เธอแค่ออกมาหาอะไรกินแก้หิวตอนดึก แต่อยู่ดี ๆ ก็ทะลุมิติและฟื้นขึ้นมาพบว่าตนเองอยู่ในร่างของชายาอ๋องขี้โรคผู้อ่อนแอ ไหนจะระบบบ้า ๆ ที่ติดตัวมาอีก หญิงสาวที่ออกมาหาอะไรกินยามค่ำคืน จู่ ๆ ก็เกิดอุบัติเหตุทะลุมิติมายังยุคจีนโบราณ เมื่อฟื้นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองอยู่ในร่างของ ‘ฉินปู้เข่อ’ สตรีที่งดงามและปราดเปรื่องอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ย ซึ่งมีตำแหน่งเป็นถึงว่าที่พระชายาขององค์รัชทายาท แต่แล้วก็เกิดเรื่องไม่คาดฝันขึ้นจับพลัดจับพูลได้แต่งงานกับ ‘หมี่โม่หรู่’ อ๋องเจ็ดผู้ขี้โรคแทน การทะลุมิติครั้งนี้นางไม่ได้มาตัวเปล่า แต่มาพร้อมกับ ‘ระบบวิเศษ’ ที่เมื่อเก็บแต้มได้ตามเป้าหมาย จะสามารถแลก ‘อาหาร’ วิเศษไว้ใช้ในยามคับขัน

วันเวลาผ่านไปครรภ์ของฉินปู้เข่อใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ท่านพ่อมือใหม่จึงให้ความสำคัญกับลูกเป็นอย่างมาก และเกิดความกังวลว่าตนเองจะไม่อาจอยู่ในวันที่พระชายาของตนคลอด แต่แล้วเรื่องวุ่นวายก็เกิดขึ้นอีกครั้งเมื่อฉินปู้เข่อถูกลักพักพาตัวไปพร้อมกับลูกในท้อง แล้วผู้ใดกันที่เป็นคนขับตัวพระชายาไปในครั้งนี้ หมี่โม่หรู่จะไล่ตามไปทันหรือไม่ สุดท้ายแล้วจุดจบของการแกร่งแย่งชิงดีชิงเด่นจะจบลงอย่างไร มาเป็นกำลังใจให้ฉินปู้เข่อและหมี่โม่หรู่ได้ใน ‘สำรับมนตราของชายาอ๋อง’ เล่ม 6 (จบ)

ข้าเป็นจวิ้นจู่ผู้โหดร้าย ต้องตายอย่างไม่เป็นธรรม แต่ข้ายอมปล่อยวางความแค้น หากเลือกได้...ข้าก็ยอมขอเกิดใหม่ในครอบครัวที่ยากจนแต่อบรมให้ข้าเป็นคนที่ดีกว่านี้ แต่ไฉนเลย...ข้าจะย้อนกลับมาเกิดใหม่ก่อนวันแต่งงานอันบัดซบ! ข้าสัญญากับตัวเอง...จะขอเปลี่ยนแปลงวิถีของตนใหม่ อยู่เพื่อปกป้องคนที่ข้ารัก...และไม่ขอรักใครอีก!!!

รุ้งมณี แพทย์สาวจากยุคปัจจุบัน จู่ๆ ก็ข้ามกาลไปยังยุคโบราณ เธอต้องเข้าไปเกี่ยวพันกับจ้าวผู้ครองเมืองทั้งหลาย จ้าวเหล่านั้นก็หื่นซะเหลือเกิ๊น อยากจะจับเธอทำเมียเสียจริง เธอจะรอดพ้นจากเงื้อมือพวกเขาหรือไม่

อิศรา พิทยรักษ์ นายแพทย์หนุ่มที่เพิ่งจบใหม่ต้องจำใจแต่งงานกับกอบัว ตามคำสัญญาระหว่างตระกูล เขาให้เธอรักษาคำมั่นว่าหนึ่งปีจะยอมหย่า ให้เพื่อที่เขาจะได้กลับไปหาคนที่เขารัก แต่เมื่อถึงเวลาเรื่องกลับไม่ง่ายอย่างที่คิดเมื่อกอบัวตั้งครรภ์

เมื่อเธอต้องแต่งงานกับผู้ชายเย็นชา ฉายาพ่อมดธุรกิจ ด้วยเหตุจำเป็น ผลลัพธ์การตัดสินใจครั้งนี้จะเป็นอย่างไร เธอจะทนอยู่กับผู้ชายเย็นชาแบบนี้ไปได้อีกนานแค่ไหน “คุณเห็นฉันเป็นคนโง่ในสายตาคุณใช่ไหม ไอ้บ้าเอ้ย!!!” อลิสาจ้องไปที่ชายหนุ่มด้วยใบหน้าที่เย็นชา คำอธิบายยังมีประโยชน์อยู่หรือไม่? ยิ่งพูดไปเหมือนยิ่งโกหก ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้เธอกำลังโกรธ “ผมขอโทษสำหรับเรื่องนี้ สิ่งสำคัญตอนนี้คือเราต้องแก้ปัญหาด้วยกันก่อน” อลิสาหายใจเข้าลึกๆ และสงบสติอารมณ์ “พูดกันตรงๆ ตอนนี้การแต่งงานเป็นทางออกเดียวที่ดีที่สุด” อารัณย์พูดอย่างใจเย็น “เราแต่งงานกัน คุณสบายใจเรื่องข่าวของเราไปได้ อีกข้อหนึ่ง ผมสามารถช่วยธุรกิจของครอบครัวคุณได้อย่างเต็มที่” อลิสาตกใจ

ตอนที่ 601-687 ซูหวานหว่านได้พบกับคนที่ไม่ควรได้พบเขาอีกครั้ง เรื่องวุ่นวายในครั้งกลับทำให้นางพลันตกสะพายลงไปอีกครั้ง และความทรงจำของฉีเฉิงเฟิงก็กลับคืนมา ตระกูลเจียงยังไม่ละความพยายามกับการอยากแต่งงานกับซูหวานหว่าน หากแต่ฉีเฉิงเฟิงช่วยนางไว้ได้ทัน และพวกเขาต้องการจัดการกับคนที่อยู่เบื้องหลังพันธะสัญญาแต่งงานนี้ ระหว่างการเดินทางพวกเขาได้พบกับเป่ยฉวนเฟิงหลิวเขา พวกเขาจึงผนึกกำลังชวนกันกำจัดผู้ต้องประสงค์ ติดตามบทสรุปของซูหวานหว่านและฉีเฉิงเฟิงได้ใน ‘เกิดใหม่เป็นสาวน้อยชนบท’ เล่ม 11 (จบ)

กินนม บำรุงหอย กินหอย บำรุง ฟัน ถ้าอยากมัน ต้องล่าหอย ! …..เกมที่ความหล่ออาจเป็นรอง และคารมไม่เป็นต่อ หากคุณอยากล่อ ต้องออกล่า !...... ------------------------------------------------------------------- ปัง ! “เฮ้ย ! ตาย ๆ ไอ้วุฒิ ไอ้นนท์มันเข้าไปในห้องของคุณอัญมณีแล้ว ทำไงดีวะ เคาะประตูเลยดีไหม” เอกพลวิ่งมาอย่างกระหืดกระหอบ แต่ก็ไม่ทันกาลเสียแล้ว เพราะเพื่อนของเขาได้เข้าไปในห้องหญิงสาวที่อันตรายที่สุดตามข่าวลือที่เขาได้ฟังมาจากท่านหญิงกิ่งแก้ว “เฮ้ย ! อย่า ๆ ขวางทางสวรรค์ของคนอื่นมันบาปนะเว้ย ฮ่า ๆ มึงอย่างลืมสิเพื่อนเรามันเป็นท่านชายปลาไหลนะเว้ย” “แต่กันกลัวว่ามันจะถูกผู้หญิงหลอกเอา ที่ฉันบอกแกไง ท่านหญิงกิ่งแก้วเล่าให้ฉันฟังว่า อัญมณีแต่งงานมาแล้วหลายครั้ง และก็เลิกราทุกครั้ง ตามข่าวลือคือเธอต้องการปอกลอกผู้ชาย เมื่อสูบเลือดจนหมดแล้วก็เขี่ยทิ้ง” เอกพลรีบอธิบายให้เพื่อนฟังอีกครั้งอย่างร้อนใจ เป็นห่วงเพื่อนของเขากลัวจะไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมของผู้หญิงสมัยนี้ เพราะรัชชานนท์เป็นท่านชายไม่ค่อยได้เข้าสู่วงสังคมเท่าใดนักเมื่อเทียบกับเขาและเอกพล วัน ๆ ท่านชายรัชชานนท์คลุกตัวอยู่แต่ในวัง นาน ๆ ครั้งจะออกมางานสังคมตามคำเชิญของคนชั้นสูง “มันเป็นผู้ชาย ที่สำคัญมันเป็นท่านชายปลาไหลไม่ต้องห่วงมันหรอก” วรวุฒิยิ้มขำ กับความเป็นห่วงเพื่อนจนเกินไปของเอกพล “ก็กันกลัวปลาไหลจะถูกหอยเขมือบนะดิวะ” เอกพลยังนิ้วหน้าคิ้วขมวดอย่างหนักใจ “ฮ่า ๆ เลิกเป็นห่วงมันได้แล้ว เชื่อฉันสิ ฉายาท่านชายปลาไหลมิได้มาได้โดยง่าย ฮ่า ๆ ป่ะ ไปสนุกกับสาว ๆ ด้านล่างดีกว่า หอย ๆ หอยสด ๆ หอยงาม ๆ ยังมีอีกเยอะ” วรวุฒิคล้องคอเพื่อน กึ่งบังคับให้ลงไปสนุกที่งานเลี้ยงด้านล่างต่อ เอกพลหันมองหน้าห้องพักของคนทั้งคู่เป็นครั้งสุดท้าย แล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า “โชคดีนะท่านชายปลาไหล”

ยามครอบครัวทุกข์ยากสิ่งที่กู้เสี่ยวหวานทำได้ตอนนี้เพียงดิ้นรนหาหนทางเอาตัว สิ่งใดสามารถทำได้ก็ต้องทำ สิ่งใดกินได้ก็ต้องกิน แม้ว่าวัตถุดิบสองสิ่งนี้จะไม่มีผู้ใดกิน แต่ด้วยความสามารถของจากชาติก่อน แน่นอนว่าไม่คณามือนางหรอก แต่ก็ไม่วายเจอกับบุคคลผู้วุ่นวายพยายามขัดขวางนางทุกหนทาง แต่โชคยังเข้าข้างเด็กสาวอยู่บ้าง ด้วยฝีมือและสูตรอาหารของกู้เสี่ยวหวาน จะต้องสร้างเงินให้นางอย่างมหาศาลแน่นอน มาเอาใจช่วยครอบครัวของกู้เสี่ยวหวานได้ใน ‘ทะลุมิติไปเป็นสาวนาผู้ร่ำรวย’ เล่ม 2

ชายหนุ่มสวมเพียงเสื้อคลุมผ้าขนหนูตัวสั้น ในมือมีอีกชุดที่สะบัดแล้วกางรอ “ขึ้นจากน้ำได้แล้ว ถึงเวลากินอาหารเช้า วันนี้ถ้าทำตัวดีจะให้ลงเล่นตอนเย็นได้อีกรอบ” ใจสั่นระทึก วาบหวามในอกทันทีที่เห็นเขา แต่พอถูกพูดหลอกล่อราวกับเป็นเด็กเล็กๆ รติรสก็เผลอตัวค้อนขวับๆ ลืมนึกไปเลยว่าชุดชั้นในสามชิ้นที่ใส่อยู่นั้นโดนน้ำแล้วจะรัดรึงโปร่งใสสักแค่ไหน จนกระทั่งเดินลุยขึ้นฝั่งมาถึงระดับเข่าแล้วเงยหน้าขึ้นมองเจ้านายหนุ่มถึงได้เห็นว่าสีหน้าและรอยยิ้มหยอกเย้าเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นความรู้สึกอื่นที่แรงกล้าจนหล่อนสะท้านหวั่นไหว ยกมือขึ้นกอดอกราวกับเหน็บหนาว ทั้งที่สายตาเร่าร้อนของเขาจุดไฟในกายของหล่อนลุกโพลงขึ้นมาอีกครั้งเรียบร้อยแล้ว “นิดหน่อยชักช้า นายรอไม่ไหวแล้วนะ” เขาร้องเรียนเมื่อหล่อนหยุดเดินกลางคัน ไม่พูดเปล่าโยนเสื้อคลุมที่ถือมาให้หล่อนลงบนพื้นทราย แล้วถอดของตัวเองตามไปด้วย “ขอกินนิดหน่อยแทนข้าวละกัน” “นาย...” รติรสเบิกตากว้างเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่นุ่งลมห่มฟ้า ไม่มีอะไรอยู่ใต้ร่มผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว หล่อนควรหลับตาหรือเมินหน้าหนี แต่ร่องและเนินนูนของกล้ามเนื้อบนแผงอกและซิกซ์แพ็กตรงหน้าท้องสวยงามของเขาดึงดูดสายตาจนละไปไหนไม่ได้ โดยเฉพาะเมื่อกล้ามเนื้อท่อนสำคัญใต้ท้องน้อยพองตัวผงกผงาดท้าทาย “นิดหน่อย มาหานายสิครับ มาให้นายกินซะดีๆ” ปุณณ์เรียกเสียงแหบห้าวอีกครั้ง เมื่อหล่อนไม่ขยับก็เป็นฝ่ายเดินลุยน้ำเข้ามาหา มาถึงก็คว้ามือทั้งสองข้างที่กอดอกอยู่ไปกำไว้ในมือเดียว แล้วยืนกลืนน้ำลายจ้องมองอย่างกระหายหิวไปยังสองเต้าอวบที่บดเบียดกัน เห็นเป็นรูปเป็นรอยกระจะตาอยู่ใต้ยกทรงผ้าลูกไม้โปร่งคลุมทับด้วยบังทรงบางเบาที่พอชุ่มน้ำก็ขาวใสจนมองทะลุลงไปเห็นยอดอกสีชมพูเข้มชูชัน และจีสตริงสีดำตัวน้อยที่ปิดสองพูไม่มิด

“อันตรายกำลังใกล้เข้ามาทุกขณะ เพื่ออนาคตของครอบครัวได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา ทุกคนจึงจำต้องแยกจากกันชั่วคราวเพื่อกำจัดศัตรูให้สิ้นซาก ศัตรูหนึ่งก็เป็นถึงฮ่องเต้ที่สามารถชี้เป็นชี้ตายได้ ศัตรูเก่าจากอดีตก็หวนกลับมาคุกคามพวกเขาเช่นกัน เพราะครอบครัวคือสิ่งที่นาง ‘จ้าวอิง’ ไม่เคยมีในชาติก่อน ชาตินี้นางจะไม่ยอมเสียมันไปอีกเด็ดขาด”

“เธอ” ทิ้งความเจ็บปวดไปเรียนต่อต่างประเทศ กระทั่งกลับมาเเละรู้ว่าครอบครัวกำลังล้มละลาย เเต่อยู่ ๆ เพื่อนของบิดาก็ยื่นข้อเสนอมาพร้อมการช่วยเหลือ โดยมีเงื่อนไขคือ การเเต่งงานกับลูกชายของเขา ทว่า...เจ้าบ่าวของเธอคือ “รุ่นพี่” ในความทรงจำที่เจ็บปวด ! การเเต่งงานที่เกิดขึ้นเพราะหนี้สินครั้งนี้... จะทำให้เขาหันมารักเธอได้หรือไม ?!

เมื่อถึงกาล ‘มนตร์ทวารกาล’ ได้ปรากฏเหตุอัศจรรย์นำพา ‘หญ้าหวาน’ สาวน้อยที่กำลังดวงซวยสุดขีด ข้ามภพไปสู่…ยุคกรุงศรีอยุธยาใกล้เสียกรุงครั้งที่ 2 ที่นั่นมีสิ่งใดรออยู่!

“ว้าย! ทะ...ท่านประธาน” “มีอะไร” เจ้าของตักกว้างกดใบหน้าซุกไซ้ซอกคอหอมละมุน กดปากหยักจูบเบาๆ แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน “ท่านประธาน!” “จะเปลี่ยนใจหรือไง แต่ลืมไปแล้วหรือไงว่าถ้าปฏิเสธ จะมีคนเดือดร้อน” น้ำเสียงของเขาดุดัน ก่อนจะถอยใบหน้าออกมาจากซอกคอหอมละมุน “ปละ...เปล่าค่ะ” เสียงหวานสั่นรีบปฏิเสธ ทว่าเธอมีเหตุผลที่เขา แต่เธอไม่รู้จะเริ่มต้นพูดอย่างไร “แล้วเรียกผมทำไม” “คือ...ตอน...ตอนนี้ฉันกำลังมีเรื่องเดือดร้อนค่ะ” “แล้ว” ชายหนุ่มถามด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง พลางยกมือลูบไล้ต้นแขนเรียวเล่น ตาคมมองลึกเข้าไปในดวงตากลมสวยที่เต็มไปด้วยความกังวล “ฉัน...” **งานหมดสัญญานะคะ ชื่อเดิมเพลิงสวาทนางบำเรอ และเป็นภาคต่อเล่ห์สวาทล่ามหัวใจ แต่อ่านแยกได้ค่ะ**

เขาแอบรักเธอตั้งแต่แรกเห็น จึงพาตัวเองไปนั่งดื่มกาแฟที่ร้านที่เธอทำงานทุกวัน

เขาทิ้งเธอไป ในวันที่เธอมีลูกให้เขา อีกหลายปีต่อมาเธอก็กลับมาในชีวิตเธออีกครั้ง พร้อมกับความจริงที่ได้ถูกเปิดเผย ตัวอย่างบางช่วงบางตอน... “ที่ฉันไม่อยากยุ่งกับคุณไม่ใช่อะไรหรอก แต่เพราะฉัน... รังเกียจ!!!” ประโยคนั้นของอดีตแฟนเก่าที่เขาไม่เอาแล้วทำให้ภัทรศักดิ์ใบหน้ากระตุก เขากระชากเธอมาหาเต็มแรง ก่อนจะบดจูบอย่างดุเดือด เนตรดาวไม่ทันได้ตั้งตัว เธอเจ็บริมฝีปากไปหมด เบิกตากว้าง ได้สติก็รัวกำปั้นใส่เขาไม่ยั้ง “นี่คุณปล่อยนะ” เธอแหวใส่ เขาก็ผลักเธอออก เช็ดปากอย่างรังเกียจ “คนเลว” “อย่ามาปากดีกับฉันอีก” ประโยคของเขาไม่ได้ทำให้เธอกลัวเท่ากับไม่อยากยุ่งเกี่ยวด้วย เธอถอยหนีวิ่งเข้าบ้านไป

คุณหนูเอาแต่ใจถูกคนขับรถรุ่นใหญ่ดัดนิสัยจนหลาบจำ!

เมื่อผู้พันสาวตื่นมาในร่างของคุณหนูใบ้ เธอต้องต่อสู้เพื่อความอยู่รอด และการแต่งงานทำให้เธอกลายเป็นคลื่นใต้น้ำที่คอยหนุนนำสามี จะรักหรือไม่หาได้สำคัญเท่าการปกป้องโอกาสครั้งที่สองของลมหายใจ

นางเป็นสนมเล็กๆที่ถูกวางยาพิษตายพร้อมลูกน้อยในครรภ์ นางละทิ้งความแค้นเพื่อจะได้ไปใช้ชีวิตในปรภพกับลูกน้อยอย่างสงบ แต่ไม่รู้เหตุผลกลใด...ฟ้าสวรรค์กลับให้นางย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่ หนึ่งปีก่อนที่นางจะต้องเดินทางไปวังหลวงเพื่อรับการคัดเลือกสาวงามหน้าพระที่นั่ง วันแรกที่นางย้อนเวลากลับมาเกิดใหม่...นางตั้งใจจะทำให้ตนเองขาเป๋ จะได้ไม่ต้องเข้าวัง คิดไม่ถึง...หรงชินอ๋องหรือองค์ชายรอง ผู้ที่นางไม่เคยพบหน้าในชาติอดีต จะมาขัดขวางแผนการของนาง มิหนำซ้ำ...เขายังต้องการนางเป็นพระชายาของเขาเพียงแค่พบหน้ากันไม่ถึงครึ่งชั่วยามด้วยซ้ำ ทั้งที่นางยังไม่รู้จักเขาดีนัก...แต่จี้เส้าชางตัดสินใจจะเสกสมรสเป็นชายาของเขา เพื่อหลีกหนีจากวังวนอันตรายที่อาจจะเกิดขึ้นซ้ำรอยในอดีตอีก แต่ว่า...นางจะเสกสมรสกับหรงชินอ๋องได้จะต้องได้รับพระราชทานสมรสจากฮ่องเต้ อดีตพระสวามีของนางในชาติที่แล้ว!!! แต่ทว่า...ดูเหมือนฮ่องเต้ทั้งชาติอดีตและชาติปัจจุบันจะยังคงต้องการนางไว้ข้างกาย แต่นางจะไม่ยอมให้สุนัขถ่อยอย่างฮ่องเต้ผู้นี้คาบนางไป "แดก" ได้ง่ายๆหรอก อีกทั้ง...ว่าที่พระสวามีของนางสมกับเป็น "หลัว" แห่งชาติ เพราะฉะนั้น...แม้ไม่อยากแก้แค้น แต่สวรรค์ก็เหมือนเปิดทางให้ได้ลงทัณฑ์คนชั่วในแบบที่เทพเซียนดลบันดาล ฉะนั้น...สตรีในวังทั้งหลายที่เคยทำร้ายจิตใจนางในครั้งอดีต ...หากเจ้าคิดจะขัดขวางแผนการเสกสมรสของข้ากับว่าที่พระสวามี พวกเจ้าต้องตรองให้หนักเสียก่อนว่า "พวกเจ้ามีฝีปากและวรยุทธ์ทัดเทียมข้าหรือไม่!!!" เพราะข้าไม่ใช่อันส่วนซื่อ ผู้อ่อนแอ ขี้กลัว คนนั้นอีกแล้ว!!!

เมื่อหญิงสาวเข้าไปในป่าแล้วพบเจอบางสิ่ง... บางสิ่งที่จะเปลี่ยนชีวิตของเธอไปตลอดกาล

ในยุคโบราณที่ทั้งสวรรค์และโลกอุบัติขึ้นเป็นครั้งแรก เผ่ามังกรถือเป็นผู้ปกครองแห่งทวีปมังกรอุทิศ แต่บัดนี้มังกรได้สูญพันธุ์ไปแล้ว และหายนะอันลึกลับก็กำลังคืบคลานเข้ามาอีกครั้ง --โลกนี้กำลังตกอยู่ในอันตราย ‘หลงเฉิน’ เด็กหนุ่มไม่เอาไหนแห่งเมืองพฤกษาหมอก เป็นเพราะมีบิดาไม่ได้เรื่องและมารดาก็ไม่เคยเหลียวแล ทำให้เขาไม่สามารถแม้แต่จะทะลวงผ่านเส้นชีพจรมังกรเส้นแรกได้ ทว่า...ในตอนที่บิดาของเขาตาย หลงเฉินก็ได้รู้ความจริงว่าบิดาเคยเป็นยอดฝีมือที่มีพรสวรรค์มากมาก่อน --แต่พลังยุทธ์ทั้งหมดได้ถูกหยกมังกรลึกลับดูดกลืนไป! -- ‘ตระกูลหลงเคยเป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในโลกนี้จริงๆ หรือ?’ ด้วยหยกมังกรลึกลับที่บิดาทิ้งไว้ให้ เขาจำต้องแบกรับและสานต่อภารกิจอันยิ่งใหญ่ของบิดา เด็กหนุ่มหลงเฉินค่อยๆ ค้นพบปริศนาแห่งการสูญพันธุ์ของเผ่าของมังกร ….จนในที่สุดก็ได้กลายเป็น ‘นักรบมังกร’ คนแรกในรอบหนึ่งร้อยล้านปี!

เสียงสะท้อนในความมืด คือ ปีศาจที่ซ่อนเร้น หากปรากฏขึ้น ไฟพิศวาสอาจแผดเผาเป็นเถ้าธุลี "ครั้งแรกของคุณไม่ใช่เหรอ" เขาเอ่ยขึ้นราวกับเป็นเรื่องปกติ "ถ้าไม่เตรียมให้พร้อมคุณจะเจ็บเอานะ"

นางตรึงใจรักเพียงบุรุษผู้เดียวอย่างมิอาจแลเหลียวผู้ใด เพราะใจที่ตรึงรักมั่นเพียงเขาตั้งแต่แรกเห็นจึงปรับเปลี่ยนตัวเองครั้งใหญ่เพื่อเขา ทำทุกทางหมายเคียงคู่ วางกระบี่ถือพู่กันวาดคิ้ว กลายเป็นกุลสตรีดีงาม เรียบร้อยอ่อนหวาน มารยาทนุ่มนวลสูงส่งดุจธาราสวรรค์ นางลงทุนลงแรงทำทุกทางจนได้หมั้นหมายสมใจ ทว่าทั้งหมดกลับสูญเปล่า เมื่อเขาบอกกล่าวมาประโยคเดียวว่า ‘สตรีจืดชืดชวนหน่ายเช่นเจ้า ไม่คู่ควรกับข้า...’ แต่ไฉนอดีตคู่หมั้นผู้นี้กลับตามติดนางไม่ห่าง ทั้งใช้สารพัดเล่ห์กลให้นางดูแลอย่างไม่หวงแหนร่างกายเช่นนี้เล่า

“ผมมีข้อแม้” พิชญาภัคเงยหน้ามองคนพูดทันที “ข้อแม้อะไรเหรอคะ” “คุณต้องอยู่เป็นผู้หญิงของผมจนกว่าผมจะไม่ต้องการ” “นานกว่าหนึ่งเดือนเหรอคะ” “ใช่” “แล้ว...” “อย่าถามเรื่องเวลาตอนนี้เลยทูนหัว ผมยังบอกไม่ได้ แล้วบ้างทีผมอาจต้องการคุณตลอดไป หรือไม่ ผมก็อาจจะไม่ต้องการคุณเร็วกว่าหนึ่งเดือน” พิชญาภัคเบือนหน้าไปทางอื่นพร้อมขยับเปลือกตาไปมาสองสามครั้ง ที่เธอก็รู้สึกแปลกใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมต้องไปรู้สึกกับคำพูดของเขาด้วย “ตกลงค่ะ พีชจะอยู่กับคุณไปจนกว่าคุณ...จะเบื่อพีช” “งั้นข้อตกลงใหม่ของเราก็เริ่มขึ้นแล้ว นับตั้งแต่วินาทีนี่”