“พอได้คุยกับชายชู้ หน้าตาระรื่นเลยนะ” คำพูดแดกดันนั่นทำให้ณัฐธิดานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับสามี
“พ่อเลี้ยงพูดเรื่องอะไรคะ” หล่อนเอ่ยถามอย่างสงสัย พลางมองท่าทีของสามีอย่างหวาดระแวง
“ไอ้เรื่องตีหน้าซื่อๆ นี่ เธอตีเก่งดีนะณัฐธิดา” ภูผาขยับเข้าใกล้ ส่วนณัฐธิดาก็ถอยหนีอัตโนมัติ
“ดาไม่ได้ตีหน้าซื่อนะคะ” หล่อนตอบเสียงสั่นๆ พลาง ขยับถอยหลังเรื่อยๆ เมื่อสามียังไม่หยุดเดินไล่ต้อน ดวงตาคู่สวยก็เต็มไปด้วยความหวาดหวั่น
“เห็นกับตา ยังจะกล้าเถียงอีกหรือไง ว่าแต่ไอ้ชู้รักของเธอนี่มันลีลาเด็ดดีไหม แล้วเธอชอบลีลาของใครมากกว่ากัน ระหว่างลีลาผัวกับชู้” ปากหยักกดยิ้มร้ายทันทีที่พูดจบ ขณะที่ณัฐธิดาก็หน้าชา สองมือของเธอสั่นระริก
“ไม่ตอบแบบนี้ แสดงว่าลีลาของชู้ยังไม่เด็ดพอ”
“พ่อเลี้ยงหยุดพูดจาหยาบคายซะทีค่ะ แล้วดาก็ไม่ได้มีชู้อย่างที่พ่อเลี้ยงกำลังกล่าวหาด้วย” ณัฐธิดาปัดมือมือใหญ่ที่ยื่นมาหาสุดแรง ท่าทีแสดงออกราวกับรังเกียจนั่นเป็นเหตุให้อารมณ์ของภูผาระเบิด
“ผัวแตะนิดแตะหน่อยทำสะดีดสะดิ้งเหลือเกินนะ!” ภูผากระชากร่างเล็กเข้ามาปะทะอกแกร่ง ดวงตาเรืองโรจน์ด้วยแรงโทสะ
“พ่อเลี้ยงปล่อยดา”
“ผัวแตะทำเป็นบอกให้ปล่อย แต่กับไอ้ตะวันเธอคงจะร้องบอกให้มันทำไม่หยุดเลยสิ” ยิ่งพูดก็เป็นเขาที่ยิ่งเดือดดาล มือใหญ่ที่ยึดแขนเรียวจึงกดแรงๆ จนแขนเรียวแทบหัก
“พ่อเลี้ยงปล่อยดา ดาเจ็บ” ณัฐธิดาร้องบอกด้วยหน้าตาเหยเก
“เจ็บสิดี จะได้สาสมกัน หรือเธอลืมไปแล้วว่าเธอทำให้ฉันเจ็บแค่ไหน” ภูผาตวาดกลับเสียงดังลั่น
“ดาไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้น” ณัฐธิดาเงยหน้าขึ้นมาตอบโต้กลับไปเสียงดังแต่ก็ยังแพ้สามีอยู่ดี
“ไม่ได้ทำ! แล้วเธอไปนอนแก้ผ้าอยู่บนเตียงเดียวกับฉันได้ยังไง! บอกมาสิ หรือเธออิจฉาอาย ที่ฉันรักอายคนเดียว เธอเลยวางแผนอุบาทว์ เพื่อแย่งชิงฉันมา เธอนี่...ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกนายอำเภอเลย ไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้จะทำให้นายอำเภออับอายแค่ไหน ที่ลูกสาวคนดีทำเรื่องได้เลวระยำสิ้นดี!”