตามร่างสูงของลูกน้องคนสนิท นาม คาร์ลตัน ออกจากลิฟต์

“ครับ บอกแค่ให้ตามคุณหมอมาพบเท่านั้น” คาร์ลตันพาคุณหมอมาหยุดตรงห้องหนึ่ง ก่อนจะเคาะประตู ส่งสัญญาณให้เจ้านายได้รับรู้ จากนั้นก็เปิดประตู เดินนำเข้าไปในห้อง ตรงเข้าไปหาเจ้านายที่ยืนหันหลังริมกระจกที่มองเห็นวิวด้านนอก

ร่างสูงในชุดเสื้อคลุมอาบน้ำหันกลับมาเผชิญหน้า ดวงตาคู่คมเหลืบมองคุณหมอสาวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะหันไปบอกกับลูกน้อง “ขอบใจมาก นายไปพักเถอะ”

“ครับ” ลูกน้องคนสนิทก้มศีรษะลงทำความเคารพ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปทันที เข้าใจความต้องการของผู้เป็นนายได้โดยไม่ต้องถาม เพราะมีเป้าหมายแล้วนี้เอง ถึงไม่มีคำสั่งให้เขาหาผู้หญิงให้ในคืนนี้ คุณหมอสวยซะขนาดนี้ ไม่แปลกที่จะถูกตาต้องใจผู้เป็นนาย

หญิงสาวพยายามจะร้องเรียกลูกน้องของเขา ให้อยู่ก่อน เนื่องจากไม่ไว้ใจที่จะอยู่กันตามลำพังกับเจ้าของฉายา เจ้าพ่อนักล่า เขาล่าทุกอย่าง ไม่เว้นแม้กระทั่งผู้หญิง แบบนี้แล้วเธอจะไว้ใจได้อย่างไร ไหนจะสายตาคู่คมที่มองมาแปลกๆ นั่นอีก สายตาของเขามันทำให้เธอรู้สึกขนลุกซู่อย่างน่าแปลกประหลาด

“เชิญครับหมอ” เสียงทุ้มเอ่ยชวน ให้เดินตามออกไปด้านนอก ระเบียงห้อง ที่สามารถมองเห็นวิวทะเลบอลติก บนเรือสำราญสุดหรูที่ล่องจากกรุงสต็อกโฮล์มสู่กรุงเฮลซิงกิ และท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงตาที่ส่องระยิบระยับ

“คุณ...เอ่อ บอสเรียกหมอมาพบมีอะไรหรือเปล่าคะ” เธอถามอย่างสุภาพที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่ยอมเดินตามอีกฝ่ายไป

“ผมก็แค่อยากคุยกับหมอคืนนี้” คำตอบเรียบๆ ของเจ้านายสุดหล่อ ทำให้หญิงสาวหน้าตึง คิดไว้ไม่มีผิด ว่าเขากำลังใช้อำนาจความเป็นเจ้านายในทางที่ไม่ถูกต้อง เชื่อคารมของเขาก็บ้าแล้ว แค่อยากคุยเหรอ ไม่ใช่คุยกันธรรมดาแน่ๆ คุยบนเตียงละสิไม่ว่า

“แต่หมอกำลังอยู่ในระหว่างการทำงาน ไม่มีเวลาจะคุยด้วยหรอกค่ะ ถ้าไม่ใช่เรื่องด่วน หมอคงต้องขอตัว”

“หมอก็กำลังทำงานของหมอเหมือนกัน งานที่ทำให้ผมหายเบื่อ วันนี้ทั้งวันฟังแต่เสียงห้าวๆ ของลูกน้อง อยากจะฟังเสียงนุ่มๆ ของหมอบ้าง”

“คุณฟรานเชสโก!” หญิงสาวปรามเสียงเข้ม ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ เมื่อเห็นเขาแย้มยิ้ม อย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร “คุณไม่ควรจะทำแบบนี้ ฉันกำลังทำงานอยู่ ถ้าคนอื่นรู้ เขาจะคิดยังไง”

“คิดยังไงก็ช่าง ผมเป็นเจ้านาย มีสิทธิ์จะให้ลูกน้องทำอะไรให้ก็ได้ ใครพูดมากจะไล่ออกให้หมด” ร่างสูงอาศัยจังหวะที่เธอเผลอขยับเข้าไปใกล้ ก่อนจะโอบเอวบางจะพาเดิน “บรรยากาศดีๆ แบบนี้ ไปนั่งจิบไวน์ และคุยกันข้างนอกดีกว่า”

“อุ๊ย! นี่ปล่อยฉันนะ” เธอขัดขืน ไม่ยอมให้เขาพาเดินไปง่ายๆ พร้อมกับดิ้นออกจากวงแขนของเขา “ฉันไม่อยากคุยกับคนบ้ากามอย่างคุณ ปล่อย”

“หมอก็รู้ ก็ดี ผมจะได้ไม่ต้องอ้อมค้อม สร้างบรรยากาศ มาเป็นผู้หญิงของผม แล้วหมอจะได้ทุกอย่างที่ต้องการ” เขากระซับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นพลางกระซิบชิดริมหูนุ่ม “ไม่ว่าจะเป็นเพนต์เฮาส์ รถหรู บัตรเครดิตไม่จำกัดวงเงิน และเงินอีกก้อนตามที่หมอต้องการ ตอนที่เราสิ้นสุดความสัมพันธ์กันแล้ว”

คุณหมอคนสวยตวัดตาขึ้นมองด้วยความไม่พอใจ ก่อนจะปฏิเสธเสียงห้วน “ไม่! ฉันไม่ต้องการเป็นของเล่นคนบ้ากามอย่างคุณ คนทุเรศ” เธอละเกลียดนักพวกเห็นผู้หญิงเป็นของเล่นบนเตียงเนี่ย

“ทำไมล่ะ นี่เป็นเหตุผลที่หมอช่วยผมไม่ใช่เหรอ ความจริงหมอไม่ต้องลงทุนอะไรเลย ผมก็พร้อมจะรับหมอเป็นผู้หญิงของผมด้วยความเต็มใจด้วยซ้ำ ไม่ต้องเรียกร้องความสนใจแบบนี้เลย แต่ผมก็ประทับใจนะ ที่หมอทุ่มเทเพื่อความสัมพันธ์บนเตียงของเราขนาดนี้”

“นี่คุณ!...” ดวงตากลมโตเป็นประกายกร้าวขึ้นมาทันที โกรธชนิดที่ ถ้าไม่ถูกพันธนาการไว้ เธอจะต้องกระโจนเข้าตะกุยหน้าหล่อๆ ให้เสียโฉม จนหมดหล่อเป็นแน่ เอาส่วนไหนคิด ว่าที่เธอช่วยเขา เป็นเพราะ ให้ท่า อยากเป็นผู้หญิงบนเตียงของเขา ไม่น่าเลย เธอไม่น่าช่วยเลย ปล่อยให้โดนยิงตายๆ ไปเสีย คนแบบนี้อยู่ไปก็รกโลก เหตุการณ์นี้มันเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมากที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้

“นี่ฉันจะบอกอะไรให้นะ ฉันไม่ได้จะให้ท่าหรือต้องการเป็นผู้หญิงของคุณ ที่ฉันทำไปเพราะต้องการจะช่วยเท่านั้น ถ้าช่วยแล้วคุณจะมีความคิดต่ำๆ แบบนี้ ฉันสาบานเลยว่าไม่ช่วยแน่ๆ”

“ช่วยผมเนี่ยนะ” ชายหนุ่มทำหน้างุนงง ก่อนจะยิ้มมุมปากนิดๆ “ไม่เอาน่า ผม ฟรานเชสโก แอสตันนะ เคยต้องการความช่วยเหลือจากใครเสียที่ไหน อย่ามาเรียกร้องความสนใจอีกเลย แค่นี้ผมก็สนใจ จนผมอยากจะลากหมอขึ้นเตียงจะแย่อยู่แล้ว แต่เอาเถอะ ถ้าหมอไม่อยากจะทำสัญญา แค่คืนเดียวก็ได้ แล้วผมจะให้เงินก้อนหนึ่ง แต่ถ้าหลังจากคืนนี้ หมอชอบ อยากจะสานความสัมพันธ์กันต่อ ผมก็ไม่ว่าอะไร...โอ๊ย!”

หญิงสาวสบโอกาสที่เขาพล่ามข้อเสนออันแสนทุเรศ ยกปลายเท้าขึ้น แล้วกระทืบลงบนเท้าใหญ่ของเขาสุดแรง เมื่อหลุดออกมาได้ ก็ถอยออกห่างด้วยความไว

“เก็บข้อเสนอสิ้นคิดของคุณไปใช้กับผู้หญิงคนอื่นเถอะ ไอ้คนทุเรศ”

“อย่าหยาบคายสิครับหมอ แบบนี้ไม่น่ารักเลย” เขานิ่วหน้า ไม่ชอบการแสดงออกของเธอสักเท่าไร และเริ่มจะหงุดหงิด ฟรานเชสโก แอสตัน ไม่เคยต้องพูดกับใครซ้ำซาก แต่เป็นเพราะคุณหมอ น่าสนใจ ตั้งแต่แรกเห็น เขาจะปล่อยผ่านไปได้อย่างไร เมื่อตลอดสองวันมานี้ เขาเอาแต่คิดถึงหน้าสวยๆ และร่างอรชรแสนงาม มันคงวิเศษสุดๆ ถ้ามีเธออยู่บนเตียงด้วย แค่คิดก็เรียกเลือดในกายของเขาให้พลุ่งพล่าน

“เอาละ ผมหมดสนุกกับหมอแล้ว เลือกมาว่าจะคืนเดียวหรือทำสัญญาเป็นผู้หญิงชั่วคราว หมอไม่มีทางเลือกนักหรอก เลือกมาซะดีๆ ไม่ว่ายังไงคืนนี้หมอก็ไม่รอดไปได้หรอก”

เผียะ!!

คุณหมอสาวไม่คิดให้เสียเวลา ตรงเข้าไปหา ก่อนจะยกฝ่ามือขึ้นฟาดลงบนใบหน้าหล่อเหลาเต็มแรง เธอกำมือเข้าหากันแน่น ตวัดสายตา มองเขาด้วยความรังเกียจ

“ฮึ ชอบความรุนแรงสินะ” ฟรานเชสโกใช้ลิ้นดุ้นกระพุ้งแก้มข้างที่โดนตบ ดวงตาคู่คมวาวโรจน์ มองเหยื่อสาวที่พลาดไปกระตุ้นอารมณ์โมโหของเสือร้ายเข้าให้ มือแกร่งกระชากร่างอรชรเข้ามาปะทะอก

“โอ๊ย!...ปล่อยฉันนะ ไอ้คนทุเรศ” เธอออกแรงดิ้น แต่ยิ่งดิ้น ก็ถูกเขารัดแน่นขึ้นไปอีกเท่าตัว ใบหน้าสวยเหยเกด้วยความเจ็บ พยายามเบี่ยงหน้าหนี ใบหน้าหล่อเหลาที่ฉกวูบลงมา ริมฝีปากกระด้างประทับบนริมฝีปากนุ่มสวย ก่อนจะบดขยี้อย่างร้อนแรง ปลายลิ้นสากอาศัยจังหวะที่เธอเผยอปากจะประท้วงจู่โจมเข้าไปเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กภายในริมฝีปากสีชมพูระเรื่ออย่างเอาแต่ใจ ในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ก็ลูบไล้เรือนร่างอรชรในอ้อมแขนอย่างจงใจปลุกเร้า จนหญิงสาวที่ดิ้นรนสุดแรง ค่อยๆลดกำลังลง พร้อมกับเสียงประท้วงในลำคอ เปลี่ยนเป็นเสียงครางเบาๆ อย่างอ่อนแรง เห็นแบบนั้นชายหนุ่มเลยเปลี่ยนจุมพิตร้อนแรงเป็นเรียกร้องและดูดดื่ม ให้เธอตอบสนอง และปฏิกิริยาตอบสนองเล็กๆ น้อยๆ นั้น เร้าอารมณ์บางอย่างของเขาให้พลุ่งพล่านอย่างสุดระงับ ไม่อาจจะห้ามใจได้อีกต่อไป

“ตบแล้วก็จูบ ผมชอบนะ ได้อารมณ์ดี วันหลังบอกผมว่าหมอชอบรุนแรง แต่ตรงนี้ไม่เหมาะใช้ความรุนแรงหรอก ต้องบนเตียง หมอจะตบผมกี่ครั้งก็ได้ แต่ผมจะจูบหมอเท่ากับครั้งที่โดนตบ และผมจะไม่จูบแค่ที่ปากหรอกนะ ทั้งตัวของหมอนั่นแหละที่ผมจะใช้ปากของผมจูบ มานี่เลย แม่ตัวดี” ขาดคำเจ้าพ่ออารมณ์พลุ่งพล่านก็กระชากเรียวแขนเล็กให้เดินตามเข้าไปในห้องนอนใหญ่

“กรี๊ด!... ไอ้บ้ากาม ปล่อยฉันนะ” คุณหมอสาวขืนตัวไม่ยอมเดินตามง่ายๆ จนคนบ้ากามหน้าหล่อตัดสินใจยกร่างเล็กขึ้นพาดบ่า โดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องและการดิ้นขัดขืนที่เหมือนว่าจะสูญเปล่า เมื่อเจ้าพ่อหนุ่มเปิดประตู อุ้มพาตรงไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่ ก่อนจะวางเธอลงบนเตียงอย่างไม่เบาหนัก แต่ก็ไม่แรงจนเกินไป แล้วก็รีบตามไปลงไปคล่อมเอาไว้ ก่อนที่อีกฝ่ายจะตะเกียกตะกายหนีเอาตัวรอด

“อย่า!...ไม่นะ ปล่อยฉันไปเถอะ ฉันขอร้อง” มือเล็กรีบยกขึ้นดันหน้าอกแกร่ง ไม่ยอมให้ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงมาแนบชิดได้ เธอสบตาเขาอย่างเว้าวอน เมื่อเห็นว่าตนเป็นฝ่ายเสียเปรียบ ถ้ายังดิ้นรนขัดขืนอีก ไม่เป็นผลดีแน่

“ไม่เอาน่า หมอก็รู้ว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนที่ขึ้นเตียงกับผมแล้วจะรอดไปได้หรอก และหมอก็พิเศษกว่าผู้หญิงคนอื่น รู้ไหม” เขาว่าพลางกระตุกยิ้มนิดๆ ห้องนอนส่วนตัวของเขา ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนได้เข้ามา ยกเว้นคุณหมอผู้มีพระคุณ ที่เขานึกอย่างไรไม่รู้ ถึงได้พาเธอมาที่นี่ ทั้งที่ปกติเขามีห้องสำหรับกิจกรรมบนเตียง แยกไปอีกห้อง “ผมจะทำให้ประสบการณ์ครั้งนี้ของหมอ วิเศษกว่าครั้งที่ผ่านๆ มาของหมอเอง ไม่ต้องกังวลไปหรอก”

หญิงสาวถึงกับควันออกหู ไม่เคยรู้สึกโกรธมากมายขนาดนี้มาก่อน ความคิดของเขามันทุเรศที่สุด เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่ผ่านเรื่องแบบนั้นมาอย่างที่เขาคิด จะขอร้องอ้อนวอนคนแบบนี้ไป ก็เปล่าประโยชน์ สู้ดิ้นร้นด้วยตัวเองดีกว่า

“ทุเรศ ความคิดสกปรก ปล่อยฉัน ไอ้คนบ้ากาม ปล่อย!” สิ้นเสียงตะโกนต่อว่า เธอก็ออกแรงทุบหน้าอกแกร่งพัลวัน พร้อมกับออกแรงดิ้นสุดตัว แต่มีหรือคนตัวโตจะสะทกสะท้าน เขาตั้งรับกำปั้นน้อยๆ ได้อย่างไม่ยาก ก่อนจะรวบมือเล็กทั้งสองข้างตรึงไว้เหนือหัว

“หมอทำให้มันเป็นแบบนี้เอง อย่ามาว่าผมรุนแรงไม่ได้นะ” พูดจบริมฝีปากหยักได้รูปก็ฉกวูบลงบนเรียวปากอิ่ม ระดมจูบหนักหน่วง บดขยี้อย่างต้องการลงโทษและเอาแต่ใจ หมายจะสอดแทรกเข้าไปหาความหวานในโพรงปากนุ่ม ทว่าหญิงสาวกลับไม่ยอมให้เขาได้สมหวัง เม้มริมฝีปากสวยไว้แน่น แต่ก็ได้เพียงไม่นาน เมื่อคนช้ำชองมีวิธีรับมือกับคนดื้อรั้น เขากัดริมฝีปากนุ่มอย่างแรง ก่อนที่เธอจะเผลอตัวเผยอปากออกให้เขาได้สอดแทรกปลายลิ้นร้อนเข้าไปกวาดต้อนหาความหวานได้สำเร็จ

“อื้อ...” คุณหมอสาวที่ไม่เคยสัมผัสกับเรื่องเช่นนี้มาก่อนส่งเสียงประท้วงอยู่ในลำคอ เมื่อถูกเขาจูบอย่างเอาเป็นเอาตาย เนิ่นนานจนเกือบขาดอากาศหายใจ เห็นแบบนั้นเขาเลยผละริมฝีปากออกเล็กน้อย ปล่อยให้เธอได้รับอากาศเข้าปอดพร้อมกับกระตุกยิ้มราวกับผู้ชนะ มองคนใต้ร่างที่หายใจหอบสะท้านตาเป็นประกาย

“ผมจะอ่อนโยนถ้าหมอไม่คิดดื้ออีก” เขาบอกชิดริมฝีปากบวมเจ่อจากฝีมือของตัวเอง ก่อนจะแนบปากหยักลงไปอีกครั้ง ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้ประท้วง ครั้งนี้จุมพิตของเขาแตกต่างจากเมื่อครู่มาก เขาค่อยๆ บรรจงจูบอย่างนุ่มนวล หลอกล้อให้เธอเคลิ้มตามได้อย่างไม่ยากนัก มือซุกซนเริ่มเคลื่อนไหวสอดเข้าไปลูบไล้หน้าท้องแบนราบ ลากไล้ขึ้นไปเรื่อยๆ จนคนนอนนิ่งๆ สะดุ้ง สติกลับคืนมา เมื่อสบโอกาสก็พยายามส่ายหน้าหนีออกแรงดิ้นสุดกำลังอีกครั้ง แต่มีหรือคนเอาแต่ใจจะสะทกสะท้าน ตอกย้ำให้เธอรู้ว่าอย่าคิดลองดีกับเขา ความหนักหน่วงเกิดขึ้นอีกครั้งให้คนต่อต้านได้รู้ว่าตนทำพลาด

คุณหมอสาวทั้งเจ็บทั้งกลัวกับความป่าเถื่อนของเขา ริมฝีปากอวบอิ่มแสบร้อนราวกับถูกไฟลวก ดวงตาคู่สวยร้อนผ่าวและคลอไปด้วยน้ำตา คิดหาวิธีรอดออกไปจากสถานการณ์นี้ได้อย่างไร มันแทบจะเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะรอดออกไปได้ ยิ่งต่อต้าน ก็มีแต่แย่ลง อย่างไรแล้วเขาก็ไม่คิดจะหยุดแน่ๆ เจ้าพ่ออย่าง ฟรานเชสโก แอสตัส เมื่ออยากได้อะไรต้องได้ และไม่คิดจะเคยปราณีใคร ต่อให้ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด เขาก็ไม่มีวันเห็นใจ

เจ้าพ่อจอมเอาแต่ใจลดความรุนแรงลง เมื่อรับรู้ว่าคนใต้ร่างไม่มีการต่อต้านขัดขืนอีกแล้ว เขาจึงเริ่มต้นปลุกเร้าเธออีกครั้ง และแล้วเธอก็ถูกความวาบหวามที่เขามอบให้เล่นงาน จนสิ้นฤทธิ์ไปในที่สุด เขาจึงผละตัวออก จัดการกับอาภรณ์ของเธอและของตัวเองออกไปให้พ้นทาง ก่อนจะตามลงไปทาบทับอีกครั้ง ปากหยักระดมจูบไปทั่วใบหน้าหวาน ก่อนจะเลื่อนลงมาตามซอกคอนวลเนียน ฝ่ามือซุกซนลูบไล้ไปทั่วกายสาว

“หมอสวยเหลือเกิน...” ชายหนุ่มกระซิบครางเสียงแหบพร่า ทั้งที่ยังแนบชิดกับทรวงงามได้รูปสวยเต็มไม้เต็มมือ ก่อนจะเลื่อนใบหน้าลงซุกไซ้ไปทั่วกายสาวราวกับหิวโหย กระตุ้นให้เธอร้อนเร่าด้วยความต้องการ

“คุณ...อืม” หญิงสาวถึงกับร้องครางเบาๆ จิกเล็บลงบนผ้าปูที่นอนเพื่อระบายความรัญจวนใจที่เขามอบให้ สัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยพานพบ เธอแทบจะแดดิ้นไปกับรสสัมผัสวาบหวิว ร่างกายร้อนผ่าว ราวกับเป็นไข้ บวกกับไอร้อนจากร่างที่ทาบทับทำให้อาการร้อนวูบวาบในกายของเธอยิ่งเพิ่มทวี

“อ่า...” ชายหนุ่มปวดร้าวไปทั่วทั้งร่าง สิ้นสุดความอดทนที่กักเก็บเอาไว้ ความพิสุทธิ์ของเธอทำให้เขาหลงลืมที่จะป้องกันเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ร่างแกร่งทาบทับลงไปบนร่างบาง ก่อนจะพาตัวตนอันใหญ่โตแทรกเข้าไปทันที แล้วก็ต้องชาวาบไปทั้งตัว

“ฉัน...เจ็บ ออกไปนะ!”

ฟรานเชสโกกัดฟันกรอด ปวดร้าวไม่ต่างจากคนตัวเล็ก หลงเข้าใจผิดคิดว่าเธอไม่ใช่สาวบริสุทธิ์ เลยไม่ได้อ่อนโยนสักเท่าไร เขาค่อยๆ ก้มลงจุมพิตปากอิ่มอย่างอ่อนหวาน เพื่อให้เธอหลงลืมความเจ็บ แม้ตัวเองจะถูกรัดแน่นจนแทบขาดใจ แต่เพื่อไม่ให้เธอต้องเจ็บเพิ่ม เขาจำเป็นต้องอดทนให้เธอได้ปรับตัว เพราะรู้ว่าถ้าเอาแต่ใจ เธอจะมีประสบการณ์ที่เลวร้ายไปตลอดชีวิต

ไม่นานหญิงสาวก็เริ่มตอบสนองอย่างกล้าๆ กลัวๆ ชายหนุ่มเริ่มขยับเอวสอบไปตามจังหวะ นำทางพาเธอไปพบกับประสบการณ์ครั้งแรกอย่างสุดแสนวิเศษ ตามที่ได้บอกเธอตั้งแต่ก่อนหน้า เขาฟุบตัวลงบนร่างอรชรอย่างเหนื่อยหอบด้วยความอิ่มเอมใจอย่างน่าแปลกประหลาด ทุกครั้งที่ผ่านมา เป็นแค่ความรู้สึกของการได้ปลดปล่อย แต่ครั้งนี้แตกต่างออกไปอย่างสิ้นเชิง เป็นนานกว่าเขาจะผละลงมานอนข้างๆ มือใหญ่รวบคนตัวเล็กที่ใกล้จะหลับมิหลับแหล่เข้ามาในอ้อมกอด

เป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ที่เจ้าพ่อเจ้าของฉายา นักล่า ยอมให้ผู้หญิงที่ผ่านประสบการณ์บนเตียงอยู่ค้างคืนด้วย โดยไม่คิดจะให้กลับเหมือนทุกครั้งที่ผ่านๆ มา ชายหนุ่มมองดวงหน้าสวยหวานที่หลับพริ้ม แล้วเกิดความรู้สึกหวงแหนและเป็นเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่างในตัวเธอแล่นปราดขึ้นมาในวินาทีนั้น อย่างที่เจ้าตัวไม่คิดว่าจะเกิดความรู้สึกแบบนี้ขึ้นกับผู้หญิงคนใดในโลกใบนี้...