“หึ มาได้ไม่ทันไรก็ออกลายซะแล้ว” อริสาสะดุ้งเฮือกกับเสียงโพล่งขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ ใบหน้าหวานหันไปมองอีกฝ่ายด้วยความตกใจ

กฤษณะเดินมาหยุดตรงหน้าเธอห่างไม่ถึงเมตร “นี่รึคนดีของคุณแม่ เท่าที่ฉันดูเธอก็แค่ผู้หญิงร่านคนหนึ่งเท่านั้นแหละ อริสา ดูท่าคงจะเหงาสินะ อุตส่าห์แต่งงานกับฉันทั้งทีแต่ฉันก็ไม่ได้สนองให้”

คำพูดแสนจะร้ายกาจที่ออกมาจากปากผู้ชายตรงหน้า ทำให้อริสาเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันที หลายวันมานี้เขาแทบจะไม่สนใจเธอเลยด้วยซ้ำ ทุกเช้าที่เธอไปบ้านไม้เขาก็มักจะเข้าไปในไร่องุ่นโดยไม่พูดอะไร แม้ในบางวันหญิงสาวที่ชื่อตะวันจะมากินมื้อเย็นบ้างเป็นครั้งคราว แต่ก็ไม่มีคำพูดที่พูดให้เธอต้องเจ็บปวดใจเหมือนที่ผ่านมา ทำราวกับว่าเธอไม่มีตัวตนอย่างไรอย่างงั้น

“แล้วคิดจะเลือกใครล่ะ ไอ้สร รึว่าไอ้เตดี”

เตชิตสะดุ้งโหยงหลังโดนพาดพิงชื่อด้วยเสียงอันแข็งกร้าว

‘ตกลงตูข้าไปทำอะไรผิดพลาดเอาไว้ล่ะเนี่ย’

อื้มรึว่า!! นึกถึงเมื่อหลายวันก่อน ‘ดูเหมือนว่านายหญิ..เอ่อ คุณลูกหว้าไม่ค่อยสบายอยู่ ผมว่าน่าจะให้เธอได้พักผ่อนก่อนไม่ดีกว่าหรอครับนาย’

‘ดูแกจะเป็นห่วงเธอมากเหลือเกินนะไอ้เต’ คิดยังไงมันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้

“.........” ทำท่าขบคิด แล้วดวงตาคมก็เบิกกว้างเมื่อเรื่องราวก่อนหน้านั้นผุดขึ้นมาในหัว

ตายโหงละตู!! ถ้าวันนั้นนายเห็นตอนเข้าไปช่วยประคองนายหญิงเข้า แถมยังเดินหายไปพร้อมกันอีก โอ้!! ใบหน้าหล่อซีดลงทันตาเมื่อรู้ถึงสาเหตุอาการผิดปกติของผู้เป็นนาย

แต่ว่า...แล้วไอ้สรล่ะ?? ไปทำอะไรเอาไว้ล่ะนั่น ยังไม่ทันจะหายข้องใจ ก็ได้ยินคำพูดต่อมาของกฤษณะ แถมคราวนี้ยังทำให้เตชิตรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ไปทั้งตัว

..............................................................................................................................................................

“พี่กฤษกับคุณเตเดินนำไปก่อนเลยนะคะ ลูกหว้าขอแวะร้านนี้สักครู่เดี๋ยวเดินตามไปค่ะ”

“ไม่เป็นไรลูกหว้าจะซื้ออะไรก็ซื้อเถอะพี่รอได้”

“เอ่อ แต่ว่าร้านนี้มัน...”

“ร้านนี้มันทำไมหืม” ใบหน้าคมเข้มส่งยิ้มอบอุ่นให้ ก่อนที่สายตาคู่คมจะหันไปมองร้านชุดชั้นในแล้วเหวอไปเล็กน้อย แต่พอตั้งหลักได้เท่านั้นแหละน้ำเสียงเข้มๆ ก็เปล่งออกมา

“อะแฮ่ม!! พี่บอกแล้วไงว่าจะรอ ลูกหว้าเข้าไปเลือกเถอะ”

“โอเคค่ะ ถ้าอย่างงั้นพี่กฤษรอตรงนี้ก่อนนะคะเดี๋ยวลูกหว้ามา” เธอปล่อยให้เขาทำตามใจตัวเอง เพราะยิ่งยืนอยู่นานก็จะยิ่งเป็นจุดสนใจเท่านั้น

“จ้ะ” เห็นหญิงสาวเดินเข้าไปในร้านเรียบร้อย สายตาดุดันก็ตรงไปหาคนสนิททันที

“ส่วนแก!! เดินนำไปก่อนเลยไอ้เต” เขายอมยืนอายอยู่หน้าร้านชุดชั้นใน ดีกว่าต้องให้ผู้ชายคนอื่นเห็นขนาดชุดชั้นในที่เธอเลือกเป็นไหนๆ

“นายแน่ใจนะครับว่าจะยืนคนเดียว” เตชิตเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจกับสายตาบริเวณโดยรอบที่เพ่งเล็งมาหาผู้ชายตัวโตสองคนกำลังยืนอยู่หน้าร้านชุดชั้นใน

...................................................................................................