เมื่อจู่ๆ ก็ถูกเรียกกลับเมืองหลวงกะทันหัน หม่าอวิ๋นเซียงไม่รู้ว่าจะมีสิ่งใดรอนางอยู่ที่นั่นบ้าง แต่ก็จำเป็นต้องกลับไปเพื่อตัดขาดกับตระกูลหม่าให้จงได้ *** “แม่นาง พบกันอีกแล้ว” ขณะที่กำลังฟังนิทานอย่างเพลิดเพลินพลันมีเสียงทุ้มนุ่มนวลดังขึ้นด้านข้างโต๊ะ หม่าอวิ๋นเซียงหันไปดูก็พบว่าเป็นผู้ที่นางช่วยเขากลางถนนเมื่อวานนี้ “บังเอิญยิ่ง” “นั่นสิ แบบนี้เรียกว่ามีวาสนาต่อกันมากกว่ากระมัง” จ้าวอวี้หลงเหลือบมองบุรุษอีกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะเดียวกัน “หากไม่รังเกียจข้าขอนั่งด้วยได้หรือไม่” “ไม่ได้!” จ้าวจื่อเทียนปฏิเสธเสียงเย็น ส่งสายตาเตือนอีกฝ่ายว่า ‘ไสหัวไป’

แตงกวา สาวน้อยวัย19ปี เธอมีความต้องการทางเพศสูง และต้องหาผู้ชายมาปรนเปรอให้ตลอด

เมื่อลุงอันเป็นที่รักหายตัวไปอย่างปริศนา ภูผาต้องเข้าเมืองกรุงเพื่อสืบหาความจริง!!!

เพราะใช้ตัวเองปกป้องฮ่องเต้ ทำให้ 'ฉู่ห่าวหราน' ต้องใช้ชีวิตบนรถเข็น หลังจากออกจากเมืองหลวงมาใช้ชีวิตในคฤหาสน์ซอมซอมาปีครึ่ง จู่ๆ ฮ่องเต้ทรงมอบให้ บรรณาการเป็นคณิกาอันดับหนึ่งของเมืองหลวง แต่ฉู่ห่าวหรานต้องประหลาดใจ เหตุใดนางจึงห่างไกลคำว่า 'คณิกา' แต่ใกล้เคียงกับ 'โจรสาว' เสียมากกว่า 'เซียงเยว่ซิน' สลับตัวกับ 'เหอเยว่ซิน' หญิงคณิกาที่นางนับเป็นสหาย นอกจากจะให้เหอเยว่ซินได้หนีไปใช้ชีวิตกับคนรักแล้ว นางยังมีภารกิจ(ลับ)ทดแทนบุญคุณที่ต้องทำรวมทั้งทำตามคำสั่งเสียของบิดามารดา ... “เจ้าพูดว่าอะไรนะ” “ข้าบอกว่า ใต้เท้า...เอ่อ ท่านพี่หล่อเหลามาก” ฉู่ห่าวหรานยิ้มออกมา แต่เดิมเขาไม่ได้สนใจยามมีใครชื่นชมเขานัก ทว่าเวลานี้ได้ยินภรรยาเอ่ยชมรู้สึกพอใจไม่น้อย อย่างน้อยก็ดีกว่าให้นางชื่นชมบุรุษอื่น “เจ้าก็งดงามมาก” “ท่านไม่ต้องพูดเอาใจข้าหรอก” คราวนี้นางเงยหน้าขึ้นมองเขา “ข้าพูดจริง” เขาย้ำ “แต่ก่อนเจ้าชอบชมตัวเองต่อหน้าข้ามิใช่หรือ? หรือที่ผ่านมาเจ้าแค่พูดล้อเล่นเท่านั้น” ที่ผ่านมานางก็พูดไปอย่างนั้น เพราะเคยถูกสายตาดูแคลนจ้องมองมาก่อน นางจึงมักพูดกลบเกลือนความรู้สึกลึกๆ ในใจของตน “แล้ว...ท่าน...ท่านพี่ชอบข้าตรงไหน ทำไมท่านอยากแต่งงานกับข้า” ‘ถามเอาตอนนี้มิช้าไปหน่อยหรือเจ้าลิงน้อย’ ฉู่ห่าวหรานคลี่ยิ้มอ่อนโยน “ข้าชอบเวลาที่มีเจ้าอยู่ข้างกาย”

แนวแม่เลี้ยงไทยกับลูกเลี้ยงฝรั่ง มาริสาเป็นสาวใหญ่วัยสามสิบปลายที่สวยขาวอิ่มอวบ เธอมีใบหน้าอิ่มแก้มใหญ่ตาโตดูอ่อนกว่าวัยมาก เธอแต่งกับสามีฝรั่งชื่อว่าโจนาส เขารวยอู้ฟู่และมีธุรกิจเต้นท์รถหรูแถมยังมีลูกชายติดจากเมียเก่าชื่อว่าเจฟฟี่ มาริสาเลี้ยงลูกเลี้ยงคนนี้มาตั้งแต่เด็กจนโตเป็นหนุ่มอายุ18ปี เจฟและเธอสนิทกันดีแบบแม่ลูกแท้ๆเพราะเขามาอยู่กับเธอตั้งแต่แบเบาะ ทว่าวันนึงความหล่อเหลาของหนุ่มน้อยฝรั่งเริ่มทำให้คุณแม่หวั่นไหวขึ้นจนได้ การกอดกันให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว ทั้งการหอมและสัมผัสของเขาทำให้มาริสาหวั่นไหวจนคิดอะไรดีๆไม่ได้อีกเลย

มินตราเข้ามาในชีวิตของไอศูรย์ยามที่คนรักของเขาจากไป เธอเป็นเหมือนแสงสว่างในวันที่เขาสิ้นหวังและเขาก็ยึดเธอไว้ กระทั่งผู้หญิงคนนั้นกลับมา ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง ไอศูรย์ขอยุติความสัมพันธ์กับมินตราเพื่อคนที่เขาบอกว่ารักซึ่งไม่ใช่เธอ แต่ดูเหมือนความเจ็บปวดของมินตราจะเพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น

บิดามันเถอะ ! บุรุษผู้นี้ปากร้ายยิ่งกว่าเสือเช่นนี้ ฝูเหยารังเกียจหยางเย่ว์เข้าไส้ตั้งแต่แรกพบ แล้วไยบิดานางต้องบังคับให้แต่งกับบุรุษพรรค์นี้ด้วย ดังนั้น นางจึงต้องร้ายให้สุด ๆ เพื่อให้เขาหย่า !! เรื่องราวจะสนุกแค่ไหน ไปติดตามกันค่ะ

เมื่อมนุษย์ผัวอาละวาดเที่ยวประกาศความเป็นเจ้าของแล้วมนุษย์เมียจำยอมจะห้ามใจไม่ให้หวั่นไหวได้ยังไงกัน!

“ผู้นำฮั่นตะวันออก” คำที่เตปูจินใช้เรียกหยางเยว่ซือหนวี่หวงตี้ หลายคนคงยินดีกับคำยกยอนั้นหากแต่ไม่ใช่กับมิสเฉิน เธอชอบคำว่า “ผู้นำฮั่น” มากกว่า และฮั่นในที่นี้เธอไม่มีความตั้งใจจะแบ่งดินแดนใดให้ใครทั้งสิ้น ไม่ว่าจะดินแดนที่เตปูจินได้ไปแล้วอย่างฉางซุน หรือแม้กระทั่งดินแดนที่ถูกหมายตาอยู่อย่างเจียงซูก็ตาม… เจียงซู เมืองบัณฑิตที่ดูเหมือนจะเป็นลูกไก่ในกำมือ เป็นหมากขาตายในกระดาน แต่กลับกลายเป็นหมากที่ดื้อด้านกว่าที่คิดเอาไว้ จนวินาทีสุดท้ายที่ความตายมาเคาะถึงหน้าประตูก็ดูเหมือนว่าบัณฑิตเหล่านี้จะไม่สามารถวาง​​ทิฐิตนเองได้เลย… ‘ถ้าไม่เป็นมิตรก็จงติดหนี้บุญคุณไปเสียเถอะ’ เชื่อได้เลยไม่มีใครชอบการติดหนี้มิสเฉินเป็นแน่

สงครามเป็นเครื่องหมายของการขยายอำนาจ แต่ในสายตาของผู้นำบางคนแล้วสงครามเป็นเพียงเครื่องมือเพื่อนำมาซึ่งผลประโยชน์เท่านั้น ดินแดนฮั่นถูกแบ่งเป็นตะวันออกตะวันตก ความเชื่อถือในราชสกุลเดิมถูกบั่นทอนลงไป "โอรสสวรรค์" ไร้ซึ่งความสำคัญหากชาวเมืองอยู่ในนรก นรกที่ชื่อว่าสงคราม

"ต้าซียึดครองโลหยางได้แล้ว" เหมือนจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อย ก็แต่ต้าซีได้อำนาจของโลหยาง แต่แท้จริงแล้วเรื่องนี้ใหญ่กว่าที่คิดเอาไว้ คานอำนาจของฮั่นสะบั้นลงแล้ว เฉียนฉินไม่ใช่ศูนย์กลางอำนาจอีกต่อไป "ไม้เล็กไม่อาจโตใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ได้" บางคนกล่าวไว้เช่นนั้น "ก็โค่นไม้ใหญ่ทิ้งเสียสิ" ไม่มีอะไรยากเกินมือของเฉินมี่จวน

ความเป็นพ่อนั้นทำให้บางครั้งเรื่องโง่ ๆ ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นก็เกิดจนได้ มิสเฉินไม่เข้าใจเอาเสียเลย แต่ก็ตามความน่าจะเป็นนั่นแหละนะ จะคาดหวังอะไรกับคนในยุคที่เชื่อว่าการครองแผ่นดินไม่ใช่เรื่องของสตรีและเด็กนัก หลิ่งอี้เป็นเด็กเก่งที่เห็นได้ในเชิงประจักษ์แม้กระทั่งเถียนเจิ้งซื่อยังไม่อาจแย้งได้ การถูกเข้าใจผิดโดยคนคลั่งคุณธรรม ความช่วยเหลือของเมืองทางเหนือ แผ่นดินฮั่นแตกเป็นสองฝ่ายนั้นใช่เรื่องดีแน่หรือ "ช่างปะไร หากตอนนี้ไม่ดีก็แก้ให้ดีเสียทีหลังก็ไม่เห็นยาก คนชนะได้เขียนประวัติศาสตร์อยู่แล้ว"

สำหรับเรื่อง “พายุร้าย มาเฟียเถื่อน เป็นเรื่องราวของ ทิชา ผู้ซึ่งถูกเขาตราหน้าว่า หญิงแพศยา แล้วลงทัณฑ์เธอด้วยไฟสวาทของเขา แผดเผาทั้งร่างกาย และจิตใจ เหมือนกับตายทั้งเป็น ! แต่ทำไม เธอกลับเกลียดเขาไม่ลง ไปติดตามกันค่ะ ------------------------------------------------------------ “ร้องเลย ร้องดัง ๆ ยิ่งเธอเจ็บปวด ฉันก็ยิ่งสาแก่ใจ” เขาบีบคางหล่อนไว้เพื่อให้เธอเงยหน้าขึ้นมองเขา สายตาของเขาเต็มไปด้วยความรังเกียจเหยียดหยาม “อึก” ฉับพลันนั้นเขาก็โฉบปากประกบลงที่ริมฝีปากเธอ “อื้อออออ” “อึก.... อื้อ” แพทริคบดเบียดกลีบปากนุ่มอย่างหนักหน่วง ล้ำลึก ให้สมกับที่เขาสูญเสียเธอไปถึง 6 ปี “ไง... รสจูบของผัวเก่า พอจะทำให้เธอระลึกถึงความหลังระหว่างเราได้หรือยัง หรือยังซ่านใจสู้ได้ขี้ยาคนนั้นไม่ได้ !” “มะ.... ไม่” ทิชาพยายามส่งเสียงปฏิเสธออกมา เธอไม่ใช่เมียเขา และไม่เคยถูกชายใดแตะต้องตัวมาก่อน “หึ !” เขาแค่นเสียง แล้วจับขาเรียวแยกออกกว้างอย่างหยาบคาย แล้วจ่อหัวร้อนฉ่าเข้าที่ประตูอ่อนนุ่มของหญิงสาว “รู้ไหมว่าการจำผัวตัวเองไม่ได้ ต้องได้รับการลงโทษอย่างไร” สิ้นคำ เขาก็ขยับสะโพกเข้าสู่กายสาวเต็มแรงจนสุดลำ “อ๊ายยยยยย”

แม้แก้แค้นสิบปีไม่สาย ทว่านางไม่อาจรอได้นานขนาดนั้น ผู้ต้องสงสัยเป็นถึงรัชทายาทแล้วอย่างไร นางหาได้กลัวไม่ ท้ายที่สุด นางกลับเสียท่าให้ศัตรู แต่โชคดีที่คนผู้หนึ่งช่วยไว้ได้ทัน ทว่าเขาผู้นั้นกลับเป็นถึงท่านอ๋อง เป็นน้องชายของรัชทายาทชั่ว และที่เลวร้ายที่สุด คือเขาพาตัวนางมากักขังในอ้อมแขน ใช้วิธีทรมานอันแสนสุขสมทุกค่ำคืน... #เล่มเดียวจบ #มีเลิฟซีน

"ถึงเธอจะเป็นแฟนเก่าของฉัน แต่ก็อย่าหวังเลยว่านายจะได้เธอไป!!" แฟนเก่าที่บอกเลิกผมไปเมื่อ 2 ปีก่อน เพราะเธอถูกพวกซาแซงแฟนตามรังควาน วันนี้ผมกลับหึงเธอเลือดขึ้นหน้า เพราะในทวิตเตอร์ได้มีการแชร์ภาพเธออยู่กับยูจิน หนึ่งในสมาชิกวง 1IN7 (วันอินเซเว่น) ที่เธอคลั่งมานาน ชิน หนุ่มไทยลูกครึ่งเกาหลี หัวหน้าวง U.X.N. (ยู.เอ็กซ์.เอ็น.) หนุ่มไทยคนเดียวที่ชนะการเดบิวต์ จากเวทีค้นหาไอดอลหน้าใหม่ของประเทศเกาหลี และเป็นอดีตคนรักเก่าของฟ้า ติดตามเรื่องราวความรักวุ่นๆ แบบฉบับนิยายรัก 3P ในมุมมองของ 'ชิน' นิยายเรื่องนี้เป็นส่วนหนึ่งของนิยายเรื่อง 90 วันเปลี่ยนเธอให้เป็นของผม (3P/NC18+) สำหรับนักอ่านที่ซื้อและเข้ามากดหัวใจพร้อมกับรีวิว รับของพรีเมี่ยมจากนิยายเรื่องนี้ไปเลย! ติดต่อ/ติดตาม ได้ที่่แฟนเพจ วาชรัตน์

“คุณขุนกอดฉันทำไมคะ” “ผมเห็นคุณดูกลัวๆ เลยกอดปลอบ ว่าแต่โอเคขึ้นหรือยัง” กานพลูขยับตัวออกเล็กน้อยเมื่อเขาคลายอ้อมกอด ก่อนจะเงยหน้ามองคนตัวโต หัวใจของเธอเต้นแรงอีกแล้ว “เอ่อ...โอเคแล้วค่ะ” ปากบอกโอเค แต่ใจยังคงเต้นแรง เธอไม่ชอบสายตาเขาที่กำลังมองมาเลย มันเหมือนจะกลืนกินเธอเข้าไปทั้งตัว และที่สำคัญทำให้เธอทำอะไรไม่ถูก แม้จะพูดยังติดๆ ขัดๆ “งั้นก็พร้อมแล้วใช่ไหม” กานพลูเบิกตาโตเล็กน้อย “พร้อมอะไรเหรอคะ” ขุนศึกยกมือลูบไล้แก้มเนียนเบาๆ สายตาของเขาก็จดจ้องใบหน้าแสนน่ารักนั่นอย่างหลงใหล ใครจะไปคาดคิดว่าเขาจะได้พบเจอคนที่ทำให้เขาคลั่งได้ขนาดนี้ “ผมต้องการคุณ” เขาบอกด้วยเสียงที่เริ่มแหบพร่า เลื่อนมือลงไปยังสะโพกงามงอน หยอกล้อเบาๆ

“ดูแลหัวใจ...ใช้ใจเยียวยา” เป็นหนังสือรวบรวมการแบ่งปันเรื่องราว แนวคิด และความเข้าใจธรรมชาติของสรรพสิ่งด้วยมุมมองและทัศนคติที่ดี หากคุณเผชิญความทุกข์อยู่ แล้วยังไม่สามารถหาทางออกเพื่อรักษาหรือบรรเทาความเจ็บปวดที่เกิดขึ้น กรณ์มั่นใจว่าบทความในนี้...จะช่วยเยียวยาคุณได้...ไม่มากก็น้อยค่ะ แต่ถ้าคุณมีความสุขดีอยู่แล้ว...หนังสือเล่มนี้ก็จะมีอีกมุมมองหนึ่ง...ซึ่งทำให้คุณเข้าใจความหมายของอะไรหลาย ๆ อย่างได้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น...และถ้ามันจะทำให้คุณสุขมากยิ่งขึ้น...กรณ์ก็จะภาคภูมิใจมากค่ะ ไม่ว่าเราจะรู้สึกอะไรอยู่ในช่วงเวลาแห่งความหลากหลายของชีวิต...ขอให้เราตั้งสติ...พยายามทำความเข้าใจเรื่องราวในทุก ๆ มุมมองเท่าที่จะทำได้ แล้วคุณจะรู้ว่า...ความหมายของความสุข...มันอยู่ไม่ไกลจากตัวเราเลยค่ะ ด้วยรัก Kwitch นักเขียนสายปัง

บทสรุปของการเดินทางอันยาวนานของวิญญาณนักพนันสาว กับเส้นทางการ... จะเรียกว่าผจญภัยก็เกรงใจปาก เพราะปัญหาที่เจอนั้นมันหนักกว่ามาก เสนาบดีกังฉินเลือกที่จะใช้แผนโจมตีครั้งสุดท้ายเพื่อปิดฉากราชวงศ์ฉิน ไม่มีทางที่จะหลีกเลี่ยงหรือประวิงเวลาอีกต่อไป การล้มล้างราชสกุลใหญ่ที่ปกครองมาเนินนานเริ่มขึ้นแล้ว การชิงไหวชิงพริบอาจจะยังเบาไปในตอนนี้ เพราะเรื่องครั้งนี้มีแต่การหลั่งเลือดเท่านั้น... หากเราไม่สู้เราก็ต้องตาย แผนการอันน่าทึ่งของฮัวหนิงเซียน แต่ไม่ใช่แผนที่ดีนักสำหรับฉินหยางอี้ แผนการที่แม้แต่องค์ฮ่องเต้ยังต้องรับสั่งถามซ้ำ “ถ้าไม่มีแผนที่ดีกว่านี้ ก็ทำตามคำแนะนำหม่อมฉันเถอะเพคะ”

เมื่อไม่อาจเลี่ยงบาลีหรือปฏิเสธได้อีกต่อไป แน่ล่ะ! สำหรับฟ่านหยางสือแล้วการต้านกบฏคือหายนะ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็เลือกแล้ว ทางแห่งหายนะที่ไม่ว่าจะมองทางไหนก็ไม่คุ้มเอาเสียเลยกับการเลือกครั้งนี้ กบฏกังฉินผู้คิดแต่เรื่องอำนาจต่อรอง ราชสกุลที่ง่อนแง่นไม่มีคนมารองรับ การต่อสู้ของกุนซือ หมากต่อหมาก ปัญญาต่อปัญญา การต่อสู้ระหว่างอาชญากรจอมกะล่อนจากอนาคตกับยอดเสนาบดีที่มีพรรคพวก …ไม่ว่าอย่างไรก็เสียเปรียบไม่ใช่หรือ… นอกจากจะไม่มีพรรคพวกและกำลังแล้วยังพ่วงภาระทั้งศักดิ์ศรี และความมั่นคงของราชสกุล ราวกับเป็นถุงทรายเปียกน้ำที่เธอต้องหิ้วข้ามสมรภูมิไปอย่างไรอย่างนั้น “ทางชนะก็ไม่มี ทางหนีก็เช่นกัน”

เรื่องราวดูเหมือนจะแย่ขึ้นทุกขณะ เมื่อฮัวหนิงเซียนจะต้องเข้าไปยุ่งกับคนที่นางไม่อยากยุ่งที่สุด... ทั้งหวางเจ้าปัญหาทั้งสองพระองค์ ทั้งองค์ฮ่องเต้แห่งเฉียนฉิน ไหนจะพ่วงมาด้วยปัญหานานับประการ ที่ไม่ว่าจะนับอย่างไรแล้วก็ไม่คุ้มค่าเอาเสียเลยกับการที่จะเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยง แต่ถึงอย่างนั้นราวกับว่าเป็นเงาตามตัว ไม่ว่าจะวิ่งหนีเท่าไหร่ก็ไปไม่พ้นเสียที ครั้นจะขว้างงูก็กลัวจะไม่พ้นคอ ครั้นจะเข้าข้างกบฏก็ดันรู้อนาคตเสียแล้วว่าไม่ชนะ ทางเลือกที่เหมือนจะไม่ได้เลือกนั้นทำให้ฮัวหนิงเซียนลำบากไม่น้อยทีเดียว ...แล้วชายคนนั้น ฉินหยางอี้ที่ไม่ว่าจะมองอย่างไรก็ไม่อาจจะมองสีของเขาออกเลยสักที... “ชีวิตหลังความตายมันลำบากได้ขนาดนี้เชียวหรือ”

เลดี้เฉินเลือกที่จะทิ้งร่างกายใกล้ตายของตัวเองมาเพื่ออาศัยในร่างกายที่ไม่ได้จะมีอายุขัยยืนนานไปกว่ากันนัก เจ็ดปีแล้วอย่างไร ขยายอำนาจได้ก็แล้วกัน น่าจะเพราะเฉินมี่จวนนั้นโตในแผ่นดินจีนโพ้นทะเลกระมังเธอจึงคุ้นชินกับการนิบถือเทพพระเจ้าที่เป็นสตรี จึงไม่ใคร่เห็นปัญหาว่าการเป็นสตรีนั้นมันจะกาลีบ้านกาลีเมืองอย่างไร น่าเสียดายที่เมืองรอบข้างไม่คิดเช่นนั้น "เมืองไหนพร้อมเป็นมิตรเราก็นับเป็นมิตร เมืองไหนต้องการเป็นศัตรูเราก็ไม่ขัดศรัทธา ข้าเป็นคนใจกว้าง"

โปรยปราย... ตระกูลเฉิงได้ชื่อว่าเป็นคหบดีที่ร่ำรวย ติดอันดับหนึ่งในห้าของแคว้นจ้าว ดังนั้นเรื่องของทรัพย์สินเงินทองย่อมมีมากมาย จนเรียกได้ว่าตายร้อยชาติก็มิอาจใช้หมด เฉิงฟางหรงลั่นวาจาไว้ว่า ชาตินี้นางจะขอเป็นโสด ไม่ออกเรือนตลอดไป เพราะบรรดาพี่สาวของนางต่างชอกช้ำระกำใจ จากบรรดาสามีจอมมากรัก ต่อให้มีราชโองการจากโอรสสวรรค์ มอบสมรสพระราชทานถึงหน้าจวน นางก็ไม่มีวันยอมรับมันเด็ดขาด ฮ่องเต้ปกครองใต้หล้าแล้วอย่างไร? ข้าก็คือข้า...ไม่จำเป็นต้องให้ใครมาปกครอง "รอข้าตายก่อนค่อยให้เขามาแต่งกับศพ" "เจ้าอยากตายแบบใด ฝังทั้งเป็นดีหรือไม่?" ================================== สนุกฟิน อ่านแล้วไม่ผิดหวังแน่นอน การันตีด้วยยอดโหลดบน MEB 300 โหลด ภายใน 2 วัน (เล่มเดียวจบนะคะ แต่จะมีภาครุ่นลูกต่อ อ่านแยกได้ค่ะ)

. คำโปรย .. เมื่อเพื่อนชายชักชวน การ์ด ไปพักคืนที่โรงแรมม่านรูดที่เขาอ่านเจอในอินเทอร์เน็ต ว่าเป็นโรงแรมที่มีหญิงสาวบริการความสุข ดังนั้นชายหนุ่มทั้งสองจึงไปสถานที่ดังกล่าว เพื่อเปิดประสบการณ์ของตนเอง -- เนื้อหาบางส่วน -- “อ๊ายยยย พะ พอแล้ว อ๊ายยยย พะ พี่ยอมแล้ว โอ๊ย!” น้ำตาเริ่มเจิ่งนอง เพื่อเธอโดนชายหนุ่มเปิดซิงประตูหลัง ถึงแม้ว่าจะมีปลายนิ้วของเขาซอยอยู่ในรูสวาทก็ตาม พรึบ! “อ๊า! คับแน่นชะมัดเลย โอ้ว!” ชายหนุ่มร้องครางออกมาเมื่อเข้าได้ยัดดุ้นเข้าไปจนเกือบมิดลำ และแช่มันไว้อย่างนั้น ฝ่ามือบางกำลำผ้าห่มผืนเดิมจนมันยับยู่ยี่ไปหมด ริมฝีปากขบเม้มเข้าหากันจนแน่น หยาดน้ำตาค่อย ๆ ไหลอาบแก้ม “จะ เจ็บ อึก!” เธอร้องบอกได้เพียงเท่านี้ เพราะมันเจ็บจนเธอพูดไม่ออกเลยจริง ๆ