เกิดเรื่องใดขึ้นกับกงซานอิ๋งเฉวี่ยน? นางไม่อาจรับมือกับราชาหินดำได้จริงหรือ? แล้วแบบนี้หลินเป่ยเฉินจะทำอย่างไรดี? เขาจะรับมืออีกฝ่ายไหวงั้นเหรอ? เอาวะ! ตาแก่นี่ถูกพิษเข้าไปแล้วคงอ่อนแอลงละมั้ง! ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ้นกับหลินเป่ยเฉิน ว่าเขาจะรับมือกับศัตรูในครั้งนี้อย่างไร... ในเซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 49!

“อ้างจะสาบานตอนมีลูกในท้อง เธอนี่ฉลาดเหลือเกิน เพราะรู้ว่าฉันไม่ให้เธอพูดแน่ๆ อย่างน้อยลูกฉันต้องลืมตาดูโลก จากนั้นเธอจะตายเพราะคำสาบานค่อยว่าอีกที”

เขาจับตัวเธอมาเพราะอยากแก้แค้นที่เธอเคยทำกับเขาเอาไว้อย่างเจ็บแสบ เธอตกเป็นเมียของคนเถื่อนอย่างเขาแบบงงๆ แล้วเรื่องราวของคนทั้งคู่จะลงเอยยังไง ติดตามอ่านในเล่มเลยจ้า

รวมบทแทรก 3 *** มีเนื้อหา Incest

จักรวรรดิจี้กวงเสนอการท้าประลองเดิมพันชีวิตกับจักรวรรดิเป่ยไห่ มีเพียงผู้มีพลังขั้นเซียนเท่านั้นที่เข้าร่วมได้ พวกเขานัดหมายประลอง ณ หุบเขาดาวตก! แน่นอนว่าของแบบนี้หลินเป่ยเฉินย่อมไม่พลาด ทว่าคู่ประลองจากฝั่งจี้กวงจะเป็นใครบ้าง และจักรวรรดิฝั่งไหนจะเป็นฝ่ายชนะ? ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ้นพร้อมกันได้ในเซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 27!

พรึ่บ! ผ้าคลุมหน้าถูกคันชั่งทองหรูอี้เลิกขึ้นพร้อมกับที่มงกุฎหงส์ถูกยกออกจากหัว ถานซงลี่ค่อยๆช้อนตาขึ้นมองดวงตาดำลุ่มลึกที่คืนนี้แฝงไว้ด้วยความคมกริบราวกับใบมีด จิ่งหนานแตะมือลงบนหน้าผากมนที่ยังมีผ้าพันแผลพันเอาไว้ พลางยิ้มหยัน ก่อนจะละมือราวกับต้องของร้อนทันควัน “เจ้ารักพี่ชายข้ามาก รู้สึกอย่างไรที่ต้องมาแต่งงานกับข้า!” น้ำเสียงของจิ่งหนานเย็นชาหาใดเปรียบ สายตาของเขาคมกริบบาดลึกถึงทรวง “แม้แต่วันแต่งงาน ก็ยังหลงเหลือร่องรอยของความรักที่เจ้ามีต่อเสด็จพี่ให้ข้าผู้เป็นสามีเห็น ข้าสมควรดีใจใช่หรือไม่?” “ท่านพี่...” ถานซงลี่ครางแผ่ว มองเขาด้วยสายตาเข้าอกเข้าใจ แต่ทว่า...สายตาดังกล่าวทำให้จิ่งหนานรู้สึกเหมือนตนโดนดูถูก คล้ายถูกอีกฝ่ายแสร้งทำเป็นเห็นใจและสำนึกผิด เขาจึงตวาดออกมาดังลั่นว่า “อย่ามาเรียกข้าว่าท่านพี่!”

ณิชานันท์คือครูอนุบาลที่โสดและโสดมานาน นานจนเธอเองก็งงว่าทำไมถึงโสดมาจนทุกวันนี้ ทั้งที่ก็สวยและรวยมากอยู่นะ แต่จู่ๆ โชคชะตาก็เล่นตลก ส่งลูกศิษย์ตัวน้อยมาทาบทามว่า "ครูมาเป็นแฟนกับพ่อหนูไหมคะ" +++++++ "อะไร ตัวแค่นี้คิดจะเป็นแม่สื่อเหรอเรา" "แม่สื่อ?" เด็กน้อยเอียงหน้ามองพ่อ "คิวปิด" พอบอกแบบนี้เด็กน้อยก็ตาเป็นประกายพยักหน้าหงึกหงัก เพราะเคยเห็นในการ์ตูนและรู้ว่ามันถือลูกศรยิงให้คนรักกัน "อ้อ ก็หนูชอบครูณิชานี่คะ" "แล้วครูคนอื่นล่ะ" "ก็ชอบ แต่น้อยกว่าครูณิชาค่ะ" "ทำไมกันนะ" ตุลาชวนลูกสาวคุยไปเรื่อยอย่างที่ชอบทำเป็นปกติอยู่แล้ว จริงๆ เรื่องครูณิชาก็บ่นให้เขาฟังตั้งแต่เมื่อวันศุกร์ไปแล้วหนึ่งรอบ "เพราะครูณิชาตลก สวย ใจดี เหมือนนางฟ้าเลยค่ะ" "ขนาดนั้นเลย" "ค่ะขนาดนั้นเลย หนูอยากได้" หนูน้อยกอดอกเอียงหน้ามองพ่อพร้อมกับทำแก้มป่องๆ "อยากได้อะไรครับ" "อยากได้คุณครูณิชามาเป็นแม่ค่ะ"

จจุบันสังคมให้ความสำคัญกับความรู้ทางวิทยาศาสตร์มาก หลายครั้งที่เมื่อสิ่งใดถูกตีตรากำกับว่าเป็นหลักฐานหรือเป็นเหตุผลทางวิทยาศาสตร์ก็มีหลายคนที่รีบเชื่อโดยไม่ไตร่ตรอง จนลืมไปว่าความรู้ทางวิทยาศาสตร์ไม่ใช่ความรู้ศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงความบริสุทธิ์ในตัวเอง แต่เป็นเพียงความรู้ธรรมดาที่ขึ้นกับคุณธรรมในใจของผู้นำมาใช้ นำมาอธิบาย ว่าเลือกที่จะอธิบายโดยใช้หลักความเป็นเหตุเป็นผลที่เชื่อถือได้ ตรวจสอบได้ หรือเลือกที่จะนำมาใช้หรืออธิบายด้วยอคติหรือเพื่อผลประโยชน์ส่วนตนกันแน่ และนี่คือที่มาของเรื่องสั้นแนววิทยาศาสตร์ ๗ เรื่องที่จะบอกว่า “วิทยาศาสตร์เป็นเรื่องของความจริง แต่นักวิทยาศาสตร์ไม่ได้พูดความจริงเสมอไป”

เอวารีน คุณหนูแสนสวยที่พ่อแม่เกิดทำธุรกิจเจ๊งจนล้มละลายบ้านแตก เธอได้เรียนรู้จากพ่อเลี้ยงคนใหม่ว่า การพลีกายสามารถแลกกับทุกๆสิ่งบนโลกที่เธอต้องการ และเธอจะไม่หยุดอยู่แค่นั้นจนกว่าจะได้ผู้ชายทุกคนที่อยากจะได้ ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นลูก ผัว หรือพ่อใครต่อใครก็ตาม เพื่อแลกกับการหลอกเอาทุกๆสิ่งที่เธอต้องการมาครอบครอง

เขาจำต้องแต่งงานกับเธอเพราะมารดาขอร้อง เธอแต่งงานกับเขาด้วยความรัก แล้วเธอก็กลายเป็นเมียรักของคนเถื่อน...

ศึกดวลหมากระหว่างผู้อาวุโสฉีและเฉินเซียวเยี่ยนดูแล้วจะเป็นฝั่งผู้อาวุโสฉีที่กุมชัย แต่มีหรือที่หลินเป่ยเฉินจะยอมให้ผู้อาวุโสซึ่งตีดาบให้ตนแพ้? ได้เวลาใช้แอปพลิเคชันสุดเท.. อุฟฟ! ไม่ซิ ได้เวลาใช้ปัญญาสุดชาญฉลาดของเราแล้วซินะตัวฉัน! ผลดวลหมากจะเป็นเช่นไร ? ผู้อาวุโสฉีที่แท้แล้วเป็นใคร? แล้วเหตุใดทั้งสองฝ่ายจึงต้องมาดวลหมากกัน หากอยากรู้... ก็ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ้นพร้อมกันในเซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 28!

ในที่สุดหลินเป่ยเฉินก็ได้เจอกับฮันปู้ฟู่เสียที แต่ที่สำคัญไปกว่านั้น คือ...ฮันซางเซียงเป็นลูกของฮันปู้ฟู่!! เอาละซิ แบบนี้หลินเป่ยเฉินควรจะทำตัวอย่างไรดีละนั่น? ทว่ายังไม่หมด นอกจากเรื่องนี้แล้วยังเรื่องราวอื่น ๆ อีกมากมายที่ทะลักทลายเข้ามา ทว่าจะมีอะไรบ้างนั้น เห็นทีผู้อ่านทุกท่านจะต้องไปติดตามกันใน เซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 50!

เมื่อรักต้องได้ เมื่อไม่ได้ต้องตื๊อ... “ฉันชอบคุณ” สาธุถึงกับอึ้งรับประทาน กลอกตาไปมา เลียริมฝีปากที่อยู่ดีๆ ก็แห้งผาดขึ้นมาซะงั้น จู่ๆ ก็โดนสาววิ่งมาบอกรักถึงบ้าน แถมมาแบบตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม เขาควรทำไง “ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องนั้นล้อเล่น” คือตอนพูดไม่ได้คิดอะไร แค่อยากหยอกสาวสวยที่รู้สึกว่าน่ารักดีเล่นๆ ตามประสา “คุณล้อเล่นแต่ฉันเอาจริงค่ะ” วริยายังยืนยันเจตนารมณ์ของตัวเองชัดเจน “ไม่” สาธุปฏิเสธทันควัน เพราะคิดว่าอีกฝ่ายคงจะไม่ได้จริงจังนักหรอก อาจจะทำเพื่อความสนุกฆ่าเวลาเล่นๆ ระหว่างยังอยู่ที่นี่ “คุณไม่ แต่ฉันจะเอา” วริยายืดตัวนั่งหลังตรงกอดอกหน้าเชิดอย่างถือดี “เอาอะไร” สาธุย้อนถาม แล้วเขาก็ต้องสำลักน้ำลายเมื่อเจอคำตอบที่ตรงไปตรงมาของหญิงสาวอีกครั้ง “เอาคุณมาเป็นแฟนไงคะ”

เพื่อรักษาแผลใจและยุติปัญหาทั้งหมด ญาสุมินทร์จึงเลือกจากไปพร้อมกับลูกในท้องและทิ้งความเจ็บปวดทั้งหมดไว้เบื้องหลังจนเวลาล่วงเลยเธอต้องกลับมาเผชิญหน้ากับธีร์ พ่อของลูกและทุกคนที่มีส่วนร่วมสร้างบาดแผลให้เธอ ญาสุมินทร์จะรับมือกับเรื่องราวทั้งหมดต่อยังไงเมื่อสุดท้ายลูกแฝดของเธอยังโหยหาพ่อและอยากมีชีวิตครอบครัวปกติเหมือนบ้านอื่น "ได้ยินว่ามินทร์จะพาลูกๆ กลับมาอยู่ไทยแล้ว นายรู้เรื่องนี้รึเปล่าธีร์?" ยุวดีถามขึ้นระหว่างที่กำลังรับประทานอาหารด้วยกัน "เมื่อไหร่?" แต่ดูเหมือนธีร์จะไม่รู้เรื่องนี้เลย "เหมือนจะเป็นต้นเดือนหน้า" "นี่แสดงว่าความสัมพันธ์ของนายกับมินทร์ไม่ดีขึ้นเลยสินะ" ยุวดีพูดต่อ หล่อนรู้เรื่องราวของสองคนนี้ดี "นึกไม่ถึงว่ามินทร์จะใจแข็งขนาดนี้" "ทุกครั้งที่บินไปเจอลูก เราแทบไม่ได้เจอหน้ามินทร์เลย" "มินทร์คงเกลียดเรา แม้แต่หน้าก็ไม่อยากมอง" ธีร์เริ่มระบายความรู้สึกในใจออกมา . "ไม่มีใครเกลียดคนที่ตัวเองรักลงจริงๆหรอก" ยุวดีบอก หล่อนรู้จักญาสุมินทร์ดี เรื่องราวของสองคนนี้เอาเป็นว่าทุกคนต่างก็มีส่วน ธีร์นึกถึงเรื่องราวระหว่างตนกับญาสุมินทร์ที่ผ่านมา "มีข่าวดีจะบอก มินทร์ไม่ท้องนะ" "ประจำเดือนมินทร์เพิ่งมาเมื่อเช้า" ญาสุมินทร์เดินเข้ามาบอกเขาหลังจากที่เครียดเรื่องนี้อยู่หลายวัน "งั้นก็ดีแล้วล่ะ มินทร์ก็ทานน้ำอุ่นๆ แล้วพักผ่อนเยอะๆ นะจะได้ไม่ปวดท้อง" เขาบอกเธอ "อื้มมมมมมม" ญาสุมินทร์ยิ้มให้ แต่มันช่างเป็นรอยยิ้มที่เจ็บปวดสำหรับหญิงสาว ชายหนุ่มสัมผัสได้ เขาเองก็รู้สึกผิดและเป็นห่วงเธอ แต่จะให้ทำยังไงได้เล่าในเมื่อเรื่องระหว่างเธอกับเขามันไปต่อด้วยกันไม่ได้ "ดูแลตัวเองดีๆ" เขาพูดต่อ "ธีร์ก็ดูแลตัวเองด้วย" เธอบอกเขาและพยายามบังคับตัวเองไม่ให้เสียงสั่นไปมากกว่านี้

+++ โปรยค่า +++ “นิ่มเดินได้แล้วค่ะ นิ่มเดินได้แล้ว” เสียงร้องอย่างดีใจเมื่อขาทั้งสองข้างขยับเดินได้ถึงแม้จะน้อยนิด แต่นั่นคือข่าวดีที่สุดสำหรับพรกัลยาราวกับได้ชุบชีวิตเธอขึ้นมาใหม่ “คนดี เก่งมากครับ” เสียงทุ้มนุ่มนวลเอ่ยชม ในยามไม่มีใครมีแต่เขาคนเดียวที่ร่วมยินดีและให้กำลังใจทุกครั้งที่เธอล้มและเฝ้าปลอบประโลมยามเธอสิ้นหวัง ทำให้เธอเกิดแรงฮึดสู้ขึ้นมาได้หลายครั้ง “ต่อไปคุณไม่ต้องมาเฝ้านิ่มก็ได้ค่ะ” พรกัลยายิ้มกว้างหันไปบอกเขา ร่างสูงที่ยืนอยู่ถึงกับจ้องหน้าเธอนิ่งไปชั่วขณะ “ทำไมครับ?” เขาถามเสียงเครียด “เกรงใจค่ะ คุณต้องเสียเวลาทำงานแล้วยังเสียเงินเป็นค่ารักษาให้นิ่มอีก เหลือแค่กายภาพเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องมาเฝ้าอีกก็ได้ค่ะ” “เป็นข้ออ้างที่กำลังไล่ผมหรือเปล่าครับ” เขาพูดเหมือนน้อยใจแต่พรกัลยาไม่ได้เอะใจ “เปล่าค่ะ คุณศาสตร์ดูแลนิ่มดีมาตั้งนาน นิ่มไม่เคยคิดอย่างนั้นเลยนะคะ เพียงแต่เกรงใจที่คุณทิ้งบ้านมานาน แล้วแฟนคุณไม่ว่าเอาหรือคะ” “ผมยังไม่มีแฟน” พ่อเลี้ยงหนุ่มเอ่ยเสียงเย็น ถ้าเขามีแฟนจะมานอนเฝ้าผู้หญิงอีกคนที่ไม่เกี่ยวข้องได้ยังไง “ขอโทษค่ะ ที่ละลาบละล้วง” หญิงสาวทำหน้าสลดเพราะคิดว่าเขาไม่พอใจ “มันเป็นความรับผิดชอบทางผม คุณอย่าคิดมากเลยนะไม่ต้องห่วงว่าผมจะทิ้งงานอะไรหรอก ผมมาเฝ้าคุณเพราะผมยินดีและเต็มใจอย่างยิ่งที่จะทำ” มือใหญ่ยื่นออกมาเชยคางเรียวเล็กให้จ้องสบตาสีดำสนิท แต่พรกัลยากลับปัดมือเขาออกแล้วเมินหลบ “นิ่มกลัวอะไร ผมยังโสดและไม่มีแฟนนะครับ” เขาบอกความจริง “ไม่ได้กลัวอะไรเลยค่ะ ก็อย่างที่บอกแค่เกรงใจคุณก็เท่านั้นเอง” คนพูดเริ่มหน้าออกสีระเรื่อ ศาสตร์ตรามองเห็น คราวนี้เขายิ้มตาพราว “ผมยินดีทำทุกอย่าง ขอเพียงแต่นิ่มอย่าไล่ผมเลยนะครับ” เขาไล่นิ้วบนกลีบปากเริ่มมีสีสดและคราวนี้เขาห้ามใจไม่ได้ ปากหยักได้รูปแนบลงบนปากอิ่มเบาราวปุยนุ่น “คราวนี้เข้าใจที่ผมพูดหรือยัง” หญิงสาวไม่ตอบแต่กลับหน้าแดงเขินอายแทน

ก้องทวีป จิตกรหนุ่มติสแตก มีความรักฝังใจในอดีต อันดามัน หญิงสาวแสนห้าวคู่กัดของเขา แต่โชคชะตาทำให้เขาและเธอต้องแต่งงานกัน อะไรจะเกิดขึ้นเมื่อคนไม่ชอบหน้ากันต้องมาอยู่ร่วมบ้านหลังเดียวกัน ความหื่น ฮา บ้า รั่ว และการเอาชนะจึงเกิดขึ้น

เรื่องราวของหญิงสาวจากศตวรรษที่ 21 ที่ทะลุมิติไปเป็นองค์หญิงสามแห่งแคว้นจ้าว

ติงฮ่าวมายังดินแดนมงคลเทพเจ้าที่ผ่านประตูจารึกลายกระดานหมากรุกเบื้องหลังสำนักพินิจกระบี่เพื่อตามหาพ่อ แต่กลับทราบความจริงอีกอย่างคือ ติงเทียนซวง เหรินหว่อสิง เจ้าแมวอ้วน และลูกสุนัขกลับหายไปในประตูจารึกลายกระดานหมากรุกเช่นกัน!! เขาจะทำอย่างไร ความคิดต่าง ๆ นานาพลุ่งพล่านไปหมด… หากทั้งสี่ถูกพบเข้าและเข้าใจว่าเป็นดาราปีศาจเกิดใหม่ล่ะก็ พวกเขาจะมีชีวิตรอดกันหรือไม่!!? ติงฮ่าวจะทำอย่างไรต่อ โปรดติดตามต่อได้ใน สุดยอดจักรพรรดิดาบและกระบี่ เล่ม 16

การจากไปของพี่สาวตาบอด ได้ทิ้งรอยความสงสัยไว้ในใจของหลินเป่ยเฉิน ทว่าการเปิดเผยพลังที่แท้จริงของหวังจง ก็ได้เข้ามายึดครองความสนใจของเด็กหนุ่มเข้าเสียก่อน ที่แท้หวังจงคือใครกันแน่ เหตุใดจึงแข็งแกร่งได้ถึงขนาดนั้น หากอยากรู้คำตอบเรื่องนี้ ก็ขอเชิญทุกท่านไปร่วมลุ้นพร้อมกันได้ใน เซียนกระบี่มาแล้ว เล่ม 51!

ในวันที่เธออกหักเขากลับเข้ามาทำให้หัวใจหวั่นไหวอีกครั้ง

เมื่อพินัยกรรมของพิธาระบุไว้อย่างชัดเจน ให้โรมลูกชายเพียงคนเดียวแต่งงานจดทะเบียนสมรสกับวรรณรสาลูกติดของแม่เลี้ยงถึงจะได้มรดกทั้งหมด ไม่เช่นนั้นสมบัติจะตกเป็นของวรรณรสาและการกุศลทั้งหมด โรมชิงชังสองวรรณรสากับแม่มากและเพื่อไม่ให้สองแม่ลูกได้เสวยสุขบนกองมรดกที่บรรพบุรุษสร้างมา โรมจึงจำใจต้องแต่งงานกับวรรณรสาเพื่อขัดขวางราณีและพบว่าพ่อของเขาตายอย่างมีเงื่อนงำโดยสองแม่ลูกเป็นผู้ต้องสงสัย

+++ โปรย +++ “คุณผู้ช่วย เชิญทางนี้หน่อยครับ เอกสารหน้านี้ผมอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ” คนพูดนั่งเอาปากกาด้ามทองเคาะลงบนกระดาษตรงข้อความที่เป็นปัญหา ด้วยสีหน้ายับยุ่งก่อนเงยหน้าเรียกหญิงสาวที่วางถ้วยกาแฟกับน้ำเปล่าให้แล้วกำลังเดินถือถาดจะออกไป คนถูกเรียกกำลังเดินจะถึงประตูด้วยใบหน้าหงิกงอ พอถูกเจ้านายเรียกเรื่องงานรีบปรับสีหน้าอย่างไว เดินช้าๆ แทบจะลากขาเข้าไปหาเหมือนไม่เต็มใจ “มีอะไรคะ” เสียงหวานใสเอ่ยถาม แต่กลับยืนดูท่าทีเขาเสียห่าง เจ้าของห้องหรี่ตามองอย่างไม่ชอบใจนักได้แต่ตีหน้านิ่งต่อไป “มาใกล้ผมนี่ มีอะไรจะให้ดู” คนหน้าขรึมกวักมือเรียกเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวยังไม่ยอมเข้ามาใกล้ เธอหยุดแค่หน้าโต๊ะทำงานซึ่งเขาคงลวนลามเธอไม่ถึง ตั้งแต่มาทำงานกับเขาไม่นานเท่าไหร่ รู้สึกว่าหญิงสาวเริ่มฉลาดและทันคนมากขึ้น...แต่ยังก่อน เช้านี้เขาจะต้องจัดการเมียเด็กที่แอบหนีไปอยู่กับเพื่อนโทษฐานหนีงานไม่ยอมรับการบ้านที่เขาอยากจะส่ง “ยืนตรงนี้ก็คุยได้ยินค่ะ” เธอยืนปักหลักอยู่ที่เดิมโดยเอามือกอดถาดเอาไว้มั่นเหมือนมันเป็นเกราะป้องกันจากคนที่นั่งตรงหน้า เขามองแล้วอยากหัวเราะเมื่ออ่านความคิดของเธอออก คิดเหรอว่าแค่ไอ้ถาดบางๆ นั่นจะกันอะไรเขาได้ “แต่ผมมีอะไรจะให้บัวดู ยืนไกลเสียขนาดนั้นไม่เห็นตัวหนังสือหรอก มาเร็วๆ ผมรีบ เสร็จงานแล้วจะได้ทำอย่างอื่นต่อ” เขายังคะยั้นคะยอด้วยสีหน้าขึงขัง จนหญิงสาวเชื่อแล้วเดินอ้อมโต๊ะเข้าใกล้เก้าอี้ที่เขานั่ง “ไหนคะ มีข้อความอะไรที่ท่านประธานไม่เข้าใจ” ศกุนตลาชะโงกหน้าไปดูเอกสารตรงหน้าคนตัวใหญ่โดยไม่ระวังตัว “เมื่อกี้เรียกสามีว่าอะไรครับ” เขาถามเสียงขุ่นอย่างไม่พอใจ “ท่านประธานค่ะ” คนตอบมองสบตาแล้วบอกอย่างชัดถ้อยชัดคำ “อุ้ย!” เสียงอุทานตกใจเมื่อร่างบางโดนรวบเข้าไปนั่งตักผู้บริหารใหญ่ คนกอดหัวเราะขลุกขลักในลำคออย่างชอบใจเมื่อหลอกคนตัวเล็กได้ “แบบนี้ต้องโดนทำโทษ ทำตัวเหินห่างผัวไม่ดี เดี๋ยวผมจะแก้ข้อความให้นะครับ เวลาถูกจูบก็ให้ครางเรียกว่าคุณพี่ขา ถ้าจะให้ดีก็ผัวขาไปเลยก็ได้” คนบอกนัยน์ตาพราวระยับ ยิ่งเมื่อเห็นสีหน้ายุ่งเหยิงของคนฟังก็เลยอดหัวเราะออกมาไม่ได้ ศกุนตลามองเขาหัวเราะเพลิน ไม่คิดว่าผู้ชายหน้านิ่งเวลาหัวเราะแล้วจะดูอ่อนโยนแลดูอบอุ่น เขามีฟันขาวที่เรียงกันสวยอย่างเป็นระเบียบ เขาหยุดหัวเราะแล้วก้มหน้าเลิกคิ้วมองคนในอ้อมกอดเมื่อเห็นแววตามองเขานิ่งเหมือนเจ้าตัวคิดอะไรอยู่ในใจ “ว่าไงครับ จะลองดูมั้ย” ก้มหน้าชิดจนจมูกโด่งแทบจะชนแก้ม อีกทั้งอ้อมแขนกอดกระชับแน่นเข้า “ใครจะเรียกแบบนั้นน่าอายที่สุด” คนถูกกอดกระพริบตาถี่ๆ อย่างเขินแต่ยังบอกเขาเสียงอุบอิบ “ผัวเมียกันเขาก็พูดกันแบบนี้แหล่ะ ผมว่าเพราะดีออก ถ้าอยากรู้ว่าเพราะจริงหรือเปล่าก็ลองเรียกดูก่อนซิครับ”

รติพัทร พงศ์พันธ์ ผู้ชายที่เก็บความเคียดแค้นเอาไว้เพื่อรอวันจัดการกับคนที่ทำลายครอบครัวของเขา ในชีวิตของเขามีผู้หญิงอีกคนที่เขารักมากที่สุดนอกจากมารดาคือเธอ พิรวดี เด็กสาวที่เขารักสุดหัวใจ แม้เธอจะเป็นลูกสาวของศัตรู แต่เขาเลือกที่จะจัดการเฉพาะคนที่ทำร้ายเขาและมารดา และเก็บรักษาความรักที่ดีงามเอาไว้ให้เธอตลอดไป

องค์ชายศักดิ์สิทธิ์สูงสุด ติงเสิ้งทั่น หรือคือพ่อของติงฮ่าวปรากฎตัวขึ้นแล้ว!! เหล่าผู้ฝึกยุทธ์มากฝีมืออย่างติงถงก็ด้วย และเขาได้สู้กับติงเสิ้งทั่น อีกทั้งติงฮ่าวก็อยู่ในบริเวณสนามรบนี้ ทว่ายังคงสวมใส่หน้ากากสัมฤทธิ์ปิดบังตัวตน หากติงถงรู้ว่าเป็นติงฮ่าวล่ะก็มีหวัง… แต่ในระหว่างนั้นเด็กหนุ่มกลับสลบหมดสติไป และคล้ายว่าไม่ได้อยู่ในดินแดนมงคลเทพเจ้าอย่างเคย!! ซึ่งเป็นที่ไหนสักแห่ง แล้วมันคือที่ไหนกัน… ท่านพ่อจะเป็นอย่างไรบ้าง ไฉนเรื่องราวถึงเป็นเช่นนี้… โปรดติดตามต่อได้ใน สุดยอดจักรพรรดิดาบและกระบี่ เล่ม 17