จากมหาเศรษฐีหมื่นล้านผู้เกรียงไกร ปิดตำนานชีวิตด้วยการดึงท่อออกซิเจนออกด้วยตัวเอง กลับตื่นมาในร่างของคนอนาถาในยุค 90 นี่ฉันไม่ได้ปล้นฆ่าใครไปใช่ไหม

"ไอศูรย์" เจ้าของธุรกิจสินค้านำเข้าและร้านอาหารชื่อดังที่มีสาขามากมายในเมืองไทย ต้องถูกเรียกขานว่า ‘คุณพ่ออุปถัมภ์’ เพียงเพราะส่งเสีย "ยาหยี" สาวน้อยผู้แสนน่ารักที่มีอายุห่างจากเขาร่วมยี่สิบปี ให้ร่ำเรียนหนังสือ เริ่มต้นด้วยความรู้สึกสงสาร แต่ลงท้ายกลับกลายเป็นความรัก ถึงอย่างนั้นก็คิดจะมองดูอยู่ห่างๆ ทว่ากลับมีตัวเสี้ยมชั้นดี จนต้องเปลี่ยนแผน คว้าเธอมาแนบกาย โดยใช้ ‘มารยาชาย’ เป็นตัวหลอกล่อ! ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ สาวน้อยรู้สึกกลัวขึ้นมาอีกครั้ง แม้จะชอบให้เขากอดจูบลูบไล้ แต่เธอก็ยังไม่พร้อม... ตายแล้ว ถ้าถูกเขาปล้ำ เธอจะทำอย่างไร! “คุณใหญ่ขา” ยาหยีเรียกเขาตัวสั่น “หนูยะ...ยังไม่พร้อมจริงๆ นะคะ” เขาก้มลงมาดูดซับถ้อยคำจำนรรจาของสาวขี้กลัวอย่างอ่อนโยน ก่อนจูบปลายจมูกโด่งรั้นอย่างถนอม “ไว้ใจฉันนะ” พูดพลางปลดกระดุมเสื้อของเธอไปด้วย เขาพูดอย่างกับว่ากำลังทำสิ่งที่น่าไว้ใจที่สุดอย่างนั้นละ ทั้งที่มันตรงข้ามกันเลย! “ฉันสัญญาว่าจะไม่ถอดกางเกงตัวเอง...”

เพราะความบังเอิญทำให้ ‘เธอ’ เผลอไปมีอะไรกับ ‘เขา’ หนุ่มหน้าหล่อที่อยู่ๆ ก็กลายมาเป็นเพื่อนบ้านที่พึ่งย้ายมาใหม่แบบไม่รู้ตัว งานนี้เธอจะทำอย่างไรเมื่อเขาบอกว่าเธอเป็นเมียและคอยตามเธอไม่ยอมห่าง

เธอรีบเดินทางออกมายังปากทางเข้าเมืองพบกับหญิงชายที่ยืนเฝ้าประตูเมืองอยู่เช่นเดิม เขาทำสีหน้าเรียบเฉยใส่เธอ หญิงสาวไม่ได้กล่าวคำใด แต่แล้วเมื่อเธอหันหลังกำลังก้าวเดิน เธอก็ได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังเธอ "เจ้าจะไปอย่างนี้เลยหรือ" เสียงคุ้นเคยจากชายหนุ่มรูปงามคนนั้น หญิงสาวสะดุ้งใจหายวูบหันกลับมามองเขาอย่างช้า ๆ "ข้าไปแล้ว" หญิงสาวพูดเสียงเบาหลบตาเขา "เจ้าไปไม่ร่ำลาเช่นนี้หรือ" นิลพัทธิ์เดินมาหาเธออย่างช้า ๆ สายตาจับจ้องมาที่เธอเหมือนกล่าวโทษ "เหตุใดสตรีเช่นเจ้าถึงได้ร้ายนัก" ปัทมาเงยมองหน้าเขา "เจ้าเขย่าดวงใจข้าให้สั่นไหว หลุดออกจากขั้ว แล้วปล่อยทิ้งหัวใจข้า ให้ร่วงลงสู่พื้นไม่ใส่ใจไยดี" ชายหนุ่มยิ้ม หญิงสาวเมื่อได้ฟังก็ยืนอึ้ง แม้แต่คนที่เฝ้าประตูยังแอบอมยิ้มให้กับวาจาเกี้ยวสาวของนิลพัทธิ์ "เจ้าไร้มารยาทนักน้องหญิงเอ๋ย" ชายหนุ่มจ้องตาเธอ เขาหยุดยืนประจันหน้ากับเธอ หญิงสาวหลบตายังคงหัวใจสั่นรัวเต้นดังดั่งกลอง "ข้าจะไปส่งเจ้าเอง" ชายหนุ่มเอ่ยคำหญิงสาวตกใจเธอรีบปฏิเสธทันที "พี่ชายจิตใจท่านนั้นงดงามยิ่งนัก เพียงแต่ข้ามิอาจรับไว้ได้ ขอพี่ชาย จงแบ่งปันพื้นที่หัวใจอันกว้างใหญ่ของท่านให้แก่สตรีนางอื่นเถิด" หญิงสาวสาวหลบตาเขากลัวใจตัวเอง "น้องหญิง เจ้าเป็นคนเด็ดมันมาจากขั้ว เจ้ารับมันไปเถิด อย่าได้ทำเช่นเด็กน้อยวิ่งเล่นสนุก เด็ดดอกไม้แล้วทิ้งขว้างไม่ใส่ไยดีปล่อยให้ดอกไม้แห้งเหี่ยวเฉาไร้ความงดงาม" เขาตามมาจ้องหน้าเธอ หัวใจสั่นตัวเข้าไปอีก "ข้าจะไปส่งเจ้าเอง" ชายหนุ่มพูดเสร็จเขาก็เดินนำหน้าเธอออกไป หญิงสาวพยายามที่จะห้ามเขา แต่เขาก็ไม่ฟังเดินนำออกไปในป่าเพื่อที่จะไปส่งเธอ เมื่อจนปัญญาไล่จึงปล่อยเลยตามเลยเดินตามเขาไปอย่างสงบเสงี่ยม ในระหว่างทางที่เดินนั้นเขาดูแลเธอเป็นอย่างดี พยุงเธอในที่ที่ลื่นเดินลำบาก ปัดกิ่งไม้ให้เธอ หาน้ำให้เธอ เธอรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อยเพราะปกติเธอทำอะไรด้วยตัวเอง มีเขามาทำให้ทุกอย่างมันเลยขัดหูขัดตาเธอไปหมด แต่ทว่าบางครั้งเธอเองก็เผลอชื่นชมในความรูปงามและใจดีของเขาอยู่บ้าง

“หึ มาได้ไม่ทันไรก็ออกลายซะแล้ว” อริสาสะดุ้งเฮือกกับเสียงโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ใบหน้าหวานหันไปมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ กฤษณะเดินมาหยุดตรงหน้าเธอห่างไม่ถึงเมตร “นี่รึคนดีของคุณแม่ เท่าที่ฉันดูเธอก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งเท่านั้นแหละ อริสา ดูท่าคงจะเหงาสินะ อุตส่าห์แต่งงานกับฉันทั้งทีแต่ฉันก็ไม่ได้สนองให้” คำพูดแสนจะร้ายกาจที่ออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้า ทำให้อริสาเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที หลายวันมานี้เขาแทบจะไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ ทุกเช้าที่เธอไปบ้านไม้เขาก็มักจะเข้าไปในไร่องุ่นโดยไม่พูดอะไร แม้ในบางวันหญิงสาวที่ชื่อตะวันจะมากินมื้อเย็นบ้างเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่มีคำพูดที่พูดให้เธอต้องเจ็บปวดใจเหมือนที่ผ่านมา ทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างงั้น “แล้วคิดจะเลือกใครล่ะ ไอ้สร รึว่าไอ้เตดี” เตชิตสะดุ้งโหยงหลังโดนพาดพิงชื่อด้วยเสียงอันแข็งกร้าว ‘ตกลงตูข้าไปทำอะไรผิดพลาดเอาไว้ล่ะเนี่ย’ อื้มรึว่า!! นึกถึงเมื่อหลายวันก่อน ‘ดูเหมือนว่านายหญิ..เอ่อ คุณลูกหว้าไม่ค่อยสบายอยู่ ผมว่าน่าจะให้เธอได้พักผ่อนก่อนไม่ดีกว่าหรอครับนาย’ ‘ดูแกจะเป็นห่วงเธอมากเหลือเกินนะไอ้เต’ คิดยังไงมันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ “.........” ทำท่าขบคิด แล้วดวงตาคมก็เบิกกว้างเมื่อเรื่องราวก่อนหน้านั้นผุดขึ้นมาในหัว ตายโหงละตู!! ถ้าวันนั้นนายเห็นตอนเข้าไปช่วยประคองนายหญิงเข้า แถมยังเดินหายไปพร้อมกันอีก โอ้!! ใบหน้าหล่อซีดลงทันตาเมื่อรู้ถึงสาเหตุอาการผิดปกติของผู้เป็นนาย แต่ว่า...แล้วไอ้สรล่ะ?? ไปทำอะไรเอาไว้ล่ะนั่น ยังไม่ทันจะหายข้องใจ ก็ได้ยินคำพูดต่อมาของกฤษณะ แถมคราวนี้ยังทำให้เตชิตรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้งตัว .............................................................................................................................................................. “พี่กฤษกับคุณเตเดินนำไปก่อนเลยนะคะ ลูกหว้าขอแวะร้านนี้สักครู่เดี๋ยวเดินตามไปค่ะ” “ไม่เป็นไรลูกหว้าจะซื้ออะไรก็ซื้อเถอะพี่รอได้” “เอ่อ แต่ว่าร้านนี้มัน...” “ร้านนี้มันทำไมหืม” ใบหน้าคมเข้มส่งยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนที่สายตาคู่คมจะหันไปมองร้านชุดชั้นในแล้วเหวอไปเล็กน้อย แต่พอตั้งหลักได้เท่านั้นแหละน้ำเสียงเข้มๆ ก็เปล่งออกมา “อะแฮ่ม!! พี่บอกแล้วไงว่าจะรอ ลูกหว้าเข้าไปเลือกเถอะ” “โอเคค่ะ ถ้าอย่างงั้นพี่กฤษรอตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวลูกหว้ามา” เธอปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง เพราะยิ่งยืนอยู่นานก็จะยิ่งเป็นจุดสนใจเท่านั้น “จ้ะ” เห็นหญิงสาวเดินเข้าไปในร้านเรียบร้อย สายตาดุดันก็ตรงไปหาคนสนิททันที “ส่วนแก!! เดินนำไปก่อนเลยไอ้เต” เขายอมยืนอายอยู่หน้าร้านชุดชั้นใน ดีกว่าต้องให้ผู้ชายคนอื่นเห็นขนาดชุดชั้นในที่เธอเลือกเป็นไหนๆ “นายแน่ใจนะครับว่าจะยืนคนเดียว” เตชิตเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจกับสายตาบริเวณโดยรอบที่เพ่งเล็งมาหาผู้ชายตัวโตสองคนกำลังยืนอยู่หน้าร้านชุดชั้นใน ...................................................................................................

ทีมเบรคเบลดยังคงอยู่ในแดนรกร้าง คราวนี้พวกเขาทั้งทีมยังต้องวุ่นวายอยู่กับฝูงมดอยู่พักใหญ่ ๆ แต่แล้วมันก็ดูเหมือนจะนำเฉินอีไปสู่เบาะแสเรื่องความลับของเมืองนองเลือดเช่นกัน จะเป็นอย่างไรนั้น โปรดติดตามได้ใน ฝ่ามิติ พิชิตเกมมรณะ เล่ม 9 ทาง EnjoyBook!

“คุณเป็นยังไงบ้าง” กฤตภาสรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอด เพราะเขาไม่ได้มาพบเธอเกือบสัปดาห์เพราะติดงานต่างจังหวัด “ขิงสบายดีค่ะ” “แล้วคิดถึงผมหรือเปล่า” “คิดถึงค่ะ” “ผมก็คิดถึงคุณ คิดถึงมาก” ปากหยักแนบเข้ากับริมฝีปากอิ่มทันทีที่พูดจบ จากนั้นเขาก็ตักตวงความหวานในโพรงปากเล็กด้วยความคิดถึงเนิ่นนานจนอีกคนหายใจหายแทบไม่ทันเลยต้องส่งเสียงทักท้วง “พะ...พอแล้วค่ะ” อัญญาดาเอ่ยเบาๆ เมื่อปากหยักถอนจูบแล้วเขาก็หันไปซุกไซ้ซอกคอแทน “ผมคิดถึงคุณ” “ขิงรู้แล้วค่ะ” “งั้นขอชื่นใจอีกหน่อยได้ไหม” ขอแต่ไม่รอคำอนุญาตจากคนตัวเล็ก เขาจูบเธออย่างดูดดื่ม สองมือก็กอดรัดร่างเล็กแนบแน่น จนพอใจแล้วก็ถอนจูบออกมา แล้วมองใบหน้าแดงระเรื่อด้วยแววตาหื่นกระหาย อัญญาดาหัวใจเต้นรัว หวั่นใจกับสายตาของเขา

เพราะความไม่เชื่อในสิ่งลี้ลับ ลึกลับ เขาท้าทุกคนรอบข้างจะขุดซากรากไม้ที่ล้มตายมากกว่าทศวรรษขึ้นให้ได้ภายในพริบตา แต่ไม่ทันที่รากไม้จะขยับทะเลหมอกสีขาวมหาศาลก็เคลื่อนตัวมาปกคลุมขาวโพลนไปทั่วบริเวณ แล้วเขาก็ได้พบหญิงสาวที่เขาเคยฝันถึง ที่สุดความเร่าร้อนก็เกิดขึ้น กลายเป็นความรักลับๆ ในค่ำคืนที่เต็มไปด้วยแรงเสน่หา ความสัมพันธ์ลึกลับ จึงกลายเป็นรักที่ยากจะลืมเลือน

การทำสงครามกับราชาพายุหมุนครั้งนี้ หลินเป่ยเฉินและฮันปู้ฟู่รู้ดีว่ามีเกลือเป็นหนอนอยู่ในกองทัพพวกเขา ซ้ำร้ายสายลับผู้นี้มีความเป็นไปได้ว่าจะยศสูงมากอีกด้วย เช่นนี้แล้ว ทั้งสองคนจะรับมือกับเหตุการณ์อย่างไร มาร่วมติดตามกันต่อได้ในเซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 57 ได้เลย!

โคตรน้ำยาปรับสภาพยีน เล่ม 14 (ตอนที่ 725-780) จู่ ๆ เซี่ยเฟยก็ได้กลายเป็นสมาชิกของตระกูลสกายวิงอย่างงง ๆ ยิ่งไปกว่านั้นสกายวิงยังต้องการที่จะประกาศสงครามกับตระกูลมูนวอร์ดเนื่องมาจากเรื่องของเขาอีกด้วย ท้ายที่สุดเรื่องที่ค้างคามานานก็จะได้รับการสะสางให้จบสิ้นสักที หลังจากที่เซี่ยเฟยต้องอยู่อย่างหลบ ๆ ซ่อน ๆ มานาน สงครามในครั้งนี้จะลงเอยยังไง? มันจะมีผู้บาดเจ็บล้มตายจำนวนมากเท่าไหร่กันแน่? ใครจะเป็นผู้แพ้ชนะในสงครามครั้งนี้? แล้วผู้แพ้ในสงครามจะต้องเผชิญกับอะไร? สรุปแล้วเซี่ยเฟยคือสมาชิกของสกายวิงจริง ๆ หรือเปล่า? ปัญหาทุกเรื่องที่ค้างคามาอย่างยาวนานจะถูกเฉลยในเนื้อหาเล่มนี้ทั้งหมด!! **Trigger Warning** - การใช้ถ้อยคำหยาบคาย - การพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องเพศ - มีฉากฆาตกรรม

เขา...เกลียดผู้หญิงทั้งโลก แต่มีเธอเป็นดั่งดวงชีวา ส่วนเธอเหมือนลูกนกหลงรัง ที่ถูกกักขังไว้ในกรงทอง ********************** "รู้สึกดี...ขึ้นมั้ย" หญิงสาวไม่ตอบ ได้แต่ปรือตามองก่อนจะค่อยๆ ยันกายลุกนั่งสบตากับคนตรงหน้า แววตายาวรีที่จับจ้องกลับมาทำให้ต่างฝ่ายต่างนิ่งเงียบคล้ายกำลังหยุดคิดเพื่อทบทวนหัวใจ ความใกล้ชิดท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงัดและแสงสลัวจากไฟดาวน์ไลท์ พาให้ใจสองดวงปั่นป่วนและสั่นไหวจนเกินต้านทาน สายตาสองคู่ที่สบประสานสื่อความหมายแทนคำพูดได้อย่างชัดเจน 'ให้ตายสิปรายฟ้า...เธอช่าง....' อารชวินใจกระเจิดกระเจิงเมื่อหญิงสาวตรงหน้ากำลังจะทำให้เขาตบะแตก พลางคิดว่าคงไม่มีใครแปลกประหลาดเท่าเขาแน่นอน ที่พยายามข่มความปรารถนาไม่ให้ปะทุขึ้นมาแม้จะมีเนื้อหวานๆ มารออยู่ตรงหน้า พยายามท่องในใจว่าเธอกำลังเมา เขาไม่อยากฉวยโอกาสกับคนเมาเลยสักนิด แต่แววตาที่คล้ายยอมจำนนของเธอนั้น คือเชื้อเพลิงอย่างดีที่จุดให้ไฟปรารถนาโหมกระพือขึ้นมา ชายหญิงเมื่อได้ใกล้ชิดกันในบรรยากาศเป็นใจ ประกอบกับความรู้สึกซ่อนเร้นที่เป็นแรงกระตุ้นจนยากที่จะหักห้าม แล้วมันจะไปเหลืออะไรถ้าต่างฝ่ายต่างต้องการในกันและกัน "ต้องการ...ใช่มั้ยคะ" คนฟังตบะแตกขึ้นมาจริงๆ มาถามกันแบบนี้หากเขาไม่จับกดลงกับเตียง คงจะเสียเชิงชายชาติอาชาไนยแน่นอน แววตาคมกริบทอประกายวาววับพร้อมกับผ้าเช็ดหน้าในมือที่ถูกโยนจนไปกองแหมะที่ข้างเตียงอย่างไม่ใยดี "หรือเธอไม่ต้องการ ปฏิเสธออกมาสิปรายฟ้า"

โชคชะตาเล่นตลกเมื่อมันปูทางให้เขาได้พบนางอีกทั้งยังได้สัมผัสจับต้องนางแนบชิดเช่นนั้น บัดนี้เขากลับต้องการและเรียกร้องหานางจนแทบคุ้มคลั่ง เขาตามหานางแทบพลิกแผ่นดินเพราะนางคือความเย้ายวนใจสำหรับเขา

แค้นฆ่าน้อง ฆ่าแม่เลี้ยง บีบคั้นจนท่านพ่อต้องสังเวยชีวิต ข้าจะให้เจ้าชดใช้ด้วยเลือด!

“อุ๊ย! ว้าย!” ร้องอย่างตกใจเมื่อจู่ๆ ร่างของเขาพลิกขึ้นคร่อมทับร่างของเธอ หลังจากกระตุกร่างเธอให้ล้มลงไปบนเตียงกว้าง “จะทำอะไร” เขาถามเสียงดุ ดวงตาของเขาแดงก่ำเพราะผ่านการดื่มมาเยอะ “จะปลดเสื้อผ้าของคุณค่ะ” “ปลดเสื้อผ้า เธอคิดจะทำอะไร ฉันเป็นผู้ชายนะ” “คุณจอนปล่อยก่อนค่ะ หนูแค่จะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณก็เท่านั้นเอง” “ฉันไม่เชื่อ” เขากดร่างเธอทับเอาไว้กับที่นอน มะลิดิ้นหนี แต่เขายิ่งกดทับร่างของเธอหนักขึ้นไปอีก “เธอคิดจะทำอะไร บอกมา...” “มะลิเปล่าคิดอะไร”

หลังจากจบเรื่องแดนรกร้างได้ คราวนี้พวกเฉินอีก็เข้ามาสู่โลกของอันเดอร์เวิร์ล พร้อมกับภารกิจที่ชวนงุนงงอย่างเคย และคราวนี้ทั้งพวกเขาและทีมสหายจากตะวันตกต้องร่วมมือกันเคลียร์ภารกิจในโลกนี้ให้ได้! ท่ามกลางหมาป่าและแวมไพร์ พวกเขาจะทำสำเร็จหรือไม่? โปรดติดตามได้ใน ฝ่ามิติพิชิตเกมมรณะ เล่ม 10 ทาง EnjoyBook!

สาวห้าวเรียนจบวิศวะฯ เมื่อเธอมาพบหนุ่มหน้าตี๋ที่ดีกรีเป็นถึงเจ้าของบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ตำแหน่งที่ว่างคือเลขา เธอจึงควบทุกตำแหน่งที่ว่างในบริษัทนี้พร้อมทั้งมอบความแซ่บแก่เจ้านายสุดหล่ออย่างไม่ยั้ง

วันหนึ่ง...เมื่อ ‘ตะวัน’ ได้ตัดสินใจไปบอกรักกับเพื่อนสนิทอย่าง ‘อาทิตย์’ แต่กลับถูกปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย แถม...‘ตะวัน’ ยังได้รู้ความลับที่ว่า ‘อาทิตย์’ นั้นแอบรักเพื่อนอีกคนในกลุ่มอยู่ ‘ตะวัน’ ที่เห็นแบบนั้นจึงได้ไปยั่วยวน ‘อาทิตย์’ อีกครั้ง แต่ก็ถูกอีกฝ่ายดูถูกเหยียดหยาม กระทั่ง...วันหนึ่ง ‘ตะวัน’ ที่คิดจะไปมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนอื่นเพื่อประชดในความรักที่ไม่สมหวัง ก็ถูก ‘อาทิตย์’ เข้ามาขัดขวาง จนกระทั่งทั้งสองคนมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งต่อกัน แต่...ถึงอย่างงั้น ความเย็นชาที่ ‘อาทิตย์’ มีให้กับ ‘ตะวัน’ ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง ขณะที่กำลังจะตัดใจอยู่นั้นเอง พี่ชายของอาทิตย์ก็ได้มาสารภาพรัก จน...สุดท้ายเป็น ‘อาทิตย์’ ที่เริ่มจะสับสนกับตัวเอง เมื่อ ‘ตะวัน’ ตัดสินใจคบกับพี่ชายของเขา

กรมตุลาการส่งกลุ่มยมทูตทมิฬมาถึงงานศพจางเว่ยราวกับมิให้เกียรติ หลินเป่ยเฉินเองก็ไม่ไว้หน้าอีกฝ่ายเช่นกัน การปะทะกันครั้งนี้นับเป็นการ 'จุดชนวน' ครั้งใหญ่ สิ่งใดจะอุบัติขึ้น โปรดติดตามต่อได้ในเซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 58!

โปรย คลั่งรักเมียทาส เพราะพี่สาวขโมยเงินและเครื่องเพชรหนีไป เขาจึงต้องจับเธอเอาไว้เป็นตัวประกัน เป็นทาสบำเรอรักบนเตียงกว้างอันแสนเร่าร้อน เหนือสิ่งอื่นใดยังมีบางอย่างแอบแฝงที่เธอไม่เคยรับรู้มาก่อน ว่าเขาอยากได้เธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น และคลั่งรักเธอมากเพียงใด

ชุดนี้มีสองเรื่องนะคะ เพลิงพันธะ (ภรรยาพาร์ทไทม์) หฤทัยพันธน์ (ภรรยาจำยอม) สนใจแบบรูปเล่ม สอบถามได้ที่แฟนเพจ อิสรียา แฟนเพจปรายฝัน Publishing, Mail : maay24608@gmail.com สามารถโหลดอ่านตอนพิเศษ หฤทัยพันธน์ ได้ในรูปแบบอีบุ๊คนะคะ ขอบคุณทุกๆ ยอดโหลดค่ะ ********************************************** มือบางกำผ้าห่มเอาไว้จนแน่น เมื่อสัมผัสได้ถึงเตียงนอนที่ไหวยวบลงไปเหมือนเขาขึ้นมานั่งอยู่ด้านหลัง คล้ายจะได้ยินเสียงลมหายใจดังแผ่วเบาอยู่ข้างใบหู ความร้อนรุ่มที่ผ่อนออกมาจากปลายจมูกคมสันเป่ารดลงบนพวงแก้ม แม้ภายในห้องจะเย็นฉ่ำแต่กลับพ่ายแพ้ให้กับไอความร้อนที่มาจากร่างกายกำยำนั่น เขาทำให้เธอต้องนอนเกร็งอยู่ใต้ผ้าห่มอุ่น ไม่กล้าที่จะขยับกายให้รู้ว่าเธอตื่นนานแล้ว หญิงสาวสะดุ้ง เมื่อฝ่ามือเย็นเฉียบล้วงเข้ามาใต้ผ้าห่มผืนหนา แล้วลูบไล้ไปตามเอวคอด จากนั้นจึงไล่ขึ้นไปหยุดนิ่งยังหัวไหล่นวลเนียน ก่อนที่เขาจะฝากรักด้วยริมฝีปากรุ่มร้อน คลอเคลียกับความนุ่มละมุนราวกับหลงใหลไม่อยากจากไป วินาทีที่จุมพิตร้อนกดลงหนัก ๆ บนผิวแก้มสาว ทำให้พิมพ์มาดาแทบอยากลุกพรวดขึ้นอย่างหมดความอดทน แล้วตะโกนใส่หน้าหล่อๆ ว่าเธอไม่ใช่อีตัวที่เขาซื้อมา ไม่ได้เต็มใจมาขึ้นเตียงกับเขาแม้จะแสดงออกมาอย่างสมจริงก็ตาม และเขาก็เข้าใจผิดไปแล้วเต็มประตูเมื่อคืนนี้ แต่ใครจะโง่เชื่อ เมื่อมันฟังดูเหมือนนิทานหลอกเด็ก ถ้าหากจะบอกเขาว่าเธอไม่รู้ว่ามาโผล่ที่ห้องนี้ได้อย่างไร และยิ่งเป็นเขาด้วยแล้วคงยากที่จะเชื่อคำแก้ตัวของเธอ หญิงสาวคิดพลางขบกรามแน่นอย่างปวดร้าว เมื่อความทรงจำเมื่อคืนฝังรากลึกอยู่ในใจ ยากที่จะลบเลือน

ชีคชามิล บิน ไซฟูติน ชีคหนุ่มจากแดนไกลที่หลงรักสาวน้อยหน้าหวานดวงตาสวยแปลกเพื่อนรักของน้องสาว อญู่ร่า อิลฮัม หญิงสาวชาวไทยที่แอบหลงรักเพื่อนพี่ชายมานานแสนนาน แต่การพบเจอกันทำให้เขายื่นข้อเสนอที่ทำให้หญิงสาวโกรธจนหน้าแดงตัวสั่น การที่เธอไม่รับข้อเสนอของเขาก็เพราะหวาดระแวงไม่ไว้ใจ ดูเขาทำกับเธอก่อนหน้าสิ แล้วแบบนี้จะให้เธอหน้าชื่นตาบานรับข้อเสนอที่อาจมีอะไรแอบแฝงของเขาหรือไง “หม่อมฉันจะลองฟังข้อเสนอของพระองค์ดู แต่ไม่ได้หมายความว่าหม่อมฉันจะอยากรับข้อเสนอของฝ่าบาทหรอกนะเพคะ” อญู่ร่าบอกอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงมั่นคง “เราจะใช้หนี้ให้พ่อของเจ้าทั้งหมด แลกกับการที่เจ้าต้องไปเป็นนางบำเรอของเราสามเดือน” “นางบำเรอ!!!” อญู่ร่าผุดลุกขึ้นยืนด้วยความโมโหจัด เขาจะดูถูกเธอมากไปแล้วนะ!

เพล้ง!!! “ทั้งสองคนกำลังทำอะไรกันอยู่น่ะ” “อุ๊ยกฤษ!! ปล่อยซาซ่าก่อนค่ะ” เจ้าหล่อนแสร้งทำเป็นตกใจได้อย่างแนบเนียน ใบหน้าเฉี่ยวคมเหยียดยิ้มให้กับอริสาที่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ “..........” ภาพที่เธอเห็นราวกับร่างกายโดนสาปให้หยุดนิ่งอยู่กับที่ อาการชาแล่นขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงส่วนหัว อริสามองภาพชายหญิงที่กำลังแลกจูบกันด้วยความรู้สึกที่หนักอึ้ง ถึงจะเห็นเพียงแค่ด้านหลัง แต่การที่ผู้ชายกับผู้หญิงนั่งแนบชิดใบหน้าติดกันจะเป็นอย่างอื่นไปได้อย่างไร มือเรียวที่ประคองถ้วยกระเบื้องใบใหญ่ไว้ในมือถึงกับไร้เรี่ยวแรงที่จะยึดจนเผลอปล่อยลงกับพื้น เศษกระเบื้องแตกกระจายไปทั่วพื้นห้อง พลันขาทั้งสองข้างอ่อนแรงจวนจะล้มลงในทุกขณะ ถึงจะเซถอยหลังไปเล็กน้อยแต่เธอก็ยังสามารถประคับประคองตัวเองให้ยืนเอาไว้ได้ ราวกับต้องการให้ความเจ็บปวดแผ่กระจายไปทั่วทั้งร่าง แต่กระนั้นเท้าข้างหนึ่งก็ได้เหยียบเศษกระเบื้องที่ตกแตกเข้าอย่างจัง ร่างสูงใหญ่ดันร่างนางแบบสาวให้ออกห่าง “เข้ามาทำไมถึงไม่เคาะประตู แล้วมีอะไร” ..................................................................................................................................................... “ทำอะไรกัน” กฤษณะตรงเข้ากระชากคอเสื้อผู้จัดการหนุ่มด้วยความโมโห ไม่คิดว่าจะได้เห็นภาพตรงหน้านี้ มันถึงกับทำให้เขาควันออกหูควบคุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ “ฉันถามว่าแกจะทำอะไรไอสร” “หยุดนะคะ พวกเราไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นแหละ ปล่อยพี่สรเดี๋ยวนี้” เป็นอริสาที่รีบลงมาจากรถแล้วสั่งให้กฤษณะปล่อยมือจากสรชัย “แต่ที่พี่เห็นแทบจะจูบกันอยู่แล้วนะ” เขาหันไปพูดกับหญิงสาวเสียงอ่อน แล้วหันกลับมาเสียงเข้มใส่คนที่อยู่ตรงหน้า “ขอต่อยแกสักทีเถอะ” ว่าแล้วมือใหญ่ก็เงื้อมขึ้นทำท่าว่าจะต่อยตามที่พูด โดยที่อนุรักษ์ เตชิต และจีระยุได้แต่ยืนมองพร้อมกับทำหน้าระรื่น ไม่ได้มีทีท่าว่าจะเข้าไปช่วยเพื่อนแต่อย่างใด นั้นก็เพราะรู้อยู่แล้ว ว่าหญิงสาวจะต้องจัดการคนอารมณ์ร้อนได้อยู่หมัด “หยุดนะ ลูกหว้าบอกให้หยุด” เพี๊ยะ!! เสียงหวานร้องห้ามเอาไว้ พร้อมกับฝ่ามือบางกระทบใบหน้าคมเข้มอย่างแรง จนหน้าของกฤษณะหันไปตามแรงมือบาง “ลูกหว้า!!!” เขาปล่อยมือจากคอเสื้อของสรชัยแล้วมาลูบแก้มตัวเองด้วยอาการช็อก ...........................................................................

นี่มันจากเรื่องร้ายกลายเป็นดีชัด ๆ! หลังจากที่พบว่าผู้เฒ่ามี่ตั้งใจจะยึดร่างเขาเป็นพาชนะสำหรับการเริ่มชีวิตใหม่ แต่ก็ต้องล้มเหลวเพราะไม่รู้ว่า ‘ซูอันน้อย’ ของเขามันถูกปลุกจนตื่นแล้ว แถมอีกฝ่ายยังทิ้งวิชา ‘วัฏจักรหงส์อมตะ’ ไว้ให้ชายหนุ่มอีกด้วย ไม่มีอะไรที่จะกำไรไปกว่านี้อีกแล้ว...! ทว่าสถานการณ์ทางบ้านภรรยาแสนสวยก็ไม่ดีเช่นกัน ดูเหมือนทางวังหลวงจะยังคงมีความพยายามจะเล่นงานตระกูลฉู่ให้ได้ถึงกับต้องส่งคนของวังมาถึงนี่ แถมยังพยายามจะจับตัวซูอันอีกเพราะจักรพรรดิสั่งมา งานนี้ซูอันจะทำอย่างไร? โปรดติดตามได้ใน เซียนคีย์บอร์ด เล่ม 11 ทาง EnjoyBook!

เมื่อเธออ่านนิยายถึงตอนจบก็ต้องอารมณ์เสีย เมื่อตอนจบของนิยายที่เธอติดตามอยู่นั้น จบลงด้วยนางเอกฆ่าพระเอกล้างแค้น อี๊หลาน หญิงสาวที่ป่วยใกล้ตายจึงถูกดึงเข้าไปในโลกของนิยายออนไลน์ที่เธอชื่นชอบเพื่อเข้าไปเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในตอนจบ แต่มันกลัยไม่ง่ายเลยเมื่ออี็หลานเผลอใจจนเกินเลยไปกับ เยี่ยจื่อสือ นางเอกของเรื่อง แล้วเรื่องราวในนิยายมันจะจบลงได้อย่างไร?