“จะกลัวอะไรฉัน ต่อให้มีอะไรกันตอนนี้ หรือหลังแต่งงานมันก็ต้องมีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ มา ๆ มาทำลูกด้วยกัน” ใบหน้าหื่นกระหาย ฝ่ามือหนาตบลงไปที่เตียงหนานุ่มเพื่อเชื้อเชิญอีกฝ่าย “มะ ไม่!” หญิงสาวปฏิเสธเสียงแข็ง ก่อนจะคว้าหมอนหนุนมาบังร่างของตนเอาไว้ “คะ คุณรู้ได้ยังไงว่าหนูอยู่ที่นี่” น้ำเสียงสั่นเครือบ่งบอกว่าเธอกลัวผู้ชายตรงหน้าเป็นอย่างมาก กลัวว่าเขาจะเกินเลยกับเธอจริง ๆ ตามคำกล่าวที่เขาเอ่ยมา

"หนังสือชุดสัญลักษณ์วัฒนธรรมเจียงซี" ที่เขียนโดย หวางจื่อชวน หนังสือเรื่องนี้น่าสนใจมาก ตอนอ่านหากลองจินตนาการณ์ตามไปด้วยจะเสมือนได้ออกเดินทางไปพร้อมกับสัมผัสกับบรรยากาศที่น่าเหลือเชื่อนั้น ได้เข้าใจถึงที่มาเกี่ยวกับวัฒนธรรมภูมิทัศน์ของเจียงซี ซึ่งเป็น"มณฑลที่มีพื้นที่สีเขียวมากที่สุด” ในประเทศจีน เพราะบนพื้นที่ 169,900 ตารางกิโลเมตร ถูกปกคลุมด้วยป่าไม้ถึง 63.1% โดยทางทิศตะวันออก ทิศใต้ และทิศตะวันตกถูกโอบล้อมด้วยภูเขาทั้งสามด้าน ส่วนทิศเหนือมีทะเลสาบโผหยางหู ซึ่งเชื่อมต่อกับแม่น้ำฉางเจียง ไหลไปสู่ที่ราบจงหยวน กลายเป็นแม่น้ำสายหลักทั้ง5 คือแม่น้ำกั้นเจียง แม่น้ำฝู่เหอ แม่น้ำซิ่นเจียง แม่น้ำโผเจียง และแม่น้ำซิ่วซุ่ย ซึ่งแม่น้ำเหล่านี้ได้แตกแขนงออกไปเป็นแม่น้ำย่อยๆ อีกกว่า 2,400 สาย คอยหล่อเลี้ยงผู้คนในดินแดนเจียงซี มาตั้งแต่สมัยบรรพบุรุษมาถึงปัจจุบัน รวมแล้วนับเป็นเวลาหลายพันปี ความมหัศจรรย์ของเจียงซียังไม่จบเพียงเท่านั้น ที่นี่ยังมีพืชตระกูลไบรโอไฟต์ มากกว่า 500 ชนิด พืชในตระกูลเฟิร์น 470 ชนิด และพืชที่มีเมล็ดมากกว่า 4,000 ชนิด กลายเป็นศูนย์กลางของแหล่งกำเนิดพืชพรรณหายากนานาชนิดอีกแห่งหนึ่งของโลกก็ว่าได้ ยังมีทะเลสาบโผหยางหูเป็นทะเลสาบน้ำจืดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนและเป็นแหล่งน้ำที่สำคัญที่สุดในโลกด้วย มีถ้ำหย่งซาน ที่ถูกค้นพบในยุคหินเก่า ซึ่งเป็นช่วงที่มนุษย์รู้จักใช้เครื่องมือที่ทำจากหินห่างจากยุคปัจจุบันเป็นเวลาถึง 500,000 ปีมาแล้ว ที่นี่บรรพบุรุษยังได้ริเริ่มปลูกต้นข้าวด้วยค่ะ ข้าวต้นแรกในวันนั้นตอนนี้ได้กลายมาเป็นอาหารของคนทั่วโลกมาถึงทุกวันนี้

แคว้นของนางต้องล่มสลายเพราะการโจมตีของข้าศึกอย่างไม่ให้ทันตั้งตัว นางต้องสูญเสียบิดามารดา ซ้ำยังบาดเจ็บหนักตกน้ำ ถูกพัดพามายังดินแดนเหลียว ได้รับความช่วยเหลือจากหมอทหารแก่ๆที่อาศัยในจวนแม่ทัพ... ผู้ซึ่งไม่ชื่นชอบในตัวสตรีคนใดทั้งสิ้น แต่นางต้องปลอมแปลงตัวเป็นชายเพื่อรับใช้เขาเพราะเหตุบังเอิญอย่างหลีกเลี่ยงมิได้ และหวังว่าในสักวันหนึ่ง แม่ทัพผู้นี้จะช่วยนางแก้แค้นให้กับชาวหนานทุกคน ถังจงลี่...นายน้อยแห่งสกุลถัง ผู้เหลือตัวคนเดียวช่างปากจัด จองหองและน่าอัดยิ่งนัก ซ้ำยังหาเรื่องนางไม่เว้นแต่ละวัน... แต่เรื่องอะไรนางจะยอมให้เขาทำร้ายนางได้แต่เพียงผู้เดียว...นางก็ต้องสู้กลับเช่นกัน ถึงเป็นแค่บ่าวรับใช้ก็เถอะ... แต่ทว่า...จู่ๆเจ้าเสืองั่งแห่งกองทัพพยัคฆ์ดำผู้นี้กลับมีทีท่าแปลกประหลาด ให้ตายเถอะ...ถังจงลี่เป็นพวกชายรักชายหรือนี่!!!

อันใดเลยไหนร่วงโรยรา อันใดนั้นหนาคือวันเวลาพ้นผ่าน อย่ากระนั้นเลยหากใจอยากไขว่คว้า สรรค์สร้าง...ปั้นสิ่งที่ฝันให้เป็นจริง

[มดแดง&เค-วอลลิส] “ช่วยบอกฉันหน่อยได้มั้ย ว่าฉันต้องทำอย่างไรดี ถึงให้ฉันเป็นคนแรกและคนสุดท้ายของเธอ...มดแดง” [เมษา&เคลย์ตัน] “เอามันกลับไป และฝากข้อความถึงเจ้าของดอกไม้ด้วยว่า...ไปขอส่วนบุญที่อื่น” [หลิวหลิว&เควิ้น]“ได้เวลาตบรางวัลให้เธอแล้ว หลิวหลิว เมียของฉัน” หลิวหลิว,เมษา,มดแดง พวกเธอถูกหลอกล่อ ถูกลักพา ถูกกักขัง โดยเหล่าซาตานในคราบเทพบุตร เควิ้น,เคลย์ตัน,เค-วอลลิส เมื่อพวกเธอถูกพวกเขาทุ่มเทแรงกาย ชักนำความเร้าร้อน ดิบเถื่อน เข้าสู่โลกอันสดใสให้กับพวกเธอ STOCKHOLM SYNDROME [โรคหลงรักความเจ็บปวด] จึงเป็นผลลัพธ์ของการกระทำเหล่านี้

มิวส์ สาววัย20ปีที่มีเป้าหมายอยากจะเป็นนางเอกหนังโป๊ ภาพฝันของเธอคือเป็นนางเอกดังระดับต้นๆที่รวยและสวยเริ่ด สิ่งเหล่านี้ดูจะเป็นไปได้ง่ายสำหรับคนสวยและหุ่นดีอย่างเธอ ทว่าลีลารักของเธอนั้นห่วยแตก การจะเป็นนางเอกAVนั้นจึงยากยิ่ง มิวส์จึงต้องหาประสบการณ์กับหนุ่มๆให้มากๆเข้าไว้ จนในที่สุดเธอก็ได้แคสต์งานแรกผ่านไปเป็นนางเอกหน้าใหม่ของวงการ

ลูซัส บอร์เจีย มาเฟียอิตาเลียน – ไทย เจ้าของดวงตาสีเทาเข้ม ผู้ใช้ชีวิตเยี่ยงสัตว์ป่าบนวิถีของมาเฟียร้าย บาดแผลฉกรรจ์ที่พานพบ ทำให้หัวใจของลูซัสด้านชา อย่าว่าแต่สะกดคำว่ารักไม่เป็นเลย แม้แต่ความเมตตาเขาก็ยังไม่รู้จักมัน แล้ววันหนึ่งแค่เพียงได้เห็นภาพถ่ายลูกสาวของคนที่เป็นหนี้ชีวิตเขา ลูซัสถึงกับเอ่ยปากอยากได้เธอ!! โดยหารู้ไม่ว่าความรักที่เขาไม่เคยพานพบกำลังเข้ามาทักทายอย่างไม่รู้ตัว เพราะผู้หญิงที่แสนสดใสคนหนึ่ง ที่ต้องกลายมาเป็นผู้หญิงของมาเฟีย “ฉันไม่เล่นเกมรอคอยกับเธออีกต่อไปแล้ว อลิส!” อริสาหอบตัวโยนอยู่ในอ้อมแขนของเขา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมอยู่ๆ เขาก็จูบเธอโดยไม่ให้ตั้งตัว จะว่าไปแล้วเขาก็ไม่เคยให้เธอได้ตั้งตัวกับเรื่องนี้สักเท่าไร เขามักจู่โจมทำให้เธอตื่นกลัวจนต่อต้าน “เกมรอคอยอะไรกันคะ” “ฉันจะมีอะไรกับเธอ อลิส ฉันจะทำให้เธอเป็นของฉัน...เดี๋ยวนี้!” อริสาหวังว่าเดี๋ยวนี้ของเขาคงไม่ได้หมายถึงที่นี่ ที่สนามหญ้าที่รายล้อมไปด้วยฝูงสุนัขสองสายพันธุ์และบอดี้การ์ดอีกร่วมร้อยชีวิต “คุณสัญญาว่าจะรอให้ฉันพร้อม” เธอทวงสัญญาเสียงสั่น โดยหวังว่าเขาจะเห็นใจ แต่แล้วเขากลับแสยะยิ้มเย็นๆ ที่มุมปาก และเปล่งรังสีความน่าสะพรึงกลัวเพิ่มมากขึ้น เพราะคำพูดทวงสัญญานั้นทำให้เขาเดือดดาลเหลือเกิน “เธอไม่มีวันพร้อมเพื่อฉัน เพราะเธอเกลียดฉันและในหัวของเธอคิดแต่จะไปจากฉันตลอดเวลา” เขาให้เวลาเธอน้อยมากในการตัดสินในกับความคิดที่ว่าต้องการอยู่ที่นี่หรือไป แค่ 3 วันเนี่ยนะ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้เธอคิดอย่างไรกันแน่ “ฉันจะร่วมรักกับเธอ ไม่ว่าเธอจะพร้อมหรือไม่พร้อมก็ตาม”

ราชันย์ หรือ คิงส์ อายุ32 เพลย์บอยตัวพ่อ ประสบอุบัติเหตุ(?) ตื่นมาในบ้านสวนของหญิงสาวคนหนึ่ง ลลินลาออกจากงานที่ทำอยู่ กลับมาพลิกฟื้นสวนเพาะพันธุ์ไม้ของของพ่อแม่ซึ่งเป็นสมบัติที่ทั้งสองทิ้งไว้ให้ หญิงสาวพยายามที่จะใช้ชีวิตหลังการหย่าร้างให้ดีที่สุด บังเอิญลลินได้พบกับราชันย์ที่หมดสติ แรกทีเดียว เธอจะพาเขาไปโรงพยาบาล แต่วันนั้นฝนตกหนัก จึงได้แต่รักษาเขาเท่าที่พอทำได้ แต่โชคดีที่เขาไม่เป็นอะไรมาก ราชันต้องการหลบซ่อนตัวชั่วคราวเพื่อสืบว่าใครทำร้ายเข า ความใกล้ชิดทำให้เขาอยากตอบแทนเธอมากกว่า ‘ผู้มีพระคุณ’ แต่หัวใจที่ปิดตายเพราะความบอบช้ำ จากอดีตของลลินทำให้ราชันต้องใช้ความสามารถและงัดกลเม็ดมามัดใจสาว เรื่องมันอาจจะง่ายกว่านี้ ถ้าอดีตสามีของเธอไม่พยายามกลับมาง้อขอคืนดี “อย่า...อย่าทำแบบนี้” เสียงของลลินแผ่วเบา “ฉันไม่ใช่ของเล่นของคุณ...” “แน่นอน” เขาขบติ่งหูเล็กๆ ราวไข่มุกของเธอ “พูดกี่ร้อยครั้ง ผมก็ยืนยันว่าจริงจังกับคุณ”

Jar of Hearts (My Friend's Father & I)

เธอถูกเพลิงพิศวาสของเขาแผดเผา ส่วนเขา... กลับติดบ่วงราคีสวาทที่ตั้งใจมอบให้เธออย่างถอนตัวไม่ขึ้น นิยายชุด 1. วิวาห์ร้อน เพลิงสวาท 2. ร้อนรักราคีสวาท

เฉินเฉียงรู้สึกตัวอีกครั้งก็มาอยู่ในยุค ที่มีสัตว์อสูร และผู้บ่มเพาะพลังเสียแล้ว ด้วยความบังเอิญเขาได้ใช้มือสัมผัสกับซากสัตว์อสูร ทำให้คนธรรมดาแบบเขาได้รับสายเลือดพิเศษ หลังจากที่เขาศึกษาระบบนี้ทำให้รู้ว่า เขาสามารถดูดความสามารถดั้งเดิมแบบสุ่มของซากศพได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูร หรือแม้แต่มนุษย์ ด้วยความสามารถนี้ทำให้เฉินเฉียงมั่นใจว่าเขาจะมีชีวิตรอดในยุคโลกาวินาศนี้ได้ ยิ่งเขาฆ่า!มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

เพราะความเมาเธอเลยตกเป็นของเขา แต่แท้ที่จริงแล้ว เขารอเธอมานานหลายปีแล้วต่างหากเล่า!!! ตัวอย่างบางช่วงบางตอน วริศตื่นขึ้นมาอีกครั้ง แต่กลับจำไม่ได้ว่านอนอยู่ที่ไหน ในห้องมืดมิดก็จริง แต่เขาก็รับรู้ได้ถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาว หญิงสาวที่นอนอยู่ข้างกายของเขาน่าจะเป็นสาวสักคนที่เขาหิ้วกลับมานอนที่ห้องพัก คนเมาจำไม่ได้ว่าขับรถกลับมาถึงบ้านสวนของมารดา เข้าใจผิด คิดว่ายังอยู่ที่คอนโดฯ ของตัวเอง มือหนาเริ่มเคลื่อนขยับไปสัมผัสกับผิวเนื้ออ่อนนุ่ม เสียงครางเบาๆ ทำให้เขารู้สึกตื่นตัวเหลือล้น วริศสัมผัสลูบโลมไปทั่วเนื้อกายสาว ปรากฏว่าด้านในไม่มีด่าน เธอโนบราและมันเหมาะให้เขาเข้าไปแทรกสอดเข้าสัมผัสกับเนื้อนางสาวอันหอมกรุ่น กลิ่นหอมนั้นทำให้เขาต้องขยับกายเข้าไปหาพร้อมด้วยซุกจมูกเข้าไปดอมดมให้สมใจ “อื้ม...” เธอครางประท้วงพร้อมเบี่ยงใบหน้าหนี เขาก็บดจูบลงไปอย่างหนักหน่วง ดูดปากบนล่างของเธออย่างดูดดื่ม เสียงครางของเธอทำให้เขายิ่งขม้ำดูดหนักขึ้นด้วยความปรารถนาคุกรุ่นรุนแรงที่เกิดขึ้นมาในหัวใจ ร่างกายของเขาแนบชิดกักกอดเธอเอาไว้ทั้งร่าง กลิ่นหอมและผิวเนื้อเนียนนุ่มของเธอ ทำให้เขาลุ่มหลงอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เมื่อรถเสียกลางทาง...พี่สิบล้อกล้ามโตจึงอาสาลงมาช่วย!

“คนสารเลว ฉันเกลียดคุณ” เธออยากตะโกนใส่หน้าเขา ทว่าน้ำเสียงที่เปล่งออกไปกลับเบาแสนเบา “นี่ขนาดคุณเกลียดผมนะ คุณยังมาเสนอตัวให้ผมถึงที่” เขายิ้มดูแคลน พลางขยับตามติดร่างเล็กที่ขยับถอยหนีอย่างหวาดระแวง เพราะเวลานี้เขาไม่ใช่คนรัก ที่เธอเคยรู้จักอีกแล้ว “ฉันไม่ได้มาเสนอตัวให้คุณ” เธอแย้งด้วยเสียงสั่นเทา พลางยกมือผลักไสคนที่เอาตัวเข้ามาเบียดสุดแรง ทว่ามือทั้งสองข้างกลับถูกมือหนารวบแล้วกดดึงลงข้างลำตัว “คุณแน่ใจเหรอ”

ลูเซียส พงศ์พิสุทธิ์มาเฟียตัวฉกาจเลือดผสมไทย-อิตาเลียน แห่งตระกูลบอร์เจีย เจ้าของดวงตาสีเทาที่แสนสะกดใจ บวกกับความหล่อเหลาที่ทำให้ต้องนิ่งงัน และร่างสูงสมาร์ตที่ทำเอาหัวใจสาวสั่นไหว ทว่าเขามีความเอาแต่ใจแสนร้ายกาจ เมื่อสิ่งใดที่เขาต้องการแล้ว ก็แปลว่าสิ่งนั้นต้องเป็นของเขาให้จงได้ ไม่เว้นแม้แต่เธอ! มาเฟียเจ้าแผนการจึงแปลงกายเป็นสุนัขจิ้งจอกไล่ล่าแมวสาวแสนพยศ จากที่คิดว่ามันเป็นแค่เกมที่เขาหวังจะให้เธอมาดับความเร่าร้อนจากร่างกายที่ต้องการครอบครองเจ้าหล่อนให้บรรเทาลงบ้าง และลูเซียสเองก็ตั้งใจที่จะเป็นผู้ควบคุมเกมนี้แท้ๆ แต่มันกลับยากเย็นเหลือเกิน เพราะความไร้เดียงสา น่ารักน่าเอ็นดู และมีเสน่ห์อย่างที่ชายผู้ไม่เชื่อมั่นในความรักอย่างเขาไม่อาจต้านทานเธอได้! มณิการ์ ไม่รู้ว่าตัวเองคิดถูกหรือผิดกันแน่ที่ตกลงรับตำแหน่งบอดี้การ์ดส่วนตัวให้กับมาเฟียหนุ่ม ชายหนุ่มที่เพียงแค่เขาส่งสายตาพราวระยับมาให้ เธอก็แทบจะหลอมละลายเสียแล้ว ยิ่งเมื่อเขาข่มขู่แกมบังคับให้รับข้อเสนอ เธอจึงต้องยอมเป็นผู้หญิงของมาเฟีย ตัดสินใจที่จะยอมเป็นของลูเซียสทั้งตัวและหัวใจ แม้รู้ดีว่าการตัดสินใจในครั้งนี้ของตัวเองอาจนำมาซึ่งความเจ็บปวดทรมานสักแค่ไหนก็ตาม “ว้าย! ปล่อยนะ นี่คุณจะทำอะไร” “พาเธอไปลงโทษยังไงล่ะ ฉันคิดว่าการลงโทษคงสนุกกว่าการไล่ออกเยอะเลย” “ไม่เอานะ ฉันไม่อยากโดนลงโทษ” หญิงสาวร้องประท้วงพร้อมดิ้นรนเพื่อจะลงจากอ้อมแขนแกร่งของคนตัวใหญ่ แต่เขากลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านต่อการขัดขืนของเธอแม้แต่น้อย ซ้ำร้ายขายาวๆ ของเขายังก้าวดุ่มๆ ไปทางห้องๆ หนึ่งอีกด้วย เมื่อประตูห้องนั้นเปิดออกก็ทำให้มณิการ์ต้องกระเสือกกระสนยิ่งกว่าเดิม ทั้งจิกทั้งข่วนบนแขนและอกเปลือยของเขา เนื่องจากเสื้อเชิ้ตที่ชายหนุ่มใส่อยู่นั้นถูกเขากระชากกระดุมขาดไปหมดก่อนหน้านั้นแล้ว “เปลี่ยนจากข่วนที่แขนและหน้าอกของฉันไปข่วนที่แผ่นหลังดีกว่ามั้งแมวน้อย” มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมยิ้มร้ายกาจ ก่อนจะโยนร่างบางลงไปบนเตียงนอนของเขาจนหญิงสาวรู้สึกจุกนิดๆ แต่ลูเซียสไม่ปล่อยให้เธอได้ทันตั้งตัวใดๆ ทั้งสิ้น เขากระโจนลงมาทาบทับกักเรือนร่างอรชรเอาไว้ใต้ร่างหนาจนทำให้มณิการ์หมดทางหนี

เขาคือผู้ปกครองที่อยู่เหนือเหล่าทหารรับจ้างและหน่วยรบพิเศษ เขาคือผู้น่าเกรงขามที่สามารถทำให้ผู้นำประเทศแต่ละประเทศถึงกับสั่นคลอน! เพื่อพวกพ้องของเขาแล้วเขาพร้อมที่จะเสียสละตัวเอง เพื่อครอบครัวของเขา..เขาก็ไม่ลังเลที่จะหลั่งเลือด! เขานั้นดุจดั่งมังกรที่ทยานขึ้นเหนือสรวงสวรรค์.. พลังของเขานั้นทำให้ได้มาซึ่งชัยชนะ ไม่ว่าสถานการณ์จะเสียเปรียบและย้ำแย่เพียงใดก็ไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดเขาได้ แม้ว่าจะเป็นสายลมหรือผืนน้ำก็ตาม...

"ถอดกางเกงได้ไหม" ถามเมื่อเห็นว่าคงถกขากางเกงขึ้นไม่ได้ เพราะมันเป็นกางเกงยีนส์ "ตัดออกเลยค่ะ" อรอุมาตอบไหนๆมันก็ขาดแล้ว ก็ตัดออกไปเลยแล้วกัน "ถ้าตัดก็ต้องตัดทั้งตัว ความหมายของผมคือ ให้คุณเอากางเกงตัวนี้ออกไปให้พ้นตาผม ถ้าคุณให้ผมตัด ผมก็จะตัดนะครับ" พูดพร้อมกับหยิบกรรไกขึ้นมา เขาต้องการเอากางเกงตัวนี้ออกไปให้พ้น เพราะจะได้ดูตรงจุดอื่นด้วยว่าบาดเจ็บตรงไหนอีกหรือเปล่า "ทำแค่แผลให้ก็พอ เดี๋ยวฉันไปรักษาต่อโรงพยาบาลเอง" อรอุมาบอกเธอคงไม่รบกวนเขานาน ทำแผลเสร็จก็แยกย้าย คิดแล้วก็โมโห ถ้ารู้หมอที่เจ้าของสวนมาตามคือเขา เธอขับรถหาหมอเองดีกว่า จะโลกกลมหรืออะไรก็ตาม เธอก็ไม่อยากเจอกับเขา "มีให้เลือกสองอย่างนะ จะปิด หรือเปิด" คิมหันต์ถามเสียงเย็น "คุณ!" "เลือกครับ" หมอหนุ่มไม่สนใจลูกตาวาวๆของเธอ จะปิดหรือจะเปลือยก็ไม่ใช่ปัญหา เป็นหมอที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ ทำตั้งแต่สากกระเบือยันเรือรบ คลอดลูก ตรวจภายใน เขาทำมาหมด เห็นจนไร้ความรู้สึกไปแล้ว ++++++++++++++++++++++++++++ นิยายเรื่องนี้เขียนขึ้นเพื่อความบันเทิง ทดลองอ่านตัวอย่างก่อนซื้อนะคะ ฝากหมอคิมหันต์ด้วยค่ะ

(A Woman who plays Card Games)

โปรย เรื่องราวชวนสยิวของ ชายแก่กลัดมันกับสาวน้อยจอมหงี่ “จอห์นบราวน์” เจ้าของอพาร์ทเม้นท์วัยเก๋า เสือเฒ่าจอมหื่น ไอ้ปืนโตแห่งแฮปปี้ๆๆๆๆอพาร์ทเม้นท์ อพาร์ทเม้นท์ที่เต็มไปด้วยเรื่องราวคาวโลกีย์ของบรรดาผู้ที่มาเช่าอาศัย วุ่นวายร้ายเสียวจนใครก็คาดไม่ถึง คำเตือนนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับเรื่องเพศเด็กและเยาวชนควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน

เฉินเฉียงรู้สึกตัวอีกครั้งก็มาอยู่ในยุค ที่มีสัตว์อสูร และผู้บ่มเพาะพลังเสียแล้ว ด้วยความบังเอิญเขาได้ใช้มือสัมผัสกับซากสัตว์อสูร ทำให้คนธรรมดาแบบเขาได้รับสายเลือดพิเศษ หลังจากที่เขาศึกษาระบบนี้ทำให้รู้ว่า เขาสามารถดูดความสามารถดั้งเดิมแบบสุ่มของซากศพได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูร หรือแม้แต่มนุษย์ ด้วยความสามารถนี้ทำให้เฉินเฉียงมั่นใจว่าเขาจะมีชีวิตรอดในยุคโลกาวินาศนี้ได้ ยิ่งเขาฆ่า!มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

หนังสือแนวแฟนตาซีที่ฮอตที่สุดในปี 2017, จางเซวียนข้ามไปอีกโลกหนึ่งโดยบังเอิญ ตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองกลายเป็นครูไปเสียแล้ว ซ้ำยังเป็นครูที่ไม่เก่งและกำลังจะถูกไล่ออกอีกด้วย ทว่าจางเซวียนกลับพบความลับอันยิ่งใหญ่ของร่างใหม่ร่างนี้ นั่นก็คือ... เขามีสมองเพชร! ในสมองของครูหนุ่มคนนี้แอบซ่อน 'หอสมุด' ขนาดใหญ่ไว้ด้านใน ไม่ว่าอะไรก็ตามที่จางเซวียนเห็น ไม่ว่าจะเป็นคนหรือสิ่งของ ล้วนถูกเก็บสู่คลังหนังสือในรูปแบบของสมุดเล่มหนึ่ง ก็ถ้าในเมื่อมีไอเท็มสุดยอดนี้อยู่กับตัวแล้ว ใครยังจะกล้าเรียกเขาว่าครูกระจอกอีก?!

“กรี๊ด!!!” อรุณสวัสดิ์กรีดร้องสุดเสียง ก่อนจะพยายามหนีออกจากคนที่คร่อมร่างของเธออยู่ “เงียบ” “มะ...มองฉันทำไม คิดจะทำอะไรฉัน” “มองหน้าว่าที่เมีย” อรุณสวัสดิ์ที่กำลังพยายามดิ้นหนีชะงักราวกับถูกปิดสวิตช์ เธอไม่ได้ฟังผิดแน่ๆ เมื่อครู่ผู้ชายคนนี้บอกว่ามองหน้าว่าที่เมีย ‘ว่าที่เมียบ้าเมียบออะไรกัน เธอไม่เคยไปตกลงรับคำจะเป็นเมียใครซะหน่อย’ “แก...เฮ้ย! คุณเป็นใคร” อรุณสวัสดิ์พยายามตั้งสติแล้วเอ่ยถามคนแปลกหน้าไปดีๆ เผื่อจะทำให้เธอรอด “ผมก็เป็นว่าที่ผัวไง จำไม่ได้หรือไง” “ฉันยังไม่มีแฟน แล้วจะมีว่าที่สามีได้ไง คุณจำอะไรผิดหรือเปล่า แล้วขอสาบานว่าฉันไม่เคยรู้จักคุณมาก่อน”

เมียเก็บ... นางบำเรอ... หรือเด็กเสี่ย ไม่ว่าเธอจะอยู่ในสถานะไหน เขาก็รักเธอจนสุดลึก ............................................................. "หากคุณไม่อยู่ที่นี่กับผม แล้วคุณจะไปไหน... กลับไปที่บ้านยอมเป็นเมียอีกคนของพ่อเลี้ยงเธองั้นเหรอ" "ฉะ... ฉันไม่รู้" ความใกล้ชิดทำเอามะลิใบหน้าร้อนผ่าวหัวใจเต้นแรง "ฉันไม่มีที่ไปแล้ว" เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ ก้อนแข็ง ๆ ก็แล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอ น้ำตาก็เอ่อล้นออกมา "งั้นก็อยู่ที่นี่กับผม" น้ำเสียงทรงอำนาจแกมสั่ง อนาวินใช้ปลายนิ้วปาดคราบน้ำตาออกจากแก้มของเธอ จากนั้น ก็ทาบทับริมฝีปากลงจูบเธออย่างรวดเร็ว "อึก...." ชายหนุ่มค่อยบดกลีบปากหญิงสาวให้เผยอออก แล้วชำแรกเรียวลิ้นเข้าไปตวัดรุกไล่ปลายลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน ฝ่ามือของเขาประคองท้ายทอยของเธอ แล้วบดจูบล้ำลึกยิ่งขึ้น "อื้อ" มะลิครางในลําคออย่างไม่รู้ตัว สติคล้ายหลุดลอยอยู่ในห้วงความฝัน อนาวินข่มใจถอนจูบออก ทั้งที่ใจไม่อยากให้หยุดแค่นี้ "หากจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องยอมเป็นผู้หญิงของฉัน" "ฉะ... ฉัน"