“พะ… พอแล้วนะ... ” ชลันดาใจเต้นแรง ขนลุก รีบเอามือมาล้างสบู่ ทำท่าว่าจะเดินหนีออกมาจากห้องน้ำ แต่กลับโดนคนตัวใหญ่รั้งเอวเอาไว้ แบบนี้เขาเรียกว่าทำให้อยากแล้วจากไป คิมหันต์ไม่ยอมแน่ๆ “เดี๋ยวสิ… จะไปไหน” คิมหันต์กระตุกยิ้ม ชลันดามารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่มือสองข้างของคิมหันต์กดไหล่ของหล่อนให้นั่งลงคุกเข่ากับพื้น ส่วนตัวเขาทรุดร่างลงนั่งกับขอบอ่างอาบน้ำ แอ่นสะโพก

“คนอย่างฉันมันทุเรศ บ้ากามตรงไหน!” วิลเลียมตวาดกร้าวด้วยความไม่พอใจที่ถูกหญิงสาวตะคอกเสียงใส่ ทั้งที่เธอเป็นเพียงแค่คู่นอนที่เขากำลังติดใจก็เท่านั้น “ก็คุณมันบ้า หัวสมองคิดได้แต่เรื่องทุเรศๆ ไม่รู้ตัวบ้างหรือไง” ร่างบางโต้กลับเสียงแข็ง “งั้นเหรอ” วิลเลียมขานรับเสียงห้วน พร้อมเสียงหัวเราะครางลึกในลำคอ ไหวไหล่อย่างไม่แยแส ด้านแพรนภัสได้แต่เจ็บใจที่ต่อว่าเขาไป ก็ดูเหมือนเขาจะไม่สะทกสะท้านเลยสักนิด ริมฝีปากบางเม้มแน่นอย่างนึกโกรธที่พาตัวเองออกไปจากห้องนี้ไม่ได้เสียที ตากลมเล็กตวัดมองราวจะกินเลือดกินเนื้อ “หลีกไป!” เธอสั่งเสียงห้วน “เธอมีสิทธิ์อะไรมาสั่งคนอย่างฉัน ลืมสถานะตัวเองหรือไงฮะ!” วิลเลียมเค้นเสียงใส่ด้วยอารมณ์เดือนดาล ก่อนกระชากร่างเล็กปะทะอกกว้าง มือใหญ่ออกแรงบีบต้นแขนเรียวจนเริ่มช้ำ

ไม่รู้โชคชะตาฟ้าบันดาล หรือสวรรค์สร้างพรหมลิขิต ให้แม่หญิงงามเมืองของไทยในปี พ.ศ. ๒๔๑๐ ป่วยเป็นโรคหลายบุคลิก จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ เผลอกระทำผิดจารีต นำความหายนะมาสู่ตัวเองและวงศ์ตระกูล อย่างไม่รู้ตัว แล้วเธอจะรอดจากกฎจารีตนครบาลที่โหดร้าย พร้อมต่อสู้กับโรคมากสันดาน รวมถึงแก้ต่างให้กับหัวใจแต่ละดวงของตัวเองได้อย่างไร?? ติดตามใน …

“อุ๊ย! คุณสิง” เธออุทานเมื่อโดนอ้อมแขนแกร่งสวมกอดเอาไว้และหอมแก้มของเธอซ้ายขวา “ทำไมมาช้า แบบนี้ต้องทำโทษคนมาช้า” เขาตวัดแขนอุ้มร่างน้อยของเธอขึ้นสู่อ้อมแขน “คุณสิง” เธอเรียกเขา ไม่รู้จะพูดอะไรดี ก็รู้ดีว่าเขาจะทำอะไร “ไหนแกะเสื้อคลุมออกหน่อย” เขาวางให้นั่งบนขอบเตียง ขยับร่างสูงออกไปเล็กน้อยเพื่อมองเธอเปลื้องผ้า “หรือจะให้ฉันถอดให้” เขาขยับเข้ามาใกล้เธอหลับตาปี๋ เลื่อนไปปลดเสื้อคลุมของตัวเองออกด้วยมืออันสั่นเทา สิงหลมองอย่างเอ็นดูไม่น้อย เธอแกะปมเชือกเสื้อคลุมออก แล้วหยุดนิ่งหลับตาหนี เขาเลยจุ๊บปากน้อยเบาๆ “อุ๊ย!” น้ำอิงลืมตาหลังจากอุทาน หน้าแดงเมื่อใบหน้าของเขาอยู่ในระยะกระชั้นชิด เขาแหวกเสื้อคลุมออกทำให้เห็นชุดนอนซีทรูตัวสั้นสีชมพูบางเบา “ไม่ต้องใส่บราแล้วนะ” เขาดึงบราออกไป ในขณะที่ชุดนอนเนื้อบางเบายังติดอยู่กับเรือนร่าง สายเสื้อร่วงลงไปติดอยู่ตรงข้อศอกทั้งสองข้าง “ไหนดูท่อนล่างหน่อยสิ เลิกให้ดูหน่อยสิ” “คุณสิง” เธอครางแล้วใบหน้าก็ร้อนผ่าว “หรือจะให้ฉันเปิดเอง ฉันถนัดเปิดนะ” เขาจับเธอยืนขึ้น รั้งสายเสื้อขึ้นไปไว้บนบ่าเหมือนเดิมแล้วจับมือเธอมาดึงรั้งชายกระโปรงชุดนอนเนื้อบางเบาขึ้นไป

เมื่อเหล่านักศึกษาสาวต้องเผชิญกับชะตากรรมอันเลวร้าย สุดท้ายแล้ว จะมีซักกี่คนที่หลุดพ้นจากเงื้อมมือมาร

“ขอโทษนะคะ พอดีวันนี้รถติดมาก กานเลยมาช้า” มลสิกานต์บอกเจ้าของห้องพักสุดหรูด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เพราะสภาพของเขาในตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวปกปิดร่างกาย และดูเหมือนผ้าผืนนั้นจะหลุดได้ทุกวินาที “ไม่เป็นไร แต่อาบน้ำก่อนไหม” “ก็...ดีค่ะ” “งั้นผมให้เวลาสิบนาที พอไหม” “พอค่ะ” พัสกรยิ้มเล็กน้อย แล้วยื่นมือไปคว้าร่างเล็กเข้ามาใกล้ๆ จากนั้นเขาก็โน้มหน้าลงไปหอมแก้มนุ่ม “คิดถึงจัง” เขาบอกเบาๆ แล้วมองสบตากับหญิงสาว สายตาเหมือนจะไม่ยอมปล่อยหญิงสาวไปอาบน้ำอย่างที่บอกไปก่อนหน้า

ในช่วงเวลาที่ทุกคนนิยมมีความรักกับคนอายุน้อยกว่าตามเทรนด์ที่ว่า ‘กินเด็กเป็นอมตะ’ กลับมีหญิงสาวแสนสวยสุดมั่นแห่งยุคไม่เห็นด้วยกับคำพูดนี้ เพราะเธอประสบความจริงมาแล้วว่าการมีแฟนอายุน้อยกว่ามีแต่จะสร้างปัญหา ทำให้เธออยากหาคู่ครองเป็นคนอายุมากกว่า แต่คนที่เธอชอบ...เขากลับสนใจคนอายุเท่ากันหรือมากกว่าเท่านั้น สุดท้ายแล้วเธอจะเอาชนะใจเขาได้หรือไม่? ไปติดตามกันในเรื่องได้เลย “ดูออกใช่ไหมคะว่าหนูกำลังรู้สึกอะไรอยู่” เธอเปิดประเด็นด้วยคำถามที่คาดว่าอีกฝ่ายเองก็มองออก “รู้สึกอะไรล่ะ” แต่เขากลับแกล้งเธอด้วยการย้อนถาม เธอเม้มปากแน่นและชั่งใจอยู่สักพัก “หนูชอบเฮียค่ะ” สุดท้ายเมื่อทนไม่ไหวเธอก็ตัดสินใจพูดมันออกไป “เฮียไม่ชอบคบเด็กค่ะ” เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนพื้นก่อนจะใช้รองเท้าหนังราคาแพงบดขยี้มันจนแหลกเป็นผุยผง “แต่ถ้าอยากมาเป็นเด็กเฮียอันนี้ยังพอมีหวังนะคะ” ‘เด็ก’ ที่เขาพูดไม่ได้หมายถึงอายุ แต่เป็นเชิงกามารมณ์ - - - - - - - - - - - - - - หยกแนะนำให้โหลดตัวอย่างมาอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ - - - - - - - - - - - - - - ติดตามผลงาน : เพจ Sunisayok - นักเขียนนิยาย ( เสิร์ชหาได้เลยจ้า )

เมื่อ 'รมิตา' ต้องมาเป็นเลขาจำเป็นอย่างไม่เต็มใจ เพราะ 'ชัชนนท์' เป็นบอสของเธอ ที่เอาแต่จะหาเรื่องแกล้งเธอตลอดเวลา แต่ทว่ามีอะไรฝั่งใจชัชนนท์กันนะ ถึงได้แกล้งนางเอกของเรา แต่มันมีเรื่องราวอะไรมากกว่านั้น

:: คำเตือน :: นิยายเรื่องนี้ไม่เหมาะแก่เด็กและผู้หญิงมี (คัน) ครรภ์ เพราะอาจจะสะกิดสามีข้าง ๆ ให้มานั่งเล่นจ้ำจี้มะเขือเปราะ และเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักใส ๆ หัวใจฟรุ้งฟริ้ง หรือรักโรแมนติกทั่วไป ภาษาเขียนและตัวหนังสือไม่สุภาพก็ขออภัยด้วยนะคะ ไรท์เตือนแล้วนะคะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ไรท์รับคำติ คำชม พร้อมรับคำแนะนำค่ะ .. คำโปรย .. เมื่อปลายดาวตกเป็นของธีวราอย่างไม่เต็มใจ เขากลับทำป่่าเถื่อนใส่เธอขนาดนี้ แถมไม่เห็นเธอเป็นพี่ด้วยซ้ำ จากคนที่เธอเคยรักเหมือนพี่น้อง ปลายดาวกลับเกลียดธีวราเข้าไส้ เพราะ ธีวรา เพียงคนเดียวที่เธอไม่อยากเอามาทำผัว!!! +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ เนื้อหาบางส่วนของเรื่องนี้จ้า แควก! เป็นเสียงที่ธีวรากระชากชุดชั้นในของปรายดาวออกอย่างไม่ไยดี ก่อนที่จะปลุกปล้ำเธอด้วยความเหลืออด ไม่ว่าเขาจะพูดยังไง จะทำอะไร เขาก็คงจะไม่ได้หัวใจของเธอ ‘ในเมื่อไม่ได้หัวใจ ก็ขอได้ตัวไว้ครอบครองก็ยังดี’ “อือ…อุดอะ” ปากของปรายดาวยังโดนมัดด้วยผ้า แต่เธอก็ยังคงร้องโวยวายไม่หยุด “ผมไม่หยุด คืนนี้ผมจะทำให้พี่ขึ้นสวรรค์ด้วยของชิ้นนี้” ธีวราโผล่ศีรษะขึ้นมาจากซอกคอของปรายดาว พร้อมกับหยิบของชิ้นนั้นมาโชว์ให้เธอเห็น จากนั้นเขาก็กระชากกางเกงของเธอออกอย่างไม่ไยดี ขาของปรายดาวไขว้เข้าหากันพร้อมกับเอามือมาปิดของสงวนไว้เพื่อป้องกันไม่ให้ธีวราได้รุกล้ำเข้าไปได้ แต่มีหรือที่แรงผู้หญิงจะต้านทานแรงของผู้ชายได้ แล้วเขาก็จับมันสอดเข้าไปในกางเกงชั้นในของเธอได้สำเร็จ +++++ เพิ่มตอนพิเศษ 2 ตอนด้วยนะคะ +++++

“คุณหนูของพี่โตแล้วนะเจ้าค่ะ” “โตแล้วอย่างไรเล่าพี่ฮุ่ยเจียง” “คุณหนูก็สมควรออกเรือนได้แล้วอย่างไรเจ้าค่ะ แล้วคุณชายลู่ก็ดูสนใจคุณหนู คุณหนูชอบคุณชายลู่หรือไม่เจ้าคะ” “พี่ฮุ่ยเจียง ท่านห้ามถามข้าเช่นนี้อีก” “ทำไมหรือเจ้าคะ เอ๊ะ! หรือคุณหนูไม่มีใจให้คุณชายลู่” “ข้าน่ะหรือมีใจให้คุณชายลู่” “ก็...” “ก็อะไรพี่ฮุ่ยเจียง” “ก็ถ้าคุณหนูสึกเขินอาย เวลาเจอคุณชายไงเจ้าคะ อย่างที่พี่เคยเป็นสมัยสาวๆ เมื่อพี่เจอคนที่ชอบ ผิวหน้าของพี่จะร้อนราวกับมีใครเอาไฟมาอังที่หน้าเลยนะเจ้าค่ะ” “ขนาดนั้นเลยหรือพี่ฮุ่ยเจียง” “ใช่เจ้าค่ะ หรือคุณหนูไม่รู้สึกอะไรเลยเวลาเจอคุณชายลู่” “ข้าเฉยๆ” “เช่นนั้นคุณหนูคงมิได้มีใจให้คุณชายลู่” หมิงฮวานึกถึงคำพูดของพี่เลี้ยงสาว ที่มักจะชวนพูดคุยเรื่องรักใคร่ให้ฟังบ่อยๆ นับตั้งแต่นางอายุครบสิบแปดปี แต่พี่ฮุ่ยเจียงโชคร้ายไม่ได้สมหวังกับชายที่รัก เมื่อชายที่รักถูกฆ่าตาย ‘ถ้าเช่นนั้น อาการที่ข้าเป็นก็หมายความว่าข้ามีใจให้...’ “หมิงฮวา!”

เพื่อที่จะสร้างโรงงานขวดแก้วในโลกผู้ฝึกตนเขาจึงต้องเปิดเผยเรื่องนี้กับผู้จัดการจาง และต้องทำให้ร่างกายของเขาเปลี่ยนแปลงเพื่อความปลอดภัยในการใช้ชีวิตอยู่อีกดินแดนหนึ่ง ติดตามต่อในเล่ม

นิยายอีโรติค18+ แนวมีชู้ แอบแซ่บ นอกใจ สวิงกิ้ง 3p นางเอกไปปรึกษาเรื่องบนเตียงกับเพื่อนเพราะว่าสามีไม่เคยทำให้ถึงจุดสุดยอดได้เลยซักครั้ง เพื่อนก็เจอปัญหาเดียวกันแต่เลือกแอบไปมีชู้ ไปไปมามาเพื่อนก็ชวนนางเอกเล่นชู้ไปด้วยกันเสียเลย

คนหนึ่งก็ดูรั่วๆ เพี้ยนๆ มาเจอคนดีๆ แต่กำลังจะเพี้ยนตามเธอในเร็ววัน เมื่อเจ้าสาวคนสวยนางนี้ก็ขอไปอยู่กับเขาแบบดื้อๆ +++++++++++++++++++ ปราบหาญจ้องหน้าคนบนเตียงแล้วพูดขึ้น “ผมว่าเราเลิกพูดอะไรไม่เข้าท่าดีกว่านะ” “แล้วพูดอะไรดีล่ะ ที่มันเข้าท่า” นรียาย้อนถามตาแป๋ว ด้านคนฟังก็ถึงกับถอนใจออกมาเบาๆ แล้วจ้องหน้าหญิงสาว “ตกลงว่าคุณจะไปเชียงใหม่กับผมจริงๆ ใช่ไหม” “ไปสิ ฉันอยากไป” “แล้วคุณจะไม่บอกกล่าวใครสักคนเลยหรือไง เช่นญาติพี่น้อง” เพราะเขากลัวจะโดนตำรวจแจ้งจับทีหลัง แล้วเขาก็ท่าจะบ้าเหมือนกันนั่นแหละ ที่จะพาหญิงสาวคนนี้ไปอยู่ด้วย พาไปอยู่ ทั้งที่ไม่รู้จักกัน “ฉันจำไม่ได้” นรียาตอบเสียงอ่อยๆ และไม่กล้าสบตาด้วย ปราบหาญถึงกับเครียด เขาจ้องหน้าหญิงสาวอย่างตัดสินใจ(อีกที) “ถ้าคุณจะไปกับผม คุณก็บอกชื่อมาก่อน ผมจะได้เรียกถูก” “จำไม่ได้” นรียาตอบกลับเสียงอ่อยๆ เช่นเดิม และก็ยังไม่กล้าสบตากับเขา เพราะกลัวโดนจับได้ว่ากำลังโกหก “เวรกรรม!” “แค่จำชื่อไม่ได้ถึงกับต้องเวรกรรมเลยเหรอคุณ” “ไม่เวรไม่กรรมก็ได้ แต่ผมจะตั้งชื่อให้ใหม่แล้วกัน” “ชื่ออะไรเหรอ” “ผมจะเรียกคุณว่าบุญทิ้งแล้วกัน” “ตั้งชื่อเหมือนฉันเป็นหมาโดนทิ้งเลยนะคุณ” เจ้าของเสียงทำสีหน้าไม่ค่อยพอใจกับชื่อใหม่

เพราะความผิดพลาดในคืนหนึ่ง คนสองคนจึงเกิดความสัมพันธ์ที่ยากจะเปิดเผย จำต้องมีอะไรเกินเลยแค่ในที่ลับเท่านั้น

เรื่องราวลึกลับเริ่มเกิดขึ้นกับธนิศญาน์หลังจากรับมรดกจากคุณปู่ของเธอ ทำให้ต้องไปเกี่ยวข้องกับเรื่องวุ่นวายมากมายจนนำไปสู่การพบเจอที่เธอไม่อาจลืมเลือน

<ทำไร> “คิดถึงคนถามอยู่” <หึ…> “อาบน้ำยังเปิดกล้องได้ไหม?” <อาบแล้ว> มีเสียงเตือนให้เปิดกล้อง ฉันกดเปิดกล้อง เห็นเขานั่งอยู่บนเตียงสวมกางเกงตัวเดียว ฉันขยับตัวกึ่งนั่งกึ่ง นอนพิงหัวเตียง ไฟในห้องฉันเปิดแค่สลัวๆ เท่านั้น ทิวก็ขยับตัว นั่งท่าเดียวกับฉัน ดูเหมือนเขาเพิ่งอาบเสร็จ ยังมีผ้าขนหนูคล้องคอเขาอยู่ <ทำไมไม่แต่งตัวดี ๆ> ฉันแสร้งตกใจเอื้อมมือดึงผ้าห่มมาคลุมกายจนถึงคอ ก็ฉันสวมชุดนอนเนื้อผ้าบางเบา ทว่าไม่ได้สวมบรา “จะนอนแล้วก็ต้องใส่ชุดนอนปะ”ฉันยู่หน้าใส่เขา ทีเวลาอยู่ด้วยกันสองคนไม่ใส่ไม่เห็นทำเสียงดุแบบนี้เลย <…>

นางเป็นฮูหยินที่ถูกต้อง แต่เขากลับเฉยชาใส่ มีเพียงบนเตียงเท่านั้นที่เขาเร่าร้อนจนนางแทบมอดไหม้ จ้าวจื่อรั่วอายุเพียงสิบหกปีเป็นลูกอนุของเสนาบดีสกุลจ้าว ถูกสับเปลี่ยนตัวมาเป็นเจ้าสาวมาแต่งงานกับแม่ทัพที่ชายแดนใต้ กู้ตงหยางบุรุษหนุ่มอายุยี่สิบสี่ปีฉายาแม่ทัพปีศาจที่แสนเหี้ยมโหด "เจ้าติดค้างข้า ไม่ว่าจะเล่นลิ้นอย่างไร เจ้าย่อมรู้ดีว่าสกุลจ้าวปลิ้นปล้อน เจ้าอย่าได้หวังว่าจะได้อยู่อย่างสุขสบายเลย" พูดจบชายหนุ่มก็ผุดลุกขึ้นเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งให้หญิงสาวได้แต่นั่งเพียงลำพัง แม้จะเตรียมใจไว้แล้ว แต่ก็อดเศร้าใจไม่ได้ ชีวิตนางจะได้พบความสุขเช่นคนอื่นบ้างไหม.

เมื่อกลิ่นหอมอ่อนๆที่เธอได้กลิ่นทีไร ความอ่อนระทวยก็เข้ามาแทนที่สติทั้งหมดทันที บ้านใหม่หลังนี้ ยาหยีจะได้อยู่อย่างสงบสุขมั้ยนะ

ในวันที่เกล็ดเหมันต์สีขาวนวลโปรยปรายลงจากท้องฟ้า ดรุณีตัวน้อยเอ่ยถาม ‘เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่’ เด็กชายผู้นั้นเอ่ยตอบ ‘ที่นั่นไม่ต้อนรับคนเช่นข้า’ เด็กหญิงได้ยินเช่นนั้นจึงยิ้ม มือเล็กป้อมยื่นไปหวังให้คนตรงหน้าจับ ‘เช่นนั้นเจ้าก็มาเล่นกับข้าเถิด’ ใครเล่าจะรู้กันว่าเมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาทั้งสองคือผู้ที่กอบกุมอำนาจของแว่นแคว้นและรัฐน้อยใหญ่เอาไว้ในกำมือ หนึ่ง องค์ชายผู้ไร้ความสามารถในสายตาคนทั่วไป หนึ่ง สตรีผู้จับดาบออกรบเก่งกว่าปักผ้าเฉกเช่นคุณหนูในห้องหอ ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสอง ไม่ว่าผู้ใดก็มิอาจทำลายลงได้ แม้แต่ความตายก็ตาม

สำหรับซีรี่ย์ชุด Fast food sex : ลำดับที่ 16 เป็นเรื่องราวสงครามระหว่างแม่เลี้ยงกับลูกเลี้ยง จนกระทั่งสาวน้อยไร้เดียงสาอย่างหนูจี๊ดต้องตกลงอยู่ในอุ้งมือเสือเก้านิ้ว ! สาวน้อยจะเอาชีวิตและความสาวรอดได้หรือไม่ไปติดตามกันค่ะ ---------------------------------------- “จ้องกันแบบนี้ อยากโดนของใหญ่ตำรึจ๊ะน้องสาว” เสียงห้าวเอ่ยขึ้น ขณะที่เขาก้มตัวลงพลางยื่นมือมาจับที่เบาะด้านหลังของหนูจี๊ด เขาจำเธอได้ไม่เคยลืม ผู้หญิงที่ผลักประตูตู้โทรศัพท์สาธารณะชนเขา แต่กลับตะคอกด่าเขาซ้ำ และสิ่งที่ตอกย้ำความทรงจำเขาเด่นชัดที่สุด ก็คือ หุ่นอวบอัดสุดเซ็กซี่ของเธอ ใบหน้าหล่อเข้มนั้นขยับเข้ามาใกล้ทำเอาเธอหน้าแดงใจสั่น แต่คำพูดที่จาบจ้วงของเขาทำให้อารมณ์โกรธพุ่งขึ้นเหนือความอารมณ์ทั้งปวง ศักดิ์ศรีของลูกสาวกำนันจึงระเบิดออก ปากเล็ก ๆ จึงตะโกนใส่หน้าเขาอย่างไม่เกรงกลัวว่า “น้องสาวพ่อแกสิ ! ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของกำนันเพิ่ม ไม่มีพี่ชาย ! ถ้าไม่อยากตาย พวกแกก็รีบ ๆ ไสหัวไปสะ !” หนูจี๊ดรู้สึกคุ้นกับผู้ชายคนนี้อย่างบอกไม่ถูก เหมือนเคยเจอเขาที่ไหน แต่ก็นึกไม่ออก “ฮ่า ๆ” เหล่าชายฉกรรจ์ต่างหัวเราะกันอย่างครื้นเครง โดยเฉพาะร่างสูงใหญ่ที่ยืนค้ำหัวหญิงสาวนิ่งไม่ยอมขยับไปไหน แขนของเขาเต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ เห็นเส้นเลือดและเส้นเอ็นปูดออกมาอย่างชัดเจน บ่งบอกถึงความแข็งแรงอย่างทรงพลัง “ไม่อยากเป็นน้อง งั้นก็อยากเป็นเมียพี่เสือนะสิ” ลูกกระเดือกของเขาขยับขึ้นลงอย่างชัดเจน ดวงตาดำของมันแฝงไปด้วยความเร่าร้อนกำลังจับจ้องทรวงอกขาวเนียนที่โผล่พ้นออกมาจากเสื้อสายเดี่ยวของเธอ ภูเขาสองลูกอวบ ๆ กระเพื่อมขึ้นลงเพราะลมหายใจถี่เร็ว “พี่เสือเก้านิ้ว” “พี่เสือเก้านิ้วจะมีเอาเมียแล้วเว้ย” พวกลูกสมุนโจรของเขาร้องรับกันเป็นทอด ๆ “ไอ้โจรชั่ว ! ใครจะอยากเป็นเมียแก !ไปตายสะเถอะไอ้คนเลว !” ปากเล็ก ๆ ของหนูจี๊ดส่งเสียงแว๊ด ๆ ขึ้น “คนเลว น่าจะเป็นคนที่เปิดประตูออกมากระแทกคนอื่น แล้วด่าซ้ำมากกว่าม๊าง” เสียงห้าวนั้นจงใจลากเสียงท้ายประโยคให้ยาวขึ้นเพื่อยั่วโมโห ทำให้หนูจี๊ดนึกออกทันทีว่าเขาคือผู้ชายคนที่เพิ่งเจอกันที่ท้ายตลาด คิดไม่ถึงเลยว่าภายใต้แว่นตานั้นจะปกปิดใบหน้าที่หล่อเหลาเช่นนี้เอาไว้ “นะ นาย” หญิงสาวกำลังตะลึงตาค้าง ส่งเสียงตะกุตะกะเล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากบาง “สงสัยเราจะเป็นเนื้อคู่กัน ถึงได้เจอกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า เธอว่าจริงไหม แม่สาวน้อย” ร่างกำยำโน้มเข้าหาหญิงสาวมากขึ้น พร้อมกับใช้มือแกร่งจับคางแม่สาวน้อยเอาไว้ จากนั้นก็ใช้ริมฝีปากร้อนฉ่ากลืนกินเสียงที่กำลังจะด่าทอหญิงสาวเอาไว้จนหมด “อื้อออ อึก” หนูจี๊ดตกใจ เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง ในสมองของเธอขาวโพลนไปหมด ร่างกายแข็งทื่อไปทั้งตัว ริมฝีปากของเขาบดเบียดเธออย่างเราร้อน ไอ้เสือเก้านิ้วจูบเธออย่างบ้าคลั่ง ราวกับเสือที่กำลังขย้ำเหยื่ออย่างสาแก่ใจ

ซ่งรุ่ยซี เด็กสาววัย 17 ปี นักเรียนมัธยมในเมืองปักกิ่งที่ชื่นชอบการอ่านนิยายจีนโบราณเป็นอย่างมาก ต่อมาวันหนึ่งเธอประสบอุบัติเหตุ พร้อมหนังสือนิยายที่เธออ่านพอเธอตื่นขึ้นมาอีกที เธอก็กลายเป็น จ้าวไป๋หลัน ตัวละครหลักที่ในนิยายที่เธออ่านอยู่ซะงั้น! แถมได้มาเจอ เจิ้งเทียนฉี แม่ทัพหนุ่ม ที่เธอเคยอ่าน เขาทั้งหล่อ เก่งด้านการกวี เพลงดาบ หรือเรื่องในการสู้รบเป็นอย่างมาก การย้อนเวลาจากนิยายที่เธออ่านจะวุ่นวายขนาดไหน แล้วเธอจะสามารถกลับมายังโลกปัจจุบันได้รึไม่

มู่ลี่หยางใช้ชีวิตเป็นพรานป่าหาของป่าไปขายอยู่หลายปี แต่เข้าป่าครั้งนี้เขาได้พบหญิงสาวผู้หนึ่งหมดสติอยู่จึงช่วยนางไว้ ทว่าทันทีที่นางลืมตา นางกลับจำอะไรไม่ได้แม้แต่ชื่อของตัวเอง เขาจึงจำเป็นต้องดูแลนาง แต่ที่ทำให้เขาหนักใจ ก็คือนิสัยนอนละเมอของนาง เหตุใดทุกครั้งที่นางละเมอต้องมาอยู่บนเตียงเขาด้วยเล่า! “พี่ลี่หยาง!” “นอนดีๆ อย่าฟุ้งซ่าน คืนนี้เจ้าต้องพักผ่อน” “ข้ารู้ แต่ไม่ต้องมัดข้าขนาดนี้ก็ได้”" “ไม่ได้” เขาสะบัดมือเพียงคราวเดียว เปลวเทียนในห้องก็ดับลง “หากจะนอนเตียงเดียวกับข้าก็อย่าดื้อ อย่าซุกซน” “พี่ลี่หยาง” เสียงหวานเอ่ยขึ้น “นอนเสีย!” เขาตวาดทีเดียวหญิงสาวก็เงียบเสียงไป แม้ได้เห็นเพียงแผ่นหลังของเขา นางก็มีความสุข ขอเพียงได้ใช้ชีวิตร่วมกัน ไม่ว่าอย่างไร นางก็ยอมทำทุกอย่าง แม้จะถูกมัดเป็นบะจ่างก็ยอม. ........... นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง ชื่อและตัวละคร สถานที่รวมทั้งเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ล้วนเกิดจากจินตนาการของนักเขียนทั้งสิ้น เป็นแนวจีนโบราณที่มีความเป็นแฟนตาซี จักรวาลเดียวกับ ‘ไข่มุกหมื่นปรารถนา’ สามารถอ่านแยกเรื่องกันได้

“เด็กคนนั้นเป็นลูกของผม?” ได้แต่พึมพำออกมาอย่างอึ้งๆ “ที่บอกไม่ต้องการเรียกร้องอะไร แต่ลุงอยากให้หลานมีพ่อ ที่เหลือก็ไปตกลงกันเอาเอง ลุงขอตัวไปดูต้นไม้ก่อน” ท่านไม่ได้ตอบคำถามผม แต่ก็คิดว่าท่านต้องได้ยินที่ผมพูดออกไป จนท่านหายลับไปจากสายตาผมแล้ว ส่วนผมนั้นยังมึนและงง เหมือนคนที่ยังจับต้นชนปลายอะไรไม่ถูก นั่งนิ่งอยู่ที่เดิม

ลูกสาวมาเฟียแบบ..ตาหวาน ตกหลุมรักคนไม่เอาอ่าวอย่าง..เชียร์ ทั้งโลกมองว่าเชียร์เลวกับเมีย แต่เมียกลับมองว่าไม่มีปัญหา นำมาซึ่งตบจูบสตอรี่ พ่อหมาป่า กับ เต่าน้อย ---------- เชียร์ & ตาหวาน บอมเบย์ & ปราง เมเปิ้ล & ต้นข้าว ซากิ & หว่อง รี่ & เจน