+++ โปรย +++
“คุณผู้ช่วย เชิญทางนี้หน่อยครับ เอกสารหน้านี้ผมอ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจ” คนพูดนั่งเอาปากกาด้ามทองเคาะลงบนกระดาษตรงข้อความที่เป็นปัญหา ด้วยสีหน้ายับยุ่งก่อนเงยหน้าเรียกหญิงสาวที่วางถ้วยกาแฟกับน้ำเปล่าให้แล้วกำลังเดินถือถาดจะออกไป
คนถูกเรียกกำลังเดินจะถึงประตูด้วยใบหน้าหงิกงอ พอถูกเจ้านายเรียกเรื่องงานรีบปรับสีหน้าอย่างไว เดินช้าๆ แทบจะลากขาเข้าไปหาเหมือนไม่เต็มใจ
“มีอะไรคะ” เสียงหวานใสเอ่ยถาม แต่กลับยืนดูท่าทีเขาเสียห่าง
เจ้าของห้องหรี่ตามองอย่างไม่ชอบใจนักได้แต่ตีหน้านิ่งต่อไป
“มาใกล้ผมนี่ มีอะไรจะให้ดู” คนหน้าขรึมกวักมือเรียกเมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวยังไม่ยอมเข้ามาใกล้ เธอหยุดแค่หน้าโต๊ะทำงานซึ่งเขาคงลวนลามเธอไม่ถึง ตั้งแต่มาทำงานกับเขาไม่นานเท่าไหร่ รู้สึกว่าหญิงสาวเริ่มฉลาดและทันคนมากขึ้น...แต่ยังก่อน เช้านี้เขาจะต้องจัดการเมียเด็กที่แอบหนีไปอยู่กับเพื่อนโทษฐานหนีงานไม่ยอมรับการบ้านที่เขาอยากจะส่ง
“ยืนตรงนี้ก็คุยได้ยินค่ะ” เธอยืนปักหลักอยู่ที่เดิมโดยเอามือกอดถาดเอาไว้มั่นเหมือนมันเป็นเกราะป้องกันจากคนที่นั่งตรงหน้า
เขามองแล้วอยากหัวเราะเมื่ออ่านความคิดของเธอออก คิดเหรอว่าแค่ไอ้ถาดบางๆ นั่นจะกันอะไรเขาได้
“แต่ผมมีอะไรจะให้บัวดู ยืนไกลเสียขนาดนั้นไม่เห็นตัวหนังสือหรอก มาเร็วๆ ผมรีบ เสร็จงานแล้วจะได้ทำอย่างอื่นต่อ” เขายังคะยั้นคะยอด้วยสีหน้าขึงขัง จนหญิงสาวเชื่อแล้วเดินอ้อมโต๊ะเข้าใกล้เก้าอี้ที่เขานั่ง
“ไหนคะ มีข้อความอะไรที่ท่านประธานไม่เข้าใจ” ศกุนตลาชะโงกหน้าไปดูเอกสารตรงหน้าคนตัวใหญ่โดยไม่ระวังตัว
“เมื่อกี้เรียกสามีว่าอะไรครับ” เขาถามเสียงขุ่นอย่างไม่พอใจ
“ท่านประธานค่ะ” คนตอบมองสบตาแล้วบอกอย่างชัดถ้อยชัดคำ
“อุ้ย!” เสียงอุทานตกใจเมื่อร่างบางโดนรวบเข้าไปนั่งตักผู้บริหารใหญ่ คนกอดหัวเราะขลุกขลักในลำคออย่างชอบใจเมื่อหลอกคนตัวเล็กได้
“แบบนี้ต้องโดนทำโทษ ทำตัวเหินห่างผัวไม่ดี เดี๋ยวผมจะแก้ข้อความให้นะครับ เวลาถูกจูบก็ให้ครางเรียกว่าคุณพี่ขา ถ้าจะให้ดีก็ผัวขาไปเลยก็ได้” คนบอกนัยน์ตาพราวระยับ ยิ่งเมื่อเห็นสีหน้ายุ่งเหยิงของคนฟังก็เลยอดหัวเราะออกมาไม่ได้
ศกุนตลามองเขาหัวเราะเพลิน ไม่คิดว่าผู้ชายหน้านิ่งเวลาหัวเราะแล้วจะดูอ่อนโยนแลดูอบอุ่น เขามีฟันขาวที่เรียงกันสวยอย่างเป็นระเบียบ
เขาหยุดหัวเราะแล้วก้มหน้าเลิกคิ้วมองคนในอ้อมกอดเมื่อเห็นแววตามองเขานิ่งเหมือนเจ้าตัวคิดอะไรอยู่ในใจ
“ว่าไงครับ จะลองดูมั้ย” ก้มหน้าชิดจนจมูกโด่งแทบจะชนแก้ม อีกทั้งอ้อมแขนกอดกระชับแน่นเข้า
“ใครจะเรียกแบบนั้นน่าอายที่สุด” คนถูกกอดกระพริบตาถี่ๆ อย่างเขินแต่ยังบอกเขาเสียงอุบอิบ
“ผัวเมียกันเขาก็พูดกันแบบนี้แหล่ะ ผมว่าเพราะดีออก ถ้าอยากรู้ว่าเพราะจริงหรือเปล่าก็ลองเรียกดูก่อนซิครับ”