เขาใช้เงินเป็นตัวกลางในการแลกเปลี่ยน เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ส่วนเธอก็ใช้ร่างกายของตัวเองเป็นตัวกลางแลกเปลี่ยนกับเขา เพื่อให้ได้เงิน

เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ฉันไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต... เส้นทางชะตาชีวิตที่เล่นตลก เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว... การโดนทรยศ และ การเจอกันโดยบัญเอิญ จนทำให้เกิดการเดิมพันท้าทายเล่นเกมบ้าๆ กันขึ้นมา โดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยว่า...มันจะนำพาให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!!! ------------------------------------------------------------------------------------------------ ...เธอจำต้องอยู่ต่อไป หรือ ตายเพื่อชดใช้เวรกรรม...ที่ตัวเองเป็นคนก่อขึ้น ------------------------------------------------------------------------------------------------

ภูดินหนุ่มหล่อรวย มาดนิ่ง บ้างาน ผู้ถูกขนานนามว่าเป็นคนไม่มีหัวใจ เพราะไม่เคยมองหญิงคนไหนเลยแม้ว่าจะมีสาวสวยน้อยใหญ่ โปรไฟล์ดีแวะเวียนมาขายขนมจีบไม่ขาดสาย แต่กลับมาตกหลุมรักหญิงสาวธรรมดา แต่มีความพิเศษบางอย่างผ่านใบหน้าและแววตาของเธอ ที่ทำให้เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ จนต้องพยายามทำทุกทางเพื่อให้เธอเข้ามาอยู่ในชีวิตตนเอง

“เรามาเป็นอะไรกันมั้ย? จะได้เลิกถามเลิกใช้คำนั้นสักที...ว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” Part 2 : คำโปรยเรียกน้ำย่อย กอหญ้า: คุณตำรวจฉันขอแจ้งความค่ะ ฉันถูกละเมิดสิทธิของการเป็นประชาชน นายคนนี้ลวนลามฉันค่ะ ตำรวจ: เดี๋ยวคุณใจเย็นๆก่อนนะครับ กอหญ้า: ทำไมค่ะ หวังว่าคุณตำรวจคงจะไม่ปฎิบัติหน้าที่สองมาตราฐานหรอกนะค่ะ ฉันเป็นประชาชนที่เสียภาษีคนหนึ่งฉันมีสิทธิ เสรีภาพ ที่จะเข้าแจ้งความจับนายคนนี้ ขอหาลวนลามฉันค่ะ ตำรวจ: OK ครับ ผมจะลงบันทึกประจำวัน รบกวนคุณผู้หญิงให้รายละเอียดด้วยครับว่า ผู้ชายคนนี้ลวนลามคุณยังไง? กอหญ้า: ลวนลามค่ะ ก็คือลวนลาม ตำรวจ: ผมต้องขอรายละเอียดที่มากกว่านี่ครับ กอหญ้า: เอ่อ!!! .... มัน มัน จูบฉันค่ะ!!!!! ตำรวจ: ครับ จูบนะครับ จูบตรงไหนครับ? กอหญ้า: คุณตำรวจค่ะ มันต้องละเอียดแค่ไหนค่ะ คริสต์ที่นั่งเงียบมาตลอด รอยยิ้มเกิดขึ้นบนใบหน้าทันทีพร้อมกับสายตาเหลือบมองกอหญ้าที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำ ตำรวจ: ต้องระเอียดครับ ผมต้องลงบันทึกประจำวัน และต่อจากนั้นต้องสืบพยานและหลักฐานต่อนะครับ กอหญ้า: .....เอ่อ..... คริสต์: ให้ผมช่วยบอกรายละเอียดให้ก็ได้ครับ ว่าผมจูบเธอยังไง ตรงไหน และใช้เวลาจูบเธอนานแค่ไหน กอหญ้าหันไปมองคริสต์ด้วยดวงตาที่โตมากกว่าเดิม

จาก ‘เลขา ‘ ขยับสถานะขึ้นมาเป็น ‘ว่าที่เมีย’ เพราะคนอื่นคิดว่าได้เสียเป็นเมียผัวกัน แล้วเลขาหน้าใสจะทนได้อย่างไรเมื่อต้องอยู่ใกล้ๆกับบอสที่มีเลเวลความขี้อ่อยสูงแทบจะทะเลุเพดาน +++++++++++++++++++++++++++++++ “ตายซะเถอะ!” เลขาสาวที่เปลี่ยนสถานะมาเป็น ‘ว่าที่เมีย’ ตวัดสายตามามองคนที่นั่งประจำตำแหน่งคนขับก่อนจะยกมือขึ้นแล้วบีบคอว่าที่เจ้าบ่าวของตนเองอย่างแค้นใจที่ชายหนุ่มไม่ได้พยายามอธิบายให้ผู้ใหญ่เข้าใจไปทางที่เธอต้องการให้เป็น แต่กลับมาขอเธอแต่งงานแบบหน้าด้านๆ “โอ๊ย! ถ้าผมตายคุณจะเป็นหม้ายขันหมากนะคุณจันทร์” “อย่างงั้นยิ่งสมควรตายเป็นที่สุดเลยบอส!” “ถ้าผมตายขึ้นมาจริงๆผมจะเป็นผีมาปล้ำคุณ” เพลงจันทร์มองหน้าที่จะตายแล้วอยู่ยังไม่สำนึก เพราะเขาทำหน้าตาล้อเลียนแถมแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เธออีก ยิ่งเห็นมันก็ยิ่งแค้น! “เป็นผีแล้วยังจะหื่นอีก” มือเล็กของหญิงสาวเปลี่ยนตำแหน่งจากลำคอมาเป็นเอวสอบของชายหนุ่ม ก่อนจะใช้นิ้วจิ้มเพื่อแก้แค้น “ฮ่าๆ โอ๊ย! จันทร์พอแล้ว ผมจั๊กจี้” คีรีพยายามดิ้นหนีแต่เพราะที่นั่งมันแคบเขาจึงขยับตัวไปไหนไม่ได้ มือที่พยายามปัดป่ายมือของหญิงสาวก็เหมือนจะไม่ได้ผล “นี่คุณ! ไม่หยุดผมจะแสดงฉากเลิฟซีนบนรถจริงๆนะ” หญิงสาวที่กำลังจิ้มเอวของเขาอย่างเมามันรีบชักมือกลับทันที เพราะกลัวว่าเขาจะบ้าจี้แล้วพาเธอฮันนีมูนในรถขึ้นมาจริงๆ “ออกรถสิคะ พวกแม่ของเราไปถึงกรุงเทพแล้วมั้ง” “แหม! ไม่ทันไรก็ออกคำสั่งกับผัวแล้วนะครับคุณว่าที่เมีย” “บอส! อย่าเรียกฉันแบบนี้อีกนะ จะไม่มีเมียไม่มีผัวอะไรทั้งนั้นเพราะงานแต่งงานของเราจะไม่มีวันเกิดขึ้น” “อ้าว แต่คุณรับปากแม่ผมไปแล้วนะ” “ฉันแค่ขายผ้าเอาหน้ารอดแค่นั้นแหละค่ะ แล้วฉันก็รู้ด้วยว่าบอสคงไม่อยากเอาเชือกรัดคอตัวเองโดยการมาแต่งงานกับฉันหรอกใช่ไหมคะ” “ใครว่า ผมอยากจะแต่งงานกับคุณจริงๆนะจันทร์ ก็ไม่รู้ทำไมรู้แค่ว่าอยากแต่ง แล้วก็…” “แล้วก็อะไรคะบอส” คิ้วของหญิงสาวแทบจะผูกเป็นโบ เพราะความเครียดที่ต้องมานั่งเสวนากับคีรี “ก็อยากเข้าหอนะสิครับ” หมอนใบเล็กที่เพลงจันทร์ใช้อิงหลัง ถูกเปลี่ยนมาเป็นอาวุธชั้นดีในการโจมตีบุคคลที่มีความหื่นสูงชนิดที่ใครก็ไม่สามารถเทียบได้ “พอแล้วจันทร์ โอ๊ย!ทำไมคุณซาดิสท์แบบนี้นะ” คีรีเหลือบมองคนที่นั่งหน้ามุ้ยอยู่ข้างๆอยากจะขำก็สงสาร เพราะนอกจากจะโดนบังคับให้แต่งงานกับเขาแล้วยังโดนแม่ๆบังคับให้นั่งรถกลับเป็นเพื่อนเขาอีก ไม่ว่าชายหนุ่มพยายามจะชวนคุยแค่ไหนแต่สาวเจ้าก็ทำแค่สองอย่างคือพยักหน้ากับส่ายหน้า “จันทร์ คุณไม่อยากแต่งงานกับผมจริงๆ หรอ” “ไม่ค่ะ” “ผมเสียใจนะเนี่ยที่ยินคุณตอบแบบนี้” “บอสจะเสียใจทำไมคะ ในเมื่อเราไม่ได้รักกันจะแต่งงานกันได้ยังไง” “ตอนนี้ยัง แต่ต่อไปเดี๋ยวเราก็รักกันเองแหละน่า” “ไม่มีทางค่ะ” “ทำไม ผมไม่ดีตรงไหน” “บอสขี้หลี มีชะนีในลิสต์เป็นสิบๆคน เจ้าชู้ประตูดินแถมไปจิ้มใครบ้างก็ไม่รู้ ฉันไม่อยากติดโรคตายก่อนแก่” อึ้งสิครับ! ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนว่าเขาแบบนี้มาก่อน ยัยนี้คนแรกเลย “นั่นมันแต่ก่อน ผมสัญญาน่าผมจะเลิกทุกอย่างแล้วหันมาจิ้มคุณคนเดียว” “บอส!”

กิเลส ! ตัณหา ! ราคะ ! นำไปสู่ขุมอเวจีอันเร่าร้อน ศึกชิงสามีระหว่างเมียหลวงเมียน้อย ใครกันที่จะเป็นผู้ชนะ ! ………………………………………………………………………….. ยอดหัวเราะในลำคอ ขณะที่กระชากชุดนอนสีแดงของหญิงสาวใต้ร่างจนมันขาดออก แล้วโยนมันทิ้งอย่างไม่ใส่ใจ แคว่ก ! เพี๊ยะ ! จุ๋มฟาดมือเข้าที่แก้มของเขาเต็มแรง เสียงฝ่ามือกระทบแก้มฟังคล้ายกระแสไฟฟ้าแตกเปี๊ยะ หญิงสาวทั้งถีบทั้งดิ้นรนสุดกำลังด้วยความดุดันเพื่อเอาตัวรอด ความกลัวกําลังแผ่ซ่านไปทุกอณูประสาท หล่อนกระหน่ำกำปั้นลงบนตัวเขา “ดิ้นทำไม ชอบไม่ใช่เหรอ” เขาถามร่างทับร่างของเธออย่างรวดเร็ว เรือนกายกำยำตรึงหล่อนไว้ไม่ให้กระดุกกระดิก ทรวงอกเปลือยเปล่าของเธอขยับขึ้นลงอย่างรวดเร็วด้วยแรงหายใจ มันเสียดสีกับทรวงอกของเขาส่งผลให้เลือดในกายชายแล่นพล่านไปทั้งร่าง “สวย และอวบขึ้นนะ คงจะใช้เงินของบรรดาผัว ๆ ไปทำสาวมาล่ะสิ หึ หึ” เขาไล่สายมองเธออย่างโลมเลียหื่นกระหายเต็มที่ “ปล่อยกู!” เธอเหวี่ยงฝ่ามือขึ้นพยายามจะฟาดลงบนแก้มเขาอีกครั้ง แต่เขาจับข้อมือเธอไว้ได้ทัน “เรามารื้อฟื้นความหลังกันเถอะนะเมียรัก หึ หึ” เขาหัวเราะในลำคอพร้อมกับตรึงมือทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือศีรษะ “ถ้ามึงทำอะไรกู กูฟ้องตำรวจแน่ !” จุ๋มตาลุกวาวด้วยความแค้นเคือง “ผ่านนรกคืนนี้ไปให้รอดก่อนเถอะ หึ หึ” เขาเอ่ยด้วยเสียงเหี้ยมเกรียม จากนั้น ชายหนุ่มก็จับข้อมือทั้งสองของเธอไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง มันแข็งแรงดุจปลอกเหล็ก แล้วปลดสร้อยประคำสีดำออกจากคอของตนขณะที่สายตาจ้องเขม็งมองเธออย่าระมัดระวัง ครู่หนึ่งต่อมาเขาพึมพำคาถาบางอย่างแล้วสร้อยประคำสีดำก็กลายเป็นเชือกผ้าสีดำ หญิงสาวจึงงอมือขึ้นเป็นกรงเล็บหมายจะทำร้ายเขา แต่ถูกเขาจับไว้ได้ทัน แล้วมือทั้งสองของเธอก็ผูกติดกันด้วยเชือกสีดำอันน่ากลัว จากนั้นเขาก็ยกแขนของเธอขึ้นเหนือศีรษะเพื่อผูกเชือกไหมไว้กับเสาเตียง “ไอ้ยอด ปล่อยกู” เธอตะคอกใส่หน้าเขา พร้อมกับขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน “ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้” เขายืนขึ้น แล้วปลดเปลื้องพันธนาการของตนออกอย่างว่องไว แล้วขึ้นคร่อมร่างสวยที่นอนแผ่หลาเปลือยเปล่าบนเตียง “อ่า อวบใหญ่ขึ้นมาก” เขาช้อนมือเข้าประคองทรวงอวบ ๆ ของเธอเอาไว้ สายตาโลมเลียอย่างโหยหิว เมื่อหลีกหนีไม่ได้เธอจึงเหลือบสายตาขึ้นมองเขาด้วยท่าทางอันยั่วเย้า ในขณะมือทั้งสองของเขาขยับไปด้านข้างทรวงอกนุ่มนิ่ม แล้วค่อย ๆ ดันมันเข้าหากันอย่างอ่อนโยน จนเนินอกอวบ ๆ เบ่งบานหัวนมสีแดงระเรื่อชูชันอย่างเชื้อเชิญ “อ้าวววว น่าดูดมาก” เขาก้มมองมันราวกับต้องมนต์สะกด ฝีปากเขาอยู่ห่างจากหัวนมชูเด่นเคร่งครัดมีน้ำนมไหลออกมานิด ๆ “ไม่ไหวแล้ว หิว” เขาพูดเสียงแหบพร่า แล้วโฉบปากลงครอบหัวนมเข้าปากกลืนกิน ตวัดเลีย ดูด ดึงอย่างหิวโหย จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

“ ใส่ชุดน่ารักๆสวยๆให้เกียรติกันหน่อยไม่ได้รึไง!”ยัยเด็กคนนี้กางเกงยีนส์ขาสั้นเสื้อยืดตัวโคล่งมันก็ใส่มาให้ตายเถอะผมจะบ้าตายจากจะไปร้านหรูๆคงไปได้แค่ร้านลาบ “ แค่กินข้าวไม่ใช่ไงแค่นี้ก็สวยแล้ว...หรือว่าหนูไม่สวยคะพี่เหนือภพ!” “ หึ! ” ยัยบ๊องนี่มันชอบท้าทายจริงๆยื่นหน้าเข้ามาใกล้ทำตาปริบๆล้อเลียน แบบนี้ต้องสั่งสอนซะหน่อยคงลืมไปแล้วมั้งว่า เวลาท้าทายอะไรผมมากๆผมมักจะทนไม่ได้ทุกครั้ง “ เดี๋ยวๆพี่เหนืออย่าเพิ่ง!” ร้องเสียงหลงเลยพอโดนรวบตัวเล็กๆข้ามมานั่งคร่อมบนตัวแบบนี้ ไอกลิ่นน้ำหอมที่เคยคุ้นมันแตะจมูกจริงๆขนาดห่างหายไปนานยังรู้สึกเหมือนมันวนเวียนอยู่ข้างตัวมาตลอด

ความงามเป็นที่สุดมีกันแค่ความสลัว ร่างเล็กและอกใหญ่เกินกว่าเนื้อหนังมีแค่นี้จะไปกันได้ ยืดหลังเหยียดตรง กางความสวยสวยของความข่าวผ่อง บราซิเลี่ยนแว๊กซ์จัดการความไม่สวยไม่งามออกไปจนสิ้น แล้วการฟอกซะจนขาวก็บวมอ้าด้วยกลืนกินความเป็นชาย แบบซองนี้ผิดเบอร์ ความพยายามใส่กันนี้ ใกล้ว่า จะไปถึงการฉีกขาด เขาได้เวลาสั้นๆขณะเธอโยกยกตัวเอง เขาบี้กดนิ้วลงไปบนปุ่มแห่งความเสียวซ่าน ติ่งน้อยห้อเลือด แดงปั๊ดด้วยแรงกระทำรุนแรง “ซี๊ด อย่างนี้แหละดี” มีคำชมกันได้ซะ นิ้วเขาได้บี้บดกดใส่ ความดีๆ ติ่งเล็กหุ้มอยู่เหนือจุดศูนย์รวมเส้นประสาท แล่นลิ่วเค้นความเสียวซ่านขึ้นไปจนใบหน้า แก้มขาวผ่องกลายเป็นสีแดงแห่งเลือด “แรงอีก แรงอีก” อ้อมแอ้มอางับอากาสอยู่นานกว่าจะพูดออกมาได้ เป็นครั้งแรกที่เขาได้ความเคยชินในความมืด ได้เห็นความเป็นชายนี้มาขยายความหนอกๆให้มันต้องใกล้จะครึ่งวงกลมเข้าไป โอ้มีดหมอและฟอกขาวช่างทำกันได้ว่า ความสวยงามต้องได้การยกนิ้วเกรดเอซะที่ไหน มือกำลังบี้บดส่งแรงและแรงเข้าใส่ติ่งเหนือศูนย์รวมเส้นประสาทรับรู้ความเสียวต่างหาก แก้มห้อเลือดแดงก่ำพอแล้ว เสียวมากเกินกว่าจะทนแล้ว เธอไม่ต้องความเสียวซ่านใกล้ว่า จะเสร็จอยู่คนเดียว จับเอามือทั้งสองของเขามาจิกใส่สะโพก ใช้มือส่งแรงยก และตอกลง ให้เขาต้องเป็นฝ่ายน้ำแตกซะก่อน หลังจากจากนั้นการตอกกระหน่ำ แทงกันด้วยแรงหมดทั้งร่าง มือของเขานี่แหละ มีแรงเท่าไหร่ 2มือนี้ยกขึ้น ตอกลง ให้หมดให้สิ้น ให้หัวใจวายคาการรีดเค้นของยวงเนื้อกันเลย

“พอได้แล้ว” เธอตวาดเขากลับ หันมองเขาด้วยแววตาร้องขอ ชีวิตฉันลำบากเหลือเกินแล้ว ชานน... เธออยากบอกเขา หากก็ได้แต่เพียงเสียงที่เอ่ยอ้อนวอน “ปล่อยฉันไปเถอะ อย่ามายุ่งกับฉัน ได้โปรด” “เสียใจ” ชายหนุ่มบีบแขนหญิงสาวให้แน่นเข้า “ฉันกลับมาแล้ว และสาบานได้นับจากนี้ เธอไม่มีทางมีความสุข ปัถว์!”

(A Woman who plays Board Games)

เขากับเธอถูกจับคลุมถุงชนหมั้นหมายกันตั้งแต่เล็กๆ

.. คำโปรย .. หญิงสาววัยยี่สิบแปดปี ได้เข้าไปสำรวจในป่าหิมพานต์ เพื่อจะจดบันทึกต่าง ๆ ที่เธอได้เจอมา แต่ทว่าเธอกับโดนมักกะลีนางสองตนปลุกปล้ำอย่างหื่นกระหาย และในที่สุดเธอก็ได้มีอะไรกับพวกนาง รวมไปถึงมักกะลีนางตนอื่น ๆ อีกหลายสิบตน ใครจะไปคิดละว่าในป่าแห่งนี้จะมีอยู่จริง ++ เนื้อหาบางส่วน ++ “อ๊าสสสส อ๊า! อ๊ะ! อืม...” เสียงร้องครางของปลายฟ้าดังเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากคู่สวยที่ถูกอีกฝ่ายกำลังใช้ปลายลิ้นเข้าไปชอนไชอยู่ในโพรงปากจนเป็นเกลียวคลื่น ฝ่ามือข้างขวาของมักกะลีนางลงไปเล่นกับร่องเสียวของหญิงสาว ส่วนฝ่ามืออีกข้างกำลังบีบนวดคลึงเต้าของปลายฟ้าอย่างเร่าร้อนจากทางด้านหลัง ซึ่งในตอนนี้ทั้งสองได้ขยับร่างกายมานั่งอยู่บนโขดหินใกล้ ๆ โดยที่ปลายฟ้านั่งซ้อนบีหนึ่ง ในขณะที่บีหนึ่งเป็นฝ่ายรุกปลายฟ้าก่อนใคร แจ๊ะ! แจ๊ะ! แจ๊ะ ปับ! ปับ! ปับ! ปลายนิ้วของบีหนึ่งซอยเข้าไปในรูสวาทของหญิงสาว ซึ่งตอนนี้นั่งอ้าข้าให้อีกฝ่ายกระทำเธออย่างชำนาญ ในขณะที่ร่างกายของปลาย-ฟ้าเด้งรูสวาทตอบรับปลายนิ้วของอีกฝ่ายอย่างเร่าร้อน

เฉินเฉียงรู้สึกตัวอีกครั้งก็มาอยู่ในยุค ที่มีสัตว์อสูร และผู้บ่มเพาะพลังเสียแล้ว ด้วยความบังเอิญเขาได้ใช้มือสัมผัสกับซากสัตว์อสูร ทำให้คนธรรมดาแบบเขาได้รับสายเลือดพิเศษ หลังจากที่เขาศึกษาระบบนี้ทำให้รู้ว่า เขาสามารถดูดความสามารถดั้งเดิมแบบสุ่มของซากศพได้ ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูร หรือแม้แต่มนุษย์ ด้วยความสามารถนี้ทำให้เฉินเฉียงมั่นใจว่าเขาจะมีชีวิตรอดในยุคโลกาวินาศนี้ได้ ยิ่งเขาฆ่า!มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น

เพราะความเมาหรือความหิวผู้ชายจนหน้ามืดตามัวก็ไม่รู้ทำให้ดวงมณีสาวแก่วัยขึ้นคานแบบเธอลากหนุ่มรุ่นลูกมากินอย่างตะกละตะกาม แต่แล้วโชคชะตากลับเล่นตลกชายหนุ่มคนนั้นดันเป็นหนุ่มเนิร์ดที่ทำงานในบริษัทเธออีก

เธอกลับบ้านมางานแต่งพี่สาว ไไงไปๆ มาๆ ดันกลายเป็นเธอที่ต้องแต่งงานแทนพี่สาวซะเอง แต่เพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว เธอมุ่งมั่นสุดชีวิต ส่วนเขายอมตกลงแต่งกับคนน้องเพื่อรักษาหน้าตัวเอง แต่ไงคนน้องก็น่าขบเคี้ยวไม่แพ้คนพี่ไปได้ล่ะ แถมบรรยากาศในไร่ก็เป็นใจ ทั้งยังมีเหตุการณ์สารพัดที่เข้ามาลองใจกันไม่เว้นอีก หากม่หลงรักคนนี้ แล้วจะไปรักคนไหนได้

เหล้าเป็นเหตุทำให้คำว่าเพื่อนนั้นเปลี่ยนไป “แค่พลาดป่าววะ” “พลาดเชี่ยไร กูตั้งใจเอาขนาดนั้น”

เธอถูกจ้างมาเป็นเจ้าสาวแค่เพียงในคืนแรก ตามสัญญาจากชายหนุ่มทายาทของบริษัทที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ด้วยสัญญาที่ให้ไว้เธอจึงจากลาด้วยรอยอาลัยให้เขาถวิลหา ทั้งที่หัวใจอยากสลัดรักออกไปนับแต่คืนแรกนั้น

เมื่อความเสียใจมันทำให้เธออยากลอง!!! "เรามาลอง...กันไหมค่ะ" ประโยคบ้าระห่ำที่ฉันพูดกับคนแปลกหน้าในคืนนั้น ฉันไม่นึกว่ามันจะนำมาซึ่งการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ของชีวิต... เส้นทางชะตาชีวิตที่เล่นตลก เพราะคำพูดเพียงประโยคเดียว... การโดนทรยศ และ การเจอกันโดยบัญเอิญ จนทำให้เกิดการเดิมพันท้าทายเล่นเกมบ้าๆ กันขึ้นมา โดยที่สาวเจ้าไม่รู้ตัวเลยว่า...มันจะนำพาให้ชีวิตเธอเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล!!! ------------------------------------------------------------------------------------------------ ...เธอจำต้องอยู่ต่อไป หรือ ตายเพื่อชดใช้เวรกรรม...ที่ตัวเองเป็นคนก่อขึ้น ------------------------------------------------------------------------------------------------

เมื่อเราเจอกับปัญหา เมื่อมีป้าที่แสนดี คอยเป็นห่วงและสอดส่องดูแลเราตลอดอย่างใกล้ชิด เป็นใครไม่ได้เลยนั้นก็คือ 'ป้าข้างบ้าน' ที่รู้เรื่องคนอื่นดีกว่าเรื่องของตัวเอง แต่.... เรื่องนี้มันนิยายอิโรติก บ่ใช่แนวจิกกั ขอฝากติดตามผลงานเรื่องนี้ดวยนะคะ

"อย่ามาเล่นตัวหน่อยเลย ฉันจ่ายให้แม่เธอไปตั้งครึ่งล้าน คิดว่าทำแบบนี้แล้วฉันจะเพิ่มค่าตัวให้หรอ !" ความสาวที่มนสิชาเฝ้าทะนุถนอมมันมาเกือบยี่สิบปี ถูก ‘ดนย์’ ย่ำยีอย่างไม่เหลือชิ้นดี เขาเลี้ยงดูเธอเหมือนดั่งนกน้อยในกรงทอง โดยระบุสถานะ 'นางบำเรอ' ให้เธอ ++++++++++++++++ แต่ใครจะรู้ว่าจากเมีย (ร้าย) จะกลายเป็นเมีย (รัก) เพราะความรักความผูกพันและสายใยที่ก่อกำเนิดขึ้น ทำให้ชายหนุ่มหญิงสาวที่โคจรมาพบกันด้วยความร้ายกลับกลายมาเป็นความรัก ที่ไม่มีใครจะสามารถแยกหัวใจที่หลอมรวมเป็นหนึ่งออกจากกันได้

ตัวอย่าง… “คุณคีนคะ ปลาเคยชอบคุณนะคะ ชอบมากด้วย” เธอเค้นความกล้าเอ่ยบอกกับเขาจากใจจริง ความจริงแล้วตอนนี้เธอก็ยังชอบเขาอยู่ “ลูกปลา…” สีหน้าของคีนแสดงออกว่าเขากำลังลำบากใจ กับการสารภาพความในใจของลูกปลา เขารู้ใจตัวเองดีว่ารู้สึกอย่างไรกับเธอ สิ่งที่คีนรู้สึกกลัวที่สุดในตอนนี้คือกำลังจะทำให้ลูกปลาเสียใจ ลูกปลาส่ายหน้ารัวๆ “คุณไม่ต้องพูดอะไรหรอกค่ะ ปลารู้ค่ะว่าอะไรเป็นอะไร ปลาแค่อยากจะบอกคุณ ไม่ได้คาดหวังอะไรหรอกนะคะ” เธอรู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์จะมาพูดแบบนี้กับคนที่เขามีเจ้าของแล้ว แต่เธอก็อยากให้เขารู้ว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเขา แม้จะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม “…”

“ มึงเป็นไรวะน้ำค้างแดกจนเมาเละเลยอีห่าห้ามก็ไม่ฟังอยากลืมห่าอะไรของมึงวะ!” เพราะเธอเอาแต่บ่นว่าอยากลืมอะไรสักอย่างตัวเอยเองก็ได้ยินไม่ถนัดเพราะในผับเพลงมันดัง “ พี่ไปส่งไหม?” เสียงผู้ชายคนนึงเอ่ยถามเธอทำให้เอยต้องหันไปมองเจ้าของเสียง “ ไม่ต้องอย่ามายุ่ง!” “ เพื่อเธอเมาปริ้นเลยนะพี่ไปส่งให้ดีกว่า..” ชายหนุ่มเข้ามาดึงตัวน้ำค้างขึ้นมากอดแต่น้ำค้างที่กำลังมึนงงก็ไม่รู้ตัวว่าตอนนี้กำลังเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เธอเลยปลิวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดผู้ชายอีกคนตามแรงดึงของเค้าทันที “ ปล่อยเพื่อนกูนะไอพวกเวร!!” เอยพยายามดึงตัวน้ำค้างกลับแต่เธอก็ถูกผู้ชายอีกคนมาดึงแขนเอาไว้ และคุกคามเธอด้วยการโอบเอวกอดเธอแนบกาย ทำเหี้ยไรวะ!! เจ้าของเสียงแสดงใบหน้าดุดันและทำท่าทีไม่พอใจชัดเจน ตาคมจ้องมองผู้หญิงของตัวเองในอ้อมกอดด้วยความรู้สึกหงุดหงิดอย่างแรงและแทบรอตะบันหน้าไอเวรสองตัวที่จะลากผู้หญิงที่เป็นของตัวเองไปไม่ไหว “ ต่อช่วยน้ำค้างทีมันเมามันไม่รู้เรื่องแล้ว…” เอยสะบัดมือออกแล้ววิ่งมาหาน้ำค้างมาดึงเพื่อนเธอออกจากตัวของผู้ชายแปลกหน้าที่พยายามยุ่งกับเพื่อนเธอแต่อีกฝ่ายก็ไม่ปล่อยง่ายๆ “ เอยมานี่เดี๋ยวไอต่อมันจัดการเอง!” ครูสพยักหน้าเรียกเอยให้หลบออกมา เอยเห็นอย่างนั้นก็เลยรีบเดินออกมาแล้วพอออกมาไม่ทันจะถึงครูสดีต่อก็เดินเข้าไปกระชากตัวน้ำค้างกลับมาพร้อมยกขาถีบอีกฝ่ายออกจากตัวเธอด้วยจนกระเด็นถลาไป “ มึงเสือกเหี้ยไรด้วยวะ!!” ผู้ชายที่โดนแย่งเหยื่อออกจากมือตะคอกกลับใส่ต่ออย่างไม่พอใจก่อนจะหันไปมองเพื่อนอีกคนแล้วเรียกเพื่อนมาเพิ่มจนอีกฝ่ายมีคนถึง6คนในขณะที่ต่อมีแค่สี่คนแต่แค่นี้ไม่สะท้านมือสะท้านตีนต่ออยู่แล้ว

สติขาวไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ช่องทางต้องเปิดกว้างที่สุด 2มือแหกให้กว้างเข้าไว้ ของเหลวเนืองนองแทบว่า นี่คือชัยภูมิจมหายลงไปในน้ำ มันเป็นเขื่อนแห่งของเหลวที่ลิ้นของขาวต้องกวาดล้างให้หมด ให้ยวงเนื้อยับยู่ย่น ไม่เป็นสีชมพูอีกต่อไป แต่มันต้องแดงด้วยความสากและความรุนแรงอันลิ้นขาว ทุ่มเทเข้าใส่ กวาดล้างให้หมดสติ ไม่มีเสียงร้องภาษามนุษย์อีกต่อไป มีแค่เสียงร้องของหัวใจใกล้จะขาดให้ได้ นี่เป็นการใช้หลอดเสียงทำงานผิดประเภทชัดๆ ขาวหน้ามืดสิ้นสติกับการแทงด้วยลิ้น ความใหญ่ๆไม่สามารถอดอดกลั้นได้อีกต่อไป ของเหลวข้นและหนืด พ่นแล้วก็พ่นอีก พ่นเบ่งจนไม่เหลืออะไรจะให้พ่นอีกแล้ว หน้ามืดตาบอดซะที ลิ้นหมดสิ้นฤทธิ์ในการกวาดล้าง เปลี่ยนสีแดงก่ำให้กลายเป็นแดงเลือด อย่างสุดท้ายที่การค้ำยันบนบ่าจะทำได้ ในความใกล้จะสิ้นสติ การแหกอ้ามาจนถึงที่สุดจะทำได้ ในความรู้สึกสุดท้ายก็คือ ยวงเนื้อกลีบสาวสีแดงก่ำนี้ ข้อมือขวาทั้งหมดของขาวแทงยัดเข้าไป ในสติเล็กๆไม่ค่อยจะน่าเชื่อ ข้อมือขวารับรู้กันถึงทุกอาการ การหลั่ง การตอด การขมิบ บีบรัดจนข้อมือแทงเข้าหรือดึงออกไม่ได้ แล้วขาวก็แว่วของเสียงกรีดร้องโหยหวนอย่างสัตว์บาดเจ็บ แว่ว แค่แว่วจริงๆดังขึ้นมาจากตักของขาว แล้วก็ตามด้วยเสียงทุบประตูแทบว่า ประตูต้องพังคามือ เสียงสุดท้ายอันฟื้นคืนสติขาวให้กลับมาก็คือ “มีคนกำลังฆ่ากันอยู่ในห้องใช่มั๊ย”

อลันใช้สายตาสำรวจหญิงสาวตั้งแต่หัวจรดเท้า...หน้าตาท่าทางไม่เจนจัดสักเท่าไหร่ สงสัยวศินคงส่งเด็กไซด์ไลน์แถวๆนี้ขึ้นมาเซอร์ไพรส์ให้เขาแก้เซ็ง เมื่อคืนเมาหนักไปหน่อย... เปิดห้องพักได้ เขาก็ล้มตัวลงบนที่นอน พอหัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย รู้สึกอยู่เลือนรางเหมือนกัน...หมอนข้างห้องนี้ทำไมมันนุ่มนิ่มดีชะมัด “อ๋อ สงสัยรับงานจากเพื่อนฉันสินะ ค่าตัวเท่าไหร่ล่ะ หน้าตาไม่เลวนี่” เขาพูดยิ้มๆ ผริตาหน้าร้อนผ่าว หล่อนแหว “ทุเรศ พูดจาบ้าๆ ฉันต่างหากที่ต้องถาม แกเข้ามาในห้องนี้ได้ยังไง คอยดูนะ ฉันจะแจ้งความ จะเอาเรื่องให้ถึงที่สุด” “เออโว๊ย ไอ้ศิน จะหาอีตัวให้ทั้งที ทำไมเลือกคนความจำเสื่อมมาได้ว่ะ” “แก...” หล่อนชี้หน้าเขามือไม้สั่น... ทำไมเธอต้องมาเจอเรื่องบ้าบอแบบนี้ด้วย